Bertranda Russella koncepcja monizmu neutralnego

The metaphysical view of Bertrand Russell, called neutral monism, is not widely known today, although its impact on the contemporary debate over mind-body problem is clearly visible. The aim of this paper is to answer the question: what was Russell’s neutral monism? Firstly, I present the views of Russell’s predecessors – Ernst Mach and William James. Then, I discuss Russell’s own thought which can be divided into three phases. The initial phase is the rejection of neutral monism (mainly because of Russell’s commitments to epistemology). The second phase – I call it the first neutral monism – appears in The Analysis of Mind, where he proposes a deflationary theory of the object and the subject. The last, third phase – called the second neutral monism, initiated in 1927 in The Analysis of Matter and An Outline of Philosophy – introduces the notions of intrinsic and extrinsic properties. Finally, I suggest that the agnostic metaphysics of Russell is too reductive for a dualist and too mysterious for a materialist. However, it might be also true that Russell’s view is more epistemological than metaphysical, and the frames of (misleading) Cartesian dictionary of mind/matter may be too narrow for neutral monism to be pertinently interpreted

Mechanical thrombectomy in acute stroke – Five years of experience in Poland

Objectives Mechanical thrombectomy (MT) is not reimbursed by the Polish public health system. We present a description of 5 years of experience with MT in acute stroke in Comprehensive Stroke Centers (CSCs) in Poland. Methods and results We retrospectively analyzed the results of a structured questionnaire from 23 out of 25 identified CSCs and 22 data sets that include 61 clinical, radiological and outcome measures. Results Most of the CSCs (74%) were founded at University Hospitals and most (65.2%) work round the clock. In 78.3% of them, the working teams are composed of neurologists and neuro-radiologists. All CSCs perform CT and angio-CT before MT. In total 586 patients were subjected to MT and data from 531 of them were analyzed. Mean time laps from stroke onset to groin puncture was 250±99min. 90.3% of the studied patients had MT within 6h from stroke onset; 59.3% of them were treated with IV rt-PA prior to MT; 15.1% had IA rt-PA during MT and 4.7% – emergent stenting of a large vessel. M1 of MCA was occluded in 47.8% of cases. The Solitaire device was used in 53% of cases. Successful recanalization (TICI2b–TICI3) was achieved in 64.6% of cases and 53.4% of patients did not experience hemorrhagic transformation. Clinical improvement on discharge was noticed in 53.7% of cases, futile recanalization – in 30.7%, mRS of 0–2 – in 31.4% and mRS of 6 in 22% of cases. Conclusion Our results can help harmonize standards for MT in Poland according to international guidelines

Strawson kontra Strawson. Galena Strawsona krytyka kompatybilizmu Petera Fredericka Strawsona

Freedom and Resentment (1962), written by Peter Frederick Strawson, is one of the most influential papers in 20th century investigations regarding the problem of free will. An interesting criticism of that work was proposed by his son, Galen Strawson, who analyzed and rejected his father’s view, called the theory of reactive attitudes. In my paper I reconstruct the views of Peter Strawson and present counterarguments put forward by Galen Strawson. In the summary I suggest, following Robert Kane, that the disagreement may reflect some important changes in analytic philosophy

W obronie panpsychizmu. Uwagi polemiczne do tekstu Roberta Poczobuta „Panpsychizm a teoria emergencji: Leibniz vs Popper”

Artykuł jest komentarzem do artykułu prof. Roberta Poczobuta Panpsychizm a teoria emergencji: Leibniz vs Popper („Przegląd Filozoficzny” 2017, nr 4). Celem mojej pracy jest zasugerowanie, że wbrew temu, co twierdzi autor tekstu, panpsychizm jest poglądem, na rzecz którego można racjonalnie argumentować i za którym przemawiają istotne względy. W pierwszej części staram się wskazać, że wykorzystany przez Poczobuta argument z aprioryczności panpsychizmu nie jest w stanie oddalić współczesnych odmian tego stanowiska, które nawiązują do radykalnego empiryzmu. W drugiej części argumentuję, że emergentyzm napotyka istotne trudności z wyjaśnieniem świadomości. Twierdzę również, że – w przeciwieństwie do samej relacji emergencji – emergentyzm to pogląd metafizyczny, który nie jest ani weryfikowany, ani falsyfikowany przez nauki szczegółowe

Michel Houellebecq — the Last Existentialist?

