Wpływ iwabradyny na zaburzenia erekcji u pacjentów z niewydolnością serca

Background: Erectile dysfunction (ED) is the inability or insufficiency of penile erection that causes dissatisfaction during sexual intercourse. ED is seen in patients with heart failure (HF), ranging from 56% to 81% depending on the severity. Patients usually blame their cardiovascular medications for their ED. Ivabradine is used for antianginal effects, to improve exercise intolerance, and to decrease mortality in patients with HF. Most beta-blockers are known to cause ED, but unlike beta-blockers the effect of ivabradine over ED has never been evaluated. Aim: We investigated the effect of ivabradine on ED in patients with HF. Methods: Thirty-one patients with HF (all men) under optimal treatment for HF (except ivabradine) were recruited. Patients were evaluated with the internationally validated Sexual Health Inventory for Men (SHIM) questionnaire before the initiation of ivabradine and at the sixth month of the treatment. SHIM scores previous to treatment and at six months were compared using Wilcoxon signed rank test. A p value < 0.05 was accepted as statistically significant. Results: At six months of follow-up after the initiation of ivabradine, a significant increase in patients with normal libido was found (p < 0.001). Conclusions: This is a novel study that evaluates the effect of ivabradine on human with HF. Ivabradine improved libido in patients with HF.Wstęp: Zaburzenia erekcji (ED) to całkowita lub częściowa niezdolność do osiągnięcia wzwodu uniemożliwiająca odbycie satysfakcjonującego stosunku płciowego. Częstość ED u chorych z niewydolnością serca (HF) wynosi 56–81%, w zależności od stopnia ciężkości choroby. Pacjenci zwykle uważają, że przyczyną ED są przyjmowane przez nich leki nasercowe. Iwabradyna jest lekiem stosowanym ze względu na swoje przeciwdławicowe działanie oraz w celu poprawienia tolerancji wysiłku i zmniejszenia śmiertelności u chorych z HF. Wiadomo, że większość beta-adrenolityków powoduje ED, jednak w przeciwieństwie do tej grupy leków nigdy nie badano wpływu iwabradyny na ED. Cel: Celem pracy była ocena wpływu iwabradyny na ED u osób z HF. Metody: Do badania włączono 31 chorych z HF (sami mężczyźni) stosujących optymalne leczenie pozwalające uzyskać kontrolę choroby (oprócz iwabradyny). Przed zastosowaniem iwabradyny i po 6 miesiącach terapii oceniano sprawność seksualną pacjentów za pomocą kwestionariusza SHIM (Sexual Health Inventory for Men). Porównano ocenę wg kwestionariusza SHIM przed leczeniem i po 6 miesiącach terapii, wykorzystując test znakowanych rang Wilcoxona. Jako poziom istotności statystycznej przyjęto wartość p < 0,05. Wyniki: Po 6 miesiącach obserwacji stwierdzono, że leczenie iwabradyną spowodowało poprawę sprawności seksualnej u mężczyzn z prawidłowym libido (p < 0,001). Wnioski: To nowatorskie badanie oceniające wpływ iwabradyny u mężczyzn z HF. Iwabradyna spowodowała poprawę sprawności seksualnej u chorych z HF