The optimal first-line regimen for patients with follicular lymphoma in 2015

Chłoniaki indolentne to grupa nowotworów układu chłonnego, których wspólną cechą jest powolny, zwykle wieloletni przebieg kliniczny. Najczęstszym z nich jest chłoniak grudkowy (FL), w związku z czym jego leczenie jest najlepiej zdefiniowane. Aktualnym standardem leczenia FL we wczesnych stadiach klinicznych (stadia I lub II bez masywnych zmian węzłowych wg klasyfikacji Ann Arbor) jest radioterapia ograniczona do miejsc zmienionych chorobowo w dawce 24 Gy. U chorych na FL, jak również inne chłoniaki indolentne w zaawansowanych stadiach klinicznych z małą masą guza bez objawów klinicznych optymalnym sposobem postępowania pozostaje strategia „watch and wait”. W przypadku wystąpienia wskazań do rozpoczęcia leczenia należy zastosować immunochemioterapię z rytuksymabem. Optymalnego schematu leczenia nie określono, a wybór powinien zależeć od indywidualnej sytuacji klinicznej z uwzględnieniem czynników zależnych zarówno od choroby, jak i od pacjenta (wiek, stan wydolności fizycznej, choroby współistniejące). Należy wziąć pod uwagę nie tylko skuteczność leczenia, ale również jego toksyczność oraz wpływ na jakość życia.Indolent lymphoma are a group of lymphoid malignancies, whose common feature is slow, usually long-term clinical course. The most frequent of these is follicular lymphoma (FL) and therefore the treatment of patients with FL is best defined. The current standard of care for patients with FL in early clinical stages (limited non-bulky stage I or II) is radiotherapy limited to the involved fields at a dose of 24 Gy. In asymptomatic patients with FL and with the other indolent lymphoma in advanced stages (III and IV) with low-tumor burden, observation (“watch and wait”) remains the optimal strategy. Upon occurrence of the indications for treatment, immunochemotherapy with rituximab should be used. The optimal treatment regimen for indolent lymphoma has not been established so making treatment decisions one should take into account disease status, efficacy and toxicity of the regimen as well as patient-related factors (age, performance status, comorbidities) and the impact of treatment on quality of life

Stem cell transplantation in chronic lymphocytic leukemia

Despite the significant progress that has been made in recent years in the treatment of chronic lymphocytic leukemia (CLL), mainly due to the introduction of monoclonal antibodies, allogeneic hematopoietic cell transplantation remains the only method that could potentially cure CLL. However, because of high peritransplant mortality, this method is reserved only for patients with high-risk CLL. Autologous transplantation is currently not recommended for patients with CLL due to the lack of advantage over the standard first-line FCR immunochemotherapy and the lack of efficacy in high-risk CLL

Optimizing strategies lenalidomide therapy in the treatment of multiple myeloma

The introduction of new drugs (immunomodulators, proteasome inhibitors) into the treatment of multiple myeloma (MM) has contributed to the increase in response rates and also to a significant prolongation of overall survival, allowing multiple myeloma to become a chronic disease. Lenalidomide is an immunomodulatory agent, more effective and less toxic than the first immunomodulatory drug introduced into MM therapy - thalidomide. Lenalidomide should be given continously and longer treatment is associated with increased response rates and improved quality of response. That is why prophylaxis and proper management of adverse events is extremely important for continuation of the therapy. The dose of lenalidomide should be modified in patients with renal failure and cytopenias, also effective venous thromboembolism (VTE) is required. This article describes optimization of lenalidomide therapy with regard to the most common clinical problems

Skuteczność ruksolitynibu w leczeniu chorych na mielofibrozę z chorobami współistniejącymi

Myelofibrosis (MF) is a heterogenous Philadelphia-myeloproliferative neoplasm that is characterized by bone marrow fibrosis and impaired hematopoiesis. Clinical hallmarks of MF are increased splenomegaly, cytopenias and general symptoms. Deregulation of JAK–STAT signaling pathway plays a key role in the pathogenesis of MF. Ruxolitinib is a selective and oral JAK1/JAK2 inhibitor that in clinical trials demonstrated significant efficacy in the reduction of clinical symptoms, improved the quality of life and increased overall survival of patients with MF.Mielofibroza (MF) jest heterogennym nowotworem układu krwiotwórczego, cechującym się brakiem chromosomu Filadelfia i włóknieniem szpiku oraz wynikającym z tego upośledzeniem hematopoezy. Objawami klinicznymi MF są powiększenie śledziony, cytopenie oraz objawy ogólne. W patogenezie MF szczególną rolę odgrywają zaburzenia szlaku JAK–STAT. Ruksolitynib jest selektywnym, doustnym inhibitorem JAK1/JAK2, który w badaniach klinicznych wykazał istotną skuteczność w zmniejszeniu objawów klinicznych, poprawie jakości życia oraz wydłużeniu całkowitego przeżycia chorych na MF