Michel Houellebecq to pisarz francuski, autor sześciu powieści, a także poeta, reżyser oraz muzyk. Jego literaturę najczęściej traktuje się jako bezkompromisową krytykę współczesnego społeczeństwa, zwłaszcza takich zjawisk, jak konsumpcjonizm czy seksualizacja kultury. W niniejszym artykule zamierzam wykazać, że powieści Houellebecqa współdzielą myśl, która jest charakterystyczna dla filozofii egzystencjalnej. Opierając się nie tylko na epice, ale również na poezji, esejach i wywiadach Houellebecqa, staram się dowieść, że rozważany przezeń problem — tzw. problem egzystencji — dotyczy relacji między subiektywną jednostką a obiektywną, rozumianą w kategoriach naukowych rzeczywistością, bohaterowie jego powieści natomiast to przedstawiciele możliwych odpowiedzi na pojawiające się tu napięcie. Jeżeli uznać, że ów problem stanowi kluczową cechę egzystencjalizmu, a — jak staram się wykazać — tak właśnie jest, to zasadne staje się nazwanie Houellebecqa prawdopodobnie ostatnim wpływowym przedstawicielem tego nurtu.The French writer Michel Houellebecq is the author of six novels, and is also a poet, a director, and a musician. His literature is usually thought to be a fierce critique of contemporary society, especially of phenomena like consumerism and the sexualization of culture. In this article, I shall argue that Houellebecq’s novels share a thought that is also the basic idea of existentialism. Quoting not only Houellebecq’s novels, but also poems, essays and interviews, I will try to show that the problem he considers—which I call “the existence problem”—concerns the relation between a subjective individual and objective reality, described in terms of the natural sciences. By contrast, the main characters of his novels are representatives of different answers to that problem. If the problem does play a crucial role in existentialism—and, as I argue, this is the case—then it is legitimate to call Houellebecq probably the last of the influential existentialists

Panpsychizm a panteizm: kłopotliwe przymierze?

Although panpsychism and pantheism were seen as natural allies in the past, in contemporary philosophy it is widely common to stress differences rather than similarities between them. As a result, only few panpsychists (e.g. so-called cosmopsychists) acknowledge that their view may imply pantheism. In my paper, I argue that at least some popular versions of panpsychism do lead to pantheism. My main argument is that panpsychism meets the minimal requirements for pantheism, defined as a view that the world is identical to all-encompassing Unity and that this Unity is divine. Although there are kinds of panpsychism that allow one to avoid these consequences, the most popular versions of this view pave the way to pantheism. Many philosophers will find this a serious challenge for panpsychism. On the other hand, it can be argued that this conclusion is not as grim as it seems. An all-encompassing Cosmic Mind has little to do with the God of Abrahamic religions, so it does not necessarily deprive panpsychism of its naturalistic flavor that many find non-negotiable. Be that as it may, the aim of this paper is to turn the attention of proponents of panpsychism to yet another problem they need to solve.Mimo że panpsychizm i panteizm postrzegano w przeszłości jako naturalnych sojuszników, we współczesnej filozofii najczęściej podkreśla się raczej różnice, nie zaś podobieństwa między nimi. W efekcie tylko niewielka część panpsychistów (np. tak zwani kosmopsychiści) przyznaje, że ich pogląd może implikować panteizm. W swoim artykule wskazuję, iż co najmniej niektóre popularne wersje panpsychizmu w istocie prowadzą do panteizmu. Mój główny argument głosi, że panpsychizm spełnia minimalne warunki dla panteizmu, definiowanego jako pogląd, w myśl którego świat jest identyczny ze wszechogarniającą Jednością i że Jedność ta ma boski charakter. Mimo że niektóre rodzaje panpsychizmu pozwalają uniknąć tej konkluzji, najbardziej popularne jego wersje wytyczają drogę wprost do panteizmu. Wielu filozofów uzna, iż jest to poważne wyzwanie dla panpsychizmu. Można jednak także argumentować, iż wniosek ten nie jest tak destrukcyjny, jak mogłoby się zdawać. Wszechogarniający kosmiczny Umysł nie ma wiele wspólnego z Bogiem wielkich religii basenu Morza Śródziemnego, przyjęcie jego istnienia nie musi zatem prowadzić do odrzucenia naturalizmu, który wielu filozofom wyda się warunkiem sine qua non. Bez względu na to, celem tego artykułu jest zwrócenie uwagi zwolenników panpsychizmu na jeszcze jeden problem, z którym muszą się zmierzyć

