Adaptive public spaces. Exploring digital transition for social and environmental benefit

The present social and environmental challenges, the impact of climate change and the pandemic, revealed the urgency and the opportunity to rethink urban design through its renewed spaces and temporalities. The pandemic offered a ‘natural experiment’ to explore and develop new perspectives, making public spaces more resilient. Contributing towards a rethink of these spaces, the present paper explores adaptive architecture with responsive technologies and their capability of shaping public spaces to constitute a conversation piece with the surrounding environment. This approach combines and reflects different disciplinary fields: architecture, civic interaction and urban design. The exploration works around a speculative design case – produced as part of broader research at the Amsterdam University of Applied Science in collaboration with the Master in Digital Design

Emiel Arends: "Als we de binnenstad willen verdichten ontkomen we er niet aan om de hoogte in te gaan."

Voor het project Sensing Streetscapes sprak Hogeschool van Amsterdam-onderzoeker Frank Suurenbroek met Emiel Arends, ruimtelijk adviseur Stadsontwikkeling bij de gemeente Rotterdam en docent Watermanagement aan de Hogeschool Rotterdam. Arends vertelt hoe verdichting van de stad kan samengaan met een menselijke maat. Voor het onderzoeksproject Sensing Streetscapes maakten Frank Suurenbroek en Gideon Spanjar een booklet waarin zij en andere experts het belang van de menselijke maat in de verdichte stad analyseren. Het interview met Emiel Arends is daarin ook opgenomen

Catalyzing change: hoe het ruimtelijk ontwerp kan bijdragen aan de doorontwikkeling naar een sterke, duurzame en veerkrachtige stad

Transformatie is de gangbare toestand van de stad: iedere generatie tracht de stad naar ‘zijn tijd’ te zetten. De opgave in onze tijd ligt in de doorontwikkeling naar een sterke, duurzame en veerkrachtige stad. Maatschappelijke trends en technologisch digitale innovaties bieden hierbij nieuwe aangrijpingspunten. Vanuit het lectoraat Bouwtransformatie gaan we praktijkgericht onderzoek doen naar de fysiek-ruimtelijke transformatieopgaven en de innovatieve interventies en coalities die daarvoor in onze tijd mogelijk en noodzakelijk zijn

"We moeten de stad op een aantrekkelijke manier zien te verdichten"

Voor het project Sensing Streetscapes sprak Hogeschool van Amsterdam-onderzoeker Frank Suurenbroek met Ton Schaap, senior stedenbouwkundige bij de gemeente Amsterdam. Hij vertelt over de noodzaak om meer te bouwen binnen Amsterdam. "Maar een prettige openbare ruimte blijft de kern van de stad." Voor het onderzoeksproject Sensing Streetscapes maakten Frank Suurenbroek en Gideon Spanjar een booklet waarin zij en andere experts het belang van de menselijke maat in de verdichte stad analyseren. Het interview met Ton Schaap is daarin ook opgenomen

"Torens zijn in Utrecht altijd onderdeel van een groter bouwblok"

Voor het project Sensing Streetscapes sprak Hogeschool van Amsterdam-onderzoeker Frank Suurenbroek met Marlies de Nijs, senior stedenbouwkundige bij de gemeente Utrecht. Zij vertelt over de Utrechtse manier van stadmaken met hoogbouw achter de coulissen van levendige plinten. Voor het onderzoeksproject Sensing Streetscapes maakten Frank Suurenbroek en Gideon Spanjar een booklet waarin zij en andere experts het belang van de menselijke maat in de verdichte stad analyseren. Het interview met Marlies de Nijs is daarin ook opgenomen

Eye-Tracking the City: Matching the Design of Streetscapes in High-Rise Environments with Users’ Visual Experiences

Large cities in the West respond to an ever-increasing shortage of affordable housing by accelerating the process of urban densification. Amsterdam, for instance, aims to increase its housing stock by 10 percent in the next 15 years as its population is expected to grow by 20 percent. As in other cities, it seems inevitable that high-rise buildings with higher skyscrapers than in the past will be built within the existing urban fabric. Such large-scale (re)development projects shape the conditions for inhabitants’ eye-level experiences, perception of place and overall well-being. The new hybrid field of neuroarchitecture offers promising eye-tracking technology and theories for measuring inhabitants’ visual experiences of the city and rethinking the effectiveness of applied design principles across the globe. In this paper, the ‘classic’ design solutions for creating streetscapes on a human scale in densified areas have been assessed by eye-tracking 31 participants in a laboratory setting, all of whom viewed photographs of 15 existing streetscapes in high-rise environments. The study drew on theories from the field of neuroarchitecture and used input from a panel of (landscape) architects and urban designers to design the research and analyze the eye-tracked patterns. The results indicate that the classic design principles (horizontal–vertical rhythms and variety; active ground floor; tactile materials) play a significant role in people’s appreciation of the streetscape and that their attention is unconsciously captured by the presence of these principles. The absence of the design principles seems to result in a scattered ‘searching’ eye movement pattern. This also suggests that a coherent design of streetscapes in high-rise environments may contribute to a human scale at eye-level

