Evaluation of individual absolute fracture risk in obese perimenopausal women

Powszechnie uznaje się, że większa masa ciała wiąże się z większą gęstością mineralną kości oraz zmniejszonym tempem ubytku masy kostnej. Z drugiej strony, pojawiają się prace, w których autorzy donoszą, że nadmiar tkanki tłuszczowej nie wykazuje ochronnego wpływu na ubytek masy kostnej. Ponieważ wyniki dostępnych badań są rozbieżne i nie pozwalają na jednoznaczne wnioskowanie co do wpływu otyłości na tkankę kostną, autorzy pracy zdecydowali się ocenić 10-letnie bezwzględne ryzyko złamania u otyłych kobiet w wieku okołomenopauzalnym. Badaniem objęto grupę 60 otyłych kobiet. Grupę kontrolną stanowiło 15 zdrowych kobiet w porównywalnym wieku. Badanie gęstości mineralnej kości w obrębie szyjki kości udowej oraz odcinka lędźwiowego kręgosłupa wykonano metodą absorpcjometrii podwójnej energii promieniowania rentgenowskiego przy użyciu aparatu Lunar DPXL. Dziesięcioletnie bezwzględne ryzyko złamania obliczono zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia/ Polskiej Fundacji Osteoporozy. Otyłe kobiety charakteryzowały się większą gęstością mineralną kości w obrębie szyjki kości udowej oraz odcinka lędźwiowego kręgosłupa oraz mniejszym10-letnim bezwzględnym ryzykiem złamania w porównaniu z kobietami z prawidłową masą ciała.It is widely known that an elevated body weight correlates with increased bone mass and a lower rate of bone loss. However, some authors have suggested that excessive fat mass may not protect against a decrease in bone mass. As results of recent studies have diverged, and it is still unclear whether or not obesity has a beneficial effect on bone, we decided to evaluate the individual absolute fracture risk in obese perimenopausal women. Sixty obese perimenopausal women were enrolled into the study. The control group consisted of 15 healthy women of comparable age. Dual energy X-ray absorptiometry (DXA) of the lumbar spine and femoral neck to measure bone mineral density (BMD) was performed using the Lunar DPXL apparatus. Absolute 10-year fracture risk was calculated as a multiplication of relative risk, according to the guidelines of the WHO/Polish Foundation of Osteoporosis. Obese women have significantly a higher BMD both of the lumbar spine and the femoral neck and a significantly lower 10-year absolute fracture risk in comparison to healthy controls

Atrial fibrillation and stroke – Coexistence and attitude to preventive therapy on the basis of Szczecin and Szczecin region patients

Atrial fibrillation (AF) is an independent factor increasing the risk of an ischemic stroke (IS) fivefold. The objective of the study was to evaluate the frequency of coexistence of non-valvular AF and IS during the acute stroke and to analyze the attitude of AF patients to treatment. The study included 3712 successive patients presenting either an IS or a transient ischemic attack. The analysis revealed a significant increase in the rate of patients with AF and IS in the years 2010–2013 (31.9%) compared with 2002–2005 (20.2%). A rise in the proportion of AF and IS patients was recorded over the course of consecutive years in group II. The proportion of newly detected AF cases during hospital stay differed significantly between the groups (16.9% vs. 31.9%). Group I and II patients differed essentially with regards to hypertension incidence and female rates. Antiplatelet medications or OACs were taken by a significantly greater number of AF patients in group II. Low number of therapeutic levels of INR was recorded in both groups. IS and AF coexist more frequently than indicated by previous assessments and demographic data from other countries. Increase in the number of IS and AF patients may result from higher detectability of AF and older age of patients affected with stroke, women in particular. Despite a well grounded knowledge about the benefits of OACs use in the prophylaxis of thrombotic-embolic events in AF patients, they are rarely used. A surprisingly low proportion of patients taking OACs reaches a therapeutic INR level

