Wartość oznaczania stężenia tyreoglobuliny w aspiratach z węzłów chłonnych szyi u chorych ze zróżnicowanym rakiem tarczycy

Introduction: Recurrent differentiated thyroid cancer generally occurs first in the neck. Ultrasound is sensitive in detecting enlarged cervical lymph nodes but is not specific enough. Ultrasound-guided fine-needle biopsy increases the specificity but still may fail to detect a recurrence of the disease in the cystic metastatic lymph nodes. The aim of the study was to estimate the value of Tg concentration in the needle washout after fine-needle aspiration of suspicious lymph nodes. Material and methods: The 105 patients studied had presented one or more enlarged suspicious cervical lymph nodes. All had undergone total thyroidectomy and 131I ablative therapy. Serum thyroglobulin (Tg) concentration was within the 0.15-711.5 ng/ml range (mean 22.24 ng/ml) and Tg recovery range 94-100%. The positive Tg washout concentration cut-off value was established as equal to the mean plus two standard deviations of the Tg washout concentration of patients with negative cytology. Results: Lymph node involvement was diagnosed by cytology in 15 patients and in 28 lymph nodes. Positive Tg washout concentration was found in 22 patients and in 48 lymph nodes. All the lymph nodes which turned out to have positive cytology had a positive Tg washout concentration. All lymph nodes with positive cytology were positive in pathology. Seven patients and 20 lymph nodes with negative cytology were positive in the Tg washout concentration test. All but one patients and all but two lymph nodes with a positive Tg washout concentration had positive pathology. Conclusions: 1. Ultrasound-guided fine-needle biopsy is not sensitive enough to detect all metastatic lymph nodes. 2. The Tg washout concentration test is 100% sensitive in the detection of metastatic lymph nodes. 3. Cytology in ultrasound- guided fine-needle biopsy is 100% specific. 4. The Tg washout concentration test carries a risk of false-positive results. 5. Both methods should be used for early detection of metastatic lymph nodes in patients with differentiated thyroid cancer.Wstęp: Przerzuty zróżnicowanego raka tarczycy (DTC, differentiated thyroid cancer) występują najczęściej w węzłach chłonnych szyi. Badanie ultrasonograficzne (USG) jest czułą metodą w wykrywaniu powiększonych węzłów chłonnych szyi, ale nie jest wystarczająco swoiste. Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa celowana (BACC) ma większą swoistość, ale nie jest wystarczająco czuła. Celem pracy była ocena wartości diagnostycznej stężenia tyreoglobuliny (Tg) w aspiratach z węzłów chłonnych szyi u chorych z DTC. Materiał i metoda: Badaniem objęto 105 chorych po całkowitej tyreoidektomii i po leczeniu ablacyjnym 131I. Wszyscy chorzy wykazywali brak jodochwytności w obrębie szyi, prawidłową scyntygrafię całego ciała [u większości - w warunkach endogennej stymulacji hormonem tyreotropowym (TSH, thyroid-stimulating hormone)] oraz powiększone w badaniu USG węzły chłonne szyi. U wszystkich pacjentów objętych badaniem oznaczono stężenie i odzysk Tg w surowicy, wykonano BACC (2-3 aspiraty z każdego węzła chłonnego szyi), a następnie przepłukano igłę 125 µl 0,9-procentowym NaCl i oznaczono stężenie Tg w popłuczynach, używając zestawu do oznaczania Tg w surowicy. Za podwyższone stężenie Tg w popłuczynach przyjęto wartość równą średniej plus 2 odchylenia standardowe dla chorych z ujemnym wynikiem BACC (bez obecności komórek nowotworowych). Wszystkich chorych z dodatnim wynikiem BACC (z obecnością komórek nowotworowych) lub podwyższonym stężeniem Tg w popłuczynach operowano. Wyniki: Dodatni wynik BACC stwierdzono u 15 chorych (w 28 węzłach chłonnych), a podwyższone stężenie Tg w popłuczynach u 22 chorych (w 48 węzłach chłonnych). We wszystkich węzłach chłonnych z dodatnim wynikiem BACC stwierdzono podwyższone stężenie Tg w popłuczynach. U 7 chorych (w 20 węzłach chłonnych) z ujemnym wynikiem BACC wykazano podwyższone stężenie Tg w popłuczynach. U wszystkich chorych z wyjątkiem 1 osoby (we wszystkich węzłach chłonnych z wyjątkiem 2 węzłów) z podwyższonym stężeniem Tg w popłuczynach stwierdzono wynik histopatologiczny wskazujący na przerzut DTC. Wnioski: 1. BACC nie jest wystarczająco czuła do wykrywania obecności przerzutów DTC do węzłów chłonnych szyi. 2. Oznaczanie stężenia Tg w popłuczynach igły biopsyjnej jest metodą 100-procentowo czułą. 3. BACC charakteryzuje się 100-procentową swoistością w wykrywaniu obecności przerzutów DTC do węzłów chłonnych szyi. 4. Oznaczanie stężenia Tg w popłuczynach igły biopsyjnej może być fałszywie dodatnie. 5. Obie metody powinny być stosowane do wczesnego wykrywania przerzutów DTC do węzłów chłonnych szyi

