Peritoneal ultrafiltration in end-stage congestive heart failure

Congestive heart failure (CHF) refractory to pharmacological therapy is a growing medical problem. Renal sodium and water retention remains a key event in the pathogenesis of the disease progression and episodes of severe cardiac decompensation, being also the leading cause of high hospitalization rates and an important risk factor for worsening kidney function and chronic kidney disease (CKD). The two conditions: CHF and CKD form a vicious circle, with a tremendous escalation of complications and mortality. In this clinical situation, peritoneal ultrafiltration (PUF) may be a reasonable choice for long-term treatment of selected patients with end-stage CHF, especially for those with contradictions to heart transplantation. Several observational studies have demonstrated its efficacy and safety in this population. Fluid and sodium removal via peritoneal cavity resulted in significant plasma volume reduction, normalization of serum sodium and restoration of diuretic responsiveness, as well as an improvement in New York Heart Association functional class, reduction of hospitalization and readmission rates. The complications are typical for peritoneal dialysis (catheter exit site infections, peritonitis and fluid leaks) but they are much more rare with 1 instead of 4 exchanges per day,and it seems that at least in case of PUF with 1–2 peritoneal exchanges a day, the benefits of the therapy outweigh the risks. However, as the studied groups were small, larger multicenter randomized trials are necessary to develop precise recommendations regarding clinical aspects of PUF in severe CHF and indications for its use

Program edukacji pacjentów z przewlekłą chorobą nerek

Programy edukacji pacjentów z przewlekłą chorobą nerek stanowią istotny element poprawy opieki nefrologicznej. W ciągu ostatniej dekady coraz powszechniej są one wprowadzane w wielu krajach w Europie i poza nią. Efektem tego jest lepsze przygotowanie pacjentów i ich rodzin do leczenia nerkozastępczego, prowadzące do zmniejszenia chorobowości i śmiertelności w tej grupie chorych. Umożliwia właściwy i zindywidualizowany wybór metody leczenia nerkozastępczego, biorącego pod uwagę korzyści wynikające z leczenia domowego. Znacznie bardziej prawdopodobne jest wtedy planowe rozpoczęcie leczenia, z uniknięciem konieczności stosowania tymczasowego cewnika do hemodializ, związanego z większą częstością bakteriemii i wykrzepiania wewnątrznaczyniowego. Forum Nefrologiczne 2011, tom 4, nr 1, 47–5

Automated peritoneal dialysis — the possibilities of optimization

Automatyczna dializa otrzewnowa (ADO) jest coraz częściej stosowaną opcją leczenia nerkozastępczego. Największy wpływ na ten wzrost wydają się mieć preferencje pacjentów i lekarzy oraz duża elastyczność przepisu dializy, jaką oferuje ADO. Tworzenie przepisu dializy na podstawie znajomości fizjologii błony otrzewnowej i transportu otrzewnowego daje dobrą podstawę do uzyskania spersonalizowanej i klinicznie optymalnej dializy. W pracy przedstawiono zasady tworzenia adekwatnego przepisu dializy i opublikowane ostatnio możliwości jego optymalizacji.Automated peritoneal dialysis (APD) is increasingly being used treatment option in many parts of the world. The greater use of the APD is driven mainly by the flexibility offered by the use of the cyclers in designing dialysis prescription that match patient’s lifestyle. The PD prescription based on the physiology of the peritoneal membrane and permeability characteristics make the potential for personalized and clinically optimal dialysis. In the paper the principles of designing adequate dialysis prescription, and some recently published measures for the optimization are presented

Krwisty dializat u chorego dializowanego CADO

Krwisty dializat jest zjawiskiem nierzadko obserwowanym u pacjentów leczonych dializą otrzewnową, choć częstość jego występowania podawana w literaturze waha się w szerokich granicach od 6% do 57%, w zależności od ocenianej populacji. Już niewielka ilość krwi dostającej się do dializatu nadaje mu krwisty wygląd i sprawia, że stanowi on bardzo czuły wskaźnik krwawienia w jamie otrzewnej. W każdym przypadku stwierdzenia krwistego dializatu należy wziąć pod uwagę kliniczny kontekst jego wystąpienia, ponieważ może on być markerem łagodnego i samoograniczającego się krwawienia, ale także krwotoku potencjalnie zagrażającego życiu chorego. Postępowanie diagnostyczne, w zależności od nasilenia krwawienia i stanu klinicznego pacjenta, może polegać na: wykonaniu kilku szybkich wymian płynu dializacyjnego, przez badania obrazowe mające na celu identyfikację źródła krwawienia, aż po inwazyjne procedury typu laparoskopia czy laparotomia. Leczenie jest ściśle uzależnione od etiologii krwawienia. W pracy przedstawiono opis przypadku pacjentki ze schyłkową niewydolnością nerek leczonej metodą ciągłej ambulatoryjnej dializy otrzewnowej, u której w trakcie pięciu lat dializoterapii otrzewnowej obserwowano epizody łagodnego krwawienia związanego z cyklem miesiączkowym, nasilone krwawienie spowodowane pęknięciem torbieli lutealnej jajnika oraz masywny krwotok wywołany samoistnym pęknięciem położonego podtorebkowo guza wątroby. Następnie omówiono przyczyny występowania krwistego dializatu, zasady diagnostyki i leczenia oraz konsekwencje krwawienia do jamy otrzewnowej