The role of brain-derived neurotrophic factor and its single nucleotide polymorphisms in stroke patients

Stroke is the main cause of motoric and neuropsychological disability in adults. Recent advances in research into the role of the brain-derived neurotrophic factor in neuroplasticity, neuroprotection and neurogenesis might provide important information for the development of new poststroke-rehabilitation strategies. It plays a role as a mediator in motor learning and rehabilitation after stroke. Concentrations of BDNF are lower in acute ischemic-stroke patients compared to controls. Lower levels of BDNF are correlated with an increased risk of stroke, worse functional outcomes and higher mortality. BDNF signalling is dependent on the genetic variation which could affect an individual's response to recovery after stroke. Several single nucleotide polymorphisms of the BDNF gene have been studied with regard to stroke patients, but most papers analyse the rs6265 which results in a change from valine to methionine in the precursor protein. Subsequently a reduction in BDNF activity is observed. There are studies indicating the role of this polymorphism in brain plasticity, functional and morphological changes in the brain. It may affect the risk of ischemic stroke, post-stroke outcomes and the efficacy of the rehabilitation process within physical exercise and transcranial magnetic stimulation. There is a consistent trend of Met alleles’ being connected with worse outcomes and prognoses after stroke. However, there is no satisfactory data confirming the importance of Met allele in stroke epidemiology and the post-stroke rehabilitation process. We present the current data on the role of BDNF and polymorphisms of the BDNF gene in stroke patients, concentrating on human studies

Is there a relationship between binge eating and termination of body weight loss therapy?

WSTĘP. Otyłości często towarzyszy zjawisko żarłocznego jedzenia. Celem niniejszej pracy było stwierdzenie, czy istnieje związek między występowaniem napadów objadania się a przerywaniem leczenia otyłości w warunkach ambulatoryjnych. MATERIAŁ I METODY. Zbadano 73 otyłe osoby (58 kobiet i 15 mężczyzn; śr. wieku 45,8 &#177; 14,9 roku; śr. BMI = 39,7 &#177; 7,23 kg/m2), które po raz pierwszy zgłosiły się do Poradni Leczenia Otyłości w Katowicach. W dniu przyjęcia do leczenia pacjenci wypełnili krótki kwestionariusz obejmujący cztery pytania odnoszące się do występowania napadów objadania się oraz niektórych cech tych napadów. Po 10 miesiącach oceniono przebieg leczenia (liczbę wizyt, fakt przerwania terapii). WYNIKI. Średnia liczba wizyt w badanej grupie wynosiła 3,6 &#177; 2,6. Występowanie napadów objadania się potwierdziło w całej grupie 75% osób. Występowanie żarłocznego jedzenia nie różniło się w podgrupach podzielonych według wartości BMI i liczby wizyt. Kobiety częściej niż mężczyźni poprawiały sobie samopoczucie jedzeniem (p < 0,01). Osoby z BMI ponad 40 kg/m2 w większym stopniu wykazywały brak kontroli nad jedzeniem niż pacjenci, u których BMI był niższy od 34,9 kg/m2. WNIOSKI. Rezygnacja z terapii odchudzającej nie wiązała się z występowaniem żarłocznego jedzenia. Im większy był stopień otyłości, tym większy odsetek osób potwierdzał poczucie braku kontroli nad jedzeniem.INTRODUCTION. The phenomenon of binge eating frequently accompanies obesity. The aim of this study was to confirm if there is any relationship between binge eating and interrupting of body weight loss therapy in outpatient treatment. MATERIAL AND METHODS. 73 patients (58 women and 15 men; 45.8 &#177; 14.9 years old; BMI = 39.7 &#177; 7.23 kg/m2) on admission to Obesity and Metabolic Disorders Outpatient Clinic in Katowice answered four questions concerning the presence and some features of binge eating. After ten months the treatment course was verified (interruption of treatment, number of visits). RESULTS. Mean number of visits in the whole group was 3.6 &#177; 2.6. The presence of binge eating symptoms was reported by 75% of the whole group. There was no relationship between binge eating and BMI or number of visits, however women reported more frequent binges than men, when in bad mood (p < 0.01). Patients with BMI > 40 kg/m2 reported less control over eating comparing to patients with BMI < 34.9 kg/m2. CONCLUSIONS. The termination of body weight loss therapy was not correlated with occurrence of binge eating. The greater obesity, the less control the patients had over eating

