Disinfection of „Sensitive” Surfaces

Cel: Celem artykułu jest prezentacja metody dezynfekcji powierzchni materiałów papierniczych niepodatnych na procesy likwidacji skażeń (tzw. powierzchni „wrażliwych”) za pomocą gazowego nadtlenku wodoru. Wprowadzenie: Likwidacja skażeń jest bardzo trudnym procesem pod względem technicznym i technologicznym, gdyż powierzchnie po odkażeniu powinny być bezpieczne dla ludzi i środowiska. Dotyczy to głównie wnętrz, aparatury, dokumentacji oraz specjalistycznego wyposażenia. Obecnie możliwość skażenia zespołów ratowniczych lub kontyngentów wojskowych jest wielce prawdopodobna. Współcześnie stosowane technologie likwidacji skażeń oparte są o tzw. metody mokre, które są nieprzydatne do likwidacji skażeń dokumentacji (materiałów papierniczych), specjalistycznego wyposażenia i elektroniki. Niezależnie od pomocy poszkodowanym należy dokonać skutecznej likwidacji skażeń materiałów, urządzeń, sprzętu i odzieży. Proces musi być skuteczny, aby zapobiegać skażeniom wtórnym, z drugiej zaś strony powinien przywrócić skażonym materiałom i przedmiotom cechy użytkowe. Jedną z możliwości praktycznego rozwiązania tego problemu jest zastosowanie gazowego (waporyzowanego) nadtlenku wodoru oraz konstrukcja przewoźnego urządzenia do likwidacji skażeń. Metodologia: Metodykę określenia działania biobójczego gazowego nadtlenku wodoru opracowano na podstawie norm: PN-EN 13697, PN-EN 14561, PN-EN 14562. Jako substancje testowe wykorzystano grzyby drożdżopodobne (Candida albicans) i pleśniowe (Aspergillus niger). Wpływ procesu likwidacji skażeń na materiały papiernicze oceniano na podstawie kontroli wizualnej materiałów, jakości znajdującego się na nich pisma lub druku. Porównywano skany dokumentów. Wnioski: Rozwój biotechnologii inspiruje procesy, które mogą zastąpić technologie tradycyjne, mniej wydajne, a zarazem bardziej szkodliwe dla środowiska naturalnego. Wraz ze wzrostem liczby tzw. „użytkowników” biotechnologii, inżynierii genetycznej, mikrobiologii, biologii molekularnej itp. wzrasta także prawdopodobieństwo wystąpienia niekontrolowanego uwolnienia do środowiska materiału biologicznego bądź wykorzystania go w akcie terrorystycznym lub kryminalnym. Istnieje zatem pilna potrzeba skutecznego i szybkiego sposobu likwidacji skażeń biologicznych. Wykorzystanie nadtlenku wodoru w postaci pary, zdaniem autorów, jest perspektywiczną metodą likwidacji skażeń powierzchni niepodatnych na te procesy metodami tradycyjnymi. W badaniach uzyskano kompatybilność materiałową dla materiałów papierniczych, powłok lakierniczych, tworzyw sztucznych, elementów elektronicznych, optycznych oraz optoelektronicznych.Objective: The objective of this paper is to present the methods of disinfection of so-called “sensitive” surfaces, non-susceptible to decontamination processes, using gaseous hydrogen peroxide. Introduction: Technically and technologically, decontamination is a very difficult process, as decontaminated surfaces should be safe for use by people and environment after the process is completed. This concerns mainly rooms, devices, documentation and specialised equipment. Nowadays, rescue teams or military groups face a very high risk of contamination. The system of crisis response in our country has the means and technologies for decontamination using so-called wet methods (the active substance exists in the form of an aqueous solution or an organic mixture) which, however, are unfit for the decontamination of documents (paper materials), specialist equipment and electronics. Irrespective of the aid provided to those injured, the effective decontamination of materials, devices and clothing should also be carried out. This process has to be effective so that secondary contamination is prevented, and should also be able to restore the affected equipment and materials to their original state. One of the practical methods for dealing with this problem involves the application of gaseous (vaporised) hydrogen peroxide and the construction of a mobile decontamination device. Methodology: The methodology for the determination of the biocidal effect of gaseous hydrogen peroxide is based on the following standards: PN-EN 13697, PN-EN 14561, PN-EN 14562. Yeast-like fungi (Candida albicans) and mould (Aspergillus niger) were used as test substances. The impact of the decontamination process on stationery was assessed through the visual inspection of the materials and the quality of their handwriting quality or print. Document scans were compared. Conclusions: Advancements in biotechnology stimulate processes which may replace the technologies currently used as less effective and more harmful to the natural environment. Along with the increase in the number of “users” of biotechnology, genetic engineering, microbiology, molecular biology, etc., there is a greater probability that an uncontrolled release to the environment occurs or biomaterials are used for terrorist or criminal purposes. An urgent need is therefore apparent for the effective and fast eradication of bio-contaminations. The use of vaporous hydrogen peroxide appears to be a viable decontamination method for surfaces which are otherwise resistant to such processes if delivered with traditional methods. The studies revealed inter-material compatibility between stationery, varnish coatings, plastics, and electronic, optical, and optoelectronic components

