Supraclavicular course of the cephalic vein — implications for cardiac electronic device implantation

Poprzeczna wenesekcja żyły odpromieniowej (cut-down CV) w trójkącie naramienno-piersiowym jest zwykle pierwszą preferowaną próbą uzyskania dostępu do żylnego układu naczyniowego ze względu na niższe ryzyko traumatyzacji otaczających struktur niż w przypadku nakłucia przedsionkowo-komorowego (AV puncture). Jednak dopiero sprzyjające parametry morfometryczne CV pozwalają na skuteczne przeprowadzenie elektrody do kolejnych naczyń, jakimi są AV i żyła podobojczykowa (SV). Autorzy opracowania prezentują rzadką odmianę CV, do ujawnienia której doszło podczas zabiegu implantacji układu stymulującego serce. Podczas implantacji układu typu VVI u 71-letniego mężczyzny, po częściowym wprowadzeniu elektrody techniką cut-down CV do układu żylnego, pojawiła się trudność w jej dalszym pasażowaniu. Fluoroskopia uwidoczniła nadobojczykowy przebieg elektrody i miejsce blokady. Zobrazowanie naczyń preparatem kontrastowym ujawniło przyczynę oraz pełną strukturę morfoanatomiczną układu żylnego — obecność rozgałęzienia CV na dwa naczynia, z których jedno przemieszczało się ponad obojczykiem i było naczyniem dominującym wielkością, drugie natomiast, o typowym dla CV przebiegu podobojczykowym, łączyło się swoim dopływem z SV. Elektrodę przeprowadzono naczyniem przebiegającym podobojczykowo, a po uzyskaniu optymalnych parametrów stymulacji połączono ze stymulatorem. W analizowanym materiale wykonanych w klinice 1828 pierwszorazowych zabiegów z zakresu stałej elektroterapii serca (2011–2014) w 6 przypadkach (0,3%) wykryto zaprezentowaną odmianę CV z naczyniem przemieszczającym się ponad obojczykiem. Wprowadzenie elektrody do nadobojczykowego odgałęzienia CV może sprzyjać zarówno uszkodzeniom elementów przewodu (izolacja), jak i tkanek pokrywających (skóra), i należy szacować je jako późne powikłanie elektroterapii. Uwidocznienie nietypowego przebiegu elektrod podczas fluoroskopii wymaga śródzabiegowego podania środka kontrastowego uwidaczniającego cechy morfometryczne naczyń, w tym takie znalezisko, jak nadobojczykowe odgałęzienie CV. Nadobojczykowe położenie CV jest rzadkim zjawiskiem anatomicznym, tym niemniej może istotnie wpłynąć na przebieg zabiegu z zakresu stałej elektroterapii serca.Cephalic vein (CV) cut-down within the clavipectoral triangle is typically the first choice in transvenous lead placement, which is due to its lower risk of injury to neighbouring structures than with axillary vein (AV) puncture. However, it is only with favourable morphometric parameters of the CV that cardiac leads can be successfully passed through subsequent vessels, such as the AV and the subclavian vein (SV). We present a rare CV variation detected during cardiac pacing device implantation. After a cardiac lead was partially introduced into the venous system via the CV cut-down approach during a VVI device implantation in a 71-year-old male, there was a problem with advancing it further. Fluoroscopy revealed a supraclavicular course of the lead and the site of blockage. Intravenous contrast administration showed the cause of the problem by fully visualizing the morpho-anatomical venous layout: CV bifurcated into two vessels, the larger one of which traversed above the clavicle and the smaller one had an infraclavicular course typical for the CV and ultimately drained into the SV. Eventually, the lead was introduced via the infraclavicular branch of the vessel and connected to the pacemaker after optimal pacing parameters had been achieved. Six out of 1828 cases (0.3%) of first-time procedures for cardiac pacing device implantation conducted at our clinic between 2011 and 2014 showed the variation presented here, i.e. CV bifurcation with one of the resulting vessels coursing above the clavicle. Transvenous lead insertion via a supraclavicular CV branch may result in lead damage (insulation) as well as overlying tissue injury (skin), which should be taken into account as late complications of cardiac pacing device implantation. Any atypical course of transvenous leads requires intra-procedural fluoroscopy with diagnostic administration of a contrast agent to visualize morphometric parameters of vessels including such findings as CV with a supraclavicular branch. A supraclavicular course of the CV is a rare anatomical phenomenon; however, it may have a significant impact on transvenous placement of pacemaker or defibrillator leads

Kompleksowa ocena ryzyka pacjentów z migotaniem przedsionków — czy tylko skale CHA2DS2-VASc i HAS-BLED?

