Locus of control and basic hope as variables correlating with mental adjustment to neoplastic disease in women with breast cancer – preliminary report

Introduction: To date, there are several reports devoted to the influence of psychological factors on treatment outcome in oncological patients. One of these factors is a construct defined as mental adjustment to neoplastic disease, encompassing both patient’s reaction to diagnosis and modification of his/her attitude towards the disease in the course of treatment and rehabilitation. Interviews with mastectomized women revealed that their reactions in response to the diagnosis and therapy may be classified as: “stoic acceptance”, “negation, “helplessness – hopelessness” and “fighting spirit”. Subsequent studies demonstrated that these attitudes closely correlate with activity of the patients’ immune system, and thus with survival rate and quality of life. Therefore it appeared worthwhile to precisely identify factors coexisting with constructive adjustment to cancer. Aim of paper: The aim of this study was to assess correlations between locus of control, basic hope and mechanisms of mental adjustment to neoplastic disease in women with breast cancer. Material and method: Fortyfive women with a diagnosis of breast cancer aged 35-83 underwent psychological examination. The following instruments have been used: Mental Adjustment to Cancer Scale (Mini-MAC), DELTA questionnaire, Basic Hope Inventory (BHI-12) and sociodemographic questionnaire. Results: Statistical analysis revealed significant correlation (p<0.05) between sense of internal locus of control and adoption of “fighting spirit” strategy. There was also a correlation between external locus of control and destructive adjustment to the disease, resulting mainly in adoption of the “helplessness – hopelessness” strategy. No significant correlations between type of adjustment to disease and basic hope were noticed. Perception of outer environment and own life as controlled entities is associated with experience of positive emotional states, which via cortico-hypothalamicpituitary- adrenal axis stimulate the patients’ immune system. Therefore, the “fighting spirit” attitude, typical for women with internal locus of control, contributes to improved survival and quality of life. Lack of sense of control over reality, typical for women with destructive adaptation to their disease, is a powerful and usually prolonged stressor, leading to significant reduction of effectiveness of immune system, thus resulting in increased mortality rate in this group of patients.Wprowadzenie: Współcześnie istnieje szereg doniesień opisujących znaczenie czynników psychologicznych dla procesu zdrowienia w grupie pacjentów onkologicznych. Jednym z nich jest konstrukt określany jako psychiczne przystosowanie do choroby nowotworowej, który obejmuje zarówno reakcję na diagnozę, jak i zmiany postaw jednostki wobec choroby zachodzące w trakcie procesu leczenia oraz rehabilitacji. Wywiady prowadzone wśród kobiet po mastektomii wykazały, że reakcje pojawiające się w odpowiedzi na diagnozę i terapię można zakwalifikować jako „stoicką akceptację”, „zaprzeczanie”, „bezradność – beznadziejność” oraz postawę „ducha walki”. W dalszych badaniach okazało się, że powyższe postawy ściśle wiążą się z aktywnością układu immunologicznego, a w efekcie z długością oraz jakością życia. Ważne zatem wydaje się dokładne zidentyfikowanie czynników współwystępujących z konstruktywnym przystosowaniem do choroby nowotworowej. Cel pracy: Celem badań była ocena związku pomiędzy poczuciem umiejscowienia kontroli oraz nadzieją podstawową a mechanizmami psychicznego przystosowania do choroby nowotworowej u kobiet z rakiem piersi. Materiał i metodyka: Badaniem psychologicznym objęto 45 kobiet z rozpoznaniem złośliwych zmian nowotworowych w obrębie piersi, w wieku od 35 do 83 lat. Posłużono się następującymi narzędziami: Skalą Przystosowania Psychicznego do Choroby Nowotworowej Mini-MAC, Kwestionariuszem DELTA, Kwestionariuszem Nadziei Podstawowej (BHI-12) oraz ankietą socjodemograficzną. Wyniki: Wyniki analizy statystycznej wskazały na istotny związek (p<0,05) pomiędzy wewnętrznym poczuciem umiejscowienia kontroli a przyjmowaniem strategii „ducha walki”. Dostrzeżono również współzależność w zakresie zewnętrznego poczucia umiejscowienia kontroli oraz destruktywnego przystosowania do choroby, głównie poprzez postawę „bezradność – beznadziejność”. Nie wykazano istotnych statystycznie korelacji pomiędzy adaptacją do nowotworu a nadzieją podstawową. Postrzeganie świata oraz własnego życia jako kontrolowanego wiąże się z doświadczaniem pozytywnych stanów emocjonalnych, które za pośrednictwem osi korowo-podwzgórzowo-przysadkowo- nadnerczowej stymulują m.in. układ odpornościowy. Dlatego też postawa „ducha walki”, charakterystyczna dla kobiet z wewnętrznym umiejscowieniem poczucia kontroli, przyczynia się do wydłużenia życia i poprawy jego jakości. Brak poczucia wpływu na rzeczywistość, typowy dla kobiet destruktywnie przystosowanych do choroby nowotworowej, jest silnym, najczęściej przewlekłym distresem, który prowadzi do znacznego obniżenia wydajności układu odpornościowego, a tym samym do wzrostu wskaźnika śmiertelności w tej grupie chorych

