Hacia el balance cero y la autosuficiencia energética de las islas del mar Egeo: el caso del sector residencial de Paros

La isla de Paros, la tercera más grande del grupo de Cícladas, se sitúa en la encrucijada de las rutas del mar Egeo, con un clima suave, asoleamiento intenso y vientos fuertes. No es raro que sea uno de los más famosos destinos turísticos de Grecia. Esta particularidad, junto con el hecho de que es una de las islas no interconectadas energéticamente con la península griega, hacen que sea un caso especial que se merece investigar. El objetivo de esta investigación es detectar los problemas del estado energético de la isla de Paros en función de sus características climáticas y socioeconómicas y proponer soluciones eficientes y/o viables. Todos los datos conseguidos sobre el comportamiento energético del sector residencial, se han colocado y ordenado de tal manera como para llegar a conclusiones e indicadores específicos. A continuación, estas conclusiones se utilizarán para plantear con más detalle estrategias hacia el balance cero y la autosuficiencia en el tipo de demanda energética que se puedan, si se pueden finalmente, aplicar, y hasta el punto que esto será posible

Infected pancreatic necrosis: outcomes and clinical predictors of mortality. A post hoc analysis of the MANCTRA-1 international study

: The identification of high-risk patients in the early stages of infected pancreatic necrosis (IPN) is critical, because it could help the clinicians to adopt more effective management strategies. We conducted a post hoc analysis of the MANCTRA-1 international study to assess the association between clinical risk factors and mortality among adult patients with IPN. Univariable and multivariable logistic regression models were used to identify prognostic factors of mortality. We identified 247 consecutive patients with IPN hospitalised between January 2019 and December 2020. History of uncontrolled arterial hypertension (p = 0.032; 95% CI 1.135-15.882; aOR 4.245), qSOFA (p = 0.005; 95% CI 1.359-5.879; aOR 2.828), renal failure (p = 0.022; 95% CI 1.138-5.442; aOR 2.489), and haemodynamic failure (p = 0.018; 95% CI 1.184-5.978; aOR 2.661), were identified as independent predictors of mortality in IPN patients. Cholangitis (p = 0.003; 95% CI 1.598-9.930; aOR 3.983), abdominal compartment syndrome (p = 0.032; 95% CI 1.090-6.967; aOR 2.735), and gastrointestinal/intra-abdominal bleeding (p = 0.009; 95% CI 1.286-5.712; aOR 2.710) were independently associated with the risk of mortality. Upfront open surgical necrosectomy was strongly associated with the risk of mortality (p < 0.001; 95% CI 1.912-7.442; aOR 3.772), whereas endoscopic drainage of pancreatic necrosis (p = 0.018; 95% CI 0.138-0.834; aOR 0.339) and enteral nutrition (p = 0.003; 95% CI 0.143-0.716; aOR 0.320) were found as protective factors. Organ failure, acute cholangitis, and upfront open surgical necrosectomy were the most significant predictors of mortality. Our study confirmed that, even in a subgroup of particularly ill patients such as those with IPN, upfront open surgery should be avoided as much as possible. Study protocol registered in ClinicalTrials.Gov (I.D. Number NCT04747990)

Hacia el balance cero y la autosuficiencia energética de las islas del mar Egeo: el caso del sector residencial de Paros

La isla de Paros, la tercera más grande del grupo de Cícladas, se sitúa en la encrucijada de las rutas del mar Egeo, con un clima suave, asoleamiento intenso y vientos fuertes. No es raro que sea uno de los más famosos destinos turísticos de Grecia. Esta particularidad, junto con el hecho de que es una de las islas no interconectadas energéticamente con la península griega, hacen que sea un caso especial que se merece investigar. El objetivo de esta investigación es detectar los problemas del estado energético de la isla de Paros en función de sus características climáticas y socioeconómicas y proponer soluciones eficientes y/o viables. Todos los datos conseguidos sobre el comportamiento energético del sector residencial, se han colocado y ordenado de tal manera como para llegar a conclusiones e indicadores específicos. A continuación, estas conclusiones se utilizarán para plantear con más detalle estrategias hacia el balance cero y la autosuficiencia en el tipo de demanda energética que se puedan, si se pueden finalmente, aplicar, y hasta el punto que esto será posible

The implementation of an educational intervention including students with autism and mainstream peers, a research project in the context of special education and microsociology of education

