Severe cerebral hemispheres and brainstem hemorrhage in patient with recurrent ischemic strokes and paroxysmal nocturnal hemoglobinuria

W pracy przedstawiono przypadek 62-letniego pacjenta z nawracającymi, mózgowymi epizodami niedokrwiennymi oraz następczym rozległym krwotokiem mózgowym o nietypowej lokalizacji i letalnym przebiegu. Czynnikami zwiększającymi ryzyko udaru były nadciśnienie tętnicze, uogólniona miażdżyca oraz nocna napadowa hemoglobinuria. Na podstawie badania histopatologicznego wykluczono obecność angiopatii amyloidowej. Autorzy wskazują na ewentualny związek nocnej napadowej hemoglobinurii z nawracającymi incydentami niedokrwiennymi mózgowia i następczym krwotokiem mózgowym.The authors present clinical and neuropathological description of patient treated in the Department of Neurology, Wrocław Medical University, in the years 1995–2001. The patient suffered from recurrent episodes of ischemic strokes and subsequent extensive, lethal hemorrhage affecting both hemispheres and brainstem. The risk factors of cerebrovascular disease in this case were: arterial hypertension, arteriosclerosis and paroxysmal nocturnal hemoglobinuria (PNH). Pathologic examination of the cerebral hemispheres and brainstem revealed no features of cerebral amyloid angiopathy. The authors discuss probable relationship between PNH and recurrent episodes of ischemic strokes with subsequent cerebral hemorrhage

Zaburzenia gałkoruchowe w chorobach ośrodkowego układu nerwowego

W pracy przedstawiono rodzaje ruchów gałek ocznych, opisując ich fizjologię oraz struktury anatomiczne biorące udział w ich powstawaniu. Omówiono także objawy kliniczne zaburzeń gałkoruchowych w zależności od miejsca uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego w przebiegu schorzeń ostrych (najczęściej naczyniowych). Uwzględniono także specyfikę zaburzeń gałkoruchowych w przewlekłych schorzeniach zwyrodnieniowych. Autorzy podkreślają istotne znaczenie elektrofizjologicznej diagnostyki zaburzeń gałkoruchowych w chorobach mózgu, która stanowi ważne uzupełnienie współczesnych metod diagnostyki obrazowej. Polski Przegląd Neurologiczny 2010; 6 (4): 202–21

Patofizjologia zaburzeń gałkoruchowych w niektórych schorzeniach ośrodkowego układu nerwowego

Skojarzone ruchy gałek ocznych, dostosowując swoją prędkość do prędkości względnego lub rzeczywistego ruchu otoczenia, utrzymują jego obraz na siatkówce, co umożliwia pojedyncze, wyraźne widzenie. Wyróżnia się dwie kategorie ruchów gałek ocznych - służące utrzymywaniu spojrzenia oraz zapewniające jego przesuwanie. Utrzymywanie spojrzenia podczas ruchu głowy lub otoczenia opiera się na odruchu przedsionkowo-okoruchowym i wzrokowo- okoruchowym. Przesuwanie spojrzenia podczas ruchu obiektu wiąże się ze stabilizacją obrazu obiektu rzutowanego na plamkę żółtą w mechanizmie śledzących, sakkadowych i konwergencyjnych ruchów gałek ocznych. Oczopląs samoistny występuje w bezruchu i ma charakter patologiczny; doprowadza do przesuwania i niestabilności obrazu na siatkówce. Oczopląs indukowany może się wiązać zarówno z prawidłowymi, jak i zaburzonymi odruchami przedsionkowo-okoruchowymi oraz wzrokowo-okoruchowymi. Jednym z badań pozwalających na wizualizację wychyleń gałek ocznych jest okulografia. W chorobach ośrodkowego układu nerwowego często obserwuje się upośledzenie ruchomości gałek ocznych, będące przyczyną zaburzeń widzenia. Określenie rodzaju tych nieprawidłowości może ułatwić ustalenie właściwego rozpoznania nozologicznego