Optimizing first-line treatment of patients with chronic lymphocytic leukemia

Wybór opcji terapeutycznych stosowanych obecnie w leczeniu pierwszej linii chorych z przewlekłą białaczką limfocytową (CLL) jest szeroki i obejmuje: leki alkilujące, bendamustynę, analogi purynowe, stosowane w monoterapii lub schematach skojarzonych, immunoterapię oraz immunochemioterapię z wykorzystaniem przeciwciał monoklonalnych. Wybór odpowiedniego schematu wymaga indywidualnego podejścia do każdego pacjenta, z uwzględnieniem zarówno korzyści terapeutycznych, jak i ryzyka działań niepożądanych, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że większość chorych z CLL to osoby w starszym wieku. Ustalając optymalny sposób postępowania terapeutycznego, należy wziąć pod uwagę wiek i stan ogólny pacjenta, choroby współistniejące oraz czynniki prognostyczne. W pracy przedstawiono schematy stosowane obecnie w praktyce klinicznej w pierwszej linii leczenia chorych z CLL oraz czynniki, które należy uwzględnić przy kwalifikacji do określonej metody terapii. Hematologia 2011; 2, 3: 233–245The choice of treatment options currently used in the first-line therapy of patients with chronic lymphocytic leukemia (CLL) is extensive and includes alkylating agents, bendamustine, purine analogs in monotherapy or in combination therapies, immunotherapy and immunochemotherapy with monoclonal antibodies. Choosing the right scheme requires an individual approach to each patient, taking into account both the therapeutic benefit as well as the risk of side effects, especially considering the fact that most patients with CLL are in advanced age. In determining the optimal therapeutic intervention one should take into account the age and general condition of the patient, comorbidities, and prognostic factors. This paper presents therapeutic approaches currently used in clinical practice in the first-line treatment of patients with CLL and factors to be taken into account in the eligibility of patients for specific therapies. Hematologia 2011; 2, 3: 233–24

Efficacy of bendamustine combined with rituximab in the treatment of relapsed chronic lymphocytic leukemia

Przewlekła białaczka limfocytowa (CLL) jest najczęstszą postacią białaczki diagnozowanej u osób dorosłych w krajach Europy Zachodniej i Ameryki Północnej. Mimo postępu, jaki się dokonał w terapii CLL, choroba wciąż pozostaje nieuleczalna. Większość chorych jest w wieku ponad 65 lat i ma co najmniej 2 schorzenia współistniejące, co sprawia, że u znacznej części z nich nie można zastosować intensywnej chemioterapii. Zatem w wyborze metody leczenia w tej grupie pacjentów powinno się uwzględniać zarówno korzyści terapeutyczne, jak i toksyczność leczenia. W badaniach klinicznych II fazy wykazano skuteczność schematu bendamustyna i rytuksymab (BR) w nawrotowej/opornej postaci CLL przy dobrej tolerancji terapii. W pracy opisano przypadek chorego z nawrotową postacią CLL, z powikłaniami infekcyjnymi w trakcie wcześniejszego leczenia analogami purynowymi, u którego uzyskano całkowitą remisję w wyniku zastosowania schematu BR. Hematologia 2010; 1, 4: 359-363Chronic lymphocytic leukemia (CLL) is the most common type of leukemia diagnosed in adults in Western Europe and Northern America. Despite the progress in CLL therapy it still remains incurable. CLL is primarily a disease of the elderly, most patients are aged over 65 years and have at least 2 co-morbidities. A large proportion of patients are therefore not suitable for intensive chemotherapy. In treating older patients with CLL, not only treatment benefits but also toxicities need to be taken into account. Phase II study results showed that bendamustine plus rituximab (BR) was safe and effective in the treatment of refractory/relapsed CLL. We present a patient with relapsed disease, with infectious complications after previous purine analogues, and who achieved a complete remision after therapy with BR protocol. Hematologia 2010; 1, 4: 359-36

Prevention and treatment of infections in patients with chronic lymphocytic leukemia

