Wartość prognostyczna scyntygrafii perfuzyjnej mięśnia sercowego metodą SPECT z użyciem 99mTc-MIBI w grupie pacjentów po przebytym w przeszłości zawale serca

Introduction. Data describing prognostic utility of SPECT (single-photon emission computed tomography) among patients with history of myocardial infarction (MI) is scarce. We aimed to compare prognostic value of SPECT scans in patients with vs. without history of myocardial infarction (MI) prior to perfusion imaging. Material and methods. 151 consecutive patients with history of myocardial infarction, who underwent exercise 99mTc-MIBI SPECT examination were enrolled in the study (group 1). Next, based on clinical and demographic baseline characteristics, SPECT result and duration of follow-up period, a matching control subgroup (group 2) of 151 patients without history of MI was formed. During a mean follow-up of 60 ± 15 months in group 1 and a mean follow-up of 60 ± 13.5 months in group 2, we analyzed prevalence of cardiovascular events rates (cardiac deaths, myocardial infarctions and cardiac revascularizations). Results. We observed the following rates of cardiac deaths, myocardial infarctions and cardiac revascularizations: 4%, 15% and 26%, respectively in group 1 and 1%, 13% and 17%, respectively in group 2. In patients without history of MI (group 2) presence of mixed perfusion defects on SPECT was associated with significantly higher rate of myocardial infarctions (p = 0.05), hospitalizatons (p = 0.0001) and revascularizations (p = 0.0002). Fixed perfusion defects were associated with significantly higher occurrence of deaths (p = 0.012) and hospitalizations (p = 0.02), but not myocardial infarctions (p = 0.52) or cardiac revascularizations (p = 0.10). In contrast, among patients with history of MI (group 1) there was no statistically significant relationship between any type of perfusion defects and cardiovascular events. Conclusions. Long term follow-up demonstrates that prognostic value of 99mTc-MIBI SPECT is different in patients with and without history of MI.Wstęp. W dostępnej literaturze brakuje badań służących ocenie przydatności prognostycznej scyntygrafii perfuzyjnej mięśnia sercowego SPECT (tomografia emisyjna pojedynczego fotonu) w grupie chorych z wywiadem przebytego zawału serca. Celem opisanego badania jest porównanie wartości prognostycznej SPECT w grupie pacjentów z wywiadem zawału serca przed badaniem SPECT oraz bez takiego wywiadu. Materiał i metody. Do badania włączono 151 kolejnych pacjentów z wywiadem zawału serca, u których wykonano badanie SPECT z użyciem 99mTc-MIBI. Następnie, na podstawie charakterystyki klinicznej i demograficznej oraz długości okresu obserwacji dobrano, grupę kontrolną 151 pacjentów poddanych badaniu SPECT, bez wywiadu wcześniejszego zawału serca. Wyniki. Po średnim okresie obserwacji 60 ± 15 miesięcy (grupa 1) i 60 ± 13,5 miesiąca (grupa 2) częstość wystąpienia punktów końcowych, takich jak zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawał serca, rewaskularyzacja, wyniosła odpowiednio 4%, 15% i 26% w grupie 1 oraz 1%, 13%, 17% w grupie 2. Wśród pacjentów bez wywiadu zawału serca (grupa 2) obecność mieszanych zaburzeń perfuzji w badaniu SPECT wiązała się z istotnie większą częstością zawałów serca (p =0,05), hospitalizacji (p = 0,0001) oraz rewaskularyzacji (p = 0,0002). Utrwalone zaburzenia perfuzji wiązały się z istotnie większą liczbą zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych, liczbą hospitalizacji (p=0,02), ale nie zawałów serca (p = 0,52) ani rewaskularyzacji (p = 0,10). Natomiast wśród pacjentów bez wywiadu zawału serca (grupa 1) nie zaobserwowano istotnej statystycznie zależności między typem zaburzeń perfuzji a występowaniem powyższych punktów końcowych. Wnioski. W długoterminowej obserwacji wykazano różnicę w zakresie wartości rokowniczej badania SPECT między pacjentami po przebytym zawale serca oraz bez wywiadu zawału

Zagrażające życiu zapalenie osierdzia i opłucnej spowodowane przez grypę B i skutecznie wyleczone podczas pandemii COVID-19

