Elżbieta Szczot (1965-2024) W służbie rodzinie, nauce, Kościołowi

W artykule zaprezentowano życie, dorobek naukowy, dydaktyczny, organizacyjny i społeczny dr hab. Elżbiety Szczot, prof. KUL, która z Wydziałem Prawa KUL związała się najpierw poprzez studia na kierunku prawo (1985-1990) i prawo kanoniczne (1990-1993), a następnie przez zatrudnienie, gdzie przez ponad 30 lat twórczo i owocnie wypełniała powierzone jej obowiązki nauczyciela akademickiego. Była Osobą niezwykle pracowitą, skromną, serdeczną. Zapisała się w pamięci współpracowników jako prawnik i wybitna kanonistka, wychowawczyni młodzieży akademickiej. Elżbieta Szczot została zatrudniona na Wydziale Prawa Kanonicznego i Świeckiego KUL 1 października 1993 r. w charakterze asystenta przy Katedrze Prawa Sakramentów. W 1998 r. uzyskała stopień doktora w zakresie nauk prawnych na podstawie rozprawy Prawo wiernego do Eucharystii według kodeksu prawa kanonicznego z 1983 roku. W 2011 r. habilitowała się na podstawie dorobku naukowego i monografii Ochrona rodziny w prawie Kościoła łacińskiego, Lublin 2010 uzyskując stopień doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa kanonicznego, specjalność – kościelne prawo rodzinne. Z dniem 1 października 2014 r. awansowała na stanowisko profesora nadzwyczajnego. W latach 2011-2017 była kierownikiem Katedry Nauk o Polityce w Instytucie Europeistyki KUL. We wrześniu 2023 r. Instytut Prawa Kanonicznego poparł jej kandydaturę i została wybrana na członka Rady Doskonałości Naukowej na kadencję 2024-2027 w dyscyplinie kanoniczne. Była członkiem licznych stowarzyszeń naukowych. Jest autorką dwóch monografii, ponad 60 artykułów, 17 książek naukowych. Jej badania naukowe koncentrowały się m.in. na prawie sakramentów świętych, ochronie małżeństwa i rodziny, na procesach związanych z integracją europejską i politykami szczegółowymi Unii Europejskiej

Współdziałanie Kościoła i państwa na rzecz pokoju i pojednania na Półwyspie Koreańskim. Wstęp do badań

Celem artykułu jest analiza form współpracy Kościoła Katolickiego z państwem na rzecz pokoju i pojednania na Półwyspie Koreańskim. Tytułem wstępu przedstawiono genezę współczesnych państw koreańskich oraz odmienności ustroju i porządków prawnych Republiki Korei i Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej. Na tym tle, wykorzystując metodę historyczną i prawno-dogmatyczną, usystematyzowano i scharakteryzowano ważniejsze działania Kościoła Katolickiego (na poziomie parafii, diecezji, Konferencji Episkopatu Republiki Korei i Stolicy Apostolskiej), które zostały ukierunkowane na realizację idei zjednoczenia państw koreańskich. Ustalono, że chociaż w konstytucjach obu tych państw dano wyraz dążeniom do pokojowego zjednoczenia, to jednak współpraca instytucji politycznych i kościelnych w omawianym zakresie w małym stopniu opiera się na aktach normatywnych. W praktyce ma ona z reguły charakter nieformalny, a jej powodzenie zależy między innymi od stopnia wzajemnego zaufania stron. Istotne znaczenie posiada też jednak wola mocarstw, które mają swoje interesy w tej części świata. Niemniej jednak to właśnie z zasady pokojowego zjednoczenia Kościół Katolicki wyprowadza swoją kompetencję do współdziałania i wspierania wysiłków na rzecz pojednania i potencjalnego zjednoczenia Półwyspu Koreańskiego

