New perspectives for antithrombotic therapy — coagulation factor XI as a target

Ostatnie lata obfitowały w wiele doniesień wskazujących na kluczową rolę czynnika krzepnięcia XI (fXI) w inicjowaniu i podtrzymywaniu procesów prowadzących do rozwoju zakrzepicy. Wyniki badań eksperymentalnych na zwierzętach, a także wyniki badań I i II fazy z użyciem antysensownych oligonukleotydów u ludzi wskazują, że zmniejszenie aktywności fXI prowadzi do korzystnego efektu przeciwzakrzepowego, bez jednoczesnego zwiększenia ryzyka krwawień. W pracy przedstawiono różne strategie postępowania prowadzące do zmniejszenia aktywności fXI. Omówiono także potencjalne ograniczenia związane z tą nową metodą leczenia przeciwzakrzepowego.In the recent years coagulation factor XI (fXI) has emerged as one of the main contributors to the pathogenesis of thrombosis. Results of the experimental studies, performed on animal models, as well as, results of phase I/II studies with fXI antisense oligonucleotide in human, indicate, that selective fXI inhibition provides antithrombotic benefits without compromising the hemostasis. In paper, different modes of fXI inhibition were described. Potential limitations of this novel antithrombotic therapy were also discussed

Thrombocytosis and thromboembolic complications

Nadpłytkowość jest najczęściej wtórna do infekcji, stanu zapalnego lub innych chorób związanych ze zwiększoną produkcją trombopoetyny. W zdecydowanej większości przypadków ma ona charakter przejściowy i nie prowadzi do powikłań zakrzepowo-zatorowych, a tym samym nie wymaga leczenia cytoredukcyjnego i przeciwpłytkowego. Znacznie rzadziej nadpłytkowość jest chorobą klonalną związaną z nabytym defektem wielopotencjalnej komórki krwiotwórczej, jak ma to miejsce w przypadku nadpłytkowości samoistnej czy czerwienicy prawdziwej. Powikłania zakrzepowo-zatorowe są główną przyczyną śmiertelności w tych nowotworach mieloproliferacyjnych (MPN). Ich patogenezawiąże się między innymi z: dysfunkcją płytek krwi, nadmierną liczbą i aktywacją leukocytów, nadlepkością krwi, a także patologiczną aktywacją krzepnięcia krwi i śródbłonka naczyń. Przypuszcza się, że istotne znaczenie ma także obecność mutacji JAK2V617F, a jej związek z zakrzepicą jest przedmiotem intensywnych badań. Podstawą sposobu postępowania w tych MPN są wyniki badań randomizowanych i zależy on głównie od stratyfi kacji chorych do odpowiedniej grupy ryzykapowikłań zakrzepowych.Thrombocytosis is usually due to infection, infl ammation or other causes connected with increased production of thrombopoietin. For most patients it is transient and benign phenomenon withoutthromboembolic complications with no need for cytoreductive or antiplatelet therapy. Thrombocytosis can also be caused by myeloproliferative neoplasms like essential thrombocythemia (ET) orpolycythemia vera (PV), involving a defect of hematopoietic stem cells. Pathogenesis of thrombotic complications which comprise the main source of mortality in ET and PV is very complex. Dysfunctionof platelets, increased activation of leukocytes, hyperviscosity of blood, pathological activation of coagulation system and endothelium are among most recognized causes. The role of JAK2V617F mutation in thrombosis development is under active research. The therapy options are based onthe results of few randomized trials and depend mainly on patients stratifi cation according to thrombotic risk

Profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u chorych na nowotwory złośliwe

