Een zorgbestuurder benoemen

Een zorgbestuurder benoemen biedt een fascinerend inzicht in een proces van besluitvorming dat normaal achter gesloten deuren plaatsvindt. Het benoemen van een nieuwe zorgbestuurder van een zorgorganisatie is een bijzonder proces. Niet de raad van bestuur maar de raad van toezicht staat aan het roer. Het kiezen van een nieuwe bestuurder is een uiterst gevoelige kwestie, waardoor er maar beperkt informatie naar buiten komt. Benoemingen verlopen niet volgens gebaande paden van reguliere besluitvorming. Dat brengt risico’s met zich mee voor het draagvlak van het besluit. Draagvlak voor de nieuwe bestuurder is essentieel, omdat de uitkomst zo belangrijk is voor velen. In dit boek onderzoeken Maartje Derks en Kor Grit hoe zorginstellingen in de praktijk omgaan met vragen als: Wie zijn gerechtigd te beslissen of mee te praten? Hoe komt de organisatie op een legitieme wijze tot een besluit? Wat is een goede zorgbestuurder? Lastige vragen waarover lang niet altijd overeenstemming bestaat. Het boek is relevant voor toezichthouders, bestuurders en alle andere belanghebbenden bij bestuursbenoemingen. Derks en Grit vermijden de illusie om een blauwdruk voor dit complexe besluitvormingsproces te willen leveren, maar zij bieden wel praktische handvatten om het proces van besluitvorming te verbeteren

Unexpected Advantages Of Less Accurate Performance Measurements

In this paper we argue that performance measurement can better be done by general, less accurate measurements than by complex – and possible more accurate - ones. The conclusions of this study are drawn from a case study of the Dutch Foundation for effective use of medication. While most studies about performance measurements focus on the management of public service organizations, this case study - informed by the literature from Science and Technology Studies – focuses on the active role of the measurements themselves. Indicators, we show, do not have to be as complex as the practices they represent, as long as they are part of a chain of intermediary data that allow traveling from the general or simple indicators to detailed data in day-to-day practices and vice versa. Furthermore, general indicators enable stakeholders to take distance from each other. Rather than the involvement of stakeholders, it is this reflexive distancing that explains the degree of compliance to performance measurement and thereby the prospect for effective co-governance

Access to Health Care for Undocumented Migrants: A Comparative Policy Analysis of England and the Netherlands

The presence of undocumented migrants is increasing in many Western countries despite wide-ranging attempts by governments to increase border security. Measures taken to control the influx of immigrants include policies that restrict access to publicly funded health care for undocumented migrants. These restrictions to health care access are controversial, and evidence suggests they do not always have the intended effect. This study provides a comparative analysis of institutional, actor-related, and contextual factors that have influenced health care policy development on undocumented migrants in England and the Netherlands. For undocumented migrants, England restricts its access to care at the point of service, while the Netherlands restricts through the payment system for services. The study includes an analysis of policy papers and semistructured, in-depth interviews with various actors in both countries. Findings confirm the influence of such contextual factors as immigration considerations and cost concerns on health care policy making in this area. However, these factors cannot explain the differences between the two countries. Previously enacted policies, especially the organization of the health care system, affected the kind of restrictions for undocumented migrants. Concerns about the side effects of generous treatment of undocumented migrants on other groups played a substantial role in formulating restrictive policies in both countries. Evidently, policy development and implementation is critically affected by institutional rules, which govern the degree of influence that doctors and professional medical associations have on the policy process

Toezicht in onzekere situaties: op zoek naar een passend toezichtkader in een veranderende gezondheidszorg