Supernatural Phenomena in Beatification Causes

Supernatural phenomena happen to accompany the candidates awaiting their canonisation; the authenticity of these occurrences and their supernatural origin are investigated during the beatification process. The most spectacular phenomena are: stigmata (Francis of Assisi, Catherine of Siena, Veronica Giuliani, Gemma Galgani, Faustyna Kowalska, Pio da Pietrelcina), bilocations and multilocations (Anthony of Padua, Joseph of Copertina, Mariam Baourdy), inedia, vigilance (Angela of Foligno), transverberation (Teresa of Avila, Pio da Pietrelcina), the gift of tears (Pietro Damiani, Ignatius Loyola), the gift of Agilità (Phillip Neri, Peter of Alcantara). Cognitive phenomena include: cardiognosis, telepathy, telesthesis, gift of prophesy, revelations and visions. The Church approaches occurrences of this kind with a great deal of caution. It does not institute a process until the essential conditions following from the canonisation law are not met. All-embracing studies, based on the rules of reasoning, leads to moral certainty of a justice who adjudicates on the practising of Christian virtues in a heroic degree. Since canonisation causes belong to the so called cause maiores, the Church does not rely solely on human intellect in its reasoning, but demands that the seal of God be presented – a miracle accomplished with the intercession of a given God's servant. Those who possess supernatural gifts are beatified not because of those phenomena that they experienced but because they were true bearers of light in history, people of faith, hope and love

Participation of Advocates in the Canonization Process a Legal and Historical Study

Since the 13th century, one of the participants of canonization processes has been advocatus fiscalis or, since the 15th century, promotor fiscalis, commonly referred to as a promoter of the faith. Beginning with the pontificate of Urban VIII (1623-1644), this function has been partaking in every case. On 11 January 1631, in the brief Nomina del Promoteore della Fede, the pope appointed the consistorial advocate to the office of Promoter of the Faith; he, at the same time, serves as fiscal advocate and the advocate of the Apostolic Chamber. One of the roles of the Promoter of the Faith was to report any problematic issues in the case; hence, in the 1917 Code of Canon Law of 1917 he was unjustly called advocatus diaboli; nevertheless, he always strived for the truth. The Promoter of the Faith was appointed from among the consistorial advocates, auditors of the Roman Rota or the Apostolic Chamber. The responsibility of consistorial advocates was to submit requests for beatification or canonization. The evolution of their roles and the establishment of a new institution, the College of Twelve Advocates for the Causes of Saints, are addressed in the second part of the article. The third part focuses on the participation of the advocate in canonization cases under the 1917 Code of Canon Law; the fourth part outlines the current legal status: advocate’s responsibility (to discover the truth) as shared with a number of entities engaged in the process of beatification

The Concept of Relics And Canonical Recognition, Transfer and Preservation of the Mortal Remains of Servantof God According to the Instruction of the Congregation for the Causes of Saints on December 8, 2017

Po raz pierwszy od reformy prawa kanonicznego w 1983 r., w oficjalnym dokumencie Stolicy Apostolskiej została uporządkowana terminologia dotycząca relikwii. Instrukcja wyróżnia relikwie znaczne i nieznaczne. Nawiązując do dekretów Kongregacji Obrzędów ukazano racje, dla których ten podział słusznie został wprowadzony. Kompetentny do przeprowadzenia wszystkich czynności na doczesnych szczątkach sługi Bożego jest biskup diecezji lub eparchii, gdzie one spoczywają, po uzyskaniu zgody spadkobierców i zgody Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych (możliwe są różne warianty). Oprócz trybunału, biskup mianuje biegłych patomorfologów, osoby do wykonania czynności technicznych oraz dwóch świadków przeprowadzonych czynności. Omówiono przebieg kanonicznej identyfikacji zwłok, pobranie fragmentów na wypadek spodziewanej beatyfikacji oraz czynności końcowe.For the first time since the reform of canon law in 1983 the terminology regarding relics was put in the official document of the Holy See. The Instruction distinguishes between significant and non-significant relics. Referring to the decrees of the Sacred Congregation of Rites, it shows the reasons why this particular division was rightly introduced. The Bishop of the diocese or of the eparchy where mortal remains are preserved is competent to perform all the possible procedures on them, provided he has obtained beforehand the consent of the heirs and the consent of the Congregation for the Causes of Saints (different variants are possible). Apart from a Tribunal the Bishop nominates expert pathologists, people charged with performing the technical aspects of the works and two witnesses. The procedures of canonical recognition of the remains, the extraction of some fragments in case of imminent beatification and some final operations are discussed

The Concept of Relics and Canonical Recognition, Transfer and Preservation of the Mortal Remains of Servants of God According to the Instruction of the Congregation for the causes of Saints of 8 December 2017

