Assessment of the levels of nitric oxide (NO) and cytokines (IL-5, IL-6, IL-13, TNF, IFN-gamma) in giardiosis

The current study aims to determine the involvement of cellular responses in combating Giardiaintestinalis invasion. The study group consisted of 44 women and 18 men, aged 18–72 years, infected withG. intestinalis. The diagnosis was established based on laboratory investigations (examination of stool, choloscopy,GSA-65). Blood for analysis was collected before antiparasitic treatment and two weeks after treatment termination.The control group consisted of 22 women and 18 men aged 20–45 years. The serum concentrations ofIL-5, IL-6, IL-13, TNF, IFN-g were assayed using a set of Quantikine human. The concentrations of NO in theserum were determined using a set of Total Nitric Oxide Assay. Patients infected with G. intestinalis showeda statistically significant increase in the levels of NO, IFN-g and IL-13. Even the antiparasitic treatment applieddid not reduce the levels of these parameters and only caused a rise in IL-6. Our study showed a lack of acuteinflammatory state in the course of G. intestinalis infection

Assessment of the influence of the inflammatory process on the activation of blood platelets and morphological parameters in patients with ulcerative colitis (colitis ulcerosa)

Ulcerative colitis (colitis ulcerosa) is a non-specific inflammatory bowel disease of unknown etiology. The symptoms which are observed in the course of ulcerative colitis are: an increase in the number of leukocytes and blood platelets, an increase in the concentration of IL-6 and anemia. Blood platelets are the key element, linking the processes of hemostasis, inflammation and the repair of damaged tissues. Activation of blood platelets is connected with changes in their shape and the occurrence of the reaction of release. P-selectin appears on the surfaces of activated blood platelets and the concentration level of soluble P-selectin increases in the blood plasma. The aim of this study was to define whether the increased number of blood platelets in patients with ulcerative colitis accompanies changes in their activation and morphology. A total of 16 subjects with ulcerative colitis and 32 healthy subjects were studied. Mean platelet count, morphological parameters of platelets and MPC were measured using an ADVIA 120 hematology analyzer. Concentrations of sP-selectin and IL-6 in serum were marked by immunoassay (ELISA). MPC, concentration of sP-selectin and IL-6 were significantly higher in subjects with ulcerative colitis compared to those in the healthy group. There was a decrease of MPV in patients with ulcerative colitis, which is statistically significant. Chronic inflammation in patients with ulcerative colitis causes an increase in the number of blood platelets, a change in their morphology and activation. Decreased MPV value reflects activation and the role blood platelets play in the inflammatory process of the mucous membrane of the colon. A high concentration of sP-selectin, which is a marker of blood platelet activation, demonstrates their part in the inflammatory process. The increase in the concentration of sP-selectin correlated positively with the increase in concentration of IL-6. This is why it may be a useful marker of the activity of colitis ulcerosa. (Folia Histochemica et Cytobiologica 2011; Vol. 49, No. 1, pp. 119–124

Does Toxoplasma gondii Infection Affect the Levels of IgE and Cytokines (IL-5, IL-6, IL-10, IL-12, and TNF-alpha)?

In the study performed in a group of patients infected with T. gondii, we evaluated Th2 humoral response (IL-5, IL-6, IL-10) and Th1 cell response (IL-12, TNF-α). The study objective was to assess the effect of T. gondii on chosen indices of the immune response. The study involved 52 women infected with T. gondii (aged 18–42 years) prior to antiparasitic treatment. In all the patients, we found IgM (index >0.7) and IgG which exceeded 300 IU/ml. The control group (C) consisted of 40 healthy women aged 18–46 years. In the study group (T) and in the control group (C), the levels of IgE, IL-5, IL-6, IL-10, IL-12, and TNF-α were determined. In our study, T. gondii patients had twofold higher levels of IL-5 and IL-6 as compared to healthy subjects, which seems to confirm the presence of an inflammatory state. We found the level of IL-10 to be fivefold higher in the course of toxoplasmosis than in healthy controls. The levels of IL-12 and TNF-α were comparable to those observed in healthy controls. The study has revealed that patients infected with T. gondii show increased production of the humoral response cytokines, whereas the generation of the cell response cytokines remains unchanged

IFN-gamma, IL-5, IL-6 and IgE in patients infected with Giardia intestinalis.

