EFFECTIVENESS OF KINESIOLOGIC TAPE APPLICATION IN ROTATOR CUFF INJURIES

Background: In our study, it was aimed to research the effect of kinesiological tape on pain, shoulder movement angles, and daily life activities. Methods: The control group (n:15) was applied with classical physiotherapy program including ultrasound, tens and exercise. The experiment group (n:15) was applied kinesiological-tape for seven days in addition to classical physiotherapy and rehabilitation program. Pretreatment and post-treatment pains of the patients were measured by using Visual Analog Scale (VAS), the goniometer was used to measure the shoulder ranges, Constant-Murley measured daily life activity levels, and DASH-T measured shoulder disability level. Results: As the VAS scores of the control group inactivity reduced by 11,21 points, the scores of the experiment group decreased by 24,53 points. The difference in scores between the two groups is significant statistically (p0,05). For shoulder movement opening, all records of the experiment group are significantly better than that of the control group, except the flexion increase. Conclusion: Kinesiological tape application ensuring a reduction in pain for rotator cuff injury in a shorter period is a treatment also providing significantly better results in shoulder movement recovery, increase in functionality, and a decrease in disability

Diz osteoartritinde ağrı ve özürlülükle ilişkili faktörler

Objective: To evaluate the risk factors associated with pain and disability in the patients with knee osteoarthritis (OA). Materials and Methods: One hundred and forty-one patients, ranging in age from 40 to 80 years, with knee OA were included into the study. Pain was measured by WOMAC (Western Ontario and McMaster Universities Arthritis Index) and VAS (visual analog scale). Disability was measured by WOMAC. Detailed demographic, social, morphologic and medical history was taken from all patients. the knee radiographs were evaluated by using the Kellgren-Lawrence grading system. Results: There were middle-high correlations between the demographic data (age, body mass index-BMI, education level and pain duration) and WOMAC-pain and function, VAS and radiological grade (p;lt;0.05). Obese patients had significantly worst scores for all evaluation parameters (p;lt;0.05). Kellgren-Lawrence radiological grade was correlated with VAS and WOMAC-function. WOMAC-pain and function subscales and radiological grade were significantly higher in the women when compared with men (p;lt;0.05). Among the medical problems, there was no relation to disability and pain. Conclusion: This study showed that old age, increased BMI, low education level, female sex and high radiological grade were related factors with pain and disability in the knee OA.Amaç: Diz osteoartritli (OA) hastalarda ağrı ve özürlülükle ilişkili faktörleri değerlendirmek. Gereç ve Yöntem: Diz OA'li, 40-80 yaş aralığındaki 141 hasta çalışmaya dahil edildi. Ağrı WOMAC (Western Ontario and McMaster Universities Arthritis Index) ve vizüel analog skala (VAS) ile ölçüldü. Özürlülük WOMAC ile değerlendirildi. Tüm hastalardan detaylı demografik, sosyal, morfolojik ve tıbbi öyküleri alındı. Diz radyografileri Kellgren-Lawrence evreleme sistemi kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: Demografik verilerle (yaş, vücut kütle indeksi-VKİ, eğitim düzeyi ve ağrı süresi) WOMAC-ağrı ve fonksiyon, VAS ve radyolojik evre arasında orta-yüksek evreli korelasyonlar mevcuttu (p0,05). Obez hastalar tüm değerlendirme parametreleri için anlamlı olarak daha kötü skorlara sahipti (p0,05). Kellgren-Lawrence radyolojik evresi VAS ve WOMAC-fonksiyon ile koreleydi. Erkeklerle karşılaştırıldığında, WOMAC-ağrı ve fonksiyon ve Kellgren-Lawrence radyolojik evresi anlamlı olarak kadınlarda daha yüksekti (p0,05). Tıbbi problemler arasında, ağrı ve özürlülükle bir ilişki mevcut değildi. Sonuç: Bu çalışma diz OA'da; ileri yaşın, artmış VKİ'nin, düşük eğitim düzeyinin, kadın cinsiyetin ve yüksek radyolojik evrenin ağrı ve özürlülükle ilişkili faktörler olduğunu göstermektedir

The Impact of Auricular Vagus Nerve Stimulation on Pain and Life Quality in Patients with Fibromyalgia Syndrome