For the first time since the reform of canon law in 1983, the terminology regarding relics was included in an official document of the Holy See. The Instruction distinguishes between significant and non-significant relics. Referring to the decrees of the Sacred Congregation of Rites, it shows the reasons why this particular division was rightly introduced. The bishop of the diocese or eparchy where the mortal remains are preserved is competent to perform all the possible procedures on them, provided he has previously obtained the consent of the heirs and the consent of the Congregation for the Causes of Saints (different variants are possible). Apart from a tribunal, the bishop nominates expert pathologists to perform technical procedures and two witnesses. The article discusses the procedures of canonical recognition of the remains, extraction of fragments in case of the imminent beatification, and some final operations

Na peryferiach choroby i cierpienia

Autorka, przyjmując za punkt wyjścia nauczanie papieża Franciszka w czasie pandemii COVID-19 na temat doświadczenia choroby, cierpienia i śmierci oraz zachętę, by w tym trudnym czasie czerpać wzory do naśladowania z przykładów świętych i błogosławionych, postawiała tezę: czy w prowadzonych aktualnie przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych procesach kanonizacyjnych odnajdziemy postaci, które mogą inspirować osoby dotknięte chorobą i cierpieniem? Czy Kongregacja prowadzi jakieś procesy kanonizacyjne lekarzy, pielęgniarek i personelu medycznego? Spośród ponad 3,5 tysiąca męczenników i wyznawców dokonała wyboru kilkudziesięciu postaci czasowo najbliższych współczesnemu człowiekowi (z XX i XXI w.), aby ukazać walor eklezjalny (momentum ecclesiale) ich spraw. Posługując się metodą dogmatyczno-prawną oraz teologiczno-prawną, Autorka wykazała, że w orzecznictwie Kongregacji wzory do naśladowania odnajdą ludzie w każdym wieku i stanie, dotknięci nieuleczalną chorobą (jak bł. Carlo Acutis, Alexia González-Barros, czy bł. Nuncjusz Sulprizio), niepełnosprawnością (jak ks. Alojzy Schwartz), różnorakim cierpieniem (Benedetta Bianchi Porro). Wśród czcigodnych sług Bożych, świętych i błogosławionych są twórcy dzieł służących ochronie zdrowia (św. Matka Teresa z Kalkuty, św. Maria Teresa Chiramel Mankidiyan, bł. ks. Luigi Novarese, bł. Matka Róża Czacka, Urszula Mezzini, bł. bp Álvaro del Portillo), lekarze (np. Mariano Mullerat i Soldevila) i pielęgniarki różnych specjalizacji (Hanna Chrzanowska), położne, pielęgniarz Luigi Bordino, studenci medycyny (np. bł. Sandra Sabattini), ochotniczki Czerwonego Krzyża (María Pilar Gullón Yturriaga, Octavia Iglesias Blanco, Olga Pérez-Monteserín Núñez), profesorowie medycyny (bł. José Gregorio Hernández Cisneros, Jérôme Lejeune), pracujący w warunkach epidemii (bł. Irene Stefani, ks. Saturnino López Novoa i in.). Są to osoby bardzo nowoczesne, zasłużone dla współczesnej nauki, kandydaci do Pokojowej Nagrody Nobla (Alojzy Schwartz) oraz jej laureaci (Jan Paweł II, Matka Teresa z Kalkuty). Wszyscy wyróżniali się głęboką wiarą, praktyką cnót w stopniu heroicznym, zwłaszcza triadą nadziei, miłości i wiary. Z zapałem wychodzili na peryferie, by nieść ulgę cierpiącym. W ich osobach Kościół świętuje „kreatywność chrześcijańskiego miłosierdzia”.The starting point of this article is Pope Francis’s teaching on the experience of illness, suffering and death in COVID-19 pandemic, as well as his encouragement to follow the examples of saints and the blessed in these difficult times. The Author examines the following hypothesis: do the canonization processes, currently conducted by the Congregation for the Causes of Saints, include figures who can inspire people experiencing illnesses and suffering? Does the Congregation conducts any canonization proceedings of doctors, nurses and medical personnel? The Author, in order to show the ecclesial value (momentum ecclesiale) of saints’ causes has selected several dozen figures closest to the modern man (i.e. from the 20th and 21st centuries) from among more than 3,500 martyrs and believers. Using the dogmatic-legal and theological-legal methods, the Author shows that in the jurisprudence of the Congregation people can find numerous examples to follow, regardless of their age and state or whether they have been affected by incurable diseases (e.g. Blessed Carlo Acutis, Alexia González-Barros or Blessed Nunzio Sulprizio) or disabilities (e.g. Fr. Aloysius Schwartz), or experiencing any other suffering (e.g. Benedetta Bianchi Porro). Among the venerable, holy and blessed servants of God there are authors of works on protection of health (St. Mother Theresa of Calcutta, St. Mariam Thresia Chiramel Mankidiyan, Blessed Fr. Luigi Novarese, Blessed Mother Róża Czacka, Ursula Mezzini, Blessed bp. Álvaro del Portillo), doctors (e.g. Mariano Mullerat i Soldevila) and nurses of different specialties (Hanna Chrzanowska), midwives, the male nurse Luigi Bordino, medical students (e.g. Blessed Sandra Sabattini), Red Cross volunteers (María Pilar Gullón Yturriaga, Octavia Iglesias Blanco, Olga Pérez-Monteserín Núñez), professors of medicine (Blessed José Gregorio Hernández Cisneros, Jérôme Lejeune), as well as people working during the pandemic (Blessed Irene Stefani, Fr. Saturnino López Novoa and others). They are regular modern people, merited in the field of science, candidates to the Peace Nobel Prize (Fr. Aloysius Schwartz ) or their laureates (John Paul II, Mother Theresa). They are all distinguished by their deep faith and practicing virtues to a heroic degree, especially the virtues of hope, love and faith. These people were willing to cross peripheries to bring relief to the suffering and the Church celebrates the “creativity of Christian charity” in them