Non-valvular atrial fibrillation (AF) is an important clinical risk factor. In addition to described increased risk of stroke, atrial fibrillation also carries an increased risk of myocardial infarction or other major cardiovascular events or death. To evaluate the risk of thromboembolic events in patients with AF for many years, two scales were applied: the CHADS2 and CHA2DS2-VASc. To assess the bleeding risk in these patients, the HAS-BLED score is the most commonly used. By analyzing data from a number of clinical studies it was demonstrated that both scales predict the risk of complications, and can be used to stratify the risk of subsequent myocardial infarction, stroke and death in patients with a history of acute coronary incidents. Additionally it was proven that the CHA2DS2-VASc score may be supplemented by additional risk factors such as obstructive sleep apnoea, which constitute a risk factor for ischaemic stroke in patients with AF and may further improve the predictive value scale CHA2DS2-VASc. The search for new, more detailed scores assessing patients with AF inspired the formation of scales such as 2MACE, which allowed cardiovascular risk stratification, SAMe-TT2R2, which helped identify factors affecting the efficacy of oral anticoagulation with vitamin K antagonists, or APPLE score used to assess the risk of recurrent arrhythmia in patients after catheter ablation of AF.Niezastawkowe migotanie przedsionków (AF) jest istotnym problemem klinicznym. Oprócz wielokrotnie opisywanego zwiększenia ryzyka udaru mózgu AF niesie ze sobą także podwyższone ryzyko zawału serca oraz innych istotnych zdarzeń sercowo-naczyniowych i zgonu. Do oceny ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych u pacjentów z AF od wielu lat stosuje się dwie skale — CHADS2 i CHA2DS2-VASc, natomiast do oceny ryzyka krwawienia u tych chorych najczęściej wykorzystuje się skalę HAS-BLED. Analizując wiele badań klinicznych dowiedziono, że obie skale ryzyka powikłań udaru mózgu mogą posłużyć do stratyfikacji ryzyka kolejnego zawału serca, udaru mózgu i zgonu u chorych po przebytych ostrych incydentach wieńcowych. Dodatkowo udowodniono, że skala CHA2DS2-VASc może być uzupełniona o dodatkowe elementy ryzyka, takie jak na przykład obturacyjny bezdech senny, które stanowią czynnik ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu u pacjentów z AF oraz dodatkowo mogą poprawiać wartość predykcyjną skali CHA2DS2-VASc. Poszukiwanie nowych, jeszcze bardziej szczegółowych skal oceny pacjentów z AF zainspirowało powstanie takich skal, jak skala 2MACE, która umożliwiła stratyfikację ryzyka sercowo-naczyniowego, skala SAMe-TT2R2, która pozwoliła określić czynniki wpływające na skuteczność doustnej terapii przeciwkrzepliwej antagonistami witaminy K, czy skala APPLE, służąca do oceny ryzyka nawrotu zaburzeń rytmu serca po przebytej ablacji AF

Release kinetics of circulating miRNA-208a in the early phase of myocardial infarction