Alexithymia in obese patients

Obesity is a chronic disease that prevalence has increased significantly in recent years. Despite getting a better understanding of factors influencing the development of obesity, long-term effects of its treatment are still unsatisfactory. A significant influence on the effectiveness of the treatment of obesity may have its psychological aspects, which are often unrecognized and not considered in the treatment process. A specific psychopathological features of obesity have not been yet found. Large epidemiological studies have shown a higher incidence of anxiety, depression, and eating disorders in obese. Alexithymia is define as difficulty to identify and express emotions, paucity of fantasy life and operatory thinking. Alexithymia was initially described in patients with psychosomatic diseases, but later its&#8217; more frequent occurrence was also found in other groups of patients with mental disorders, among them &#8212; patients with eating disorders. There are few studies which analyze the association of alexithymia and obesity, and their results are inconsistent, partially due to heterogeneity of the causes of obesity. The paper discusses the potential role of alexithymia in the development, course and treatment of obesity. Therapeutic implications of the coexistence of alexithymia and obesity were indicated.Otyłość jest chorobą przewlekłą, której częstość występowania znacznie się zwiększyła w ostatnich latach. Mimo coraz lepszego poznania czynników wpływających na rozwój otyłości, odległe efekty jej leczenia pozostają niezadowalające. Na efektywność leczenia otyłości mogą istotnie wpływać jej aspekty psychologiczne, które często są niedoceniane i nieuwzględniane w procesie leczenia. Dotychczas nie udało się zidentyfikować specyficznych dla otyłości cech psychopatologicznych. W dużych badaniach epidemiologicznych wykazano większą częstość występowania zaburzeń lękowych, depresyjnych oraz zaburzeń odżywiania u osób otyłych. Termin &#8222;aleksytymia&#8221; określa niezdolność do identyfikacji i wyrażania emocji, ubóstwo fantazji oraz myślenie konkretne. Aleksytymię początkowo opisywano u pacjentów z chorobami psychosomatycznymi, a później występowanie tej cechy stwierdzono również w innych grupach zaburzeń psychicznych, w tym u osób z zaburzeniami odżywiania. Badania oceniające związki między aleksytymią a otyłością są nieliczne, a ich wyniki &#8212; niejednoznaczne, co po części można wytłumaczyć różnymi czynnikami indukującymi rozwój otyłości. W niniejszej pracy omówiono wyniki dotychczasowych badań, w których oceniano wpływ aleksytymii na rozwój, utrzymywanie się i występowanie powikłań otyłości oraz efekty jej leczenia. Szczególną uwagę zwrócono na implikacje terapeutyczne występowania aleksytymii u osób otyłych

Mechanism of polypurine tract primer generation by HIV-1 reverse transcriptase

HIV-1 reverse transcriptase (HIV-1 RT) possesses both DNA polymerase activity and RNase H activity that act in concert to convert single-stranded RNA of the viral genome to double-stranded DNA that is then integrated into the DNA of the infected cell. Reverse transcriptase-catalyzed reverse transcription critically relies on the proper generation of a polypurine tract (PPT) primer. However, the mechanism of PPT primer generation and the features of the PPT sequence that are critical for its recognition by HIV-1 RT remain unclear. Here, we used a chemical crosslinking method together with MD simulations and single-molecule assays to study the mechanism of PPT primer generation. We found that the PPT was specifically and properly recognized within covalently tethered HIV-1 RT-nucleic acid complexes. These findings indicated that recognition of the PPT occurs within a stable catalytic complex after its formation. We found that this unique recognition is based on two complementary elements that rely on the PPT sequence: RNase H sequence preference and incompatibility of the poly-rA/dT tract of the PPT with the nucleic acid conformation that is required for RNase H cleavage. The latter results from rigidity of the poly-rA/dT tract and leads to base-pair slippage of this sequence upon deformation into a catalytically relevant geometry. In summary, our results reveal an unexpected mechanism of PPT primer generation based on specific dynamic properties of the polyrA/dT segment and help advance our understanding of the mechanisms in viral RNA reverse transcription