The immune system, its cellular and humoral response, is engaged by the host organism to fight against parasitic infections. The study group consisted of 90 patients (58 women and 32 men), aged 18-72 years, infected with G. intestinalis. The diagnosis was established based on laboratory investigations (stool examination, choloscopy, GSA-65). Blood for analysis was collected before (G1), and 2 weeks (G2) and 2 months (G3) after antiparasitic treatment. Control group consisted of 40 healthy subjects (22 women and 18 men), aged 20-45 years. The concentrations of IgE were assayed using a set of VIDAS (bioMerieux) and the concentrations of IL-5, IL-6, IFN-gamma were determined using a set of Quantikine human (R&D Systems). It was revealed that in giardiosis the concentrations of IgE and IL-5 in blood serum were twice as high, the concentration of IL-6 was two and a half times higher and the concentration of IFN-gamma was almost four times higher as compared to healthy controls

Changes in adiponectine concentration in blood serum of obese type 2 diabetes patients in relation to renal function

WSTĘP. Celem pracy była ocena stężenia adiponektyny u chorych na cukrzycę typu 2 i z otyłością, z prawidłową lub upośledzoną funkcją nerek w porównaniu z grupą kontrolną osób z otyłością, bez cukrzycy i prawidłową funkcją nerek. MATERIAŁ I METODY. Badano 2 grupy chorych z cukrzycą typu 2, otyłością i prawidłową funkcją nerek (grupa A - 16 pacjentów) lub z niewydolnością nerek (grupa B - 15 pacjentów). Do badania włączono chorych z przynajmniej 10-letnim wywiadem cukrzycy typu 2, leczonych insuliną. Jako kryterium podziału obu badanych grup przyjęto stężenie kreatyniny wynoszące 1,5 mg/dl. Grupę kontrolną stanowiły osoby otyłe, bez cukrzycy, z prawidłową funkcją nerek. U wszystkich oceniano masę ciała, wskaźnik masy ciała, stężenie HbA1c, kreatyniny, adiponektyny, profil lipidowy. Analizę statystyczną przeprowadzono za pomocą testów Manna-Whitneya do porównania parametrów ilościowych i testu dokładnego Fishera do oceny częstości występowania cech ilościowych. Oceniano korelacje nieparametryczne Spearmana pomiędzy wszystkimi cechami ilościowymi. WYNIKI. Średnie stężenie adiponektyny w grupie A wynosiło 77,7 mg/ml, w grupie B - 93,6 mg/ ml, w grupie kontrolnej - 109,4 mg/ml. Różnice były istotne statystycznie jedynie w przypadku porównania grupy A z grupą kontrolną (p = 0,023). Analizując korelacje stężenia adiponektyny z pozostałymi parametrami, stwierdzono istotną statystycznie zależność pomiędzy stężeniem adiponektyny, a masą ciała [r(-) 0,49; p = 0,000] oraz pomiędzy stężeniem adiponektyny a BMI [r(-) 33; p = 0,018]. Gdy analizowano parametry oddzielnie dla każdej z grup chorych, istotną statystycznie korelację stężenia adiponektyny stwierdzano jedynie w odniesieniu do masy ciała w grupie kontrolnej [r(-); p = 0,015] i w grupie A [r(-) 0,51; p = = 0,045]. Korelacja pomiędzy stężeniem adiponektyny a wartością klirensu kreatyniny była bliska istotności statystycznej [r(-) 0,47; p = 0,055]. Stężenia HbA1c były podobne i nie wykazywały istotności statystycznej. Różnica w stężeniu cholesterolu frakcji HDL i LDL była istotna statystycznie w grupie chorych z niewydolnością nerek (B) w stosunku do grupy kontrolnej (HDL: p = 0,004; LDL: p = 0,035). Różnice w stężeniu poszczególnych frakcji lipidów w badanych grupach chorych były nieistotne statystycznie. W porównaniu z grupą kontrolną częstość występowania nadciśnienia tętniczego była istotna statystycznie zarówno w grupie A (p = 0,001), jak i w grupie B (p = 0,005). Istotną statystycznie różnicę w częstości występowania niewydolności serca