Wstęp: Biochemiczne potwierdzenie zawału serca bazuje na oznaczaniu stężenia troponin sercowych: cTnI lub cTnT. Wiele badań wskazuje, że nowym obiecującym biomarkerem uszkodzeń narządowych mogą być cząsteczki mikroRNA (miRNA). Cel: Celem badania było określenie kinetyki ekspresji krążącego miRNA-208a oraz weryfikacja hipotezy, że krążące cząsteczki sercowo swoistego miRNA-208a mogą być użytecznym markerem diagnostycznym zawału serca z przetrwałym uniesieniem odcinka ST (STEMI). Metody: Przebadano 19 pacjentów z STEMI (4 kobiety i 15 mężczyzn w wieku 44–85 lat), 12 osób ze stabilną chorobą wieńcową (CAD) oraz 8 osób z negatywną obserwacją CAD jako grupę kontrolną. Krew pobierano w momencie zgłoszenia (czas 0) oraz po 3, 6, 12, 24 i 48 godzinach; w grupie CAD i kontrolnej krew do badań pobierano jednorazowo. Osoczowy miRNA-208a oznaczano w rekcji RT-PCR i obliczano jego względny przyrost. W próbkach surowicy krwi oznaczano stężenie cTnI i CK-MBmass. Wyniki: Oznaczalne, podwyższone stężenie miRNA-208a stwierdzono u pacjentów z STEMI w momencie przyjęcia, podczas gdy w grupie CAD i kontrolnej było bardzo niskie, w wielu przypadkach nieoznaczalne. Najwyższe stężenia miRNA-208a zaobserwowano w trzeciej godzinie po reperfuzji (p < 0,001). Tradycyjne biomarkery cTnI i CK-MBmass wzrastały później, osiągając maksimum w 6. godzinie po reperfuzji. Stężenie krążącego miRNA-208a silnie korelowało ze stężeniami uwolnionych z obszaru zawału cTnI i CK-MBmass. Wnioski: Uzyskane wyniki wskazują, że miRNA-208a jest obiecującym markerem uwalnianym do krążenia we wczesnej fazie zawału, który może być przydatny w jego diagnostyce.Background: The biochemical confirmation of myocardial infarction is based on cardiac troponin (cTnI or cTnT) determination. Recent scientific results suggested that microRNAs (miRNAs) might become a new biomarker of tissue injury. Aim: To evaluate the release kinetics of circulating heart-specific miRNA-208a and also to test the hypothesis that miRNA-208a can serve as an accessible, diagnostically sensitive plasma biomarker of ST-elevation acute myocardial infarction (STEMI). Methods: Nineteen STEMI patients (four women and 15 men, aged 44–85 years), 12 patients with stable coronary artery disease (CAD), and eight patients with a negative observation of CAD as a control group were studied. Blood samples were collected on admission and at three, six, 12, 24, and 48 h afterwards; in the CAD and control group blood samples were taken only once. Plasma levels of miRNA-208a determined by real-time polymerase chain reaction and their relative fold changes were calculated. cTnI and creatinine kinase (CK)-MB mass were also measured in the patients’ serum samples. Results: miRNA-208a was increased in STEMI patients at the time of admission and nearly undetectable in CAD patients and controls. The peak of miRNA-208a was observed at 3 h after reperfusion (p < 0.001). The traditional biomarkers (cTnI and CK-MBmass), which increase later in comparison to miRNA-208a reaching the maximum concentrations 6 h after reperfusion, were observed. Circulating miRNA-208a levels strongly correlated with cTnI and CK-MBmass released from the infarcted area. Conclusions: These results demonstrate that plasma miRNA-208a is an interesting and promising candidate for a new biomarker released early after onset of myocardial infarction

Release kinetics of circulating miRNA-208a in the early phase of myocardial infarction

A b s t r a c t Background: The biochemical confirmation of myocardial infarction is based on cardiac troponin (cTnI or cTnT) determination. Recent scientific results suggested that microRNAs (miRNAs) might become a new biomarker of tissue injury. Aim: To evaluate the release kinetics of circulating heart-specific miRNA-208a and also to test the hypothesis that miRNA-208a can serve as an accessible, diagnostically sensitive plasma biomarker of ST-elevation acute myocardial infarction (STEMI). Methods: Nineteen STEMI patients (four women and 15 men, aged 44-85 years), 12 patients with stable coronary artery disease (CAD), and eight patients with a negative observation of CAD as a control group were studied. Blood samples were collected on admission and at three, six, 12, 24, and 48 h afterwards; in the CAD and control group blood samples were taken only once. Plasma levels of miRNA-208a determined by real-time polymerase chain reaction and their relative fold changes were calculated. cTnI and creatinine kinase (CK)-MB mass were also measured in the patients' serum samples. Results: miRNA-208a was increased in STEMI patients at the time of admission and nearly undetectable in CAD patients and controls. The peak of miRNA-208a was observed at 3 h after reperfusion (p < 0.001). The traditional biomarkers (cTnI and CK-MBmass), which increase later in comparison to miRNA-208a reaching the maximum concentrations 6 h after reperfusion, were observed. Circulating miRNA-208a levels strongly correlated with cTnI and CK-MBmass released from the infarcted area. Conclusions: These results demonstrate that plasma miRNA-208a is an interesting and promising candidate for a new biomarker released early after onset of myocardial infarction

PARADISE (Peripheral ARtery Atherosclerotic DIsease and SlEep disordered breathing) — protokół obserwacyjnego badania kohortowego