Otyłość a metabolizm kości

Both bone and adipose tissue change their size, shape and distribution during the whole human being&#8217;s life. Many factors, including genetic factors, hormones and activity of nervous system are responsible for these changes. It is generally accepted that obesity has a protective effect on bone tissue. On the other hand some authors present an opposite results - the lack of beneficial effect of obesity on development of osteoporosis fractures. The aim of this article was to present and discuss the relations between adipose tissue and bone metabolism.Zarówno tkanka kostna, jak i tkanka tłuszczowa zmieniają stale swój rozmiar, kształt oraz dystrybucję podczas całego życia osobniczego. Wszystkie zmiany odbywają się dzięki złożonym mechanizmom regulacyjnym opierającym się na czynnikach genetycznych, aktywności układu nerwowego i humoralnego. Obecnie przyjmuje się powszechnie, że otyłość wywiera ochronny wpływ na tkankę kostną. Z drugiej jednak strony, istnieją prace prezentujące odmienne wyniki - brak ochronnego wpływu otyłości na rozwój zmian osteoporotycznych. Celem niniejszej pracy było przedstawienie złożoności problemu i omówienie powiązań między tkanką tłuszczową a metabolizmem kości

Czy osteoprotegeryna jest potencjalnym czynnikiem hamującym ubytek masy kostnej otyłych kobiet w wieku okołomenopauzalnym?

Introduction: Assessment of serum osteoprotegerin (OPG) concentrations in obese patients in comparison to healthy controls and evaluation of a possible correlation between OPG and other markers of bone turnover or calcitropic hormones. Material and methods: 50 obese perimenopausal women without concomitant diseases (BMI 36.7 &#177; 4.1 kg/m&#178;, mean age 50.4 &#177; 4.9 yrs). The control group consisted of 19 healthy women (BMI 24.2 &#177; 2.1 kg/m&#178;; mean age 53.8 &#177; 5.1 yrs). In all patients serum concentration of OPG, C telopeptide of type I collagen containing the crosslinking site (CTX), osteocalcin, parathormone (PTH) and vitamin D (25-OH-D3) was assessed. Dual energy x-ray absorptiometry (the DXA method) of the lumbar spine and femoral neck was performed using a Lunar DPXL to measure bone marrow density (BMD). Results: In obese perimenopausal women serum OPG, osteocalcin and 25-OH-D3 levels were significantly lower, and the serum PTH level was significantly higher in comparison to healthy controls. A significantly positive correlation was found between serum OPG level and age in both obese and control subjects. Conclusion: The serum OPG level in obese perimenopausal women is significantly lower in comparison to healthy controls and does not correlate significantly with biochemical markers of bone turnover, calcitropic hormones and BMD. It probably cannot play a protective role in the pathogenesis of bone loss in obese perimenopausal women.Wstęp: Celem niniejszej pracy była ocena stężenia osteoprotegeryny (OPG) w surowicy otyłych pacjentek w porównaniu z grupą kontrolną oraz próba wykazania ewentualnych powiązań osteoprotegeryny ze wskaźnikami obrotu kostnego oraz hormonami kalcitropowymi. Materiał i metody: 50 kobiet w wieku okołomenopauzalnym z otyłością prostą bez chorób towarzyszących (BMI 36,7 &#177; 4,1 kg/m&#178;, wiek 50,4 &#177; 4,9 roku). Grupę kontrolną stanowiło 19 zdrowych kobiet (BMI 24,2 &#177; 2,1 kg/m&#178;; wiek 53,8 &#177; 5,1 lat). U wszystkich badanych oznaczono w surowicy stężenia OPG, C-końcowego usieciowanego telopeptydu kolagenu typu I (CTX), osteokalcyny, parathormonu (PTH) oraz 25-OH-D3. Badanie gęstości mineralnej kości (BMD, bone mineral density) w obrębie odcinka lędźwiowego kręgosłupa oraz szyjki kości udowej wykonano metodą absorpcjometrii podwójnej energii promieniowania rentgenowskiego (DXA, Dual Energy X-ray Absorptiometry) przy użyciu aparatu Lunar DPXL. Wyniki: W grupie otyłych chorych obserwowano znamiennie niższe stężenie OPG, osteokalcyny i 25-OH-D3 oraz znamiennie wyższe stężenie PTH w porównaniu z grupą kontrolną. Zarówno w grupie badanej, jak i w grupie kontrolnej zaobserwowano dodatnią korelację pomiędzy stężeniem OPG a wiekiem pacjentek. Wnioski: U otyłych kobiet w wieku okołomenopauzalnym stężenie osteoprotegeryny w surowicy krwi jest znamiennie niższe w porównaniu z grupą kontrolną i nie koreluje ze wskaźnikami obrotu kostnego, hormonami kalcitropowymi ani z BMD. Osteoprotegeryna prawdopodobnie nie spełnia funkcji ochronnej w patogenezie ubytku masy kostnej u otyłych kobiet w wieku okołomenopauzalnym

