The serum profile of adipokines in overweight patients with metabolic syndrome

Wstęp: Wraz z epidemią otyłości rośnie częstość powikłań będących konsekwencją nadmiaru tkanki tłuszczowej. Spowodowane nadwagą, niekorzystne zmiany w sekrecji adipokin przez tkankę tłuszczową, mają wpływ na rozwój powikłań metabolicznych. Celem pracy była ocena różnic w stężeniu adipokin pomiędzy osobami otyłymi z zespołem metabolicznym, w porównaniu z obiema osobami otyłymi bez zespołu metabolicznego. Materiał i metody: Badaniem objęto 55 osób z nadwagą lub otyłością, u 38 badanych rozpoznano zespół metaboliczny według kryteriów Międzynarodowej Federacji Diabetyków (IDF, International Diabetes Federation). Wykonano badania antropometryczne, pomiar ciśnienia tętniczego oraz analizy biochemiczne, takie jak: stężenie w surowicy glukozy, insuliny, adiponektyny, rezystyny, leptyny, TNF-α, IL-6, hs-CRP, cholesterolu całkowitego i frakcji HDL oraz triglicerydów. Wyniki: U osób z zespołem metabolicznym, w porównaniu z osobami bez zespołu, zaobserwowano istotnie niższe stężenie adiponektyny, natomiast stężenie IL-6 było istotnie wyższe. Zanotowano też wyższe stężenie hs-CRP i TNF-α u osób z zespołem metabolicznym, różnica ta nie była jednak istotna statystycznie. Wnioski: Niskie stężenie w surowicy adiponektyny u osób otyłych było predyktorem zespołu metabolicznego. Ponadto niskie stężenie adiponektyny może być markerem wysokiego ryzyka chorób sercowo-naczyniowych u otyłych pacjentów. (Endokrynol Pol 2010; 61 (1): 36-41)Introduction: Obesity is a disease that brings several complications and increases the risk of other diseases like metabolic syndrome, diabetes mellitus type 2, or coronary heart disease. Disturbances in secretion of adipokines caused by obesity have an influence on the development of metabolic complications. The aim of this study was an investigation of adipokines profile in overweight or obese people with metabolic syndrome in comparison to overweight/obese patients without metabolic syndrome. Material and methods: The studied groups consisted of 38 obese or overweight patients without metabolic syndrome (nonMS) and 17 with recognized metabolic syndrome (MS), according to International Diabetes Federation (IDF) criteria. All individuals underwent anthropometrical and blood-pressure examination as well as biochemical analyses such as: serum concentrations of glucose, insulin, adiponectin, resistin, leptin, TNF-α, IL-6, hs-CRP, total cholesterol, HDL, and triglycerides. Results: A significantly lower concentration of adiponectin, and a higher concentration of IL-6, was observed in patients with metabolic syndrome (MS) in comparison to nonMS. Moreover, higher concentrations of hs-CRP and TNF-α were observed in patients with metabolic syndrome. Conclusions: A decreased concentration of adiponectin in obese people is an early predictor of metabolic syndrome. A low adiponectin level could be a marker of high risk of cardiovascular disease in obese patients. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (1): 36-41