Spatial and temporal variation in microcystin concentrations during perennial bloom of Planktothrix agardhii in a hypertrophic lake

Temporal and spatial variation in the concentrations of intra- and extra-cellular microcystins were studied in a hypertrophic lake with bloom of Planktothrix agardhii (Gomont) Anagnostidis et Komarek. Concomitantly with increase in water temperature (from 2 to 20 °C) abundance of P. agardhii increased from 1.9 x 105 to 4.3 x 107 trichomes L-1. In autumn, in spite of temperature lower (14°C) than in summer it was still very high. Mass development of P. agardhii (to 6 x 106 L-1 and higher) caused a severe decrease in water transparency (to 0.5 - 0.2 m in summer/autumn). The cyanobacterium density was relatively uniform within water column; only in summer (July) it was significantly higher (by about 30%) in surface than in bottom layer. From spring to autumn microcystins (MCs) were mainly biomass-bound (up to 90 μg MC-LR equiv. L-1), whereas the level of extra-cellular toxins was much lower (up to 2 μg L-1) and relatively stable. Only in winter, high amounts of MCs (11.3 μg L-1) were released from decaying biomass into water. The increasing concentrations of biomass-bound microcystins in the lake water positively correlated (R2 = 0.9863; y = -0.1285x2 + 7.14x ) with the abundance of P. agardhii and the highest concentrations of the intracellular MC fraction were found during the exponential phase of P. agardhii growth. In addition, the surface-sampled biomass of P. agardhii contained in autumn 2-fold more MCs (2.75 μg MC-LR equiv. per 106 P. agardhii trichomes) than the bottom-sampled one (1.41 μg MC-LR equiv. per 106 trichomes). This is the first report showing that despite the homogenous distribution of P. agardhii in water column of a shallow lake, various seasonal and spatial distributions of both extra-cellular and intracellular fractions of microcystins occur