The influence of weight reduction therapy with calcium and vitamin D supplementation on selected parameters of bone metabolism in obese perimenopausal women

WSTĘP. Restrykcyjna dieta, która jednocześnie zawiera zmniejszone ilości wapnia, może doprowadzić do negatywnego metabolizmu kostnego i zmniejszenia gęstości tkanki kostnej. Celem niniejszego badania była ocena wpływu terapii odchudzającej i zastosowania suplementacji węglanu wapnia i witaminy D na wybrane parametry metabolizmu kości u kobiet w okresie okołomenopauzalnym. MATERIAŁ I METODY. Badaniem objęto 40 kobiet z otyłością, której nie towarzyszyły inne choroby. Grupę podzielono na 2 podgrupy: podgrupa 1 składała się z 20 otyłych kobiet [wskaźnik masy ciała (BMI, body mass index) 36,9 &#177; 5,05 kg/m2, wiek 51,6 &#177; 6,5 roku]; podgrupę 2 stanowiło 20 otyłych kobiet (BMI 35,4 &#177; 4,48 kg/m2, wiek 49,1 &#177; 4,8 roku). W grupie kontrolnej było 20 zdrowych kobiet (BMI 24,1 &#177; 2,29 kg/m2, wiek 53,5 &#177; 5,4 roku). Pacjentki poddano 3-miesięcznej kuracji odchudzającej obejmującej: dietę 1000-1200 kcal na dobę, regularną aktywność fizyczną oraz modyfikację zachowań żywieniowych. W podgrupie 1 dodatkowo zastosowano węglan wapnia i witaminę D. Przed kuracją i po 3 miesiącach jej trwania oznaczono stężenia wybranych wskaźników metabolizmu kości. WYNIKI. Po kuracji odchudzającej w podgrupie 1 stężenie osteokalcyny oraz fosforanów nieorganicznych w surowicy krwi znamiennie się obniżyło. Stężenia parathormonu (PTH, parathyroid hormone), 25-OH-D3, telepeptydu łańcucha alfa kolagenu typu 1 (CTX, C-telepeptide of type 1 collagen), wapnia całkowitego w surowicy krwi grupy badanej po obniżeniu masy ciała nie zmieniły się istotnie. Po kuracji odchudzającej w podgrupie 2 zaobserwowano znamienne podwyższenie stężenia CTX, natomiast stężenia PTH, 25-OH-D3, osteokalcyny, wapnia całkowitego oraz fosforanów nieorganicznych w surowicy krwi grupy badanej po zmniejszeniu masy ciała nie zmieniły się istotnie. WNIOSKI. Suplementacja wapnia i witaminy D w trakcie 3-miesięcznej kuracji odchudzającej nie wpłynęła znacząco na metabolizm kości, redukcję całkowitej tkanki tłuszczowej oraz masy ciała u otyłych kobiet w okresie okołomenopauzalnym.INTRODUCTION. Restrictive diet with low calcium content may lead to disturbances in bone metabolism and decrease in bone mineral density. The aim of that study was to evaluate the influence of weight reduction therapy with calcium and vitamin D supplementation on selected parameters of bone metabolism in obese perimenopausal women. MATERIAL AND METHODS. 40 obese women with simple obesity and without concomitant diseases were enrolled into this study and divided into 2 subgroups: subgroup 1 - 20 obese women (BMI 36.9 &#177; 5.05 kg/m2, age 51.6 &#177; 6.5 yrs); subgroup 2 - 20 obese women (BMI 35.4 &#177; 4.48 kg/m2, age 49.1 &#177; 4.8 yrs). The control group consisted of 20 healthy women (BMI 24.1 &#177; 2.29 kg/m&#178;, age 53.5 &#177; 5.4 yrs). All patients have participated in a 3-month weight reduction therapy that consisted of: a 1000-1200 kcal/day balanced diet and regular physical exercises. Subgroup 1 was additionally provided with calcium and 25-(OH)-D3 supplementation. Before and after the weight reduction therapy serum concentrations of PTH, 25-(OH)-D3, CTX, osteocalcin, total calcium and phosphorus were assessed. RESULTS. In subgroup 1 serum concentration of osteocalcin and phosphorus was significantly lower after weight reduction therapy. Serum concentration of PTH, 25-OH-D3, CTX, total calcium did not change. In subgroup 2 serum concentration of CTX was significantly higher after weight reduction therapy. Serum concentration of PTH, 25-OH-D3, osteocalcin, total calcium and phosphorus did not change. CONCLUSION. Calcium supplementation during 3-month weight reduction therapy seems to have no significant influence on bone metabolism, weight loss and body fat content in obese perimenopausal women

Impact of the mass-reductive therapy with orlistat on 25-(OH)-D3 and PTH concentration in sera of obese, menopausal women