Strathclyde theses - ask staff. Thesis no. : T13137The main aim of this research project is to establish whether being part of a Social Art Group (SAG) supports children with autism during their transition from primary to secondary school through an arts activity programme with mainstream peers. The main research question refers to the effect of peer support on children's transition and there is the hypothesis that peer interaction and familiarity developed through an arts activity programme focused on transition issues and among children making this transition from the same primary to the same secondary school is going to be judged as helpful by all participants, according to their perceptions. The research methods which are being used are a standardised instrument about communication skills delivered through a semi-structured interview, questionnaires created for this research project, a standardised questionnaire about peer relationships and observation of participants' interactions using video. Analysis of data is based on using a combination of quantitative and qualitative methods. There is scoring analysis of the standardised research tools, interview data and video analysis which is used as supporting overall analysis. The results are positive in relation to the beneficial effect of this group on peer relationships according to the majority of participants.The main aim of this research project is to establish whether being part of a Social Art Group (SAG) supports children with autism during their transition from primary to secondary school through an arts activity programme with mainstream peers. The main research question refers to the effect of peer support on children's transition and there is the hypothesis that peer interaction and familiarity developed through an arts activity programme focused on transition issues and among children making this transition from the same primary to the same secondary school is going to be judged as helpful by all participants, according to their perceptions. The research methods which are being used are a standardised instrument about communication skills delivered through a semi-structured interview, questionnaires created for this research project, a standardised questionnaire about peer relationships and observation of participants' interactions using video. Analysis of data is based on using a combination of quantitative and qualitative methods. There is scoring analysis of the standardised research tools, interview data and video analysis which is used as supporting overall analysis. The results are positive in relation to the beneficial effect of this group on peer relationships according to the majority of participants

The role of pelvic floor muscles and of the lumbo-pelvic cylinder in the pathophysiology of various types of urinary incontinence and functional rehabilitation of continence

