CD3 receptor modulation in Jurkat leukemic cell line.

CD3 antigen is a crucial molecule in T cell signal transduction. Although its expression on cell surface is constitutive, dynamic regulation of TCR-CD3 level is probably the most important mechanism allowing T cells to calibrate their response to different levels of stimuli. In our study we examined the role of two main T cell signal transduction pathways in controlling the surface level of CD3 antigen, one based on protein kinase C activity and the other dependent on calcineurin. As an experimental model we used three clones derived from Jurkat cell line, expressing different levels of CD3 antigen surface expression: CD3(low) (217.6), CD3+(217.9) or CD3(low) (217.7). The cells were stimulated with PMA or ionomycin, acting directly on PKC and calcineurin, respectively. Prior to the stimulation cells were incubated with PKC inhibitor--chelerythrine or calcineurin blocker--cyclosporine A. Changes in CD3 surface expression were measured by flow cytometry. Only PMA and chelerythrine were able to change CD3 expression suggesting important involvement of PKC in the regulation of its expression. To confirm these findings, PKC activity was estimated in Jurkat clones. Our data demonstrated that Jurkat clones with different CD3 expression showed also different PKC activities, so we conclude that PKC-dependent pathway is the main way of controlling CD3 level on Jurkat clones

Lithium salts - mechanisms of action

Pomimo że lit jest obecnie najczęściej stosowanym lekiem pierwszego rzutu w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, mechanizm jego działania nie zostaną do końca poznany. Wymienia się kilka głównych celów działania soli litu: białka cytoprotekcyjne i proapoptotyczne, inozytol, cAMP, kinaza syntazy glikogenu-3 (GSK- 3), glutaminian, kwas gamma-aminomasłowy (GABA), kinaza białkowa C (PKC). Lit może przez to regulować plastyczność synaptyczną i indukować zmiany w morfologii aksonów. Okazuje się, że pierwiastek ten może okazać się pomocny również w terapii choroby Alzheimera i innych chorobach neurodegeneracyjnych, może także znosić skutki uboczne radioterapii przezczaszkowej nowotworów oraz wpływać korzystnie na depresje pojawiające się w lekkim pourazowym uszkodzeniu mózgu.In spite of the fact that lithium is presently still useful in the treatment of bipolar disorder, cellular mechanisms of its action are not fully understood. Several principal targets of lithium salts action have been identified: cytoprotective and proapoptotic proteins, inositol, cAMP, GSK-3, glutamate, GABA, PKC. In this way lithium is able to regulate neuroplasticity and induce change in axon's morphology. It appears that lithium can be useful in Alzheimer therapy as well in other neurodegenerative disorders. Lithium may also relieve side effect of cranial irradiation (for example: neurocognitive deficit) and may have beneficial effect on depressive behavior induced by mild traumatic brain injury

Układ odpornościowy a reumatoidalne zapalenie stawów

uwarunkowaną chorobą tkanki łącznej. Patogeneza tej choroby jest związana z nieprawidłowo działającym układem odpornościowym. W ostatnich latach RZS przestał być traktowany jako tylko choroba stawów, zaczęło się jego postrzeganie jako choroby systemowej, z konsekwencjami dla całego organizmu, stąd też badania naukowe skupiają się na komórkach układu odpornościowego krążących we krwi obwodowej. W artykule przedstawiono zarówno klasyczną koncepcję patogenezy RZS, jak i nowe poglądy naukowe. W publikacji omówiono najnowsze badania dotyczące zmian w układzie odpornościowym u osób chorych na RZS w porównaniu z osobami zdrowymi, z podkreśleniem zmian związanych z wiekiem, dotyczące limfocytów CD4+ jako komórek umieszczonych w centrum odpowiedzi immunologicznej i regulujących jej skutki. Wyniki badań naukowych wskazują, że limfocyty CD4+ osób młodych chorujących na RZS zachowują się podobnie jak limfocyty T osób zdrowych, ale starszych o 20–30 lat (co stało się podstawą do koncepcji traktowania RZS jako przedwczesnego starzenia się układu odpornościowego) i sugerują, że nie jest to podobieństwo tylko fenotypowe, ale może wynikać z tego samego mechanizmu