Wiele badań wskazuje na ochronny wpływ otyłości na układ kostny, co zmniejsza ryzyko złamań kości u otyłych chorych. Niewiele badań ocenia wpływ terapii odchudzającej na metabolizm tkanki kostnej, w tym stężenia witaminy D3 25-(OH)-D3 oraz parathormonu (PTH) w surowicy. Dodatkowo wyniki tych badań są rozbieżne. Celem pracy była ocena wpływu terapii odchudzającej z zastosowaniem orlistatu na stężenie 25-(OH)-D3 i PTH w surowicy krwi. Grupę badaną stanowiło 20 otyłych kobiet (BMI 37,1 &#177; 3,0 kg/m&#178;, wieku 49,8 &#177; 4,6 lat). Grupę kontrolną stanowiło 20 zdrowych kobiet (BMI 24,1 &#177; 2,29 kg/m&#178;, wieku 53,5 &#177; 5,4 lat). Pacjentki zostały poddane 3-miesięcznej kuracji odchudzającej obejmującej: dietę 1000-1200 kcal (ze średnią zawartością wapnia około 500 mg), Orlistat 3x120 mg oraz regularną aktywność fizyczną 30-40 minut/dobę. Przed kuracją i po uzyskaniu 10% redukcji masy ciała, czyli po 3 miesiącach, wykonywano pomiary antropometryczne - masy ciała i wzrostu. W surowicy krwi przed i po kuracji odchudzającej oznaczano stężenia parathormonu (PTH), 25-(OH)-D3, wapnia całkowitego, fosforanów nieorganicznych. W osoczu oznaczono profil lipidowy przed i po kuracji. Badanie gęstości mineralnej kości metodą absorpcjometrii podwójnej energii promieniowania rentgenowskiego (Dual Energy X-ray Absorptiometry - DEXA) wykonano jednorazowo po zakończeniu kuracji. W grupie kontrolnej powyższe badania wykonano jednorazowo.W trakcie 3-miesięcznej terapii odchudzającej z zastosowaniem orlistatu zmniejszenie masy ciała wyniosło 11,6 &#177; 5,06 kg tj. 12,05 &#177; 4,78 % wyjściowej masy ciała, co pozwoliło na zmniejszenie wskaźnika masy ciała (BMI) z 37,1 &#177; 3,0 kg/m2 przed kuracją do 32,6 &#177; 2,7 kg/m2. Po kuracji odchudzającej obserwowano istotne statystycznie zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego w surowicy oraz zawartości tkanki tłuszczowej. W grupie otyłych kobiet stężenie witaminy 25-(OH)-D3 w surowicy było niższe, a parathormonu wyższe w porównaniu do grupy kontrolnej zarówno przed jak i po kuracji odchudzającej. Stężenia PTH, 25-(OH)-D3, wapnia i fosforanów w surowicy krwi grupy badanej nie zmieniły się istotnie po zmniejszeniu masy ciała. Wniosek: Terapia odchudzająca z zastosowaniem orlistatu