stwierdzono w obu badanych grupach (grupa A - 25%, grupa B - 66,7%; p = 0,032) i w przypadku porównania grupy B z grupą kontrolną (p = 0,001). WNIOSKI. Rozwój niewydolności nerek w przebiegu cukrzycy powoduje wzrost stężenia adiponektyny w surowicy krwi. U chorych z cukrzycą typu 2 i otyłością stwierdza się niższe stężenie adiponektyny niż u osób otyłych bez cukrzycy. Nie wykazano wpływu wyrównania metabolicznego cukrzycy na stężenie adiponektyny.INTRODUCTION. The aim of this work is to assess the concentration of adiponectine in the blood serum of obese type 2 diabetes patients with normal and impaired renal function in comparison to a control group of obese people without diabetes and with normal renal function. MATERIALS AND METHODS. Two groups of obese type 2 diabetes patients and regular renal function (group A - 16 patients) or renal insufficiency (group B - 15 patients) were analysed. The research included patients with at least ten years of recorded type 2 diabetes, treated with insulin. The groups were divided according to the concentration of creatinine of 1.5 mg/dl. The control group consisted of people with obesity, but no diabetes, with normal renal function. They all had their body mass measured, as well as the concentration of HbA1c, creatinin, adiponectine, lipid profile. The statistical analysis was performed with the use of the Mann-Whitney test for quantitative comparison and Fisher’s exact test for the assessment of frequency of occurrence of quantitative parameters. Non-parametric Spearman correlations were evaluated for all quantitative parameters. RESULTS. The average concentration of adiponectine in group A was 77.7 mg/ml, 93.6 mg/ml in group B and 109.4 mg/ml in the control group. The differences were only statistically relevant between group A and the control (p = 0.023). The analysis of the correlation between adiponectine concentration and other parameters has shown a statistically relevant correlation between adiponectine concentration and body mass [r(-) 0.49; p = 0,000] and between adiponectine concentration and BMI [r(-) 33; p = 0.018]. With the parameters divided into two groups of patients there was a statistically relevant correlation only between adiponectine concentration and body mass in the control group [r(-); p = 0.015] and in group A [r(-) 0.51; p = 0.045]. The correlation between adiponectine concentration and creatinin clearance was also close to statistical relevance [r(-) 0.47; p = 0.055]. The concentrations of HbA1c were similar and showed no statistical relevance. The difference in the concentration of HDL and LDL cholesterol was statistically relevant in group B as compared to the control (HDL: p = 0.004; LDL: p = 0.035). Differences in the concentration of various lipids were not statistically relevant. In comparison to the control group the frequency of hypertension was statistically relevant in both group A (p = 0.001) and group B (p = 0.005). A statistically relevant difference in the frequency of circulatory insufficiency is observed in both groups of patients (group A - 25%, group B - 66,7%; p = 0.032) and in the comparison between group B and control (p = 0.001). CONCLUSIONS. The development of renal insufficiency in diabetes leads to an increase in adiponectine concentration in blood serum. Obese patients with type 2 diabetes show a lower concentration of adiponectine than obese people with no diabetes. There is no indication of an influence of metabolic homeostasis on adiponectine concentration

Cistatin C as an early marker for renal function loss in type 2 diabetic patients with concomitant albuminuria