Aktywność tkanki tłuszczowej w powiązaniu z nadwagą i otyłością

Introduction: Obesity is associated with a number of diseases resulting from the excessive amount of adipose tissue. The aim of this study was to investigate the correlation between the quantity of adipose tissue and the prevalence of metabolic disturbances, and the concentration of adipokines and proinflammatory cytokines in obese or overweight patients. Material and methods: Fifty-five middle-aged subjects with body mass index (BMI) > 25 kg/m2 took part in this study. Twenty-three healthy people with normal BMI formed the control group. Twenty-one people from the study group were on a low-calorie diet. All subjects underwent anthropometric assessment, laboratory investigations, and blood-pressure examination. Results: Patients with obesity or overweight, in comparison to those with normal BMI, showed insulin resistance and a higher concentration of high sensitivity C-reactive protein (hs-CRP), plasminogen activator inhibitor 1 (PAI-1), and interleukin 6 (Il-6). The concentration of adiponectin was significantly lower in this group. The patients on the low-calorie diet had significantly lower concentrations of leptin when compared to other obese people; moreover, a trend towards decreased hs-CRP concentration was seen. A significant positive correlation between leptin and hs-CRP was observed. The serum concentration of adiponectin was inversely correlated with that of TNF-α, IL-6, hs-CRP, and PAI-1. Conclusions: The results of this study may suggest the beneficial impact of a low-calorie diet on the slowing down of inflammatory processes. The observed negative correlation between the concentrations of adiponectin and inflammatory cytokines may confirm the anti-inflammatory activity of this adipokine. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (2): 160-168)Wstęp: Otyłość wiąże się z nadmiernym gromadzeniem tkanki tłuszczowej i w konsekwencji prowadzi do wielu poważnych stanów chorobowych. Celem pracy było zbadanie związku pomiędzy ilością tkanki tłuszczowej a występowaniem powikłań metabolicznych, stężeniem adipokin oraz cytokin prozapalnych u osób z nadwagą lub otyłością. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 55 osób w średnim wieku ze wskaźnikiem masy ciała (BMI, body mass index) poniżej 25 kg/m2. Grupę kontrolną stanowiły 23 zdrowe osoby z BMI w granicach normy. Dietę niskokaloryczną stosowało 21 osób spośród grupy badanej. U wszystkich osób wykonano pomiary antropometryczne, badania biochemiczne oraz pomiar ciśnienia tętniczego. Wyniki: U pacjentów z nadwagą lub otyłością stwierdzono cechy insulinooporności, podwyższone stężenia wysoko czułego białka C-reaktywnego (hs-CRP, high sensitivity C-reactive protein), inhibitora aktywatora plasminogenu 1 (PAI-1, plasminogen activator inhibitor 1) oraz interleukiny 6 (IL-6, interleukin 6) w porównaniu z osobami z prawidłową masą ciała. Stężenie adiponektyny było znacząco niższe w grupie z nadwagą i otyłością. Otyli pacjenci stosujący dietę niskokaloryczną mieli znacząco niższe stężenia leptyny oraz wykazywali tendencję do niższych wartości hs-CRP, w porównaniu z pozostałymi osobami z nadwagą lub otyłością. W badanu stwierdzono dodatnią korelację pomiędzy stężeniem leptyny i hs-CRP, natomiast stężenie adiponektyny ujemnie korelowało z TNF-α, IL-6, hs-CRP oraz PAI-1. Wnioski: Uzyskane wyniki sugerują pozytywny wpływ zastosowania diety niskokalorycznej na zmniejszenie przewlekłego stanu zapalnego u osób z nadwagą czy otyłością. Obserwowana ujemna korelacja pomiędzy adiponektyną a cytokinami prozaplanymi potwierdza jej przeciwzapalane właściwości. (Endokrynol Pol 2010; 61 (2): 160-168

Ginekomastia u młodych mężczyzn — przypadek kliniczny

Gynecomastia is a benign proliferation of a glandular tissue which occurs in about 30% of adult male. During the neonatal period, puberty and aging, it is considered to be a physiological phenomenon and it occurs in up to 2/3 of the subjects. Pubertal gynaecomastia begins usually at age 13 to 14 years (SMR stage 3). Mostly regr esses within 18 months but, even in up to 20% cases, it may be persistent. Clinical features, that force us to look for pathology, include rapid progression of breast changes, dimensions of the gland exceeding 4 cm and persistence of gynecomastia over 12 months or after 17 years of age. The article presents a clinical case of a 27-year -old patient who was referred to the Depar tment of Endocrinology due to gynecomastia occurring since puber ty and hyperprolactinemia in ambulatory laboratory tests. The report discusses the etiology and diagnostic process of gynecomastia with a particular emphasis on information useful for primary care physicians.Ginekomastia to łagodny rozrost tkanki gruczołowej sutka występujący u około 30% dorosłych mężczyzn. W okresie noworodkowym, dojrzewania płciowego i starzenia uznawana jest za zjawisko fizjologiczne i występuje nawet u 2/3 badanych. Ginekomastia pokwitaniowa rozpoczyna się zazwyczaj między 13. a 14. rokiem życia (wg skali Tannera w 3. fazie rozwoju). Najczęściej ulega regresji w okresie 18 miesięcy, ale nawet u około 20%, może mieć charakter przetrwały. Cechy kliniczne zmuszające do poszukiwania tej patologii to szybka progresja zmian sutka, wymiary gruczołu przekraczające 4 cm oraz utrzymywanie się ginekomastii ponad 12 miesięcy lub po 17. roku życia. W artykule przedstawiono przypadek kliniczny 27-letniego pacjenta, który został skierowany do Kliniki Endokrynologii z powodu ginekomastii występującej od okresu pokwitania oraz hiperprolaktynemii w ambulatoryjnych badaniach laboratoryjnych. W pracy omówiono etiologię oraz proces diagnostyczny ginekomastii, ze szczególnym naciskiem na informacje przydatne dla lekarzy POZ