The own method and program of isotope quantitatively assessment of perfusion in muscles of upper limbs (initial report)

BACKGROUND: The issue of blood flow in muscles has been dealt with for many years. However, most often it was assessed qualitatively with standard vascular examinations. The quantitatively perfusion assessment is indispensable in the normal and pathological conditions. Some diseases impair the perfusion mainly in the area of upper limbs. It can be observed in Raynaud’s disease, vascular occlusive diseases, neurological disturbances, and thermal injuries. Hyperhidrosis of upper limbs after sympathectomy of thoracic part of sympathetic trunk may bring closer the diagnosis statement. Nuclear medicine has the markers and methods that allow for the assessment of the volume of perfusion in muscles. The aim for creating this method and program was the development of radioisotope method allowing for quantitative assessment of perfusion in muscles of upper limbs. This should lead to calculating the perfusion index and its range of normal values in a greater group of patients and to using this method both in the healthy and pathological conditions. MATERIAL AND METHODS: 20 patients, age 30.4 ± 7.1 years, who underwent following examinations: qualification to the group, medical history, subject examinations, USG of upper limb vessels, anthropometric examinations, biochemical and hormonal blood tests, the assessment of upper limbs with USG Doppler and FMD (flow mediated dilatation), radioisotope examinations with gamma camera BrightView XCT by own program RAPUL (Radioisotope Assessment Perfusion of Upper Limb). Acquisitions were started five minutes after intravenous injection of 99mTc-MIBI (metoxyisobutylnitrite). The whole body scintigram and scintigrams of arm and forearm muscles in A-P projections were taken. RESULTS: In the examined patients, the results of anthropometric, biochemical and hormonal test were within the range of normal values. In radioisotope quantitative assessment of perfusion, perfusion indexes of left arm were 20 < PI_left < 11.90 and of the right arm 7.00 < PI_right <12.30. The dependency correlation PI_left vs. PI_right was strong r = 0.92036. The values of perfusion symmetry index (IPS) had a normal distribution and were within the following range: 0.9231 < IPS < 1.1019. CONCLUSIONS: The RAPUL method and program allow for quantitative assessment of perfusion in muscles of upper limbs. Developed program has a high repeatability of results. The results in the bigger group will allow for defining the range of normal values of perfusion index in muscles of upper limbs at rest. These will be diagnostically used both in healthy (sports medicine, military services) and pathological conditions.BACKGROUND: The issue of blood flow in muscles has been dealt with for many years. However, most often it was assessedqualitatively with standard vascular examinations. The quantitatively perfusion assessment is indispensable in the normal andpathological conditions. Some diseases impair the perfusion mainly in the area of upper limbs. It can be observed in Raynaud’sdisease, vascular occlusive diseases, neurological disturbances, and thermal injuries. Hyperhidrosis of upper limbs after sympathectomyof thoracic part of sympathetic trunk may bring closer the diagnosis statement. Nuclear medicine has the markersand methods that allow for the assessment of the volume of perfusion in muscles. The aim for creating this method andprogram was the development of radioisotope method allowing for quantitative assessment of perfusion in muscles of upperlimbs. This should lead to calculating the perfusion index and its range of normal values in a greater group of patients and tousing this method both in the healthy and pathological conditions.MATERIAL AND METHODS: 20 patients, age 30.4 ± 7.1 years, who underwent following examinations: qualification to thegroup, medical history, subject examinations, USG of upper limb vessels, anthropometric examinations, biochemical andhormonal blood tests, the assessment of upper limbs with USG Doppler and FMD (flow mediated dilatation), radioisotopeexaminations with gamma camera BrightView XCT by own program RAPUL (Radioisotope Assessment Perfusion of UpperLimb). Acquisitions were started five minutes after intravenous injection of 99mTc-MIBI (metoxyisobutylnitrite). The whole bodyscintigram and scintigrams of arm and forearm muscles in A-P projections were taken.RESULTS: In the examined patients, the results of anthropometric, biochemical and hormonal test were within the range ofnormal values. In radioisotope quantitative assessment of perfusion, perfusion indexes of left arm were 20 < PI_left < 11.90 andof the right arm 7.00 < PI_right <12.30. The dependency correlation PI_left vs. PI_right was strong r = 0.92036.The values of perfusion symmetry index (IPS) had a normal distribution and were within the following range: 0.9231 < IPS <1.1019.CONCLUSIONS: The RAPUL method and program allow for quantitative assessment of perfusion in muscles of upper limbs.Developed program has a high repeatability of results. The results in the bigger group will allow for defining the range of normalvalues of perfusion index in muscles of upper limbs at rest. These will be diagnostically used both in healthy (sports medicine,military services) and pathological conditions