Sformalizowany program edukacji przeddializacyjnej — osiągnięcia ośrodka warszawskiego

W ostatnich latach coraz większą uwagę przywiązuje się do edukacji pacjentów z przewlekłą chorobą nerek w celu umożliwienia im udziału w podejmowaniu świadomych decyzji w zakresie wyboru metody leczenia nerkozastępczego. Wykazano, że edukacja może wydłużyć czas do rozpoczęcia dializoterapii, umożliwia planowe rozpoczęcie leczenia i wybór dializy otrzewnowej jako pierwszej opcji leczenia. Może także zwiększać szansę na wcześniejsze zgłoszenie do przeszczepienia nerki i poprawić rokowanie chorych ze schyłkową niewydolnością nerek. W artykule przedstawiono cele, zasady i wybrane wyniki sformalizowanego Programu Edukacji Przeddializacyjnej funkcjonującego od 2005 roku w Klinice Nefrologii, Dializoterapii i Chorób Wewnętrznych Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Forum Nefrologiczne 2011, tom 4, nr 1, 51–5

Depression in patients with chronic kidney disease — practical approach to the treatment

Depresja i zaburzenia lękowe to najczęstsze, ale zbyt rzadko rozpoznawane i leczone problemy psychologiczne u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek (CKD). Wpływają one niezależnie na zwiększenie chorobowości i śmiertelności w tej populacji. Przyczyną może być zbyt mała liczba danych dotyczących rozpoznawania oraz skuteczności i bezpieczeństwa leczenia depresji u chorych z zaburzoną czynnością nerek. Wyniki badań obserwacyjnych i nielicznych badań klinicznych sugerują, że inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny mogą być bezpiecznie stosowane u osób z CKD. Alternatywę może stanowić leczenie niefarmakologiczne — psychoterapia behawioralna, programy ćwiczeń, terapia muzyką czy zmiana schematu dializy.W pracy przedstawiono krótki przegląd dotyczący epidemiologii, rozpoznawania oraz praktycznych aspektów leczenia depresji u pacjentów z CKD.Depression and anxiety are common, but under-recognized, and under-treated psychological problems associated with increased morbidity and mortality in chronic kidney disease (CKD) patients. The reasons include the shortness of data on diagnosis as well as efficacy and safety of treatment in patients with impaired kidney function. Observational studies and few trials suggest that serotonin selective reuptake inhibitors may be safe to use in patients with CKD. Alternative proposed therapies include cognitive behavioral therapy, exercise training programs, music therapyor alternations in dialysis treatment.In the manuscript the short review of epidemiology, diagnosis and practical approach to the treatment of depression in the patients with chronic kidney disease is presented

Otorbiające stwardnienie otrzewnej — stanowisko ISPD, aktualizacja z 2017 roku

Encapsulating peritoneal sclerosis is a rare, but asso­ciated with high morbidity and mortality complication on long-term peritoneal dialysis (PD). The International Society for Peritoneal Dialysis (ISPD) in 2017, based on current literature data, prepared the 2009 update of the Position Statement regarding the effect of PD treatment time on EPS risk as well as prevention, diagnosis and treatment of this complication. ISPD, in the absence of clear evidence about epidemiology, early diagnosis criteria or therapeutic interventions affecting the course of the disease, did not decide to issue evidence-based recommendations on EPS.Encapsulating peritoneal sclerosis is a rare, but asso­ciated with high morbidity and mortality complication on long-term peritoneal dialysis (PD). The International Society for Peritoneal Dialysis (ISPD) in 2017, based on current literature data, prepared the 2009 update of the Position Statement regarding the effect of PD treatment time on EPS risk as well as prevention, diagnosis and treatment of this complication. ISPD, in the absence of clear evidence about epidemiology, early diagnosis criteria or therapeutic interventions affecting the course of the disease, did not decide to issue evidence-based recommendations on EPS

Assessment of the health risk associated with exposure to heavy metals present in particulate matter deposition in the Małopolska Province

The aim of the study was to investigate the content of trace elements in deposited particulate matter and to estimate the health risk to Kraków inhabitants, caused by the exposure to heavy metals in particulate matter deposition. The qualitative and quantitative assessments of selected heavy metals in deposited particulate matter have been carried out in the city of Kraków (Małopolska, southern Poland, 5 measuring points) for seven months, between February and September 2017. A comparative study was conducted at the same time in Małopolska (5 measuring points). The deposited particulate matter was collected gravitationally, using measurement plates covered with aluminum foil and paraffin jelly. The largest deposition of particulate matter was found in May and June. The highest amount of deposited particulate matter and metals present in it was determined in Kraków. The Hazard Quotient (HQ) evaluation for non-carcinogenic effect showed low risk for each metal. In the case of lead in particulate matter, the carcinogenic risk value did not reach 10−6 hence this risk is acceptable. The total carcinogenic risk for all routes of exposure to cadmium was higher, indicating the risk of cancer in children and adults, with children more exposed. However, the carcinogenic risk for cadmium was also acceptable. The study showed that the problem of poor air quality concerns not only the city of Kraków, but also the entire Małopolska region. Elevated metal concentrations in particulate matter indicate the need for monitoring it in the air