BACKGROUND. Type 2 diabetes is the main cause of the end-stage renal insufficiency needed renal replacement therapy. Vascular damage turn leads to diabetic nephropathy leads and progress from onset of hyperglycemia. Albuminuria is first laboratory indicator confirm the damage of the renal glomerulus. Cystatin C is sensitive marker of a developing renal dysfunction. Aim of the research: what are the relations between concentration of cystatin C in blood and albuminuria and HbA1c in type 2 diabetes? MATERIAL AND METODS. The research included 68 patients with type 2 diabetes and confirmed albuminuria. Based on the degree of metabolic control expressed by the percentage of HbA1c, the patients were divided into two groups: I group &#8212; 29 patients with type 2 diabetes with HbA1c &#8805; 6.1% to &#163; 6.5%, with the average duration of diabetes of 5.3 years. II group &#8212; 39 patients with type 2 diabetes with HbA1c > 6.5% to &#163; 10.0%, with the average duration of diabetes of 7.2 years. K &#8212; the control group consisted of 21 patients with essential hypertension and albuminuria, not suffering from carbohydrates disorders. Concentration cystatin C in blood was assessed with the ELISA test, the percentage of HbA1c was measured immunoturbidimetric method. A Mann-Whitney test was used for the comparison between the values of the parameters in the research groups and the control group. Spearman&#8217;s rank correlation coefficient was used for measuring the relation between the axtent of albuminuria and the other parameters. RESULTS. The average concentration of HbA1c in group II was 7.54% and was connected with significantly larger average glycaemia (p < 0.001) in comparison with group I with normal HbA1c concentration. The highest albumin excretion in urine and highest average concentration cystatin C in blood was in group II patients with type 2 diabetes with HbA1c > 6.5% to &#163; 10.0%. In group II patients with type 2 diabetes and abnormal metabolic control the average concentration of cystatin C was significantly higher than in the control group patients with essential hypertension. This difference however was not statistically significant. Nevertheless a positive correlation was found between the concentration of cystatin C in blood and the extent of albuminuria in research group I patients with type 2 diabetes with HbA1c < 6.5% (p = 0.005). CONCLUSIONS. The positive correlation between the concentration of cystatin C and the extent of albuminuria, found in the research on patients with type 2 diabetes and normal percentage of HbA1c (p = 0.005) with shorts average duration of diabetes about of 5 years, confirms the sensitivity of this marker even at early stages of renal dysfunction. (Diabet. Prakt. 2011; 12, 3: 103&#8211;112)WSTĘP. Cukrzyca typu 2 jest główną przyczyną krańcowej niewydolności nerek wymagającej leczenia nerkozastępczego. Zmiany naczyniowe prowadzące do powstania cukrzycowej choroby nerek tworzą się i postępują od początku pojawienia się hiperglikemii. Albuminuria jest pierwszym laboratoryjnym objawem potwierdzającym uszkodzenie kłębuszka nerkowego. Cystatynę C uznaje się za czuły parametr początkowej dysfunkcji nerek. Celem badania było wykazanie zależności między stężeniem cystatyny C we krwi a wielkością albuminurii i odsetkiem hemoglobiny glikowanej (HbA1c) u chorych na cukrzycę typu 2. MATERIAŁ I METODY. Badaniami objęto 68 chorych na cukrzycę typu 2 z potwierdzoną albuminurią. Na podstawie stopnia wyrównania metabolicznego, wyrażonego odsetkiem HbA1c, chorych podzielono na 2 grupy: I &#8212; 29 chorych na cukrzycę typu 2 z HbA1c &#8805; 6,1% do &#163; 6,5%, z średnim czasem trwania cukrzycy 5,3 roku; II &#8212; 39 chorych na cukrzycę typu 2 z HbA1c > 6,5% do &#163; 10,0%, z średnim czasem trwania cukrzycy 7,2 roku. Do grupy kontrolnej (K) włączono 21 osób z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym, ze współistniejącą albuminurią, bez zaburzeń gospodarki węglowodanowej. Stężenie cystatyny C we krwi oznaczano metodą immunoenzymatyczną (ELISA), a odsetek HbA1c &#8212; metodą immunoturbidymetryczną. W celu porównania rozkładu wartości oznaczanych poszczególnych parametrów między badanymi grupami zastosowano test Manna-Whitneya (p*). W oznaczaniu zależności między wartością albuminurii a pozostałymi parametrami wykorzystano współczynnik korelacji Spearmana (p**). WYNIKI. Średni odsetek HbA1c w II grupie wyniósł 7,54% i wiązał się z istotnie wyższym średnim stężeniem glukozy we krwi (p < 0,001), w porównaniu z I grupą chorych z prawidłowym odsetkiem HbA1c. Największe wydalanie albumin z moczem oraz najwyższe średnie stężenie cystatyny C we krwi stwierdzono w II grupie chorych na cukrzycę typu 2 z HbA1c > 6,5% do &#163; 10,0%. W II grupie chorych ze źle wyrównaną metabolicznie cukrzycą typu 2 średnia wartość cystatyny C była znacznie wyższa, w porównaniu z grupą kontrolną chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Różnice między otrzymanymi wartościami nie były jednak istotne statystycznie. Uzyskano dodatnią korelację między stężeniem cystatyny C we krwi a wielkością albuminurii w I grupie chorych na cukrzycę typu 2 z HbA1c < 6,5% (p = 0,005). WNIOSKI. Wykazana w badaniu dodatnia korelacja między stężeniem cystatyny C a wielkością albuminurii u chorych na cukrzycę typu 2 z prawidłowym odsetkiem HbA1c (p = 0,005), z krótszym, około 5-letnim wywiadem chorobowym, potwierdza wysoką czułość tego wskaźnika już w początkowych stadiach rozpoczynającej się dysfunkcji nerek. (Diabet. Prakt. 2011; 12, 3: 103&#8211;112