Multidirectional assessment of medical treatment influence on lower limb perfusion in patients suffering from obliterative atheromatosis

Wstęp. Przewlekłe niedokrwienie kończyn dolnych jest przedmiotem wielu badań, jednak w większości z nich nie dokonuje się porównania spoczynkowego i wysiłkowego przepływu naczyniowego. Medycyna nuklearna dysponuje metodami i programami pozwalającymi rozwiązać to zagadnienie. Celem pracy jest określenie za pomocą metod radioizotopowych zaburzeń perfuzji mięśni kończyn dolnych w spoczynku i po wysiłku u chorych z miażdżycą zarostową tętnic i porównanie wyników ze standardowymi metodami oceniającymi ukrwienie kończyn dolnych oraz ocena wpływu leczenia zachowawczego na analizowane parametry ukrwienia. Materiał i metody. Materiał stanowiło 35 pacjentów, leczonych zachowawczo z powodu niedokrwienia kończyn dolnych. Badaniem objęto chorych, którzy w momencie przyjęcia zgłaszali ziębniecie, drętwienie, chromanie przestankowe od 30-500 m. W celu kwalifikacji do grup u wszystkich chorych wykonano doplerowskie badanie USG kodowane kolorem. Do dalszych badań włączono chorych z drugim stopniem według klasyfikacji Foutaine’a (IIa i IIb), których dystans chromania wahał się w granicach 30÷500 m. Leczenie zachowawcze obejmowało modyfikację czynników i skojarzoną farmakoterapię oraz określenie wskaźników kostka-ramię, udo-goleń i udo-kostka. Radioizotopowe badania perfuzji mięśni kończyn dolnych w spoczynku i po wysiłku wykonywano za pomocą gamma-kamery według własnej metody i programu ALLP, określających wskaźniki perfuzji w badanych mięśniach. Wnioski. 1. Sześciomiesięczne leczenie zachowawcze, w tym skojarzone leczenie farmakologiczne, powoduje niewielką poprawę ukrwienia w zakresie krążenia w kończynach dolnych polegającą głównie na wzroście wartości wskaźnika kostka-ramię, obniżeniu wartości wskaźników udo-kostka i udo-goleń oraz poprawie prędkości przepływu we wszystkich badanych tętnicach. 2. Bardzo czułym i wartościowym badaniem określającym zmiany ukrwienia kończyn dolnych (goleni i ud) w spoczynku i po wysiłku, po zastosowaniu terapii zachowawczej, jest radioizotopowe badanie perfuzji mięśni. Uzyskane wskaźniki perfuzji precyzyjnie informują o wielkości zmian w mikrokrążeniu oraz pozwalają monitorować efekty leczenia zachowawczego. 3. Metoda radioizotopowa komplementarnie uzupełnia dotychczasową diagnostykę zaburzeń ukrwienia mięśni kończyn dolnych u chorych z miażdżycą zarostową tętnic.Background. Chronic lower-limb ischaemia has been the subject of several studies; however, most of them do not give a comparison between vascular flow at rest and vascular flow after exercise. Nuclear medicine is vested with methods and programmes allowing the solution of this matter. The aim of this study was to define, with the use of radioisotopic methods, the perfusion disturbances of lower limb muscles at rest and after exercise in patients with arterial obliterative atheromatosis, and to compare the results with the standard methods assessing lower limb perfusion, as well as to assess the influence of the medical treatment on the analyzed parameters of the perfusion. Material and methods. The material included 35 patients, medically treated because of lower limbs ischaemia. The study covered patients who, at the time of admission, reported feeling cold, numbness and intermittent claudication at 30 to 500 m For group classification, all the patients underwent USG-Doppler examination with a colour option. The patients with the second degree according to Foutaine (IIa, IIb), whose claudication distance ranged between 30 and 500 m, were included in the study. Medical treatment included modification of the factors and combined pharmacotherapy, and defining factors: ankle-brachial, femoral-tibial and femoral-ankle. Radioisotopic examinations of lower limb perfusion at rest and after exercise were performed with the use of a gamma camera according to our own method and an ALLP programme defining the perfusion indicators in the examined muscles. Conclusions. 1. A six-month period of medical treatment, including combined pharmacological treatment, causes a slight increase of lower limb perfusion, expressed mainly by an increase of the ankle-brachial index, decrease of the femoral-ankle and femoral-tibial indexes, and improvement of the speed of flow in all examined arteries. 2. Radioisotopic examination of muscle perfusion is a very precise and beneficial examination defining the changes in perfusion in the lower limbs (tibias and femora) at rest and after exercise. The obtained perfusion indexes give precise information about the scale of changes in microcirculation and allow the effects of the medical treatment to be monitored. 3. The radioisotopic method has completed previous diagnostics of lower limb perfusion disturbances in patients suffering from arterial obliterative atheromatosis

An evaluation of the value of first thyroglobulin determination in the diagnostics of metastases immediately following differentiated thyroid carcinoma surgery