Proteolysis dysfunction in the process of aging and age-related diseases

In this review, we discuss in detail the most relevant proteolytic systems that together with chaperones contribute to creating the proteostasis network that is kept in dynamic balance to maintain overall functionality of cellular proteomes. Data accumulated over decades demonstrate that the effectiveness of elements of the proteostasis network declines with age. In this scenario, failure to degrade misfolded or faulty proteins increases the risk of protein aggregation, chronic inflammation, and the development of age-related diseases. This is especially important in the context of aging-related modification of functions of the immune system

Zespół metaboliczny - aktualny stan wiedzy o przyczynach i patomechanizmach

Nadwaga i otyłość stały się w XXI wieku „plagą cywilizacyjną”, mającą istotny wpływ na rozwój wielu przewlekłych chorób. W ostatnich latach wiele uwagi poświęca się udziałowi tkanki tłuszczowej jako źródła substancji aktywnych biologicznie, nazywanych adipokinami. W świetle tych badań, adipocyt okazał się bardzo aktywnym graczem w patogenezie zespołu metabolicznego (ZM). Zespół metaboliczny jest także związany z insulinoopornością (IR, insulin resistance), niezależnie od występowania otyłości. W artykule przedstawiamy poglądy na patomechanizm ZM, rozważając obydwa typy ZM: z otyłością i bez otyłości, ale z insulinoopornością. Badania przeprowadzone w ciągu ostatnich lat spowodowały powstanie nowej koncepcji etiologii ZM, która łączy otyłość i insulinoporność, znajdując wspólny mianownik, czyli stan zapalny

Zespół metaboliczny - rys historyczny i współczesność

Światowa Organizacja Zdrowia definiuje zespół metaboliczny (ZM) jako współwystępowanie czynników ryzyka pochodzenia metabolicznego, sprzyjających rozwojowi chorób sercowo-naczyniowych o podłożu miażdżycowym oraz cukrzycy typu 2. Do składowych ZM zaliczono: otyłość brzuszną, dyslipidemię, podwyższone ciśnienie krwi, insulinooporność z lub bez upośledzonej tolerancji glukozy, stan prozapalny oraz stan prozakrzepowy. Choroby układu krążenia i cukrzyca typu 2 stanowią główną przyczynę przedwczesnych zgonów w populacji europejskiej i amerykańskiej. Występowanie ZM zwiększa dwukrotnie ryzyko pojawienia się chorób układu krążenia i pięć razy ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2. W związku z powyższym, celem wykrywania ZM jest obniżenie ryzyka wystąpienie chorób układu krążenia i cukrzycy typu 2 oraz objęcie osób z wysokim ryzykiem programem prewencji. Problem właściwej diagnostyki ZM jest jednak złożony, kryteria jego rozpoznania zmieniały się w ciągu ostatnich 10 lat w sposób dość istotny. Dlatego wydaje się ciekawe prześledzenie rozwoju diagnostyki ZM i przedyskutowanie roli poszczególnych jego składowych w tym procesie

Wpływ rekombinowanej ludzkiej erytropoetyny na układ odpornościowy

Erytropoetyna (EPO) jest hormonem produkowanym przez komórki śródmiąższowe nerki, który działa na komórki macierzyste erytrocytów, regulując ich proliferację i chroniąc przed apoptozą. Ze względu na budowę upodobniającą ją do czynników tkankowych o charakterze cytokin uważa się, że EPO poza wpływem na układ czerwonokrwinkowy może też regulować pracę układu odpornościowego. Przemawiają za tym wyniki licznych badań przeprowadzonych wśród chorych na przewlekłą chorobę nerek (PChN), którym podaje się rekombinowaną ludzką erytropoetynę (rhEPO) w celu wyrównania niedokrwistości, która jest nieodłącznym elementem tej choroby. W publikacji omówiono zaburzenia funkcjonowania układu odpornościowego z uwzględnieniem różnych rodzajów odpowiedzi immunologicznej. Przedstawiono też wyniki badań dotyczących pozytywnego wpływu leczenia za pomocą rhEPO u chorych hemodializowanych, które wskazują na istnienie wielu mechanizmów poprawy odpowiedzi immunologicznej u tych pacjentów. Artykuł ma na celu zwrócić uwagę na fakt, że poprawa funkcjonowania układu odpornościowego u pacjentów z PChN nie wydaje się być jedynie efektem korekcji niedokrwistości. Przemawia za tym zmiana ekspresji antygenów na limfocytach, dzięki którym możliwe są ich wzajemne relacje, poprawa proliferacji limfocytów T oraz zmiany w profilu cytokin u tych chorych. Owe zmiany mogą wynikać z naśladowania przez EPO działania innych cytokin bądź bezpośredniego wpływu na limfocyty i monocyty poprzez receptor dla EPO lub inne receptory z rodziny receptorów hematopoetyn, które charakteryzują się podobną budową i przekazują sygnał przez podobny system sygnalizacyjny w komórce