Urgent-Start Peritoneal Dialysis as a Bridge to Definitive Chronic Renal Replacement Therapy: Short- and Long-Term Outcomes

Background: The peritoneal dialysis (PD) urgent-start pathway, without typical 2-week break-in period, was meant for late-referral patients able and prone to join PD-first program, with its main advantages such as: keeping the vascular system intact, preserving their residual renal function and retaining life-style flexibility. We compared the short- and long-term outcomes of consecutive 35 patients after urgent- and 94 patients after the planned start of PD as the first choice.Methods: The study included all incident end-stage renal disease patients starting PD program between January 2005 and December 2015, classified into two groups: those with urgent (unplanned) and those with elective (planned) start. Urgent PD was initiated as an overnight automatic procedure (APD) with dwell volume gradually increased, and after 2–3 weeks, target PD method was established.Results: The mean time between catheter implantation and PD start was 3.5 ± 2.3 in urgent and 16.2 ± 1.7 days in planned-start groups (p < 0.00001). 51% of the patients in the urgent-start group required PD during first 48 h after catheter insertion. Mean follow-up of 17.6 ± 11.09 months (median: 19.0) was in the urgent-start group and 28.6 ± 26.6 months (median: 19.5) in the planned-start group. The early mechanical complications were observed more often in the urgent-start group (29 vs. 4%, p = 0.00005). The only significant predictors of early mechanical complications were serum albumin (p = 0.02) and time between the catheter insertion and PD start. The first year patient survival and technique survival censored for death and kidney transplantation were not significantly different between groups. In Cox proportional analysis the independent risk factors for patient survival as well as for method and patient survival appeared Charlson Comorbidity Index CCI (HR 1.4; p = 0.01 and 1.24; p = 0.02) and time from catheter implantation to PD start with HR 5.11; p = 0.03 and 4.29; p = 0.04 for <2 days, while time >14 days lost its predictive value (p = 0.07).Conclusion: Peritoneal dialysis may be a feasible and safe alternative to HD in patients who need to start dialysis urgently without established dialysis access, with an acceptable complications rates, as well as patient and technique survival

Peritoneal Ultrafiltration in the Long-Term Treatment of Chronic Heart Failure Refractory to Pharmacological Therapy

IntroductionDespite continuous improvement in the treatment, heart failure (HF) is a growing health problem and a major cause of mortality and morbidity in the world. There is some positive experience with the removal of the fluid excess via peritoneum in those patients, regardless of their renal function. The aim of this single center pilot study was to assess the efficacy of peritoneal ultra filtration (PUF) with a nightly 12-h exchange in the long-term treatment of refractory HF.MethodsThe study included patients with chronic HF resistant to updated HF therapy (pharmacological and devices if applicable), who had experienced at least three hospitalizations due to HF during the preceding year and were disqualified from heart transplantation. All of them were treated with nightly 12-h 7.5% icodextrin exchange.ResultsThere were 15 patients (13 men), aged 72 ± 9 years, with charlson comorbidity index (CCI) 9 ± 1.2, NYHA class IV (11 patients) or III (4 patients), and eGFR 32 ± 11 ml/min/1.73m2. They were followed up for 24 ± 8 months (range 12–43, median 26 months). During the 1st year, all patients improved their NYHA functional class from 3.7 ± 0.5 to 2.6 ± 0.5; P = 0.0005, with stable (34.3 ± 12.4, and 35.6 ± 16.5%, respectively) left ventricular ejection fraction (LVEF), and inferior vena cava (IVC) diameter decreased from 27.8 ± 2.7 to 24.4 ± 3.4 mm; P = 0.09. Daily diuresis increased from 867 ± 413 to 1221 ± 680 ml; P = 0.25, while the dose of furosemide could be reduced from 620 ± 256 to 360 ± 110 mg/d; P = 0.0005, however, the kidney function deteriorated, with eGFR drop from 32 ± 11 to 25.6 ± 13 ml/min/1.73m2; P = 0.01). HF-related hospitalizations decreased from 8.9 ± 2.8 days/month to 1.5 ± 1.2 days/month (P = 0.003). Mechanical peritoneal dialysis complications occurred in five patients and infectious complications in four (peritonitis rate 1 per 72 patient-month). Patient survival was 93% at 1 year and 73% at 2 year. Technique survival was 100%.ConclusionIn patients with refractory HF, PUF with one overnight icodextrin exchange appears to be a promising therapeutic option as an adjunct to pharmacological management of those who are not transplant candidates. It should be emphasized that the treatment can have a great impact on the quality of life and the total costs of treating these patients