Influence of the inter-mediate layer on the metal-ceramics bond strength

Protezy stałe wykonane na podbudowie metalowej licowane ceramiką stanowią istotną część metod uzupełnienia braków zębowych, jakie są do dyspozycji w dziedzinie protetyki stomatologicznej. Korzystne wyniki leczenia z zastosowaniem protez stałych, wykonanych ze stopu metalu i/lub ceramiki zależą w dużym stopniu od starannie przeprowadzonej diagnostyki układu stomatognatycznego, a także od właściwego zaplanowania postępowania klinicznego i laboratoryjnego. Najlepsze wyniki można osiągnąć tylko wtedy, gdy wybrany materiał na protezę stałą, a także sposób opracowania zęba będą zgodne również z oczekiwaniami pacjenta. Mimo iż rozwiązania tego typu są znane od bardzo dawna, nadal cieszą się ogromną popularnością wśród pacjentów. Spowodowane jest to bardzo dobrą wytrzymałością oraz odpowiednią estetyką, która jest bardzo ważna dla pacjentów. Wysoką estetykę uzyskuje się poprzez licowanie konstrukcji podbudowy metalowej ceramiką tlenkową, która niemal identycznie odzwierciedla twarde tkanki zęba.W pracy wykorzystano stopy firmy Dentaurum Remanium CSe, na których powierzchnię zostały nałożone warstwy opakerów w postaci proszku i pasty. Na powierzchnię stopu nałożono ceramikę firmy Vita Master oraz VM13. Próbki zostały poddane badaniu chropowatości, porowatości oraz przeprowadzono analizę pierwiastków w danym obszarze ceramiki.Przeprowadzone badania wykazują, że warstwa pośrednia (opakerowa) wpływa na połączenie stopu z ceramiką. Najlepsze rezultaty wykazuje gdy porowatość jest minimalna.Na podstawie wyników nie stwierdzono wpływu rodzaju warstwy pośredniej na wytrzymałość połączenia stopu z ceramiką. Potwierdzono, że parametr chropowatości istotnie wpływa na wytrzymałość połączenia metal-ceramika. Badania morfologiczne wykonane przy użyciu mikroskopu skaningowego SEM wykazały, że po wypaleniu zachodzą zmiany w stężeniu pierwiastków na granicy ceramika-stop.Fixed alloy and ceramic prostheses constitute an important part of remedies available at the disposal of restorative dentistry. The successful treatment with fixed prostheses made of alloy or ceramics, or a combination of both materials, depends to a large extent on the thorough diagnosis of the masticatory organ, as well as the proper planning of clinical and laboratory procedures. The best results can only be achieved if the material chosen for the permanent prosthesis and the method of developing the tooth is also adjusted to the patient’s expectations. Although this type of solution has been known for a very long time, it is still very popular among patients. This is due to very good durability and appropriate aesthetics, which is very important for patients. High aesthetics is achieved by veneering the metal framework construction with oxide ceramics that almost identically reflect the hard tooth tissues.In this work, we used the Remanium CSe alloy with layers of powder and paste applied to the surface. The samples were subjected to the roughness, porosity, as well as elemental analysis in a given area of ceramics.The conducted examinations showed that the intermediate (opaque) layer affects the connection of the alloy with ceramics. The best results were achieved when the porosity was minimal. Based on the results of the study, it was found that the type of intermediate layer did not influence the strength of the alloy with ceramics. It was confirmed that the roughness parameter significantly affected the strength of the metal-ceramic bond. Morphological studies via SEM scanning microscopy showed that after firing, changes occurred in the concentration of elements at the ceramic-alloy border

Low temperature plasma modified starch as a polymer filler

Materiały konferencyjne zostały wydane jako numer specjalny czasopisma "Ochrona przed Korozją - 9s/A/2006".W badaniach użyto skrobi ziemniaczanej jako wypełniacza dla polietylenu (LDPE) w celu zwiększania jego zdolności do biodegradacji. Ponieważ mieszalność skrobi natywnej z polietylenem jest słaba, jej ziarna poddano plazmochemicznej obróbce metanem. Zmodyfikowany w ten sposób wypełniacz wykazuje mniejszą hydrofilowość i znacznie większą dyspersję w matrycy LDPE. Właściwości mechaniczne takich materiałów kompozytowych są gorsze od czystego polietyleny, ale lepsze niż w przypadku LDPE wypełnionego skrobią niemodyfikowaną. Przeprowadzone badania mikrobiologicznym i przy pomocy elektronowego mikroskopu skaningowego (SEM) wykazały znacząco lepsze właściwości biorozkładu mieszanek skrobia modyfikowana/polietylen niż czystego polietylenu.Potato starch has been used as a filler for low density polyethylene (LDPE) in order to improve its biodegradability. Since, however, the miscibility of native starch with polyethylene is poor, surface modification of its grains with low temperature methane plasma treatment has been performed. The filler, modified in this way, exhibits lower hydrophilicity than native starch and much better dispersion in LDPE matrix. Mechanical strength parameters of such composite materials are lower than those of pure ethylene, but considerably higher than corresponding data for LDPE filled with unmodified starch. Microbiological and scanning electron microscopic (SEM) studies have revealed substantially better biodegradability of modified starch/polyethylene blends than that of pure polyethylene

Thin SiNC/SiOC Coatings with a Gradient of Refractive Index Deposited from Organosilicon Precursor

In this work, optical coatings with a gradient of the refractive index are described. Its aim was to deposit, using the RF PECVD method, films of variable composition (ranging from silicon carbon-oxide to silicon carbon-nitride) for a smooth change of their optical properties enabling a production of the filter with a refractive index gradient. For that purpose, two organosilicon compounds, namely tetramethyldisilazane and hexamethyldisilazane, were selected as precursor compounds. The results reveal better optical properties of the materials obtained from the latter source. Depending on whether deposited in pure oxygen atmosphere or under conditions of pure nitrogen, the refractive index of the coatings amounted to 1.65 and to 2.22, respectively. By using a variable composition N2/O2 gas mixture, coatings of intermediate magnitudes of “n” were acquired. The optical properties were investigated using both UV-Vis absorption spectroscopy and variable angle spectroscopic ellipsometry. The chemical structure of the coatings was studied with the help of Fourier transform infrared and X-ray photoelectron spectroscopies. Finally, atomic force microscopy was applied to examine their surface topography. As the last step, a “cold mirror” type interference filter with a gradient of refractive index was designed and manufactured

Spatial Graphene Structures with Potential for Hydrogen Storage

Spatial graphene is a 3D structure of a 2D material that preserves its main features. Its production can be originated from the water solution of graphene oxide (GO). The main steps of the method include the crosslinking of flakes of graphene via treatment with hydrazine, followed by the reduction of the pillared graphene oxide (pGO) with hydrogen overpressure at 700 °C, and further decoration with catalytic metal (palladium). Experimental research achieved the formation of reduced pillared graphene oxide (r:pGO), a porous material with a surface area equal to 340 m2/g. The transition from pGO to r:pGO was associated with a 10-fold increase in pore volume and the further reduction of remaining oxides after the action of hydrazine. The open porosity of this material seems ideal for potential applications in the energy industry (for hydrogen storage, in batteries, or in electrochemical and catalytic processes). The hydrogen sorption potential of the spatial graphene-based material decorated with 6 wt.% of palladium reached 0.36 wt.%, over 10 times more than that of pure metal. The potential of this material for industrial use requires further refining of the elaborated procedure, especially concerning the parameters of substrate materials