Patients with cancer are at increased risk of venous thromboembolism (VTE), which is the second frequentcause of death in this population. This is why implementation of efficient VTE prophylaxis is one of themost important issues in modern oncology. A variety of guidelines were developed by different Polishand International oncologic societies. Despite some small differences, all recommendations agree thatVTE prophylaxis should at first concern patients with the highest risk for thrombosis. Acute medical andsurgical conditions are most frequent clinical situations that require prophylaxis with low-molecular weightheparin, unfractioned heparin or fondaparinux in hospitalized cancer patients. The international guidelinescurrently agree in non-recommending routine prophylaxis in ambulatory patients who receive anticancerchemotherapy with the exception of multiple myeloma patients treated with combined therapy includingantiangiogenic agents (thalidomide and lenalidomide). The routine prophylaxis should not be also appliedin patients with central vein catheter.Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (VTE) należy do częstych i najbardziej niebezpiecznych powikłańu chorych na nowotwory. Stanowi ona drugą pod względem częstości występowania przyczynę zgonóww tej grupie chorych i stosowanie skutecznej profilaktyki przeciwzakrzepowej jest jednym z najważniejszychzadań współczesnej onkologii. Wytyczne postępowania przeciwzakrzepowego u chorych na nowotworyzostały opracowane przez różne krajowe i międzynarodowe towarzystwa onkologiczne. Niezależnie odniewielkich różnic między poszczególnymi zaleceniami istnieje ogólna zgoda na temat koniecznościobjęcia profilaktyką chorych z grup największego ryzyka zakrzepowego. Dotyczy ono chorych na nowotworyhospitalizowanych z powodu ostrych chorób internistycznych i leczonych chirurgicznie. W tychsytuacjach klinicznych zaleca się stosowanie profilaktycznych dawek heparyny drobnocząsteczkowej(HDCz), heparyny niefrakcjonowanej (HNF) lub fondaparynuksu. U chorych z grupy bardzo wysokiegoryzyka zakrzepowego poddanych zabiegom operacyjnym zaleca się skojarzenie leku przeciwkrzepliwegoz metodami mechanicznymi. Rutynowa profilaktyka przeciwzakrzepowa nie jest rekomendowanau chorych leczonych ambulatoryjnie (wyjątek — chorzy na szpiczaka mnogiego otrzymujący skojarzoneleczenie z udziałem antyangiogennych leków: talidomidu lub lenalidomidu) oraz w przypadku utrzymywaniacewnika w żyle centralnej

Małopłytkowość w przebiegu infekcji HCV, HIV i Helicobacter pylori

Infekcje wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV), ludzkim wirusem nabytego niedoboru odporności (HIV) i Helicobacter pylori (H. pylori) należą do najważniejszych i najczęstszych czynników zakaźnych związanych z małopłytkowością u osób dorosłych. Małopłytkowość wywołana tymi infekcjami ma charakter przewlekły bez tendencji do samoistnych remisji, a jej nasilenie może się zwiększać wraz z progresją choroby. Zarówno infekcja HCV, jak i HIV może prowadzić do małopłytkowości poprzez mechanizmy immunologiczne lub nieimmunologiczne. Małopłytkowość immunologiczna (IT) występuje częściej w początkowym okresie choroby i może być mylona z pierwotną małopłytkowością immunologiczną (ITP). O związku zakażenia bakterią H. pylori z małopłytkowością może świadczyć wzrost liczby płytek krwi u części chorych na przewlekłą ITP po leczeniu eradykacyjnym. Małopłytkowość przebiegająca bez objawów innej choroby jest wskazaniem do przeprowadzenia testów diagnostycznych w kierunku infekcji H. pylori, zwłaszcza w krajach z wysokim odsetkiem osób zarażonych w populacji. Według nowych zaleceń dotyczących diagnostyki i leczenia ITP terapia eradykacyjna powinna być zastosowana u wszystkich chorych na ITP, u których stwierdzono zakażenie H. pylori

