Multi-use of the sea as a sustainable development instrument in five eu sea basins

This paper examines the concept of maritime multi-use as a territorial/SPATIAL governance instrument for the enhancement of sustainable development in five EU sea basins. Multi-use (MU) is expected to enhance the productivity of blue economy sectors, as well as deliver additional socio-economic benefits related to the environmental and social dimensions of sustainable development. The paper provides a definition of maritime multi-use and identifies the multi-uses with the highest potential in EU sea basins. In each sea basin, multi-use plays a different role as concerns sustainable development. For the Eastern Baltic Sea, the Mediterranean Sea and the Black Sea, the MU focus should remain on the environmental pillar of sustainable development. In the North Sea, North Atlantic and Western Baltic Sea, addressing social sustainability seems a key precondition for success of MU in enhancement of sustainable spatial development at sea. Moreover, it has been suggested to introduce MU key global strategies such as SDGs or Macroregional strategies and action plans and to supplement maritime spatial planning with sectoral incentives and educational efforts as key vehicles supporting MU. The paper concludes by identifying aspects which, in order to inform maritime spatial planning and maritime governance regarding a more conscious application of the aforementioned concept, require further investigation. Key tasks are related to: more profound evaluation of performance of policies supporting MUs, researching the impact of MU on societal goals and on the MU costs and benefits, including external ones, and finally identifying the impact of MU on the development of various sectors and regions on land

Industrial and Cohesion Policy and The EU’s Reindustrialization Plan: Implications for Poland

The paper looks at whether the European Union’s industrial and cohesion policies for the 2014–2020 period can contribute to the reindustrialization of EU regions and to what extent this objective is reflected in Poland’s economic development strategy. The author uses a method based on analyzing trends in the development of industry and in EU industrial policy as well as plans for reinvigorating European industry contained in strategic EU and Polish government documents. The EU’s Strategy 2020 confirms a distinct evolution in the European Commission’s approach to industry, according to the author. This is reflected in a focus on not only horizontal activities, Gawlikowska‑Hueckel says, but also-in a novel approach-on sector‑specific activities, including support for the restructuring of beleaguered sectors, the author argues. The reindustrialization process will be supported by cohesion policy through measures such as co‑financing smart strategies and investment in industry. But this strategy may prove to be ineffective, Gawlikowska‑Hueckel warns. She adds that the development of a modern industry in Europe will mostly depend on the location preferences of corporations, which have become independent market players in this era of globalization and are choosing investment destinations to suit their own interests. Therefore a “renaissance” in European industry will largely depend on the conditions on the internal market and on whether or not it provides an attractive alternative to countries with lower production costs, Gawlikowska‑Hueckel says. As for Poland’s strategy, new measures to support the renewal of industry should be taken, taking advantage of synergy effects in industrial and cohesion policy, the author says. At the moment strategic government documents rule out sector intervention. Given the aims and instruments of industrial and cohesion policies, Gawlikowska‑Hueckel concludes, cohesion policy can have a more “pro‑industrial” effect.Opracowanie jest próbą odpowiedzi na pytanie, czy i w jakim stopniu nowa polityka przemysłowa i polityka spójności w latach 2014–2020 może przyczynić się do reindustrializacji krajów i regionów UE, oraz na ile cele te znalazły swój wyraz w strategii rozwoju gospodarczego Polski. W opracowaniu wykorzystano metodę, polegającą na przeanalizowaniu trendów rozwoju sektora przemysłu i polityki przemysłowej w UE oraz planów renesansu tego sektora zawartych w strategicznych dokumentach UE i Polski. Analiza celów, do których dąży polityka przemysłowa, ujętych w Strategii 2020 potwierdza wyraźną ewolucję podejścia Komisji Europejskiej do sektora przemysłu. Wyraża się to w uznaniu za celowe nie tylko działań horyzontalnych, ale – co jest wyraźnym novum – również sektorowych (wspieranie restrukturyzacji sektorów będących w trudnej sytuacji w kierunku działalności dobrze rokujących). Proces reindustrializacji będzie też wspierany przez politykę spójności m.in. przez współfinansowanie inteligentnych strategii oraz inwestycje, w tym w sektorze przemysłu. Działania przewidziane w strategii mogą okazać się nieskuteczne; rozwój nowoczesnego, europejskiego przemysłu będzie zależeć głównie od preferencji lokalizacyjnych korporacji, które w warunkach globalizacji stały się niezależnymi graczami i decydują o lokalizacji zgodnie z własnymi interesami. Renesans przemysłu europejskiego będzie zatem zależeć w znacznym stopniu od warunków, jakie będzie oferował rynek wewnętrzny oraz od tego, czy będzie stanowił atrakcyjną alternatywę dla krajów o tańszych warunkach produkcji. Jeżeli chodzi o strategię Polski, to należałoby w sposób wyraźny wskazać nowe działania sprzyjające odradzaniu się przemysłu, wykorzystujące efekty synergiczne polityki przemysłowej i polityki spójności. W obecnych dokumentach strategicznych nie przewiduje się możliwości interwencji sektorowych. Cele i instrumenty polityki spójności i polityki przemysłowej wskazują na to, że obecnie bardziej proindustrialnie może oddziaływać polityka spójności