The purpose of this study is to evaluate the impact of auricular vagus nerve stimulation, applied in conjunction with an exercise treatment program, on pain and life quality in patients with fibromyalgia syndrome (FMS). To achieve the study objectives, 60 female patients between the ages 18 and 50, with diagnosed FMS according to the American College of Rheumatology (ACR) 2010 diagnostic criteria, were randomly divided into 2 groups of 30. The first group was assigned 20 sessions of a home-based exercise program, while the second group was assigned 20 sessions of auricular vagus nerve stimulation and 20 sessions of a home-based exercise program. Patients were assessed before and after the treatments using the Visual Analog Scale (VAS) for pain, Beck Depression Scale for depression, Beck Anxiety Scale for anxiety, Fibromyalgia Impact Questionnaire (FIQ) for functional evaluation, and Short Form-36 (SF-36) for life quality. In this randomized controlled trial, comparisons within the groups revealed that both groups had statistically significant improvements in pain, depression, anxiety, functionality, and life quality scores (p<0.05), while comparisons across the groups revealed that the group experiencing the vagus nerve stimulation had no statistically significant differences between the baseline scores, except for those of SF-36’s subparameters of physical function, social functionality, and pain. In fact, comparisons across the groups after the interventions revealed that the group experiencing the vagus nerve stimulation had better scores but not statistically significant. From analysis of this data, we observed that vagus nerve stimulation in FMS treatment did not give additional benefit together with exercise, except for three subparameters of SF-36. It was identified that further studies which separately investigate the effects of vagus nerve stimulation and exercise on FMS with longer follow-up periods and an increased number of patients are needed

Nadir Bir Trombositopeni Sebebi: Primer Sjögren Sendromu

Sjögren Sendromu (SS) başta gözyaşı, tükürük bezi olmak üzere ekzokrin bezlerin lenfosit hücre infiltrasyonu, destrüksiyonu ve disfonksiyonu sonucu gelişen kronik, sistemik ve otoimmün bir hastalıktır (2). Bu inflamasyona B lenfositlerin neden olduğu düşünülmektedir (5). Kuru göz (kseroftalmi, keratokonjonktivitis sikka), kuru ağız (kserostomi), parotis bezi büyümesi ile karakterizedir (2). Anemi, lökopeni, trombositopeni ve lenfoproliferatif hastalıklar SS’ nda ekstraglanduler hematolojik tutulum olarak görülebilir (6). Burada 3 aydır rutin tetkiklerinde izole trombositopeni (33.000/mm3) tespit edilen ve romatolojik hastalık araştırılması için tarafımıza konsülte edilen, kliniğimizce SS tanısı konulan ve hidroksiklorokin 200 mg 1x1/ gün ve prednizolon 4 mg 1x1/gün tedavisi ile birinci ayda trombosit sayısında (195.000/ mm3) düzelme, eklem şikayetlerinde gerileme meydana gelen bir olgu sunulmuştur. Sjögren Sendromunun trombositopeninin nadir bir sebebi olabileceği akılda tutulmalı, ayırıcı tanısında romatolojik değerlendirme yapılmalıdır

Minör Tükürük Bezi Biyopsisi Yaptığımız Hastaların Özellikleri: Olgu Serisi

Erçalık, Cem (Arel Author)Sjögren Sendromu (SS) ayırıcı tanısında minör tükürük bezi biyopsisi (MTBB) Kulak Burun Boğaz Kliniklerinde sık yapılan bir işlem olmasına rağmen, Romatoloji Polikliniklerinde de uygulanmaya başlanan minör invaziv bir yöntemdir. Çalışmamızın amacı MTBB’nin Romatoloji pratiğinde SS tanısındaki yeri ve gerekliliğinin değerlendirilmesidir. Şişli Hamidiye Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Romatoloji Polikliniğine ağız ve/veya göz kuruluğu, eklem şikayetleri ile başvuran daha ziyade otoantikor negatif hastalara yapılan MTBB sonuçlarının değerlendirilmesi sonucunda SS tanısı konuldu. MTBB invaziv bir girişim olmasına rağmen SS ayırıcı tanısında kullanılan değerli bir tanı aracıdır