Acquired bleeding disorders

W ostatnich latach dokonał się znaczący postęp w badaniach nad patogenezą nabytych skaz krwotocznych. Odkryto nieznane dotąd mechanizmy regulacji wytwarzania płytek, co umożliwiło bliższe poznanie patogenezy małopłytkowości i przyczyn oporności na leczenie pierwotnej małopłytkowo­ści immunologicznej (ITP). Największy postęp w leczeniu nabytych skaz krwotocznych wiąże się z wprowadzeniem do terapii ITP agonistów receptora trombopoetyny (TPO-R). Wyniki badań opublikowane w ostatnich latach wskazują, że zarówno romiplostym, jak i eltrombopag wykazują wysoką (ok. 90%) skuteczność zarówno u chorych z zachowaną śledzioną, jak i u opornych na splenektomię. W badaniach EXTENSION i EXTEND udowodniono, że agoniści TPO-R utrzymują skuteczność w czasie długotrwałego leczenia przy dobrej tolerancji i małej toksyczności. Wyniki ostatnich badań sugerują, że u części chorych odpowiedź płytkowa może być utrzymywana po odstawieniu agonistów TPO-R. W badaniach klinicznych są oceniane nowe metody leczenia ITP. Obiecujące wyniki obserwowano po podaniu rozrolimupabu zawierającego mieszaninę 25 specyficznych dla RhD ludzkich monoklonalnych przeciwciał i weltuzumabu — humanizowanego przeciwciała monoklonalnego anty-CD20. Trwają również badania nad nowymi metodami leczenia zakrzepowych mikroangiopatii, które obejmują rekombinowany ADAMTS13, cząsteczki hamujące oddziaływanie czynnika von Willebranda z płytkami oraz leki hamujące aktywację dopełniacza.Recent years have witnessed significant progress in our knowledge of the pathogenesis of acquired bleeding disorders. New mechanisms of platelet production have been discovered, providing an opportunity to better understand the pathogenesis of primary immune thrombocytopenia (ITP) and causes of therapy resistance in such patients. The greatest advances in treating acquired bleeding disorders is however the development of thrombopoietin receptor agonists (TPO-R) in ITP therapy. Studies presented in the last years indicate that both romiplostim and eltrombopag have around 90% efficacy rates in splenectomized and nonsplenectomized patients with ITP. From EXTENSION and EXTEND studies, both these drugs are able to maintain efficacy for long periods and are both well tolerated. Furthermore, it has been recently noticed that some patients retain the platelet response after discontinuing TPO-R. One of the most interesting and innovatory methods of ITP therapy is administering rozrolimupab (a mixture of 25 recombinant human monoclonal RhD antibodies) and veltuzumab (humanized anti-CD20 monoclonal antibody). Several clinical trials are also under way exploring new treatment modalities for thrombotic microangiopathy. These comprise: recombinant ADAMTS13, compounds blocking interactions between the von Willebrand factor and platelets along with compounds reducing complement activation

Thrombocytopenia associated with HCV, HIV and Helicobacter pylori infections

Infekcje wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV), ludzkim wirusem nabytego niedoboru odporności (HIV) i Helicobacter pylori (H. pylori) należą do najważniejszych i najczęstszych czynników zakaźnych związanych z małopłytkowością u osób dorosłych. Małopłytkowość wywołana tymi infekcjami ma charakter przewlekły bez tendencji do samoistnych remisji, a jej nasilenie może się zwiększać wraz z progresją choroby. Zarówno infekcja HCV, jak i HIV może prowadzić do małopłytkowości poprzez mechanizmy immunologiczne lub nieimmunologiczne. Małopłytkowość immunologiczna (IT) występuje częściej w początkowym okresie choroby i może być mylona z pierwotną małopłytkowością immunologiczną (ITP). O związku zakażenia bakterią H. pylori z małopłytkowością może świadczyć wzrost liczby płytek krwi u części chorych na przewlekłą ITP po leczeniu eradykacyjnym. Małopłytkowość przebiegająca bez objawów innej choroby jest wskazaniem do przeprowadzenia testów diagnostycznych w kierunku infekcji H. pylori, zwłaszcza w krajach z wysokim odsetkiem osób zarażonych w populacji. Według nowych zaleceń dotyczących diagnostyki i leczenia ITP terapia eradykacyjna powinna być zastosowana u wszystkich chorych na ITP, u których stwierdzono zakażenie H. pylori. Hematologia 2011; 2, 4: 339–345The most common infections associated with thrombocytopenia in adults are those from hepatitis C virus (HCV), human immunodeficiency virus (HIV), and Helicobacter pylori (H. pylori). Thrombocytopenia connected with these disorders is usually of chronic type, has no tendency to remit spontaneously and can change for the worse with the progression of the infectious disease. Both HCV and HIV infection can lead to thrombocytopenia through immunologic and non-immunologic mechanisms. Immune thrombocytopenia (IT) usually appears in early stages of HCV, HIV infections and may closely mimic chronic primary immune thrombocytopenia (ITP). Eradication of H. pylori can result in platelet responses in patients with chronic ITP, which led to speculation on a causal role of the bacterium in the development of thrombocytopenia. Thrombocytopenia in the absence of other disease symptoms requires screening for H. pylori, especially in regions where there is high prevalence of the disease. According to the new guidelines, concerning ITP diagnosis and treatment, eradication therapy should be given to patients with ITP positive for H. pylori infection. Hematologia 2011; 2, 4: 339–34