Women beatified under the pontificate of Pope Francis – a selection

Papież Franciszek w swoim nauczaniu podkreśla, że powołanie do świętości jest powołaniem normalnym. Bardzo mocno akcentuje uświęcanie się w zwyczajnych okolicznościach codziennego życia, co wyraził w adhortacji apostolskiej Gaudete et exsultate o powszechnym powołaniu do świętości w świecie współczesnym. Franciszek pisze w niej o „świętych z sąsiedztwa”, czyli ludziach żyjących wokół nas, którzy z wielką miłością realizują swoje obowiązki. Zachęca, by czerpać wzory do naśladowania ze świętych i błogosławionych. Wśród nich zwraca szczególną uwagę na „«geniusz kobiecy» przejawiający się w kobiecych stylach świętości, niezbędnych do odzwierciedlenia świętości Boga na tym świecie”. Dopełnieniem artykułu jest charakterystyka wybranych portretów niewiast beatyfikowanych z mandatu papieża Franciszka.In his teaching Pope Francis stresses the fact that the call to holiness is universal. As emphasized in his apostolic exhortation Gaudete et exsultate on the call to holiness in today’s world, sanctification can be gained through performing the ordinary daily duties of life. The pope refers to the saints “next-door,” that is people who live among us and fulfil their duties with great love. He encourages us to follow the example of saints and the blessed and points to the “genius of woman” observable in “feminine styles of holiness, which constitute essential means of reflecting God’s holiness in this world.” The article is complemented by a characteristics of selected lay women who were beatified by the mandate of Pope Francis

New Regulations of the Medical Board from September 23, 2016

Konsulta Medyczna (Techniczna) jest organem kolegialnym Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Składa się z biegłych lekarzy (lub innych specjalistów), którym ze względu na niekwestionowane kompetencje i sprawdzoną moralność, Kongregacja powierza badanie uzdrowień (lub innych zjawisk) przedstawianych jako cudowne w procesach beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych. Celem artykułu jest ukazanie zmian i ich skutków, które w funkcjonowaniu Konsulty Medycznej wprowadził jej regulamin ogłoszony 23 września 2016 r.Medical Board (Technical) of the Congregation for the Causes of the Saints is the collective body. It is composed of experts medical (or other experts), due to their unquestionable competence and proven morality, Congregation for the Causes of the Saints entrusts the study of healings (or different phenomenons), presented as a miraculous in causes of the canonization and beatifications. The aim of this paper is presentation of changes and their consequences, which were introduced by Regulations of the Medical Board promulgated on September 23, 2016, in its functioning