Wrażliwość polskich regionów na wyzwania współczesnej gospodarki

Artykuł koncentruje się na uwarunkowaniach wzrostu gospodarczego polskich województw. Podstawowym pytaniem badawczym jest identyfikacja czynników, które mogą sprzyjać i hamować rozwój polskich regionów (po okresie prorynkowej transformacji). Dotychczasowe trendy wskazują, że kryzys 2008+ spowolnił, ale nie załamał cyklu wzrostu, a sytuacja gospodarcza województw relatywnie się poprawia; największą dynamiką PKB charakteryzują się regiony najbardziej rozwinięte. Kluczową rolę w stymulowaniu rozwoju ma europejska polityka spójności, obejmująca unikatowy w skali globalnej pakiet narzędzi, rozwiązań i źródeł finansowania. Wpływ na obecną opcję tej polityki ma nie tylko nowe podejście wypracowane przez Bank Światowy i Unię Europejską, ale również niekorzystne megatrendy globalne. W obecnej perspektywie finansowej priorytetem polityki spójności jest wzrost konkurencyjności regionalnej. Polska jest największym beneficjentem tej polityki, mimo to pojawiają się obawy, że korzystna trajektoria rozwoju polskich regionów może napotkać na przeszkody m.in. wskutek zagrożenia tzw. pułapką średniego dochodu i niekorzystne uwarunkowania zewnętrzne. Z tego względu konieczne są dostosowania w polityce regionalnej i innych rodzajach interwencji publicznych, których celem powinny być działania na rzecz zmniejszenia wrażliwości reakcji polskich regionów na negatywne trendy globalne.The paper deals with the conditions affecting the economic growth of Poland`s regions. Research questions are initially formulated about regularities and factors contributing to the economic success of Polish regions after their market-oriented transition. Changes in the theoretical foundations of regional policy are then discussed as well as the contribution of the World Bank, the Organization for Economic Cooperation and Development (OECD), and the European Union (EU) to the new doctrine. The global and European megatrends of recent decades - unfavorable to regions in EU member states, in part due to the 2008+ crisis - are described. The European cohesion policy, a unique solution globally to support regional development, plays a major role in the socioeconomic development of Poland`s regions. Poland is the EU`s biggest beneficiary of this policy, which is now oriented toward boosting regional competitiveness. Polish regions are steadily becoming stronger within the EU, as this paper demonstrates, with the best growth trajectories enjoyed by the strongest regions. The impact of the 2008+ recession on Polish regions was limited, largely thanks to quality public policies. This good trajectory may be hard to achieve in the future due to what is known as the middle-income trap. Therefore, adjustments have to be made in Polish regional policy and other policies to make regions less vulnerable to the volatility of socioeconomic development