Wpływ stresu proliferacyjnego na nabytą i wrodzoną odpowiedź immunologiczną

Starzenie się człowieka jest wciąż uznawane za jedno z najbardziej złożonych zjawisk w biologii.Dotyka wszystkich komórek i tkanek, prowadząc do stopniowej utraty ich funkcji, spadkuich aktywności podziałowej oraz wadliwej odpowiedzi komórkowej na bodźce. Jednym z głównychmechanizmów starzenia komórkowego jest stres proliferacyjny, który skutkuje skracaniemsię telomerów, uszkodzeniem DNA oraz odkładaniem się w komórkach białek wtrętowych. Allogeniczneprzeszczepienie krwiotwórczych komórek progenitorowych (allo-HCT) może służyćjako dobry model starzenia komórkowego. W niniejszej pracy podsumowano proces starzeniasię układu immunologicznego i wpływ stresu proliferacyjnego na wrodzoną i nabytą odpowiedźimmunologiczną, której wykładnikiem są zjawiska immunosenescencji oraz inflammagingu,w kontekście jatrogennego stresu proliferacyjnego, indukowanego przez allo-HCT

Impact of proliferative stress on both adaptive and innate immune response

Human ageing is by far one of the most complex biological phenomena which affects all cells and tissues, leading to gradual loss of function, decrement in proliferative activity, and impaired cellular response. One of the key mechanisms of cellular ageing is proliferative stress which results in telomeric attrition, DNA damage, and deposition of senescence-associated proteins. Allogeneic hematopoietic cells transplantation (allo-HCT) serves as a good model for cellular ageing. Here we review the ageing of the immune system and the impact of proliferative stress on both innate and adaptive immune response, reflected by immunosenescence and inflammageing phenomena, in the context of iatrogenic proliferative stress induced by allo-HCT.Human ageing is by far one of the most complex biological phenomena which affects all cells and tissues, leading to gradual loss of function, decrement in proliferative activity, and impaired cellular response. One of the key mechanisms of cellular ageing is proliferative stress which results in telomeric attrition, DNA damage, and deposition of senescence-associated proteins. Allogeneic hematopoietic cells transplantation (allo-HCT) serves as a good model for cellular ageing. Here we review the ageing of the immune system and the impact of proliferative stress on both innate and adaptive immune response, reflected by immunosenescence and inflammageing phenomena, in the context of iatrogenic proliferative stress induced by allo-HCT

Rola limfocytów B w mechanizmach patogenezy wybranych chorób

Układ immunologiczny zdrowego człowieka ma za zadanie obronę oraz utrzymywanie homeostazy organizmu poprzez kontrolowanie antygenów zarówno wnikających do ustroju, jak i tych, które są w nim produkowane. Do najważniejszych komórek pełniących taką funkcję należą ściśle ze sobą współistniejące różne populacje limfocytów. To od nich zależą rozpoznanie antygenu i reakcja mająca na celu jego neutralizację. Jedną z form tej aktywności neutralizującej potencjalny patogen jest produkcja przeciwciał, których źródłem są limfocyty B. Zaburzenia funkcji tych tak zwanych efektorów odpowiedzi humoralnej (prowadzące w konsekwencji do zaburzeń liczby i swoistości przeciwciał) są podstawą (elementem patogenezy) wielu chorób i jako takie stały się celem licznych prac badawczych. Liczebność i proporcje klas limfocytów B, wielkość ich odpowiedzi na stymulację oraz poziom, klasy i swoistość wytwarzanych przeciwciał są bardzo ważnymi czynnikami diagnostycznymi i prognostycznymi w tak na pozór różnych chorobach, jak między innymi: przewlekła obturacyjna choroba płuc, astma oskrzelowa, śródmiąższowe zapalenie płuc, rak płuc czy, co oczywiste, liczne choroby autoimmunologiczne. Fakt ten podkreśla uniwersalność zastosowania obserwacji limfocytów B w kontroli przebiegu wielu schorzeń i ponownie wykazuje, że stan układu immunologicznego odzwierciedla stan zdrowia danej osoby. Forum Medycyny Rodzinnej 2011, tom 5, nr 1, 37-4