Wstęp: Celem pracy była ocena wartości różnicowej pierwszego oznaczenia stężenia tyreoglobuliny (Tg) po tyreoidektomii (Tx), a przed ablacją kikutów tarczycy u chorych ze zróżnicowanym rakiem tarczycy (DTC, differentiated thyroid carcinoma) jako wskaźnika obecności przerzutów i/lub ognisk nowotworowych (M). Materiał i metoda: Retrospektywnej analizie poddano dane 517 chorych po Tx z powodu DTC skierowanych w celu ablacji kikutów tarczycy, obserwowanych następnie dłużej niż 1,5 roku. Z analizy wykluczono pacjentów o niepewnym przebiegu choroby i z interferencją w badaniu Tg (a-TgAb[+], odzysk Tg < 80%). Ostatecznie analizowano wyniki 247 chorych z DTC (14-79 lat; 223 kobiet, 24 mężczyzn). Porównano wyniki badań TSH, wychwytu 131I nad szyją (Tup24), objętości resztek tarczycy (V) i Tg u chorych z rozpoznanymi w chwili badania M (Grupa M1; n = 35) z tymi samymi parametrami u pacjentów bez obserwowanego powyżej 1,5 roku nawrotu choroby (Grupa M0; n = 212). Obliczono pole pod krzywą ROC stężeń Tg w badanej grupie. Wyznaczono wartość referencyjną stężenia Tg dla podejrzenia M za pomocą krzywej wydajności badania Tg. Wyniki: Grupy M0 i M1 nie różniły się pod względem stężenia TSH (mediana 49,7 jm./l vs. 44,3; p = 0,16), objętości kikutów tarczycy (1,4 vs. 1,1 ml; p = 0,79), różnice dotyczyły natomiast Tup24 (7,6 vs. 3,2%; p = 0,01) oraz Tg (4,5 vs. 96,7 ng/ml; p = 0,000000). Pole pod krzywą ROC dla Tg dla badanej grupy wynosiło 0,78 &plusmn; 0,05 (śr. &plusmn; s.e.m.). Wartość referencyjną Tg dla podejrzenia M wyznaczono na 38,1 ng/ml, czułość oznaczenia Tg wynosiła 0,57 (95%CI 0,39-0,74), a swoistość 0,96 (95%CI 0,92-0,98). Wnioski: Pierwsze stężenie Tg oznaczone po Tx przybiera u chorych z przerzutami raka tarczycy wartości większe niż u chorych bez tych przerzutów, co wskazuje, iż wymieniony parametr może być stosowany jako wczesny wskaźnik obecności przerzutów raka tarczycy (również w obecności kikutów tarczycy).Introduction: Evaluation of the differential value of the first thyroglobulin (Tg) concentration, measured after thyroidectomy (Tx) but before thyroid remnant ablation, in patients with differentiated thyroid carcinoma (DTC) as a marker of either metastases or residual cancer (M). Material and methods: Data from 517 patients with DTC after Tx, with follow-up > 1.5 year were analysed retrospectively. Patients in whom either the course of the disease was unclear or interference in the Tg test was possible (a-TgAb [+], Tg recovery < 80%) were excluded from the study. Finally, the data from 247 patients were evaluated (age: 14-79 years; 223 women, 24 men). The results of TSH, thyroid radioiodine uptake (Tup24), thyroid remnant volume (V) and Tg in patients with diagnosed M (group M1; n = 35) were compared with the same parameters in patients with remission > 1.5 year (group M0; n = 212). The area under the ROC curve was calculated. The clinical decision limit of Tg level to be suggestive of metastases was determined by means of efficiency curve. Results: Groups M0 and M1 did not differ from each other with respect to TSH concentration (median 49.7 mIU/l vs 44.3; p = 0.16) or thyroid remnant volume (1.4 vs 1.1 ml; p = 0.79). However, they did differ with respect to Tup24 (7.6 vs 3.2%; p = 0.01) and Tg (4.5 vs 96.7 ng/ml; p = 0.000000). Area under ROC for Tg was 0.78 &plusmn; 0.05 (mean &plusmn; s.e.m.). The decision limit of Tg for suspected M was determined at 38.1 ng/ml, Tg sensitivity was 0.57 (95%CI 0.39-0.74) and specificity 0.96 (95%CI 0.92-0.98). Conclusions: First thyroglobulin concentration, determined after thyroidectomy but before other treatment, is higher in patients with metastatic DTC than in patients without such metastases. This indicates that Tg level may be used as an early marker of either residual or metastatic DTC (even if thyroid remnants are present)

