305. Ocena wyników leczenia i czynników prognostycznych chorych na raka piersi we wczesnym stopniu zaawansowania po oszczędzających operacjach i napromienianiu

CelAnaliza niepowodzeń po leczeniu i zbadanie czynników prognostycznych ryzyka nawrotu i zgonu chorych na raka piersi leczonych metodą oszczędzającą.Materiał i metodaW Centrum Onkologii w Warszawie w latach 1995–1998 leczono 184 chorych na raka piersi w stopniach I-II metodą oszczędzającą. Mediana obserwacji – 66 miesięcy. U 53% chorych (98/184) zastosowano chemio i/lub hormonoterapię. Do analizy proporcjonalnego ryzyka Cox’a włączono następujące czynniki: wiek, stan hormonalny chorych, rodzinne występowanie raka piersi, lokalizacja raka, postać przedkliniczna versus kliniczna, pT, pN, typ i złośliwość histopatologiczna raka, obecność CDIS w raku inwazyjnym, ocena mikroskopowa marginesów i receptorów ER i PGR. Prawdopodobieństwo przeżycia obliczano metodą Kaplana-Meiera.WynikiU 9% chorych (18/197) rozpoznano nawrót raka piersi: u 5% wznowę, u 4% przerzuty. Wznowy w piersi wystąpiły w ciągu 3 i 5 lat od operacji odpowiednio u: 40% (4/10) i u 80% (8/10) chorych. Prawdopodobieństwo 5-letniego wyleczenia miejscowego, przeżycia bezobjawowego i całkowitego dla 184 chorych wyniosły odpowiednio: 95%, 91% i 97%. W analizie wieloczynnikowej jedynym istotnym statystycznie (p<0.05) czynnikiem mającym związek z ryzykiem wystąpienia nawrotu okazała się: postać kliniczna raka. Chore z kliniczną postacią raka miały 6-cio krotnie wyższe ryzyko nawrotu niż chore z rozpoznaniem przedklinicznej postaci raka. Na ryzyko zgonu z powodu raka piersi istotny statystycznie wpływ miała jedynie wielkość guza. Chore z rozpoznaniem T2 miały 9 krotnie wyższe ryzyko zgonu niż chore z T1.WniosekNajlepsze rokowanie mają chore z przedkliniczną postacią raka piersi z guzem nie większym niż 2 cm. Uzyskane wyniki uzasadniają kontynuowanie dotychczas stosowanego leczenia w Centrum Onkologii