The retraining of the Pelvic Floor Muscles (PFM) is considered up till now the key to the prevention and treatment of stress or mixed urinary incontinence and for this reason it is recommended as a first line treatment by the International Continence Society and the American College of Physicians. However there is evidence that retraining diaphragmatic, deep abdominal and pelvic floor muscles in women with incontinence may be even mor effective. Based on this assumption, this study was designed so as to a) examine the possible pathognomonic characteristics of PFM and lumbo-pelvic cylinder that are related to female incontinence and b) to compare the two retraining programs for its treatment; the usual program for the functional rehabilitation of PFM and a proposed training program for the functional rehabilitation of the PFM as well as the lumbo-pelvic muscles. The study sample was consisted of 34 women without incontinence (control group) and 60 women with (stress or mixed) incontinence which were divided into two groups A (PFM training) and B (PFM and lumbo-pelvic training).Both interventions were effective in decreasing the number of incontinence episodes and the number of pads and diapers as well as improving the quality of life and sexual function. Improvement in group A seemed to be slightly greater in a number of variables (incontinence aids, quality of life, sexual lubrication) without one of them being consistently superior. Some other factors influenced the results more or less. More specifically, women with mixed-type incontinence decreased the number of used pads more after the intervention than women with stress incontinence, younger women had greater Desire and Arousal (FSFI scale), while women with a higher number of deliveries had a higher score in the Physical Limitations subscale of the KHQ. Finally, the 3D ultrasound imaging of the aforementioned muscle groups showed that 1) women without incontinece (control group) had a smaller LH than women with incontinence (intervention group), 2) PFM contraction always leads to significant decrease of LH either when it happens isolated or when it is accompanied by simultaneous TrA contraction, 3) contracting only TrA leads to LH decrease that is smaller than the one caused by PFM contraction, 4) muscle retraining leads to a change in LH characteristics regardless of the intervention method and 5) there is no difference in the ultrasound findings of LH between the two intervention groups.Η επανεκπαίδευση των μυών του πυελικού εδάφους θεωρείται μέχρι σήμερα το κλειδί για την πρόληψη και τη θεραπεία της ακράτειας από προσπάθεια ή της μικτής ακράτειας και για τον λόγο αυτόν προτείνεται ως θεραπεία πρώτης γραμμής από τη Διεθνή Εταιρεία Εγκράτειας και το American College of Physicians. Εντούτοις υπάρχουν ενδείξεις ότι η επανεκπαίδευση της διαφραγματικής αναπνοής, των εν τω βάθει κοιλιακών και των μυών του ΠΕ στις γυναίκες με ακράτεια μπορεί να είναι ακόμα πιο αποτελεσματική. Με αφορμή αυτήν την υπόθεση σχεδιάστηκε η παρούσα εργασία ώστε α) να διερευνήσει τυχόν παθογνωμονικούς χαρακτήρες των μυών του πυελικού εδάφους και της οσφυοπυελικής ζώνης που σχετίζονται με την γυναικεία ακράτεια ούρων και β) να συγκρίνει τα δύο προγράμματα άσκησης για την αντιμετώπισή της: το συνηθισμένο πρόγραμμα για τη λειτουργική αποκατάσταση αποκλειστικά των μυών του πυελικού εδάφους με ένα προτεινόμενο πρόγραμμα άσκησης για τη λειτουργική αποκατάσταση τόσο των μυών του πυελικού εδάφους όσο και των μυών της οσφυοπυελικής ζώνης. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 34 γυναίκες χωρίς ακράτεια (ομάδα ελέγχου) και 60 γυναίκες με ακράτεια (προσπάθειας ή μικτή) οι οποίες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, την Α (άσκηση αποκατάστασης μυών πυελικού εδάφους) και τη Β (άσκηση αποκατάστασης μυών πυελικού εδάφους και οσφυοπυελικής ζώνης). Και οι δύο παρεμβάσεις ήταν αποτελεσματικές στη μείωση των επεισοδίων ακράτειας και του αριθμού των χρησιμοποιούμενων βοηθημάτων καθώς και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής και της σεξουαλικής λειτουργικότητας. Η βελτίωση στην ομάδα Α φάνηκε να είναι ελαφρώς μεγαλύτερη σε ορισμένες μεταβλητές (βοηθήματα ακράτειας, ποιότητα ζωής, λίπανση) χωρίς να υπάρχει συστηματική υπεροχή της μιας από τις δύο παρεμβάσεις. Διάφοροι άλλοι παράγοντες επηρέασαν λιγότερο ή περισσότερο τα αποτελέσματα. Πιο συγκεκριμένα, οι γυναίκες με ακράτεια μικτού τύπου μετά την παρέμβαση μείωσαν τα βοηθήματα που χρησιμοποιούν περισσότερο από ό,τι οι γυναίκες με ακράτεια προαπάθειας, οι νεαρότερες γυναίκες είχαν υψηλότερη Επιθυμία και Διέγερση (κλίμακα FSFI), ενώ οι γυναίκες με μεγαλύτερο αριθμό τοκετών είχαν υψηλότερη βαθμολογία στην κλίμακα Σωματικοί Περιορισμοί (κλίμακα KHQ). Τέλος, από τον 3D υπερηχογραφικό έλεγχο των προαναφερόμενων μυικών ομάδων προκύπτει ότι (1) οι γυναίκες χωρίς ακράτεια (ομάδα ελέγχου) έχουν μικρότερο το τρήμα του ανελκτήρα του πρωκτού σε σύγκριση με τις γυναίκες με ακράτεια (ομάδα παρέμβασης), (2) η σύσπαση των μυών του ΠΕ οδηγεί πάντοτε σε σημαντική μείωση του τρήματος του ανελκτήρα του πρωκτού είτε γίνεται μόνη της είτε συνοδεύεται από ταυτόχρονη σύσπαση του εγκάρσιου κοιλιακού, (3) η σύσπαση μόνον του εγκάρσιου κοιλιακού έχει ως αποτέλεσμα μείωση του τρήματος του ανελκτήρα του πρωκτού που πάντως είναι μικρότερη από αυτήν που προκαλείται από τη σύσπαση των μυών του ΠΕ, (4) η φυσικοθεραπευτική παρέμβαση οδηγεί σε μεταβολή των υπερηχογραφικών χαρακτηριστικών του τρήματος του ανελκτήρα του πρωκτού, ανεξάρτητα από τη μέθοδο παρέμβασης, και (5) δεν υπάρχει διαφορά στα υπερηχογραφικά ευρήματα του τρήματος του ανελκτήρα του πρωκτού μεταξύ των γυναικών που υποβλήθηκαν στις δύο διαφορετικές παρεμβάσεις

The role of bisphosphonates in bone resorption and in osteoblasts function: the role of PTHrP / PTHrP receptor