The assessment of quality of life in patients with excessive body mass using WHOQOL-BREF form

INTRODUCTION. The assessment of quality of life should be an important part of therapeutic process in patients with excessive body mass. The aim of this study was to compare quality of life in overweight and obese patients who sought medical attention. MATERIAL AND METHODS. The WHOQOL-BREF was used with 26 items which analyse four life facets and two extra items from the overall quality of life and general health. Fifty one subjects, who contacted the dietician in ambulatory clinic in Medical University of Gdansk were included (33 F, 18 M, mean age 57.3 ± 11.4 y.; mean BMI 33.9 ± 5.7 kg/m2, range 25.7–51.1 kg/m2). RESULTS. We found reduced life quality in psychological domain in comparison to other facets (physical health, social relationships, environment). The perception of general health and quality of life in all four domains was statistically worse in obese (n = 36) than in overweight (n = 15) subjects. However there were no differences in answering the question about the overall quality of life in both groups. CONCLUSIONS. The WHOQOL-BREF assessment demonstrates the reduction in life quality in obese subjects in comparison to overweight. The complex management of overweight and obesity should include detailed assessment of life quality and consequently help to face the stressful situations and give emotional support to the patient.WSTĘP. Z jednej strony, nadmierna masa ciała często wpływa niekorzystnie na jakość życia, z drugiej zaś obniżona jakość życia może utrudniać uzyskanie zadowalających wyników, szczególnie w przypadku długotrwałej terapii otyłości. Badanie jakości życia powinno być częścią procesu terapeutycznego u osób z nadmierną masą ciała. Celem pracy było zbadanie jakości życia osób z nadwagą i otyłością za pomocą kwestionariusza WHOQOL-BREF. MATERIAŁ I METODY. W badaniu zastosowano kwestionariusz WHOQOL-BREF, który zawiera 26 pytań analizujących cztery dziedziny życia oraz osobno percepcję jakości życia i samoocenę stanu zdrowia. Badaniem objęto 51 osób (33 K, 18 M; śr. wieku 57,3 ± 11,4 roku; średni wskaźnik masy ciała [BMI] 33,9 ± 5,7 kg/ /m2; zakres 25,7–51,1 kg/m2), które zgłosiły się do poradni przy Zakładzie Żywienia Klinicznego i Dietetyki Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego w celu zmniejszenia masy ciała. WYNIKI. Wykazano obniżoną jakość życia w dziedzinie psychologicznej w porównaniu z innymi badanymi obszarami (dziedzina fizyczna, relacje społeczne, funkcjonowanie w środowisku) w całej grupie zgłaszających się na leczenie. Osoby otyłe (n = 36) w porównaniu z tymi z nadwagą (n = 15) istotnie gorzej oceniły stan swojego zdrowia oraz jakość życia we wszystkich czterech badanych dziedzinach, choć nie stwierdzono różnic między badanymi grupami w zakresie odpowiedzi na pytanie o ogólną jakość życia. WNIOSKI. Ocena z użyciem formularza WHOQOL-BREF potwierdziła, że jakość życia osób z nadmierną masą ciała jest obniżona; w grupie z otyłością głównym problemem badanych był zły stan zdrowia. W postępowaniu z pacjentami z nadmierną masy ciała powinno się uwzględniać badanie jakości życia i, zależnie od uzyskanej oceny, proponować szczegółowe poradnictwo psychologiczne, gdyż wyniki terapii odchudzającej w znacznym stopniu mogą zależeć od wsparcia psychologicznego

