The insufficiency of low molecular weight heparin (LMWH) prophylaxis in patients with hereditary antithrombin (AT) deficiency

39-letni mężczyzna został przyjęty na oddział intensywnej opieki pneumonologiczno-kardiologicznej ze zdiagnozowanym w angio-CT masywnym zatorem tętnicy płucnej w przebiegu zakrzepicy żył głębokich kończyny dolnej. W 1999 roku u pacjenta rozpoznano wrodzony niedobór antytrombiny (AT). W 2006 roku doznał on urazu kolana, który leczono zachowawczo opatrunkiem gipsowym. Ze względu na rozpoznany niedobór AT chory otrzymał heparynę drobnocząsteczkową - enoksaparynę w dawce 1 mg/kg mc./dobę. Mimo stosowania profilaktyki przeciwzakrzepowej po 6 tygodniach unieruchomienia stan ogólny pogorszył się. Wdrożono leczenie przeciwzakrzepowe, stosując heparynę niefrakcjonowaną. Choremu przetaczano koncentraty AT i rozpoczęto nasycanie doustnym koagulantem (DA). Przebieg hospitalizacji był powikłany wystąpieniem masywnego krwioplucia oraz przejściowego nasilenia cech nadciśnienia płucnego w kontrolnych badaniach echokardiograficznych. Skutecznie kontynuowano leczenie DA.A 39 year old man with normal, stable blood pressure was admitted to the Cardio-Pulmonary Intensive Care Unit due to diagnosed spiral CT pulmonary embolism (PE) and deep venous thrombosis (DVT). In 1999, a hereditary antithrombin (AT) deficiency was confirmed in the presented case. In 2006, because of a knee injury, the patient was provided with a plaster cast and primary antithrombotic prophylaxis with low molecular weight heparin (LMWH) (80 mg of enoxaparin) was administered subcutaneously once a day (patient’s weight was 80 kg). Despite prophylaxis PE and DVT occurred after 6 weeks of treatment. The patient was successfully treated with unfractioned heparin, repeated infusions of AT concentrate and oral anticoagulants (OA). Transient pulmonary hypertension documented by echocardiography and hemoptysis complicated course of PE. Secondary prophylaxis with OA, and INR maintenance between 2-3, was successfully continued

Thrombocytopenia Probably Heparin-Induced in Women with Tumor of the Heart and Pulmonary Embolism

43 years old women with tumor of the right ventricle was admitted to ICU due to pulmonary embolism and suspicion for heparin-induced thrombocytopenia. Thrombocytopenia was successfully treated with Arixtra and the patient was qualified for the cardio surgery intervention. Heparin is widely used in treatment and prophylaxis of venous thromboembolism and other diseases. One of the most important adverse effect of treatment with heparin is heparin-inducted thrombocytopenia (HIT), which is one of the most frequent drug-induced, immune-mediated type ofthrombocytopenia. Ifit is unrecognized is associated with significant morbidity and mortality. According to our knowledge this is first report of Arixtra usage in patient with suspicion of HIT in Poland

Cardiac Involvement in Sarcoidosis

Sarkoidoza jest uogólnioną chorobą o nieznanej etiologii, charakteryzującą się tworzeniem nieserowaciejących ziarniniaków, które mogą występować w każdym narządzie [...

