Facing the crisis of humanitarian sensitivity. On the need of a new global ethics

W tekście podjęta została próba odczytania ewolucji stanowiska europejskiej opinii publicznej wobec uchodźców jako wyrazu narastających problemów wewnętrznych samej Europy. Ukazuje ona kompromitację tradycyjnej, opartej na współczuciu, etyki Zygmunta Baumana i Alaina Finkelkrauta oraz ujawnia deficyt myślenia w kategoriach etyki odpowiedzialności globalnej rozwijanej po drugiej wojnie światowej, ale zwalczanej przez konserwatywny intelektualny establishment.The paper provides an attempt to elucidate the evolution of the European public’s position towards refugees as a manifestation of growing internal problems of Europe itself. It shows a fiasco of the traditional, compassion based ethics of Zygmunt Bauman and Alan Finkelkraut as well as it reveals the deficits of thinking in categories of ethics of global responsibility developed after the Second World War but fought by the conservative intellectual establishment

Ethics of responsibility of Hans Jonas and sustainable development (imperatives and dilemmas)

Etyka odpowiedzialności Hansa Jonasa należy do najpopularniejszych nurtów etyki globalnej. Najczęściej traktowana bywa jako zbieżna w swoich formułach z etyką "rozwoju trwałego i zrównoważonego". Stosunek ten nie jest jednak jednoznaczny. Etyka Jonasa odwołując się procesu ewolucji i podkreślając unikalność jego efektów koncentruje się na ich ochronie. Takie założenia aksjologiczne prowadzą do koncepcji heurystyki strachu stanowiącej, zdaniem Jonasa, przesłankę aktywności wobec problemów globalnych we współczesnym świecie. Podejście to podważa jednak ideę "rozwoju trwałego i zrównoważonego" jako podstawowego imperatywu działania ludzkości. Problem heurystyki strachu wymaga więc z perspektywy "rozwoju trwałego i zrównoważonego" głębokiej analizy.Ethics of responsibility of Hans Jonas belongs to the most popular trends of global ethics. The most often it is treated as coherent with ethics of a sustainable development. Such relation is not clear. Ethics of Jonas refers to a process of evolution and- while stressing exceptionality of its effects - concentrates on their protection. Such axiological assumptions lead to a conception of heuristics of fear constituting, according to Jonas, a requirement of activity towards global problems in a contemporary world. Such approach is questioning however the idea of a sustainable development as a basic imperative of activity of the mankind. Hence, the problem of heuristics of fear requires a deep analysis from a perspective of a sustainable development

Anticipation of the idea of "sustainable development" according to Aurelio Peccei's concept of "new humanism"

Koncepcja "rozwoju trwałego i zrównoważonego", sformułowana w raporcie Gro Harlem Brundtland, będąca do dnia dzisiejszego najbardziej komplementarną wizją odpowiedzialnej postawy wobec przyszłego rozwoju ludzkości, nie stanowi pierwszej próby ujęcia i uporządkowania tej problematyki. Spośród koncepcji powstałych na drodze od Raportu U'Thanta do raportu Brundtland na szczególną uwagę zasługuje projekt "nowego humanizmu" rozwinięty przez Aurelio Peccei. Jego znaczenie wiąże się z tym, iż powstał w trakcie dyskusji nad jednym z najważniejszych dokumentów konstruujących świadomość odpowiedzialności za przyszłość, jaka stały się Granice wzrostu opublikowane w 1972 roku jako Raport dla Klubu Rzymskiego. Jego etyczne przesłanie jest o tyle ważne, iż wydobywa moralny aspekt kwestii związanych z odpowiedzialnym stosunkiem ludzkości do warunków i charakteru własnej egzystencji na Ziemi. Losy koncepcji "nowego humanizmu" stanowią również swoistą antycypacje późniejszych dyskusji nad "rozwojem trwałym i zrównoważonym". Najistotniejsze w koncepcji Aurelio Peccei jest położenie akcentu na konieczność związku przeobrażeń materialnych z reorientacją ludzkiej wrażliwości i duchowości. "Nowy humanizm" Peccei, stawiając w centrum zagadnienia humanistycznej reorientacji kultury współczesnej, współpracy i pogodzenia z natura, stanowi projekt do dzisiaj aktualny.Gro Harlem Brundtland's consideration of "sustainable development" is not the first attempt to cover such issues. Among the concepts considered since U Thant's report, special attention must be focused on "new humanism", as developed by Aurelio Peccei. This concept was created during discussions about one of the most important documents constructing an awareness of our responsibility for future: "Limits to Growth", which was published in 1972 as a report by the Club of Rome. It sets a precedent for thinking in terms of "sustainable development". Its ethical message stresses the moral aspects associated with humankind taking a responsible attitude towards the conditions and character of existence on Planet Earth. The crux of Aurelio Peccei's concept is the emphasis it places on the need to connect material changes with the reorientation of human sensitivity and spirituality. Peccei's "new humanism", at the centre of which lies the issues of humanistic reorientation of contemporary culture, cooperation and conciliation with nature, is still valid