Panpsychism in the Recent Debates about the Mind

The purpose of this article is to present contemporary varieties of panpsychism, i.e. a metaphysical view according to which at least some of the fundamental properties which constitute the world are mental. Despite its popularity in the history of philosophy, the view has been thought, in the analytic tradition, to be unscientific. Nevertheless, in light of some insolvable problems with the explanation of mind, panpsychism has become a view which is taken seriously as a correct metaphysical theory. In this article, I propose a broad definition of panpsychism in order to uncover the possible causes of its variety. Subsequently, I argue that there are two main motivations to embrace panpsychism: the law of continuity and the acceptance of fundamental monism. Further, I present some problems with panpsychism, especially the problem of combination. In the final part, I suggest that panpsychism should be taken seriously in the recent debates about the mind, regardless of its difficulties

DAVID CHALMERS’ ARGUMENT FOR THE LOGICAL POSSIBILITY OF ZOMBIES

This paper presents a reconstruction of the argument for the logical possibility of zombies, proposed by David Chalmers, which has been debated in analytical philosophy for at least fifteen years now. Beside discussing it, I’m trying to analyze every of its premises. My aim is, especially, to present how the reasoning can show that: (a) zombies/zombie worlds are genuinely conceivable; (b) conceivability is a good guide to possibility; (c) the possibility of zombies is philosophically significant. I’m particularly putting emphasis on some issues concerning two-dimensional semantics and distinctions of conceivability. The conclusion of this paper is that the argument is still not refuted, so a discussion over it should be conducted, instead of a priori refutation. The debate over zombies may have a positive influence on many fields of philosophical investigation.W niniejszym artykule omawiam wysunięty przez Davida Chalmersa argument z logicznej możliwości istnienia zombi, który w filozofii anglosaskiej dyskutowany jest już od ponad piętnastu lat. Oprócz jego prezentacji staram się również przeanalizować każdą z jego przesłanek. W szczególności moim celem jest zaprezentowanie w jaki sposób rozumowanie na rzecz logicznej możliwości istnienia zombi udowadnia, iż: (a) zombi, względnie świat zombi, są rzeczywiście pojmowalne; (b) pojmowalność ta prowadzi do możliwości; (c) możliwość zombi ma jakiekolwiek znaczenie filozoficzne. W ostatniej części artykułu prezentuję najczęstsze formy krytyki argumentu, nie rozstrzygam jednak o ich słuszności. Wnioskiem artykułu jest stwierdzenie, że argument z logicznej możliwości istnienia zombi wciąż uważany jest za nieobalony, co powinno skłonić do dyskusji nad nim, nie zaś jego apriorycznego odrzucenia. Co więcej, debata nad tym zagadnieniem może mieć pozytywny wpływ na wiele dziedzin filozofii