Podaż węglowodanów w diecie i kontrola glikemii u pacjentów leczonych za pomocą mieszanek insuliny ludzkiej

  Introduction. The treatment with pre-mixed human insulins (PMHI) is globally one of the most popular models of insulin therapy. Achieving good glycaemic control on PMHI may, however, be difficult, mostly due to inconsistent calorie and carbohydrate intake. The aim of the study was to examine the impact of dietary modification on glucose levels in patients with type 2 diabetes mellitus (T2DM) treated with PMHI. Materials and methods. In this prospective cross-over analysis we studied 8 T2DM PMHI treated individuals (mean HbA1c 8.4%). We exposed patients to 2 diets, both based on steady calorie/carbohydrate content: „A” — 50% calories from carbohydrates, 30% from fat, 20% from protein, „B”— 40% from carbohydrates, 30% from fat and 30% from protein. The study was performed in home settings, all the meals were delivered to the patients. Each patient was exposed to diet A for 9 days, than after 7 days of wash-out to 9 days of diet B. Glucose patterns were assessed with continuous glucose monitoring system (CGMS, iPro, Medtronic, USA). Results. Switching from diet A to diet B resulted in a decrease in mean glucose levels (CGMS data) from 145 mg/dL to 133 mg/dL (p = 0.0001), SD reduction from 51 to 42 mg/dL (p = 0.0429), and a decrease in time spent above the target of 180 mg/dL from 18% to 11% (p = 0.0006). Conclusions. The study demonstrates that consistent and repeatable carbohydrate (CH) and calorie intake with moderate restriction of CHs helps to improve glycaemic control in this group of patients.    Wstęp. Leczenie mieszankami insuliny ludzkiej (PMHI, pre-mixed human insulin) jest na całym świecie jednym z najpopularniejszych modeli insulinoterapii. Jednak osiągnięcie dobrej kontroli glikemii u osób stosujących PMHI może być trudne, głównie ze względu na zmienne spożycie węglowodanów i podaż kalorii. Badanie przeprowadzono w celu oceny wpływu modyfikacji diety na stężenia glukozy u chorych na cukrzycę typu 2 (T2DM, type 2 diabetes mellitus) stosujących PMHI. Materiał i metody. Do tego prospektywnego badania przeprowadzonego w układzie naprzemiennym włączono 8 chorych na T2DM leczonych PMHI (średnie stężenie HbA1c 8,4%). U chorych zastosowano 2 diety, obie cechujące się stałą zawartością kalorii/węglowodanów: dieta A — 50% kalorii pochodzi z węglowodanów, 30% — z tłuszczów, 20% — z białek; dieta B — 40% kalorii pochodzi z węglowodanów, 30% — z tłuszczów i 30% — z protein. Badanie prowadzono w warunkach domowych, dostarczano chorym wszystkie posiłki. Każdy chory stosował dietę A przez 9 dni, a następnie po 7-dniowym okresie wypłukiwania przez 9 dni stosował dietę B. Profile glukozy oceniano przy użyciu systemu ciągłego monitorowania glikemii (CGMS, continuous glucose monitoring system, iPro, Medtronic, USA). Wyniki. Zmiana z diety A na dietę B spowodowała zmniejszenie średnich stężeń glukozy (dane z system CGMS) ze 145 mg/dl do 133 mg/dl (p = 0,0001), redukcję SD z 51 do 42 mg/dl (p = 0,0429) oraz skrócenie czasu, w którym glikemia utrzymywała się powyżej progowej wartości 180 mg/dl z 18% do 11% (p = 0,0006). Wnioski. W badaniu wykazano, że zapewnienie odpowiedniej i powtarzalnej podaży węglowodanów i kalorii z umiarkowanym ograniczeniem węglowodanów umożliwia poprawę kontroli glikemii u chorych na cukrzycę typu 2.