Background: Peripheral arterial disease (PAD) is in fact a group of disease entities with different symptoms and course but a common underlying cause, i.e. atherosclerosis. Atherosclerosis is known to be aggravated by several cardiovascular risk factors, including obstructive sleep apnoea (OSA). Aim: Following paper is a protocol for the Peripheral ARtery Atherosclerotic DIsease and SlEep disordered breathing (PARADISE) trial, which aims to describe the prevalence of OSA in PAD patients scheduled for revascularisation, and to determine the effect of OSA on the procedure outcomes. Methods: The PARADISE study is an observational cohort trial. It plans to include 200 consecutive patients hospitalised for revascularisation due to PAD. In every patient an overnight sleep study will be performed to diagnose sleep disorders. Accord¬ing to the results of the test, patients will be divided into two groups: group A — patients with OSA, and group B — patients without OSA (control group). All patients will also be screened for classical and non-classical cardiovascular risk factors. In some of the patients, during surgery, a fragment of atherosclerotic plaque will be collected for further testing. Patients will be followed for one year for adverse events and end-points. Primary end-point of the study will be the failure of revascularisa¬tion defined as recurrence or new onset of the symptoms of ischaemia from the treated region, a need for re-operation or procedure revision, or recurrence of ischaemia signs on the imaging tests. Discussion: The data obtained will help determine the incidence of OSA in the population of patients with PAD. The au¬thors expect to show that, as with other cardiovascular diseases associated with atherosclerosis, also in patients with PAD the incidence of undiagnosed OSA is high and its presence is associated with elevated cholesterol, inflammatory markers, and higher prevalence of arterial hypertension and poor control of other cardiovascular risk factors. In addition, due to increased oxidative stress and vascular endothelial injury associated with OSA, patients afflicted with this condition will not only have more advanced atherosclerotic lesions, but also in their histopathological examination their atherosclerotic plaque will exhibit evidence of greater instability and adverse morphology. We also expect to show that in patients with OSA, achieving cor¬rect control of cardiovascular risk factors will be more difficult. The study may improve PAD control through assuring better multispecialty care in PAD patients.Wstęp: Choroba tętnic obwodowych (PAD) jest w istocie grupą schorzeń z różnymi objawami i przebiegiem, ale wspólną przyczyną, którą stanowi miażdżyca tętnic. Miażdżyca jest pogłębiana przez kilka różnych czynników ryzyka sercowo¬-naczyniowego, w tym obturacyjny bezdech senny (OSA). Cel: Niniejszy artykuł stanowi protokół badania PARADISE (Peripheral ARtery Atherosclerotic DIsease and SlEep disordered breathing), które ma na celu określenie częstości występowania OSA u pacjentów z PAD zakwalifikowanych do zabiegu rewaskularyzacji oraz określanie wpływu OSA na wyniki zabiegu. Metody: PARADISE jest obserwacyjnym badaniem kohortowym. Planuje się włączenie 200 kolejnych pacjentów hospitalizo¬wanych w celu rewaskularyzacji z powodu PAD. U każdego chorego zostanie przeprowadzone badanie snu w celu zdiagno¬zowania zaburzeń snu. Zgodnie z wynikami testu zostaną oni podzieleni na dwie grupy: grupa A — pacjenci z OSA; grupa B — pacjenci bez OSA (grupa kontrolna). Wszyscy pacjenci będą badani pod kątem klasycznych i nieklasycznych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Od niektórych chorych podczas zabiegu zastanie pobrany fragment blaszki miażdżycowej, która posłuży do dalszych analiz. Pacjenci będą obserwowani przez 1 rok pod kątem zdarzeń niepożądanych i z góry spre¬cyzowanych punktów końcowych. Głównym punktem końcowym badania są: niepowodzenie rewaskularyzacji definiowane jako nawrót lub nowy początek objawów niedokrwienia z obszaru poddanego procedurze, konieczność ponownej operacji lub ponowienia procedury lub nawrót objawów niedokrwienia w badaniach obrazowych. Dyskusja: Uzyskane dane pomogą określić częstość występowania OSA w populacji pacjentów z PAD. Autorzy oczekują, iż wykażą, że podobnie jak w przypadku innych chorób sercowo-naczyniowych związanych z miażdżycą tętnic, także u osób z PAD częstość występowania nierozpoznanej OSA jest wysoka, a jej obecność wiąże się z podwyższonym stężeniem chole¬sterolu, markerów zapalnych oraz wyższą częstością występowania nadciśnienia tętniczego i złej kontroli innych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Ponadto, ze względu na zwiększony stres oksydacyjny i naczyniowe uszkodzenie śródbłonka związane z OSA, pacjenci z tym schorzeniem będą nie tylko dotknięci bardziej zaawansowanymi zmianami miażdżyco¬wymi, ale w badaniu histopatologicznym ich blaszka miażdżycowa będzie wykazywać większą niestabilność i niekorzystną morfologię. Można przypuszczać również, że u chorych na OSA uzyskanie prawidłowej kontroli czynników ryzyka sercowo¬-naczyniowego będzie trudniejsze. Badanie może poprawić kontrolę PAD poprzez zapewnienie lepszej opieki wielospecja¬listycznej pacjentom z PAD