Zastosowanie kwasu 13-cis-retinowego u pacjentów z niejodochwytnymi przerzutami zróżnicowanego raka tarczycy

Introduction: The loss of iodine uptake by differentiated thyroid carcinoma (DTC) cells is a major therapeutic problem especially in patients with nonsurgical metastatic foci or local recurrence. Using 13-cis-retinoic acid, it was attempted to retain iodine uptake as a result of redifferentiation (influence by retinoic acid receptors present in DTC cells). Material and methods: Between 1999 and 2005, 13-cis-retinoic acid was used in 11 patients with disseminated PTC and high serum level of thyroglobulin (Tg) before 131I treatment (2 patients were treated twice - 13 treatment cycles in total). Side effects in skin and mucous membranes were observed in all the patients, however, their intensity did not require termination of the therapy. Results: Increase of iodine uptake was observed in 5 patients (45%). Decreased Tg concentration was observed in 9 patients. In that group, increased 131I uptake was observed in 4 patients with distant metastases. All determinations of Tg concentrations were carried out under TSH stimulation. Conclusions: 13-cis-retinoic acid causes an increase of radioiodine uptake in around half of treated patients, however, the follow-up of these patients indicates that this increase does not result in either full remission or even stabilisation of neoplastic disease. The possibility should be considered to use cis-retinoic acid as an independent therapeutic approach in patients with radioiodine non-avid foci of thyroid carcinoma especially those showing high expression of RARb and RXRg receptors.Wstęp: Utrata jodochwytności przez komórki zróżnicowanego raka tarczycy (DTC, differentiated thyroid carcinoma) jest powa&iquest;nym problemem terapeutycznym, zwłaszcza u pacjentów z nieoperacyjnymi ogniskami przerzutowymi lub wznową miejscową. Zastosowanie kwasu 13-cis-retinowego było próbą przywrócenia wychwytu 131I w wyniku zwiększenia stopnia zróżnicowania raka (wpływ na receptory kwasu retinowego, obecne w komórkach DTC). Materiał i metody: W latach 1999-2005 u 11 chorych z rozsianym procesem nowotworowym i wysokimi stężeniami tyreoglobuliny (Tg, thyroglobulin) zastosowano kwas 13-cis-retinowy (preparat Roaccutan) przed podaniem 131I (2 chorych leczono 2-krotnie - łącznie 13 cykli leczenia). U wszystkich pacjentów obserwowano działania niepożądane ze strony skóry i błon śluzowych, jednak ich nasilenie nie stanowiło wskazań do zaprzestania terapii. Wyniki: Wzrost jodochwytności zaobserwowano u 5 chorych (45%), spośród których u 4 uzyskane zwiększenie wychwytu dotyczyło części stwierdzanych przerzutów, natomiast w 1 przypadku dotyczyło wychwytu w obrębie wznowy miejscowej. U 9 pacjentów stwierdzono obniżenie stężenia Tg (82%). W tej samej grupie u 4 chorych - u pacjentów z przerzutami odległymi - obserwowano wzrost wychwytu 131I . U 2 pacjentów wystąpił wzrost stężenia Tg, a zwiększoną jodochwytność wznowy miejscowej stwierdzono w 1 przypadku. Wszystkie oznaczenia stężeń Tg przeprowadzono w czasie stymulacji hormonu tyreotropowego (TSH, thyroid stimulating hormone). Wnioski: Zastosowanie kwasu 13-cis-retinowego u około połowy leczonych chorych powoduje wzrost jodochwytności, jednak w późniejszej obserwacji pacjentów wykazano, że wzrost ten nie umożliwia uzyskania pełnej remisji czy nawet stabilizacji choroby nowotworowej. Należy natomiast rozważyć możliwość zastosowania kwasu cis-retinowego jako niezależnego od innych form leczenia elementu postępowania terapeutycznego u pacjentów z niejodochwytnymi ogniskami raka tarczycy, zwłaszcza w sytuacji wysokiej ekspresji receptorów RARb i RXRg w tych guzach