In de dagelijks praktijk van de Inspectie voor de Gezondheidzorg (IGZ) is vaak helder of sprake is van een ongewenste situatie en wie hierop aangesproken dient te worden, maar er zijn ook situaties waarin dat niet het geval is. Door veranderingen in de samenleving en de gezondheidszorg kan er fundamentele onzekerheid ontstaan over risico’s voor gezondheid, de normen die daar bij horen en de instanties die daar op aangesproken kunnen worden. De IGZ staat dan voor de opgave om ook toezicht te houden in situaties van onzekerheid. Het werk van de inspectie voldoet idealiter aan drie voorwaarden. Ten eerste, risico’s moeten kenbaar zijn en feitelijk zichtbaar worden gemaakt. Ten tweede wordt het handelen beoordeeld aan de hand van een duidelijke __norm__, zoals een professionele richtlijn. Ten derde is het toezicht gericht op een rechtspersoon of __adressant__ die aanspreekbaar is op de norm. Helderheid omtrent het risico, de norm en de adressant zijn drie belangrijke voorwaarden voor effectief toezicht. Het rapport beschrijft de voorwaarden-driehoek voor effectief toezicht en benoemt de bedreigingen voor de toezichtspraktijk, waardoor er onzekere, minder goed beheersbare situaties kunnen ontstaan. Het ligt voor de hand om te proberen onzekere situaties op te heffen, door bijvoorbeeld het risico alsnog kenbaar te maken, de norm te verhelderen en vast te leggen of de adressant alsnog aanspreekbaar of grijpbaar te maken. Onzekerheid maakt een toezichthouder immers in principe kwetsbaar voor de publieke opinie, kwetsbaar voor het verwijt niet krachtdadig te zijn opgetreden. Dergelijke pogingen zijn niet altijd effectief, doordat het risico uiteindelijk niet goed vast te stellen, de norm lastig te operationaliseren of de adressant niet zichtbaar te maken is. Op de klassieke weg voortgaan in de toezichtspraktijk is dan niet effectief. Er zijn dan andere repertoires nodig. Het rapport presenteert een denkmodel om aanvullende toezichtrepertoires te positioneren en hun werking te duiden. Daarbij is gebruik gemaakt van voorbeelden uit andere projecten van de Academische Werkplaats Toezicht, waarmee zichtbaar wordt dat de IGZ een deel van deze repertoires al hanteert. De aanvullende repertoires behelzen een aanpak die wel inspeelt op onzekerheid maar kan deze niet volledig wegnemen. Daarvoor is het nodig om op drie niveaus te doordenken wat een aanvullend repertoire zou kunnen zijn: re-framing (wat is het probleem en voor wie is het een probleem), governance (de rol van de IGZ in het spel van actoren) en toezichtspraktijk (werkwijzen, instrumenten en arrangementen). Bij __re-framing__ gaat het om veranderende culturele percepties van risico en veiligheid, waardoor er nieuwe oplossingen in beeld kunnen komen. Nieuwe frames (bijvoorbeeld veerkracht en rechtvaardige cultuur) stellen dat er veel t

Markets and Public Values in Healthcare

Abstract: Discussions on the role of markets in healthcare easily lead to political and unfruitful polarized positions. Actors arguing in favour of markets as a solution for the quality/cost conundrum entrench themselves against others pointing out the risk of markets for the delivery and governance of healthcare. These binary options of more or less marketization preclude a more empirical analysis of how markets, as multiple arrangements, are constructed and what their consequences are for public values like affordability and quality. To empirically explore the relation between markets and public values in healthcare, in this paper we analyze the construction of a market for hospital care in the Netherlands, based on a system of diagnoserelated groups (DBCs), and the development of a market for long term care based on care-load packages (ZZPs). In these cases we address the intended result of care markets according to various policy actors, the visible and invisible work done by various actors to make markets work and the values enacted in market practices. We show that where policy aims within these markets focus on providing choice and increasing diversity of care institutions, the instruments of DBCs and ZZPs rather produce isomorphism and homogenization. Furthermore, the strong influence of financial instruments in shaping healthcare markets assume that cost and quality can both be strengthened while it in fact has a profound influence on how public values like quality get defined in practice. These translations between values pursued and outcomes produced indicate that conceptualizing the role of the state as defining public values that markets (have to) implement is problematic, as this removes crucial normative work in the shaping of our welfare states to the realm of the technical operationalization of markets. An alternative relation between state, market and society can be conceived once we accept that such values are shaped in practice and that the relationship between policy aims and policy consequences can never be fully captured through a logic of implementation. This then calls for an experimental role of the state: a state that sees market developments as experimental devices in which the aim is a good composition of public values. We propose this experimentation could for example focus on market developments that do not ascribe a privileged status to financial devices and price-mechanism, such as a market for the DBC A-segment, in which prices are not freely negotiable. Such experiment