Decontamination of “Delicate” Surfaces

Cel: Celem artykułu jest prezentacja metody likwidacji skażeń (dezynfekcji i odkażania) powierzchni „wrażliwych”: wnętrz kontenerów i statków powietrznych, elementów izolacyjnych odzieży ochronnej oraz sprzętu elektronicznego, za pomocą nadtlenku wodoru w stanie pary. Wprowadzenie: Likwidacja skażeń jest bardzo trudnym procesem pod względem technicznym i technologicznym, gdyż dotyczy skażeń powierzchni, które po przeprowadzonym procesie powinny być bezpieczne dla ludzi i środowiska. Dotyczy to głównie wnętrz obiektów, aparatury, dokumentacji oraz specjalistycznego wyposażenia. Obecnie możliwość skażenia lub zakażenia zespołów ratowniczych lub kontyngentów wojskowych jest wielce prawdopodobna. Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej (SZ RP), dysponują środkami oraz technologiami do prowadzenia procesów likwidacji skażeń tzw. metodami mokrymi, bazującymi na substancjach czynnych w postaci roztworów wodnych lub ciekłych mieszanin organicznych. Metoda mokra jest nieprzydatna do likwidacji skażeń np. elektroniki, ponieważ w większości przypadków sprzęt ten w procesie likwidacji skażeń zostaje trwale uszkodzony. Niezależnie od formy skażeń, ważne jest szybkie dotarcie do źródła zagrożenia i skuteczna jego likwidacja. Jedną z możliwości rozwiązania praktycznego tego problemu jest zastosowanie nadtlenku wodoru w postaci pary oraz mobilnego urządzenia do likwidacji skażeń. Metodologia: Metodykę określenia działania biobójczego gazowego nadtlenku wodoru opracowano na podstawie norm: PN-EN 13697, PN-EN 14561, PN-EN 14562. Jako substancje testowe wykorzystano: Enterococcus hirae (bakteria gram-dodatnia), Escherichia coli (bakteria gram-ujemna), Geobacillus stearothermophilus (spor bakteryjny) oraz Candida albicans (grzyb drożdżopodobny) i Aspergillus niger (grzyb pleśniowy). Badanie skuteczności odkażania iperytu siarkowego za pomocą gazowego nadtlenku wodoru prowadzono według metodyki RTMO-86 (materiał niejawny). Analizę skażeń resztkowych prowadzono techniką GCMS. Wpływ procesu likwidacji skażeń na materiały oraz aparaturę oceniano na podstawie norm oraz wewnętrznych procedur badawczych. Wnioski: Uzyskane pozytywne wyniki badań skuteczności dezynfekcji i odkażania oraz kompatybilność nadtlenku wodoru w postaci pary w stosunku do materiałów i aparatury, po przeprowadzeniu badań uzupełniających, rekomenduje opracowanie do wdrożenia.Aim: The purpose of this article is to present a method of eliminating the consequence of contamination (decontamination and disinfection) from delicate surfaces including; the interior of containers and aircraft, insulating elements of protective clothing and electronic equipment, with the aid of hydrogen peroxide applied in vapour form. Introduction: Elimination of contamination is a very difficult process in terms of application and technology because it relates to contaminated surfaces, which after a process of application, should be rendered safe for the environment and use by humans. In the main, this applies to indoor facilities, apparatus, documentation and specialised equipment. Currently, the risk of contamination or infection of rescue teams, or military contingents is high. Polish Armed Forces have the means to perform decontamination processes using so called ‘wet methods’, where active ingredients are based on aqueous solutions or organic liquid mixtures. However, ‘wet methods’ are unsuitable for decontamination of, for example, electronic equipment, because in most circumstances such equipment is likely to be permanently damaged during the process. Irrespective of contamination type, it is important to quickly reach the source of threat and successfully eliminate it. One practical approach, to address the problem, may lie in the use of hydrogen peroxide, in vapour form, delivered by a suitable device to eliminate contamination in the field. Methodology: The methodology for determining biocidal effect of hydrogen peroxide gas was developed on the basis of following standards: EN 13697, EN 14561, EN 14,562th. The following substances were used during research tests: Enterococcus hirae (gram-positive bacteria), Escherichia coli (gram-negative bacteria) Geobacillus stearothermophilus (bacterial spores), Candida albicans (yeast fungus) and Aspergillus niger (filamentous fungus). An examination of the effectiveness of sulfur mustard decontamination with gaseous hydrogen peroxide was carried out using methodology RTMO-86 (classified material). Analysis of residual contamination was performed using GCMS. The impact of contamination elimination on materials and equipment was evaluated on the basis of standards and internal procedures. Conclusions: Achievement of positive test outcomes for successful disinfection and decontamination, and compatibility of hydrogen peroxide, in vapour form, with materials and apparatus embraced by research. Recommendation, after supplementary studies, for the development and implementation of the process

Lichens respond to heavy metals by phytochelatin synthesis

• The main aims of this paper are to investigate: if widespread lichen species ( Xanthoria parietina , Physconia grisea and Physcia adscendens , collected in Italy and Poland) exposed to cadmium (Cd), lead (Pb) and zinc (Zn) synthesize phytochelatins; whether phytochelatins are synthesized by the heterotrophic fungus (mycobiont) or by the photosynthetic alga (photobiont), or by both of the partners; and if there are significant differences in phytochelatin production in the same lichen species growing at different latitudes. • In the lichens investigated, Cd, Pb and Zn induced the biosynthesis of phytochelatins (PC 2 , PC 3 and PC 4 ) and some DES-GLYCIL derivatives. However, only the photobiont partners (the green microalgae of the genus Trebouxia ) were capable of phytochelatin production and, by contrast, aposymbiotically grown mycobionts only produced glutathione. • The Cd-exposed lichens grown in Italy produced significantly larger amounts of phytochelatins than the same species grown in Poland. An opposite trend was observed in Pb-exposed lichens. • The trebouxioid lichens may gain an ecological advantage from their capability to counter heavy metal stress with prompt phytochelatin synthesis

Thiol peptide production in heavy metal exposed foliose lichens

See the proper issu