Nieskuteczne terapie kardiowertera-defibrylatora spowodowane wzrostem progu defibrylacji

We present the case report of a 28 year-old man with postmyocarditis cardiomyopathy and cardioverter-defibrillator (ICD) implantation in secondary prevention. He survived an episode of circulatory arrest due to ventricular fibrillation/ polymorphic ventricular tachycardia. All high energy therapy delivered by ICD was unsuccessful. The reason for the failure of the therapy was an increase in the defibrillation threshold. The implantation of an additional subcutaneous lead lowered the defibrillation threshold.Przedstawiono przypadek kardiomiopatii pozapalnej i wszczepienia implantowalnego kardiowertera-defibrylatora (ICD) w ramach prewencji wtórnej u 28-letniego pacjenta, który przeżył epizod zatrzymania krążenia w przebiegu migotania komór/polimorficznego częstoskurczu komorowego. Wszystkie zastosowane terapie wysokoenergetyczne z ICD były nieskuteczne. Za przyczynę nieskuteczności terapii uznano zwiększenie progu defibrylacji. Próg defibrylacji obniżono, implantując elektrodę podskórną

Ablacja łącza przedsionkowo-komorowego jako terapia pomostowa tachykardiomiopatii i niewydolności nerek w przebiegu migotania przedsionków z szybkim rytmem komór

We present the case of a 67 year-old woman with tachycardiomyopathy induced by atrial fibrillation with high frequency ventricular response. The patient underwent resynchronisation pacemaker implantation and atrioventricular junction ablation as a bridging therapy prior to cryoballoon pulmonary vein ostia ablation.W pracy przedstawiono przypadek 67-letniej chorej z tachykardiomiopatią w przebiegu migotania przedsionków z szybkim rytmem komór leczoną implantacją stymulatora resynchronizującego i ablacją łącza przedsionkowo-komorowego jako terapią pomostową przed krioablacją balonową ujść żył płucnych

Znaczenie obciążenia arytmią i wpływu leczenia ekstrasystolii komorowej przezskórną ablacją prądem o wysokiej częstotliwości na funkcję lewej komory

Background: Frequent premature ventricular complexes (PVC) are related to reversible tachycardia-induced cardiomyopathy. However, the role of arrhythmia burden on the outcome of the catheter ablation has not been fully recognised. Aim: The aim of this study was to assess the effect of catheter ablation and PVC burden in patients with and without structural heart disease (SHD) on left ventricular ejection fraction (LVEF). Methods: Transthoracic echocardiography was done before and six months after radiofrequency catheter ablation in 109 consecutive patients (61 men, age 55 ± 17 years) with frequent PVCs. Sixty-five (59.6%) patients had underlying SHD. Results: The catheter ablation procedure was successful in 93 (85.3%) patients. Baseline PVC burden was higher in patients with SHD (22,267 ± 12,934) compared to those without concomitant SHD (15,546 ± 7888), p = 0.005. Nevertheless, patients with LVEF ≤ 50% at baseline presented greater LVEF recovery (from 44% to 56%) than those with LVEF > 50% at baseline after catheter ablation. In both groups, the LVEF improved (p < 0.001); however, no difference was observed be­tween patients with SHD (5.7% ± 1.37%) and without (4.6% ± 0.96%) SHD; p = 0.89. PVC burden was higher in patients with (24,350 ± 2776 PVC/day) compared to those without (17,588 ± 1970 PVC/day) improvement of LVEF. In multivariate regression analysis PVC burden > 20,000/day (but not age, p = 0.95; gender, p = 0.89; presence of SHD, p = 0.53; QRS complex width of the treated PVC, p = 0.21, LVEF before ablation, p = 0.19; and site of origin, p = 47) predicted improvement in LVEF after successful catheter ablation (odds ratio: 3.53; 95% confidence interval: 1.15–10.75; p = 0.023). Conclusions: Catheter ablation of frequent PVCs improves left ventricular function in multivariate analysis predicted improvement of LVEF within six months after the successful catheter ablation procedure in patients with PVC burden exceeding 20,000/24 h.Wstęp: Ekstrasystolia komorowa (PVC) może być przyczyną odwracalnej tachykardiomiopatii. Jednak wpływ stopnia obciążenia arytmią na efekty leczenia przezskórną ablacją pozostaje niejasny. Cel: Celem badania była ocena wpływu terapii za pomocą przezskórnej ablacji i stopnia obciążenia arytmią na frakcję wyrzutową lewej komory (LVEF) u chorych ze strukturalną i bez strukturalnej choroby serca. Metody: Do badania włączono 109 kolejnych chorych (61 mężczyzn, w wieku średnio 55 ± 17 lat) z liczną PVC poddawanych przezskórnej ablacji prądem o wysokiej częstotliwości. Przed zabiegiem i 6 miesięcy po nim wykonywano przezklatkowe badanie echokardiograficzne. U 59,6% osób stwierdzono współistniejącą strukturalną chorobę serca. Wyniki: Zabieg ablacji był skuteczny u 93 (85,3%) pacjentów. Wyjściowe obciążenie arytmią było większe (22 267 ± 12 934 PVC/24 h) u osób ze strukturalną chorobą serca w porównaniu z grupą bez organicznej choroby (15 546 ± 7888 PVC/24 h); p = 0,005. LVEF uległa poprawie w obydwu badanych grupach (p < 0,001), jednak bez istotnej różnicy między nimi (w grupie ze strukturalną chorobą serca średnia zmiana LVEF wyniosła 5,7% ± 1.37%, a bez uszkodzenia — 4,6% ± 0,96%; p = 0,89). Niemniej jednak, u chorych z LVEF ≤ 50% przed zabiegiem obserwowano większą poprawę LVEF po ablacji (ze średniej wartości LVEF 44% na 56%) w stosunku do grupy z LVEF > 50%. Obciążenie arytmią było więk­sze u osób, u których obserwowano poprawę funkcji skurczowej lewej komory (24 350 ± 2776 PVC/24 h) w porównaniu z pacjentami (17 588 ± 1970 PVC/24 h), u których nie uzyskano poprawy. W analizie wieloczynnikowej stopień obciążenia PVC przekraczający 20 000 PVC/dobę był czynnikiem prognostycznym poprawy LVEF po skutecznej przezskórnej ablacji arytmii (iloraz szans: 3,53; 95% przedział ufności: 1,15–10,75; p = 0,023). Czynnikami prognostycznymi nie były: wiek (p = 0,95); płeć (p = 0,89); obecność strukturalnej choroby serca (p = 0,53), szerokość zespołu QRS dodatkowego skurczu komorowego (p = 0,21), funkcja skurczowa lewej komory przed ablacją (p = 0,19) ani miejsce wyjścia arytmii (p = 0,47). Wnioski: Przezskórna ablacja PVC poprawia funkcję skurczową lewej komory. W opisywanej populacji skuteczne leczenie ablacją prądem o wysokiej częstotliwości poprawiało LVEF po 6 miesiącach od zabiegu wśród wszystkich chorych, a szcze­gólnie w grupie pacjentów z obciążeniem przekraczającym 20 000 PVC/24 h