Infections have a significant impact on the clinical course of chronic lymphocytic leukemia and are the leading cause of patients’ death. Severe and recurrent infections are associated with impaired immunity connected with the pathogenesis of the disease, older age of patients and immunosuppressive therapy. The infections caused by encapsulated bacteria (Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae) dominate in untreated patients, while in patients under therapy, infections are caused by Staphylococcus aureus and Gram-negative bacteria such as: Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli and Klebsiella pneumoniae, opportunistic infections are also frequent. It is important not only to treat the infections, but also their appropriate prevention. The article discusses various methods for prevention of infections, including vaccinations

Co-occurrence of polycythemia vera (PV) and diffuse large B-cell lymphoma (DLBCL) – a case study

Czerwienica prawdziwa (polycythemia vera; PV) jest zaliczana do przewlekłych chorób mieloproliferacyjnych i cechuje się zwiększeniem liczby erytrocytów oraz często leukocytów i płytek krwi obwodowej, charakteryzuje się też długim przebiegiem klinicznym. Chłoniak rozlany z dużych komórek B (diffuse large B-cell lymphoma; DLBCL) jest najczęściej występującym chłoniakiem u osób dorosłych i zaliczany jest do chłoniaków o dużej agresywności wymagających szybkiego rozpoczęcia leczenia. Przedstawiamy przypadek chorego, u którego w krótkim odstępie czasu rozpoznano czerwienicę prawdziwą i chłoniaka DLBCL o wyjątkowo agresywnym przebiegu i oporności na stosowaną chemioterapię.Polycythemia vera (PV) is a chronic myeloproliferative disorder characterised by an increased level of erythrocytes and, frequently, leukocytes, as well as platelets, with a long course being its characteristic feature. Diffuse large B-cell lymphoma (DLBCL) is the most common type of lymphoma occurring in adults. Being highly aggressive, it requires immediate treatment. We present a patient with exceptionally aggressive and chemotherapy-resistant DLBCL and polycythemia vera, with a short interval recorded between these disorders being diagnosed

Generation of dendritic cells from peripheral blood monocytes from patients with chronic lymphocytic leukemia using GM-CSF, IL-4 and TNF does not induce their tolerogenic properties

Celem przedstawionych badań była ocena właściwości tolerogennych komórek dendrytycznych generowanych in vitro z monocytów krwi obwodowej chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową (PBL) przy użyciu cytokin, takich jak: GM-CSF i IL-4 i TNF. Nie wykazano istotnie większego stężenia tolerogennych cytokin IL-10 i TGF-β w nadsączach znad hodowli dojrzałych komórek dendrytycznych chorych na PBL w porównaniu ze zdrowymi dawcami i ze stężeniem w surowicy chorych. Nie stwierdzono indukcji komórek T-regulatorowych w hodowlach zawierających autologiczne limfocyty T i wygenerowane komórki dendrytyczne. Oceniano ponadto wewnątrzkomórkową ekspresję dioksygenazy 2,3-indoleaminy (IDO) na poziomie białka w wygenerowanych komórkach dendrytycznych. IDO wpływa na hamowanie proliferacji i indukuje śmierć limfocytów efektorowych T oraz powstawanie limfocytów T regulatorowych. Nie wykazano obecności tego enzymu lub jedynie jego śladową ilość w wygenerowanych komórkach dendrytycznych oraz brak korelacji między odsetkiem limfocytów T regulatorowych, a odsetkiem komórek o fenotypie CD83+IDO+. Wyniki uzyskane w badaniach własnych wskazują, że DC generowane za pomocą GM-CSF, IL-4 i TNF z monocytów krwi obwodowej chorych na PBL nie mają właściwości tolerogennych.The aim of this study was to evaluate the tolerogenic properties of dendritic cells generated in vitro from peripheral blood monocytes in patients with chronic lymphocytic leukemia (CLL) using cytokines such as GM-CSF, IL-4 and TNF. There were no significant differences in the concentration of tolerogenic cytokines, IL-10 and TGF-β in supernatants from cultures of mature dendritic cells of CLL patients and healthy donors and the concentration of mentioned cytokines in the serum of CLL patients. There was no induction of regulatory T cells in cultures containing autologous T cells and dendritic cells generated from CLL patients. We have also evaluated the intracellular expression of indoleamine 2,3-dioxygenase (IDO) protein in generated dendritic cells. IDO inhibits proliferation and induces death of effector T cells, and induces the formation of regulatory T cells. There was no or only a trace amount of this enzyme in generated dendritic cells and the no correlation between the percentage of T regulatory cells, and the percentage of cells with phenotype CD83+IDO+. The results obtained in our study show that DC generated with GM-CSF, IL-4 and TNF have no tolerogenic properties