"Spaceship Earth". "Malthusianism" and "Neomalthusianism" of the 1960s and 1970s, and their critics – an unfinished debate

Jedną z najważniejszych dyskusji wokół kwestii prognozowania przyszłości, której dziedzictwo do dzisiaj ciąży nad tą problematyką, stała się dyskusja wokół tzw. maltuzjanizmu i neomaltuzjanizmu. Jej punktem wyjścia stały się publikacja Paula R Ehrlicha The Population Bomb i pierwszego Raportu dla Klubu Rzymskiego Granice wzrostu. Obie te publikacje za główny czynnik nadciągającej katastrofy globalnej uważały eksplozję demograficzną pociągającą za sobą wyczerpywanie zasobów planety. Postulatem wynikającym z przywołanych publikacji była idea rygorystycznej kontroli rozwoju gospodarczego i demograficznego planety. Wywołało to gwałtowny sprzeciw i radykalną krytykę zarówno stanowiska określanego jako neomaltuzjanizm, jak i praktycznych postulatów z niego wynikających. Zwycięstwo teorii i praktyki opartej na przekonaniu o istnieniu samokorygujących mechanizmów żywiołowego rozwoju jest przesłanką obecnej postaci problemów globalnych. W artykule dokonano próby odpowiedzi na pytanie o dalsze konsekwencje podjętych niegdyś decyzji.One of the most important discussions on forecasting the future, which heritage has up till now had a strong influence on the subject matter, is the debate on the so-called Malthusianism and Neo-Malthusianism. The discussion began with the publication of Paul R. Ehrlich’s The Population Bomb and the Rome Club Report The Limits to Growth, both of which argued that the main factor of the upcoming global catastrophe was a demographic explosion and stemming from it depletion of the natural resources of the planet. A postulate that came as a consequence of the aforementioned publications was an idea of rigorous control of the economic and demographic development of the globe. It caused a fierce opposition and radical criticisms of the both, the position defined as Neo-Malthusianism, and the practical postulates arising from it. The victory of the theory and practice based on the conviction about the existence of self-correcting mechanisms of the vigorous development is a premise of the current global problems. The article attempts to provide a response to a question regarding further consequences of past decisions

Must Democratic Ecology be Anthropocentric? Reflections on Luc Ferry’s Concepts

Przedmiotem artykułu jest krytyczna analiza poglądów Luca Ferry'ego na ekologię. Na gruncie myślenia ekologicznego pozostaje on przede wszystkim autorem krytyki ekologii głębokiej, określonej przez niego jako "ekofaszyzm". Trzeba jednak podkreślić, iż jego koncepcja ma szersze odniesienia. Ma ona stanowić liberalną odpowiedź na intelektualne problemy i dylematy współczesności. Zadanie, jakie postawił sobie Ferry, to uporządkowanie filozoficznego i politycznego kontekstu teoretycznego ekologii wokół dwu opozycji: antropocentryzmu i kosmocentryzmu oraz demokracji i totalitaryzmu. Problematyczna okazuje się jednak obligatoryjność związków, które ustala. Prezentowany przez niego antropocentryzm okazuje się dogmatyczny, a wrażliwość ekologiczna jedynie wyrazem "troski o samego siebie". Zamknięty horyzont refleksji Ferry'ego wskazuje drogę nie tyle ku ekologii demokratycznej, co ku jej marginalizacji. Człowiek współczesny nie stoi przed wyborem między antropocentryzmem a kosmocentryzmem, ale przed koniecznością pogłębienia zrozumienia swoich relacji ze złożonym systemem natury.This essay presents critical analysis of Luc Ferry’s concepts on ecology as the author who offered a critique of deep ecology, named by himself as “ecofascism”. However, it must be stressed that his philosophy has a wider reflection as a liberal answer to intellectual problems and dilemmas of the contemporary world. He attempted to systemize philosophical and political fields of ecology around two oppositions: anthropocentrism and cosmocentrism as well as democracy and totalitarism. However, mandatory character of relations proposed by him is problematic. His anthropocentrism seems to be dogmatic, and ecological sensitiveness limits itself to “care for himself”. Restricted range of Ferry’s reflection indicates the way not to ecological democracy, but how to marginalize it. A contemporary human being does not face a choice between anthropocentrism and cosmocentrism, but he must consider to deeper his relations with a complicated system of nature