Case report<Br>Graves’ thyrotoxicosis in a patient with metastatic differentiated thyroid carcinoma and chronic lymphocytic leukaemia (CLL)

Thyrotoxicosis is rare in patients with thyroid carcinoma. A case is reported of a 66-year-old woman with Graves’ disease, papillary thyroid carcinoma (PTC) with pulmonary metastases and chronic lymphocytic leukaemia (CLL). After thyroidectomy and antithyroid drug (ATD) withdrawal, thyrotoxicosis recurred. Treatment with ATD and 131I (six doses, 36.3 GBq in total) resulted in permanent hypothyroidism and significant destruction of lung metastases. The course of CLL was mild, but transient anaemia and thrombocytopenia were observed after 131I therapy. Pathomechanisms of thyrotoxicosis in patients with metastatic thyroid carcinoma, its treatment and its relation to CLL are presented

Safety and performance evaluation of a next-generation antimicrobial dressing in patients with chronic venous leg ulcers

The objective of this study was to investigate the safety and performance of AQUACEL™ Ag+ dressing, a wound dressing containing a combination of anti-biofilm and antimicrobial agents, in the management of chronic wounds. Patients (n = 42) with venous leg ulcers exhibiting signs of clinical infection were treated for 4 weeks with AQUACEL™ Ag+ dressing, followed by management with AQUACEL™ wound dressings for 4 weeks. Wound progression, wound size, ulcer pain and clinical evolution of the wound were assessed for up to 8 weeks. Adverse events were recorded throughout the study. AQUACEL™ Ag+ dressing had an acceptable safety profile, with only one patient discontinuing from the study, because of a non-treatment-related adverse event. After 8 weeks, substantial wound improvements were observed: 5 patients (11·9%) had healed ulcers and 32 patients (76·2%) showed improvement in ulcer condition. The mean ulcer size had reduced by 54·5%. Patients reported less pain as the study progressed. Notable improvements were observed in patients with ulcers that were considered to require treatment with systemic antibiotics or topical antimicrobials at baseline (n = 10), with a mean 70·2% reduction in wound area. These data indicate that AQUACEL™ Ag+ dressing has an acceptable safety profile in the management of venous leg ulcers that may be impeded by biofilm

Longitudinal Evaluation of Biomarkers in Wound Fluids from Venous Leg Ulcers and Split-thickness Skin Graft Donor Site Wounds Treated with a Protease-modulating Wound Dressing

Venous leg ulcers represent a clinical challenge and impair the quality of life of patients. This study examines impaired wound healing in venous leg ulcers at the molecular level. Protein expression patterns for biomarkers were analysed in venous leg ulcer wound fluids from 57 patients treated with a protease-modulating polyacrylate wound dressing for 12 weeks, and compared with exudates from 10 acute split-thickness wounds. Wound healing improved in the venous leg ulcer wounds: 61.4% of the 57 patients with venous leg ulcer achieved a relative wound area reduction of ≥ 40%, and 50.9% of the total 57 patients achieved a relative wound area reduction of ≥ 60%. Within the first 14 days, abundances of S100A8, S100A9, neutrophil elastase, matrix metalloproteinase-2, and fibronectin in venous leg ulcer exudates decreased significantly and remained stable, yet higher than in acute wounds. Interleukin-1β, tumour necrosis factor alpha, and matrix metalloproteinase-9 abundance ranges were similar in venous leg ulcers and acute wound fluids. Collagen (I) α1 abundance was higher in venous leg ulcer wound fluids and was not significantly regulated. Overall, significant biomarker changes occurred in the first 14 days before a clinically robust healing response in the venous leg ulcer cohort