Huub Dijstelbloem - Het huis van Argus

_Vorig jaar verscheen_ ‘Het huis van Argus. De wakende blik in de democratie’ _van auteur Huub Dijstelbloem. Het boek bevat belangrijke aangrijpingspunten voor het doordenken van ontwikkelingen in het toezicht op de zorg en andere sectoren. Met name ten aanzien van het betrekken van burgers in het toezicht, een richting die verschillende toezichthouders exploreren. Wij vroegen Dijstelbloem daarom in een bijeenkomst in onze vakgroep Health Care Governance met ons van gedachten te wisselen over het boek. Ter voorbereiding schreef Jeroen Postma een review in de vorm van een verhaal. Deze recensie is een synthese van dat verhaal en de discussie over toezicht tijdens de bijeenkomst. Wij hebben het thema ‘verbeelding’ uit het boek gebruikt om Argus, genoemd naar de Griekse reus die honderd ogen bezat waarvan er nooit meer dan twee tegelijk rustten, tot leven te wekken en tevens kritisch te beschouwen.

Pleidooi voor een Wet toezicht kwaliteit zorgsector

__Abstract__ De afgelopen jaren zijn verschillende malen voorstellen gedaan om een algemene Toezichtwet op het terrein van de zorg te maken. Deze voorstellen behelsden vaak niet meer dan een globaal idee. Tot nu toe is nimmer onderzoek verricht naar de mogelijke opzet en meerwaarde van een dergelijke Toezichtwet. In het kader van de onlangs door ons afgeronde thematische wetsevaluatie bestuursrechtelijk toezicht op de kwaliteit van zorg1 kwam dit onderwerp nadrukkelijk bovendrijven. Een van de conclusies van deze evaluatie is dat er goede gronden zijn voor de realisatie van een integrale Toezichtwet. Daarbij gaat het in het bijzonder over de positie van de ‘leidende’ toezichthouder op het gebied van de kwaliteit van zorg, de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ). In deze bijdrage werken wij dit nader uit. In de eerste plaats gaan wij in op de lacunes in de huidige toezichtwetgeving op het gebied van de kwaliteit van zorg. Daarna besteden wij aandacht aan eerdere discussies met betrekking tot een Toezichtwet in de zorg. Vervolgens maken wij een uitstapje naar een integrale toezichtwet in een andere maatschappelijke sector, namelijk het onderwijs. Dit alles mondt uit in een pleidooi voor een nieuwe Wet toezicht kwaliteit zorgsector en in een hoofdlijnenschets van deze wet

Handleiding kwaliteitsverbetering ziekenhuiszorg vanuit de ervaring van patienten

__Abstract__ De laatste jaren is er een toenemende belangstelling voor patiëntervaringen in de Nederlandse gezondheidszorg en patiëntenparticipatie wordt veelvuldig in de praktijk gebracht. Het idee is dat de ervaringen van patiënten unieke informatie opleveren over de kwaliteit van zorg. Ervaringsverhalen maken duidelijk dat patiënten de zorg vaak anders ervaren dan professionals denken en dat deze ervaringen een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan kwaliteitsverbetering. Zorgverleners kijken vanuit hun eigen perspectief naar de zorg en hebben zich bepaalde gewoonten aangemeten die ze niet meer ter discussie stellen, terwijl een patiënt hen kan wijzen op de positi

Kennissynthese calamiteitentoezicht

In de loop der jaren zijn er patronen gesleten in het calamiteitentoezicht, waarbij het risico ontstaat dat het toezicht een formaliteit en daarmee krachteloos wordt. Het is wenselijk om uit deze patronen te breken en op zoek te gaan naar een ruimte waarin kan worden nagedacht over andere manieren van effectief toezicht houden. Het calamiteitentoezicht heeft zeker bijgedragen aan het meer leren van calamiteiten in de Nederlandse zorg. Maar, om in de toekomst nog steeds betekenisvol te kunnen zijn, zal het calamiteitentoezicht zich moeten (blijven) doorontwikkelen. Een verdere ontwikkeling van het calamiteitentoezicht vraagt om een balans tussen enerzijds de voorspelbaarheid van een werkwijze, die eraan bijdraagt dat een sector zich hierin kan ontwikkelen, en de sleetse ritualisering van een werkwijze, die niet langer bijdraagt aan de ontwikkeling van een sector of deze zelfs in de weg gaat staan. Dit leidt tot de volgende kernboodschap van dit rapport: Blijf het calamiteitentoezicht doorontwikkelen. Zoek daarbij een balans tussen de kracht van d