Rozpoznawanie nowotworowego zapalenia osierdzia — doświadczenie jednoośrodkowe

Background: Malignancy is the most common cause of effusive pericarditis with a haemodynamically significant amount of pericardial fluid. Early diagnosis and management of malignant pericarditis may significantly improve outcomes. Aim: To evaluate retrospectively the rate and clinical presentation of malignant pericarditis among patients undergoing invasive treatment, with a view to identification of optimal diagnostic modalities to distinguish this group among other patients. Methods: We studied 191 patients (100 men and 91 women, median age 57 years, range 19&#8211;88 years) with effusive pericarditis who underwent invasive treatment in the National Institute of Tuberculosis and Lung Diseases in Warsaw in 1982&#8211; &#8211;2008 due to a significant amount of pericardial fluid and/or echocardiographic evidence of cardiac tamponade. Pericardiocentesis was performed in 93 cases, pericardioscopy in 61 cases, and substernal pericardiotomy in 37 cases. Pericardial fluid was sent for examination in all patients, and a pericardial specimen was obtained in 96 patients. The patients were divided into 3 groups: Group 1 included patients with malignant pericarditis (malignant cells found in the cytological examination of the pericardial fluid and/or neoplastic infiltration in the histological examination of the pericardial specimen), Group 2 included patients with probable malignant pericarditis (pericardial fluid without malignant cells with histologically confirmed malignancy at some other location), and Group 3 included patients with non-malignant pericarditis (negative cytological examination of pericardial fluid and histological examination of the pericardial specimen, with no evidence of malignancy during hospitalization and one-year follow-up). Results: Malignancy was found in 111 (58%) of 191 patients, including 66 (35%) patients with definite malignant pericarditis and 45 (23%) patients with probable malignant pericarditis. Lung cancer, including adenocarcinoma, was the most common type of malignancy, present in 44 (67%) patients. Non-malignant pericarditis was found in 80 (42%) patients. Among patients with the diagnosis of malignancy (Groups 1 and 2), a positive result of the cytological examination of the pericardial fluid was obtained in 52 cases (sensitivity of 46%). Among patients without malignancy, a negative result of the cytological examination of the pericardial fluid was obtained in all 80 cases (specificity of 100%). Malignant infiltration was found in 20 of 44 patients with the diagnosis of malignancy (sensitivity of 46%) and in none among 52 patients without malignancy (specificity of 100%). Compared to patients with non-malignant pericarditis, patients with malignant pericarditis significantly more commonly presented with tachycardia of > 100 bpm in a resting electrocardiogram (ECG) (in 77% of patients with malignant pericarditis vs. 43% of patients with non-malignant pericarditis, p = 0.01), low QRS amplitude (52% vs. 34%, respectively, p = 0.03), electrical alternans (19% vs. 3%, respectively, p = 0.001), echocardiographic evidence of cardiac tamponade (67% vs. 34%, respectively, p = 0.0001), enlarged mediastinal lymph nodes by chest computed tomography (CT) (90% vs. 29%, respectively, p 8 mm by chest CT (62% vs. 16%, respectively, p < 0.0001), and bloody pericardial effusion (94% vs. 43%, respectively, p < 0.0001). Levels of carcinoembryonic antigen (CEA) and cytokeratin fragment-19 (CYFRA 21-1) in the pericardial fluid were higher in patients with malignant pericarditis compared to patients with non-malignant pericarditis, with median values of 40.8 ng/mL vs. 0.9 ng/mL, p < 0.0001, and 162.85 ng/mL vs. 13.35 ng/mL, p < 0.0001, respectively. Conclusions: 1. Malignancy was found in 58% of patients undergoing invasive treatment due to large pericardial effusion. 2. Cytological examination of the pericardial fluid and histological examination of a pericardial specimen showed high specificity (100%) but low sensitivity (46%) in the diagnosis of malignant pericarditis. 