Swim Training Ameliorates Hyperlocomotion of ALS Mice and Increases Glutathione Peroxidase Activity in the Spinal Cord

(1) Background: Amyotrophic lateral sclerosis (ALS) is an incurable, neurodegenerative disease. In some cases, ALS causes behavioral disturbances and cognitive dysfunction. Swimming has revealed a neuroprotective influence on the motor neurons in ALS. (2) Methods: In the present study, a SOD1-G93A mice model of ALS were used, with wild-type B6SJL mice as controls. ALS mice were analyzed before ALS onset (10th week of life), at ALS 1 onset (first symptoms of the disease, ALS 1 onset, and ALS 1 onset SWIM), and at terminal ALS (last stage of the disease, ALS TER, and ALS TER SWIM), and compared with wild-type mice. Swim training was applied 5 times per week for 30 min. All mice underwent behavioral tests. The spinal cord was analyzed for the enzyme activities and oxidative stress markers. (3) Results: Pre-symptomatic ALS mice showed increased locomotor activity versus control mice; the swim training reduced these symptoms. The metabolic changes in the spinal cord were present at the pre-symptomatic stage of the disease with a shift towards glycolytic processes at the terminal stage of ALS. Swim training caused an adaptation, resulting in higher glutathione peroxidase (GPx) and protection against oxidative stress. (4) Conclusion: Therapeutic aquatic activity might slow down the progression of ALS

Changes in selected exerkines concentration post folk-dance training are accompanied by glucose homeostasis and physical performance improvement in older adults

Abstract The study aimed to evaluate the impact of selected exerkines concentration induced by folk-dance and balance training on physical performance, insulin resistance, and blood pressure in older adults. Participants (n = 41, age 71.3 ± 5.5 years) were randomly assigned to folk-dance (DG), balance training (BG), or control group (CG). The training was performed 3 times a week for 12 weeks. Physical performance tests—time up and go (TUG) and 6-min walk test (6MWT), blood pressure, insulin resistance, and selected proteins induced by exercise (exerkines) were assessed at baseline and post-exercise intervention. Significant improvement in TUG (p = 0.006 for BG and 0.039 for DG) and 6MWT tests (in BG and DG p = 0.001), reduction of systolic blood pressure (p = 0.001 for BG and 0.003 for DG), and diastolic blood pressure (for BG; p = 0.001) were registered post-intervention. These positive changes were accompanied by the drop in brain-derived neurotrophic factor (p = 0.002 for BG and 0.002 for DG), the increase of irisin concentration (p = 0.029 for BG and 0.022 for DG) in both groups, and DG the amelioration of insulin resistance indicators (HOMA-IR p = 0.023 and QUICKI p = 0.035). Folk-dance training significantly reduced the c-terminal agrin fragment (CAF; p = 0.024). Obtained data indicated that both training programs effectively improved physical performance and blood pressure, accompanied by changes in selected exerkines. Still, folk-dance had enhanced insulin sensitivity