Coexistence of lipid disorders and arterial hypertension in the population of 50 year old subjects

Wstęp Głównymi czynnikami ryzyka choroby wieńcowej są zaburzenia lipidowe i nadciśnienie tętnicze, a ich współistnienie znacznie przyspiesza rozwój miażdżycy. Celem pracy była ocena współwystępowania zaburzeń lipidowych i nadciśnienia tętniczego u osób 50-letnich. Materiał i metody Badania przeprowadzono w ramach Programu Profilaktyki Zawałów Serca i Udarów Mózgu SOPKARD i GDYNIAKARD, a objęto nimi łącznie 4156 osób w wieku 50 lat (1649 mężczyzn i 2507 kobiet). U wszystkich pacjentów oznaczono na czczo stężenie cholesterolu całkowitego, u 1004 osób wykonano pełne badanie profilu lipidowego. Ponadto podczas jednej wizyty 3-krotnie zmierzono badanym ciśnienie tętnicze. Wyniki W całej populacji osoby o prawidłowym lipidogramie i wartościach ciśnienia tętniczego stanowiły zaledwie 6,2% badanych. Hipercholesterolemia (cholesterol całkowity &#8805; 200 mg/dl ) była najczęstszym zaburzeniem lipidowym a stwierdzono ją u 81% badanych osób. Podwyższenie stężenia cholesterolu frakcji LDL (&#8805; 130 mg/dl) zaobserwowano u 72%, a hipertriglicerydemię (&#8805; 150 mg/dl) u 31%, natomiast obniżone stężenie cholesterolu frakcji HDL (< 40 mg/dl) rozpoznano u 13% badanych. Nadciśnienie tętnicze występowało u 39%, istotnie częściej u mężczyzn niż u kobiet. U chorych z nadciśnieniem tętniczym odnotowano wyższe średnie wartości cholesterolu całkowitego i triglicerydów oraz niższe średnie wartości cholesterolu frakcji HDL. Wnioski Zaburzenia lipidowe i nadciśnienie tętnicze są bardzo rozpowszechnione w populacji osób 50-letnich. Tylko u 6 na 100 badanych zaobserwowano prawidłowy lipidogram i wartości ciśnienia tętniczego. U chorych na nadciśnienie tętnicze znacznie częściej występują zaburzenia lipidowe niż u osób o prawidłowym ciśnieniu tętniczym.Background Lipid disorders and arterial hypertension are main risk factors of coronary heart disease. Their coexistence accelerates progression of atherosclerosis considerably. The aim of the study was to evaluate coexistence of lipid disorders and hypertension in 50 year old participants of screening program. Material and methods The study was carried out as a part of the Myocardial Infarction and Stroke Prevention Program SOPKARD and GDYNIAKARD. 4156 persons were examined in the study, 1649 men and 2507 women. In all subjects total blood cholesterol level was assessed, and in 1004 of them a full lipid profile was performed. Moreover, all the participants had 3 blood pressure measurements during the visit. Results Only 6,2% of the examined population had lipid profile and blood pressure within normal values. Hypercholesterolemia (total cholesterol &#8805;200 mg/dl) was the most prevalent disorder and was found in 81% of subjects. Elevated LDL cholesterol level was revealed in 72% and hypertriglyceridemia in 31% of cases. Low level of HDL cholesterol was found in 13% of the examined. Hypertension was present in 39% of cases and was observed significantly more frequently in men than in women. Higher mean levels of total cholesterol and triglycerides and lower mean levels of HDL cholesterol were observed in the population of hypertensives in comparison to subjects without hypertension. Conclusion Lipid disorders and arterial hypertension are very common in the population of 50-year-old people. Only 6 of 100 examined people have lipid and blood pressure values within a normal range. Lipid disorders are more prevalent in the group of people with hypertension than in the group with normal values of blood pressure