IODP Expedition 360 : first stage of drilling into Earth’s Mantle

The aim of this paper is to provide a report on the IODP expedition 360 to the Polish geoscientific community. Expedition 360 to the Atlantis Bank along the Southwest Indian Ridge was Leg 1 of the SloMo Project. The primary objective of the SloMo Project is to test competing hypotheses on the nature of the Moho at the slow-spreading oceanic lithosphere. Based on a seismic survey and geologic mapping, the Moho beneath Atlantis Bank is believed to represent a serpentinization front, and not an igneous boundary between gabbro andperidotite. Expedition 360 started on November 30,2015 in Colombo (Sri Lanka), and ended on January 30,2015 in Port Louis (Mauritius). Hole U1473A was drilled 790 m through massive gabbro. Core recovery ranges from 44 to 96% towards the bottom of the hole, where excellent drilling conditions occurred. This deepest single-leg basement hole drilled into ocean crust is in overall good condition andcan be re-entered at Leg 2. For the first time, a Polish nominee has been selectedfor the scientific party of an oceanic IODP expedition. The mantle drilling project raised much attention in the Polish media. One hundred rock samples have been collected to investigate in Poland

Southwest Indian Ridge Lower Crust and Moho. Proceedings of the International Ocean Discovery Program, 360

International Ocean Discovery Program (IODP) Expedition 360 was the first leg of Phase I of the SloMo (shorthand for “The nature of the lower crust and Moho at slower spreading ridges”) Project, a multiphase drilling program that proposes to drill through the outermost of the global seismic velocity discontinuities, the Mohorovičić seismic discontinuity (Moho). The Moho corresponds to a compressional wave velocity increase, typically at ~7 km beneath the oceans, and has generally been regarded as the boundary between crust and mantle. An alternative model, that the Moho is a hydration front in the mantle, has recently gained credence upon the discovery of abundant partially serpentinized peridotite on the seafloor and on the walls of fracture zones, such as at Atlantis Bank, an 11–13 My old elevated oceanic core complex massif adjacent to the Atlantis II Transform on the Southwest Indian Ridge. Hole U1473A was drilled on the summit of Atlantis Bank during Expedition 360, 1–2 km away from two previous Ocean Drilling Program (ODP) holes: Hole 735B (drilled during ODP Leg 118 in 1987 and ODP Leg 176 in 1997) and Hole 1105A (drilled during ODP Leg 179 in 1998). A mantle peridotite/gabbro contact has been traced by dredging and diving along the transform wall for 40 km. The contact is located at ~4200 m depth on the transform wall below the drill sites but shoals considerably 20 km to the south, where it was observed in outcrop at 2563 m depth. Moho reflections, however, have been found at ~5–6 km beneath Atlantis Bank and <4 km beneath the transform wall, leading to the suggestion that the seismic discontinuity may not represent the crust/mantle boundary but rather an alteration (serpentinization) front. This in turn raises the interesting possibility that methanogenesis associated with serpentinization could support a whole new planetary biosphere deep in the oceanic basement. The SloMo Project seeks to test these hypotheses at Atlantis Bank and evaluate the processes of natural carbon sequestration in the lower crust and uppermost mantle. A primary objective of SloMo Leg 1 was to explore the lateral variability of the stratigraphy established in Hole 735B. Comparison of Hole U1473A with Holes 735B and 1105A allows us to demonstrate a continuity of process and complex interplay of magmatic accretion and steady-state detachment faulting over a time period of ~128 ky. Preliminary assessment indicates that these sections of lower crust are constructed by repeated cycles of intrusion, represented in Hole U1473A by approximately three upwardly differentiated hundreds of meter–scale bodies of olivine gabbro broadly similar to those encountered in the deeper parts of Hole 735B. Specific aims of Expedition 360 focused on gaining an understanding of how magmatism and tectonism interact in accommodating seafloor spreading, how magnetic reversal boundaries are expressed in the lower crust, assessing the role of the lower crust and shallow mantle in the global carbon cycle, and constraining the extent and nature of life at deep levels within the ocean lithosphere