In 2020, WHO declared SARS-CoV-2 infection (COVID-19) pandemic. Nowadays, Influenza A (InfA) and COVID-19 seem to be a major threat. We report the rare case of life-threatening exudative pericarditis (without myocardial involvement) and pleurotonitis in an adult patient without inherited diseases, caused by Influenza B (not by COVID-19/ InfA) and successfully treated (including: oseltamivir, pericardiocentesis 700ml, pleurocentesis 1100ml) in a COVID-19 pandemic. However, Influezna B is a rare cause of pericarditis we should consider it as a possible reason of a potentially lethal disease.In 2020, WHO declared SARS-CoV-2 infection (COVID-19) pandemic. Nowadays, Influenza A (InfA) and COVID-19 seem to be a major threat. We report the rare case of life-threatening exudative pericarditis (without myocardial involvement) and pleurotonitis in an adult patient without inherited diseases, caused by Influenza B (not by COVID-19/ InfA) and successfully treated (including: oseltamivir, pericardiocentesis 700ml, pleurocentesis 1100ml) in a COVID-19 pandemic. However, Influezna B is a rare cause of pericarditis we should consider it as a possible reason of a potentially lethal disease

The impact of chronic alcohol overuse on heart function and prognosis: layer-specific longitudinal strain and mid-term outcome analysis

Background: The exact effects of alcohol drinking on cardiac function are not clear.Aims: This study aimed to determine the relationship between consumed amount of alcohol, myocardial injury, and prognosis.Methods: Myocardial function and cardiac outcomes were examined in subjects with chronic alcoholism by classical and strain echocardiographic parameters, including global (GLS) and layer-specific longitudinal strain of the endocardial (GLSendo) and epicardial (GLSepi) layer. One group of 65 alcohol-overusers (ALC), median (IQR, interquartile range) age 44 (38–51) years, was compared with 30 controls (CG).Results: Median (IQR) alcohol dose (in alcohol units, 1 AU = 1 g of ethanol) per week was 30 (12–51) AU in ALC and 0 in CG; P <0.001, and the mean (SD, standard deviation) drinking period was 16 (9) years. ALC patients demonstrated higher left ventricular (LV) mass and impaired diastolic function. The ALC group demonstrated lower median (IQR) LV ejection fraction (EF): 52% (37%–57%) vs 60% (55%–63%) (P <0.001); GLS: 17% (9%–20%) vs 19% (18%–21%) (P = 0.01); absolute layer-specific strain values. GLSendo <19% and GLSepi <15% predicted worsened mid-term prognosis, as did elevated N-terminal brain natriuretic peptide (NT-proBNP) and lower EF and GLS.Conclusions: Long-term alcohol overuse, even with a rather low reported median (IQR) dose of 4 (2–7) AU per day resulted in LV hypertrophy, diastolic and systolic dysfunction. Diminished GLS <18%, endocardial <19% and epicardial <15% layer strain predicted combined endpoints but did not significantly improve the prognostic power of tested models, based on NT-proBNP and EF in follow-up

Chest pain: is it always what it seems to be?