Kliniczne zastosowanie osocza bogatopłytkowego

Platelet-rich plasma (PRP) is defined as a portion of the blood fraction having a concentrate of platelets in a small volume of plasma. Growth factors which are being released from platelets alpha-granules enhance the regeneration of injured tissue. PRP has been widely used in stomatology, orthopedics and recently in sport medicine and plastic surgery. The objective of this article is topresent current knowledge about PRP.Osocze bogatopłytkowe (PRP) to autologiczny preparat krwiopochodny zawierający zwiększoną liczbę płytek krwi w niewielkiej objętości osocza. Istotą działania PRP jest uwalnianie z ziarnistościa płytek czynników wzrostowych, które wspomagają regenerację uszkodzonych tkanek. Osocze bogatopłytkowe jest stosunkowo szeroko stosowane w chirurgii twarzowo-szczękowej, ortopedii, a ostatnio także w medycynie sportowej i estetycznej. W artykule przedstawiono obecny stan wiedzy na temat PRP

Thrombotic thrombocytopenic purpura in pregnancy. A case report

Abstract Thrombotic thrombocytopenic purpura (TTP) is characterized by microangiopathic hemolytic anemia and thrombocytopenia, accompanied by microvascular thrombosis that causes variable degrees of tissue ischemia and infarction. About 10-20% of TTP cases are associated with the pregnancy. Preterm delivery and intrauterine fetal death are frequent pregnancy complications of TTP. The following paper presents the case of a 32-year-old woman with TTP relapse at 10 weeks of her second pregnancy. Despite regular fresh frozen plasma transfusions, intrauterine fetal death occurred at 21 weeks of gestation. Current views on TTP management during pregnancy have been presented in the article as well

Diagnostic and therapeutic difficulties in extranodal marginal zone lymphoma of the BALT system - case report

W pracy opisano przypadek 44-letniej kobiety diagnozowanej z powodu osłabienia, stanów podgorączkowych, postępującej utraty masy ciała, kaszlu i krwioplucia oraz nawracających, mimo leczenia antybiotykami, zapaleń płuc. Na podstawie biopsji płuca i opłucnej rozpoznano chłoniaka strefy brzeżnej BALT (bronchus-associated lymphoid tissue), przebiegającego z zajęciem szpiku kostnego i nieznaczną hepatosplenomegalią. Po zakończeniu 6 cykli według schematu COP (cyklofosfamid, winkrystyna, prednizon) uzyskano jedynie częściową remisję choroby, przy całkowitym braku regresji zmian w badaniach obrazowych klatki piersiowej. Chorą zakwalifikowano do resekcji chorobowo zmienionych płatów górnego i środkowego płuca prawego oraz podano 2 kursy immunochemioterapii według schematu ICE (ifosfamid, karboplatyna, etopozyd) w połączeniu z rituksimabem (6 wlewów). W wyniku leczenia uzyskano całkowitą remisję (CR, complete remission) choroby, a także pozyskano macierzyste komórki krwiotwórcze do przeszczepienia. W opisanym przypadku podkreśla się znaczenie leczenia skojarzonego chłoniaków strefy brzeżnej o lokalizacji pozawęzłowej, w tym zastosowania metod chirurgicznych z uzupełniającą immunochemioterapią.We described 44 years old woman with malaise, fever, weight loss, cough with hemoptysis and recurrent, antibiotic-resistant pneumonias. The lung biopsy led to the diagnosis of BALT (bronchus-associated lymphoid tissue) lymphoma with bone marrow, liver and spleen evolvement. Six cycles of COP (cyclophosphamide, vincristine, prednison) chemotherapy resulted in only partial response without any regression in chest CT imaging. The superior and middle lobectomy of the right lung was followed with two cycles of ICE (ifosfamide, carboplatin, etoposide) chemotherapy and six doses of rituximab. Hematopoietic stem cells were collected after chemotherapy. The treatment allowed to achieve a complete remission. Described case presents surgery with subsequent immunochemotherapy as effective treatment of extranodal marginal zone lymphoma

Implantoprosthetic rehabilitation of a patient with severe form of hemophilia B: a case report

The preparation of patients with hemophilia before surgical operations and dental procedures constitutes a significant clinical challenge. This article presents the implantoprosthetic rehabilitation of a patient with severe hemophilia B (factor IX activit