3. The most important predictors of malignant pericarditis included tachycardia of > 100 bpm as revealed by the physical examination and ECG, echocardiographic evidence of cardiac tamponade, presence of enlarged mediastinal lymph nodes (> 1 cm) and thickened pericardium (> 8 mm) by chest CT, bloody pericardial effusion, and elevated levels of CEA (> 5 ng/mL) and CYFRA 21-1 (> 50 ng/mL) in the pericardial fluid.Wstęp: Najczęstszą przyczyną wysiękowego zapalenia osierdzia (ZO), przebiegającego ze znaczącą hemodynamicznie objętością płynu, jest choroba nowotworowa. Wczesne rozpoznanie i leczenie nowotworowego ZO może istotnie poprawić rokowanie. Cel: Celem pracy była retrospektywna ocena częstości i obrazu klinicznego nowotworowego ZO wśród chorych leczonych zabiegowo i próba określenia optymalnych metod diagnostycznych pozwalających odróżnić tę grupę chorych od pozostałych. Metody: Badaną grupę stanowiło 191 chorych (100 mężczyzn i 91 kobiet, mediana wieku 57 lat, zakres 19&#8211;88 lat) z wysiękowym ZO, poddanych leczeniu zabiegowemu w Instytucie Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie w latach 1982&#8211;2008 z powodu znacznej ilości płynu w worku osierdziowym i/lub echokardiograficznych cech tamponady serca. W 93 przypadkach wykonano zabieg perikardiocentezy, w 61 &#8212; perikardioskopii i w 37 &#8212; perikardiotomii podmostkowej. U wszystkich chorych uzyskano płyn osierdziowy do badań, w 96 przypadkach pobrano wycinek osierdziowy. Pacjentów podzielono na 3 grupy: 1 &#8212; nowotworowe ZO (komórki nowotworowe w badaniu cytologicznym płynu z osierdzia i/lub naciek nowotworowy w badaniu histologicznym wycinków z osierdzia), 2 &#8212; prawdopodobnie nowotworowe ZO (wysięk w osierdziu bez komórek nowotworowych w płynie oraz obecność potwierdzonego histologicznie nowotworu o innym umiejscowieniu), 3 &#8212; nienowotworowe ZO (negatywne badanie cytologiczne płynu osierdziowego i histologiczne wycinka pobranego z osierdzia, bez cech choroby nowotworowej w czasie hospitalizacji i rocznej obserwacji odległej). Wyniki: Spośród 191 pacjentów chorobę nowotworową stwierdzono w 111 (58%) przypadkach. U 66 (35%) osób była ona pewną przyczyną wysięku osierdziowego, a u 45 (23%) &#8212; przyczyną prawdopodobną. Wśród przyczyn nowotworowego ZO dominował rak płuca &#8212; 44 (67%) przypadki, w tym podtyp gruczolakoraka. Nienowotworowe ZO stwierdzono u 80 (42%) osób. Wśród chorych z rozpoznanym procesem nowotworowym (grupa 1 i 2) dodatni wynik badania cytologicznego płynu osierdziowego uzyskano w 52 przypadkach (czułość 46%). Wśród pacjentów bez choroby nowotworowej we wszystkich 80 przypadkach uzyskano ujemny wynik badania cytologicznego płynu osierdziowego (swoistość 100%). Naciek nowotworowy stwierdzono u 20 spośród 44 chorych ze zdiagnozowanym nowotworem (czułość 46%) i u żadnego spośród 52 pacjentów bez choroby nowotworowej (swoistość 100%). W grupie chorych z nowotworowym ZO istotnie częściej niż w grupie chorych z nienowotworowym ZO stwierdzano: tachykardię > 100/min w badaniu EKG (odpowiednio 77% i 43%; p = 0,01), niski woltaż zespołów QRS (odpowiednio 52% i 34%; p = 0,03), naprzemienność elektryczną (odpowiednio 19% i 3%; p = 0,001), cechy tamponady w badaniu ECHO serca (odpowiednio 67% i 34%; p = 0,0001), powiększone węzły chłonne śródpiersia w badaniu TK klatki piersiowej (odpowiednio 90% i 29%; p 8 mm w badaniu TK klatki piersiowej (odpowiednio 62% i 16%; p < 0,0001), krwisty płyn osierdziowy (odpowiednio u 94% i 43%; p < 0,0001). Stężenie antygenu rakowopłodowego (CEA) i fragmentów cytokeratyny 19 (Cyfra 21-1) w płynie osierdziowym było istotnie wyższe u chorych z nowotworowym ZO niż nienowotworowym, a mediany wynosiły odpowiednio: 40,8 ng/ml i 0,9 ng/ml (p < 0,0001) oraz 162,85 ng/ml i 13,35 ng/ml (p < 0,0001). Wnioski: 1. Wśród chorych leczonych zabiegowo z powodu dużej objętości płynu w worku osierdziowym u 58% stwierdzono chorobę nowotworową. 2. Badanie cytologiczne płynu osierdziowego i badanie histopatologiczne wycinka z osierdzia wykazywały wysoką swoistość (100%), ale niską czułość (46%) w rozpoznawaniu nowotworowego ZO. 3. Elementami szczególnie istotnymi w przewidywaniu nowotworowej etiologii wysięku osierdziowego były: tachykardia > 100/min w badaniu przedmiotowym i EKG, cechy tamponady serca w badaniu ECHO serca, obecność powiększonych (> 1 cm) węzłów chłonnych śródpiersia i grubość osierdzia > 8 mm w badaniu TK klatki piersiowej, krwisty płyn osierdziowy, podwyższone stężenie CEA (> 5 ng/ml) i Cyfra 21-1 (> 50 ng/ml) w płynie osierdziowym

Chorzy trudni nietypowi Infekcyjne zapalenie wsierdzia w przebiegu szpiczaka mnogiego &#8211; trudności diagnostyczno-terapeutyczne. Opis przypadku

A case of a 59 year old male with infective endocarditis is presented. Antibiotic therapy seemed effective, however, inflammation laboratory parameters increased two weeks after clinical improvement and body temperature normalisation. Subsequent extensive laboratory investigations revealed multiple myeloma. The patient underwent successful aortic valve replacement and received pharmacological therapy for multiple myeloma. Difficulties in diagnosing and treatment of patients with infective endocarditis who have other concomitant diseases, are discussed