Pacjent w wieku 56 lat, po pilnej operacji tętniaka rozwarstwiającego aorty (AAD) (31.03.2017 r.), po udrożnieniu tętnicy biodrowej wspólnej (CIA) z powodu ostrego niedokrwienia kończyny dolnej (marzec, 2017 r.), z 70-procentowym dystalnym zwężeniem gałęzi przedniej zstępującej (LAD) (w angiografii tomografii komputerowej [angio-CT], od roku, dotąd niekwalifikowanym do koronarografii/tomografii emisyjnej pojedynczego fotonu), wydolny krążeniowo-oddechowo, przyjęty z tygodniowym wywiadem stałego bólu w klatce piersiowej, promieniującego do okolicy międzyłopatkowej, lewego barku, niezależnego od wysiłku fizycznego, bez duszności. Kolejne elektrokardiogramy: rytm zatokowy miarowy, zmienny oddechowo q III, nieswoiste zmiany odcinka ST-T w odprowadzeniach I, aVL do –0,5 mm, w odprowadzeniach V4–V6 do –1 mm, bez ewolucji. Wartości troponiny T oznaczanej metodą wysokoczułą i frakcji sercowej kinazy kreatynowej w normie. Nitrogliceryna podawana dożylnie spowodowała tylko zmniejszenie dolegliwości. Angio-CT aorty bez zmian w porównaniu z wcześniejszym badaniem (z 17.10.2017 r.): proteza bez przecieku, stare rozwarstwienie od aorty zstępującej do rozwidlenia, obejmujące CIA. Angio-CT tętnic wieńcowych: istotne długie zwężenie LAD. Bez wskazań do interwencji kardiochirurgicznej. Echokardiografia serca: frakcja wyrzutowa lewej komory 65%, dobry odległy efekt operacji naprawczej AV. Rozpoznano ostry zespół wieńcowy–dławicę piersiową (ACS-UA). Koronarografia: LAD segm. 7 długie zwężenie 80%, izolowane. Aortografia: dobry efekt protezowania aorty wstępującej. Jednoczasowo przezskórna interwencja wieńcowa (PCI)-LAD: segm. 7/IDg (bifurkacja) z implantacją stentu uwalniającego lek. Dolegliwości ustąpiły. Nietypowe bóle w klatce piersiowej u chorego z tętniakiem aorty, nawet po skutecznej operacji, mogą odpowiadać ACS, stanowiąc wskazanie do koronarografii/PCI, po wykluczeniu przyczyn ze strony aorty. Opóźniona koronarografia/PCI/leczenie przeciwpłytkowe w ACS zmniejsza szanse powodzenia leczenia. U opisanego pacjenta stwierdzono dodatni wywiad w kierunku chorób aorty, ujemne markery niedokrwienia mięśnia sercowego, ból promieniujący do typowej dla AAD lokalizacji (do pleców). Pierwszym krokiem była angio-CT w celu wykluczenia kolejnego AAD. Ból w klatce piersiowej nie zawsze jest tym, czym się wydaje. Po wykluczeniu najbardziej oczywistej przyczyny konieczne jest przeprowadzenie diagnostyki różnicowej, ponieważ leczenie terapeutyczne odpowiednie dla jednej choroby lub opóźnienie właściwego leczenia może utrudnić/uniemożliwić leczenie innej.A 56-year-old patient after emergency acute aortic dissection (AAD) surgery (31.03.2017), after common iliac artery (CIA) vascular surgery due to acute right lower limb ischemia (March 2017), with a 70% lesion in distal left anterior descending (LAD) in angiography computed tomography (angio-CT) detected a year ago (not yet qualified for coronarography/single-photon emission computed tomography), hemodynamically stable, presented to hospital due to one-week history of constant, continuous chest pain radiating to the back and left shoulder and independent of physical effort, without dyspnea. Electrocardiography (ECG) in hospital at admission (and a day ago): regular sinus rhythm, respiratory variable q III, non-specific ST-T wave abnormalities in leads I, aVL up to –0.5 mm, in leads V4–V6 up to –1 mm, no evolution. Immobilization, nitroglicerin intravenous. administration — only symptoms reduction. High-sensitivity troponin T and creatine kinase-myocardial bound mass negative. Aortic angio-CT scan: in comparison to the previous study (17.10.2017) without significant changes; no leakage signs within the prosthesis; further dissection of the aortic wall from the level of the descending aorta to the bifurcation and CIA. Coronary angio-CT: significant, long stenosis in proximal LAD. Cardiac surgeon consultation: no indications for intervention. Echocardiography: left ventricular ejection fraction 65%, aortic regurgitation trace, right ventricular systolic function preserved. Diagnosis: acute coronary syndrome–unstable angina (ACS-UA). Coronarography: in LAD segm 7 isolated 80% stenosis. Aortography confirmed good prosthetic effect of the ascending aorta. Simultaneously percutaneous coronary intervention (PCI)-LAD, segm 7/IDg (bifurcation) with drug-eluting stent implantation was performed. The symptoms disappeared. Atypical chest pain in a patient with aortic aneurysm, even after successful cardiac surgery, may suggest an ACS, being an indication for coronary angiography/PCI, after exclusion aortic reasons. Delayed coronarography/coronaroplasty/antiplatelet therapy in ACS reduces the chances of successful treatment. The patient had a history of aortic diseases, negative myocardial ischemia markers, pain radiating to typical for AAD location (back pain). The first step was angio-CT to exclude another AAD. Chest pain is not always what it seems to be. After excluding the most obvious cause, it is necessary to perform differentia diagnostics, because therapeutic approach appropriate for one disease or delay in proper treatment may make it difficult/impossible to treat another one

Takotsubo cardiomyopathy in the case of 72-year-old teacher after work-related psychological stress. Evolution of left ventricular longitudinal strain – Delayed but complete recovery in automated function imaging (AFI)

Takotsubo cardiomyopathy (TC) is related to a transient systolic dysfunction of left ventricle (LV), accompanied by clinical and electrocardiographic symptoms of myocardial ischemia in the absence of hemodynamically significant coronary artery disease. Takotsubo cardiomyopathy is usually provoked by a psychologically or/and physically stressful event which may be related to occupational activities. Although visually assessed evolution of LV function is well documented, the data concerning strain changes is sparse and various patterns of deformation abnormalities are suggested. We have described a 72-year-old woman with chest pain related to a lecture given at the meeting of the Senior University, fulfilling all the Mayo Clinic criteria of the TC. The longitudinal strain analysis with automated function imaging (AFI) documented severe impairment and stepwise recovery of regional and global LV contractility. The case described confirms that accurate diagnosis, treatment and documenting of functional improvement in takotsubo cardiomyopathy may enable the return to occupational activities even for elderly persons. Int J Occup Med Environ Health 2017;30(4):681–68