Kansen en bouwstenen voor Reigersbos in A'dam Zuidoost: Op zoek naar de verbinding van fysiek en sociaal

Doel Als opdracht voor het actie-onderzoek is de volgende leidraad geformuleerd. Hoe kunnen we voor bewoners - en jongeren in het bijzonder - de relevante sociale opgaven ontdekken en zodanig ruimtelijk verbeelden dat knelpunten en kansen zichtbaar worden? Opbouw Als vorm is gekozen voor een gevoelskaart. Daarin proberen we vanuit een integraal ruimtelijk-sociaal perspectief de bestaande situatie en de mogelijke ontwikkelingen te bezien. Wat zijn de fysieke ingrepen die ook van sociale meerwaarde zijn? Handvatten 1.Verbinden door het hart van Reigersbos intern te versterken. 2.Hechten door vanuit iedere buurt een veilige en fijne route naar het centrum te maken. 3.Verrijken door naast hulp, juist ook condities te scheppen die kansen mogelijk maken. Gebruik De gevoelskaart probeert door de integrale blik en beeldende manier van communicatie het gesprek tussen gemeentelijke afdelingen, maatschappelijke organisaties en burgers mogelijk te maken om zo actief bij te dragen aan het handelingspersperspectief van de Ontwikkelbuurt professional. In die zin is het geen eindpunt, maar een startpunt voor een betere buurt

Securing pathways for inclusive and integrated spatial development in Amsterdam

Now, that the European cities are overcoming the recent economic challenges, they accelerate the development of major housingschemes to accommodate their growing urban population. Amsterdam for instance, sets out to construct 50,000 new homes by 2025. Parallel to this, the City Council presented a new regeneration and urban optimisationprogram in 2017, to reinforce existing neighbourhoods with relatively weak socio-economic status. If these housing policies are to maximise on opportunities, they need to anticipate the 2030 Agenda for Sustainable Development, the Paris Climate Agreement, and local socio-environmental challenges, into a single cohesive, sustainable solution. Currently, literature indicates that large scale spatial developments, have a tendency to move away from social and ecological ambitions during the course of the planning process. Moreover, ambitions tend to be short term “fixes” where they could be striving for long-term systemic solutions. What is needed, are practice proven comprehensive development strategies to secure pathways for inclusive and integrated development. Those strategies are spatial and programmatic governance arrangements. Employing a comparative analysis method, we follow and compare the redevelopment of three deprived boroughs across Amsterdam. In collaboration with communities, we are able to construct a “Design Thinking” approach for urban spatial development, using different types of arrangements. This is in reflection and collaboration with the municipality of Amsterdam and a wide variety of skilled experts. The arrangements are tested in practice, following a plan-do-check-act cycle. The research project takes an in-depth look at the Amsterdam case and presents the first set of arrangements for planning more cohesive, urban spatial development and the preliminary strategies we see emerging

Eye-tracking street users' visual exploration of buildings across the Western World

People in western countries spend approximately 90% of their time indoors. This severely affects their health (WHO 2013; Klepeis et al. 2001). The health risks are exacerbated if people travel between indoor spaces by car or public transport. Buildings on streets specifically designed to create a human scale and connected with the street-space can potentially invite people to walk and enhance their engagement with their surroundings (O’Mara 2019; Ewing et al. 2013). Since the 1960s, influential empirical studies have raised awareness of the walkability of streets (e.g. Jacobs 2008) but reliable evidence on the effectiveness of applied design solutions remains scarce (Spanjar & Suurenbroek 2020).  This eye-tracking study focused on the visual ‘scanning’ of streetscapes and people’s appreciation of applied design principles. The aim was to gather together lessons learned from a variety of streetscapes in cities around the world and use them to inform the design of new developments in the Netherlands. Google Street View was used to select 19 images of streets in high-density environments with human-scale attributes in their façades and street-spaces. They were presented in a randomized order in a laboratory setting to 40 participants, who viewed them for 5 seconds. The participants’ visual explorative behaviour was recorded with advanced eye-tracking technology. A survey recorded their overall appreciation of the scenes and mouse-tracking collated their specific areas of interest (see fig. 1).  The comparative analysis of the participants’ aggregated eye-fixation images together with the supplementary methods suggests that certain attributes for creating a human scale catch the eye in the first few seconds and are highly appreciated. These include the variety of a street’s façades, a street’s enclosedness, and the level of detail in the transition zone between the private ground floor and the public street (see fig. 2). Green features are particularly valued and might have important restorative qualities for people who spend most of their time indoors (Kaplan 1995; Ulrich 1984). Future research should focus on the design of façades and the street-space itself, taking people’s indoor lives and related stress levels as a starting point