Role of metabolic disorders and coexisting inflammatory process in etiopatogenesis of vascular endothelial dysfunction in patients with type 2 diabetes

Na świecie obserwuje się dramatyczny wzrost zapadalności i chorobowości na cukrzycę typu 2. Ma ona często bezobjawowy początek; już w momencie rozpoznania u około 50% chorych stwierdza się powikłania narządowe. Utrzymująca się przewlekle hiperglikemia doprowadza do uszkodzenia naczyń. Markerem uogólnionego uszkodzenia śródbłonka naczyniowego jest albuminuria. Wpływ na jej występowanie mają zarówno zaburzenia metaboliczne jako efekt &#8222;glukotoksyczności&#8221;, jak i współistniejący stan zapalny. Zahamowanie nadmiernej aktywacji VEGF, NF-kB, jak i ocena stężenia CRP i IL-6 we krwi u chorych na cukrzycę typu 2 mogą się przyczynić do rozwoju nowoczesnych metod terapeutycznych, mogących doprowadzić do redukcji ryzyka przewlekłych powikłań oraz chorobowości i śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych u tych pacjentów. (Diabet. Prakt. 2010; 11, 5: 173&#8211;180)There is a dramatic increase in the number and seriousness of casus of type 2 diabetes in the world. It often has an asymptomatic onset, at the moment of diagnosis around 50% of patients already suffer from organs complications. Long lasting hyperglycemia causes damage vessels. Albuminuria is a marker of general damage to the vascular endothelial. Metabolic disorders have influence to confirms albuminuria by way of a effect of &#8220;glucotoxicity&#8221;, as and coexisting inflammatory process. Inhibition excessive activation VEGF, NF-kB, as well as estimate CRP and IL-6 concentration in the blood in type 2 diabetes patients may in contribute to the development of modern therapeutic methods, which can lead to the reduction of the risk of chronic complications as the prevalence and mortality rate of cardio-vascular disorders in this patients. (Diabet. Prakt. 2010; 11, 5: 173&#8211;180