nie wpływa istotnie na stężenia PTH i 25-(OH)-D3 w surowicy u otyłych kobiet.Epidemiological studies suggest a protective influence of obesity against postmenopausal bone loss. Lower risk of osteoporotic fractures was described in obese patients. However there were only a few studies which examined the effect of weight reduction on bone metabolism and results of these studies are controversial. The aim of the study was to evaluate the influence of weight reduction program using Orlistat on bone metabolism in perimenopausal women. Twenty obese women with simple obesity and without concomitant diseases (BMI 37.1 &plusmn; 3.0 kg/m&sup2;, mean age 49.8 &plusmn; 4.6 yrs) were enrolled into this study. The control group consisted of 20 healthy women (mean age 53.5 &plusmn; 5.4 yrs, BMI 24.1 &plusmn; 2.2 kg/m&sup2;). All patients have participated in a 3-month weight reduction therapy that consisted of: a 1000-1200 kcal/day balanced diet (daily calcium consumption about 500 mg), Orlistat 3x120 mg a day and regular physical exercises. Before the weight reduction therapy and after 10% reduction of body weight, serum concentrations of PTH, 25-(OH)-D3, total calcium and phosphorus, total cholesterol were assessed. Dual energy x-ray absorptiometry (DEXA method) of lumbar spine and femoral neck, measuring BMD was performed once, after a 3-month weight reduction therapy using Lunar DPXL. All these measurements were performed only once in control subjects.After a 3-month weight reduction program in patients treated with Orlistat the mean weight loss was 11.6 &plusmn; 5.1 kg which is 12.1 &plusmn; 4.78%. BMI decreased from 37.1 &plusmn; 3.0 kg/m2 at baseline to 32.6 &plusmn; 2.7 kg/m2 post-treatment. The body weight reduction resulted in significant decrease of body fat and total cholesterol concentration. In obese subjects serum concentration of 25-(OH)-D3 was significantly lower and serum concentration of PTH was significantly higher in comparison to healthy controls, both before and after weight reduction therapy.Serum concentration of PTH, 25-(OH)-D3, total calcium and phosphorus did not change significantly after therapy with Orlistat. Conclusion: 3-month weight reduction program using Orlistat did not influence significantly bone metabolism