Αναλύσαμε τις δράσεις του ζολεδρονικού οξέος σε συγκεντρώσεις 10-250 μM επί των MG-63 ανθρώπινων κυττάρων οστεοσαρκώματος που ομοιάζουν των οστεοβλαστών, τόσο μετά από συνεχή έκθεση (48-96 ώρες) όσο και μετά από κατά ώσεις (μερική) έκθεση στο ζολεδρονικό οξύ (15 λεπτά /ημέρα για 3 συνεχόμενες ημέρες). Επετεύχθει αναστολή του πολλαπλασιασμού των MG-63 κυττάρων είτε μετά από συνεχή έκθεση είτε μετά από μερική έκθεση στο ζολεδρονικό οξύ, με τρόπο δοσοεξαρτώμενο, ενώ η χρήση EDTA δεν είχε κανένα αποτέλεσμα στην ίδια δόση και κατά τις ίδιες χρονικές περιόδους. Το ζολεδρονικό οξύ δεν έδειξε αποπτωτική δράση επί των MG-63 κυττάρων όταν χορηγήθηκε σε δόση 100 μΜ για 48 ώρες. Παρόλα αυτά η αποπτωτική δράση εμφανίστηκε μετά από έκθεση διάρκειας 96 ωρών σε δόση 100 μΜ Ζολεδρονικού οξέος. Το ζολεδρονικό οξύ (100 μΜ) αύξησε την κατανομή των κυττάρων MG-63 στην G0/ G1 φάση του κυτταρικού κύκλου, όμως δεν αύξησε την απόπτωση που προκλήθηκε από την αδριαμυκίνη. Επιπλέον, η αναστολή των κυττάρων MG-63 από το ζολεδρονικό οξύ εξουδετερώθηκε μερικώς από την εξωγενή χορήγηση geranylgeranyl pyrophosphate (GGPP), όχι όμως από την χορήγηση της farnesyl pyrophosphate (FPP). Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι η χορήγηση ζολεδρονικού οξέος στα 100 μΜ για 0, 24 ώρες, 48 ώρες και για 96 ώρες είχε ως αποτέλεσμα την εξασθένηση της πρενυλίωσης της πρωτείνης Ras και την ενίσχυση της μη πρενυλιωμένης μορφής της Ras (μη ενεργή μορφή κυτοσολίου). Η έκθεση των κυττάρων MG-63 cells στα 100 μΜ ζολεδρονικού οξέος και στα 100 μΜ του EDTA είχε ως αποτέλεσμα την γρήγορη αύξηση της έντασης φθορισμού , που ξεκάθαρα δείχνει την ενδοκυττάρια αύξηση του [Ca2+]. Η ενδοκυττάρια αύξηση του [Ca2+] συνέβη μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και στο ίδιο μέγεθος μετά την προσθήκη είτε ζολεδρονικού οξέος είτε EDTA, δείχνοντας την χηλική ικανότητα αυτών των παραγόντων, που με την σειρά τους οδήγησαν σε ανταπόκριση τα κύτταρα MG-63. Αυτή η αύξηση οφείλεται στην αποδέσμευση του [Ca2+] από τις ενδοκυττάριες αποθήκες, αφού το ζολεδρονικό οξύ απέτυχε να οδηγήσει σε τέτοια αποδέσμευση, όταν στα κύτταρα είχε προηγουμένως χορηγηθεί καφεϊνη 1mM. Επιπλέον, το ζολεδρονικό οξύ μείωσε σημαντικά την έκφραση του οιστρογονικού υποδοχέα ERα, ενώ δεν άλλαξε την έκφραση του οιστρογονικού υποδοχέα ERβ, των κυττάρων MG-63. Αυτά τα δεδομένα υποδεικνύουν ότι το ζολεδρονικό οξύ ασκεί έλεγχο στον πολλαπλασιασμό και την διαφοροποίηση των κυττάρων που ομοιάζουν του οστεοσαρκώματος. Το πεπτίδιο σχετιζόμενο με την παραθορμόνη (PTHrP) και ο υποδοχέας τύπου Ι της PTHrP (PTH.1R) είναι γνωστό ότι ρυθμίζουν μία σειρά από τοπικές παρακρινείς/ αυτοκρινείς και ενδοκρινείς λειτουργίες σε διάφορους ιστούς και είναι δυνατόν να τροποποιούν τις δράσεις των φαρμακευτικών παραγόντων στα όργανα στόχους τόσο in vivo όσο και in vitro. Είναι γνωστό ότι οι φυσιολογικές λειτουργίες της PTHrP περιλαμβάνουν την ρύθμιση του μυικού τόνου, την μεταφορά ασβεστίου ενδοεπιθηλιακά και την ανάπτυξη των ιστών και των οργάνων. Όμως έχουν παρατηρηθεί συστηματικές δράσεις της PTHrP σε αρκετές παθοφυσιολογικές καταστάσεις. Η PTHrP παρουσιάζει, όπως και η PTH, ισχυρή σύνδεση με τον υποδοχέα Ι της παραθορμόνης. Επίσης, οι παράγοντες που επηρεάζουν το μικροπεριβάλλον του οστού όπως ο IGF 1, TGF β1, o βασικός παράγοντας ανάπτυξης των ινοβλαστών (bFGF) καθώς και η ιντερλευκίνη 6 (IL6) μπορούν να επιδράσουν στα κυτταροτοξικά φάρμακα. Ένα από τα σημεία που ελέγχονται σε αυτήν την εργασία είναι η επίδραση του ζολεδρονικού οξέος επί του πεπτιδίου του σχετιζόμενου με την παραθορμόνη καθώς και επί του υποδοχέα της. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το ζολεδρονικό οξύ μειώνει την έκφραση της PTHrP τόσο με την μέθοδο RT PCR όσο και με την μέθοδο ανοσοφθορισμού, ενώ δεν επηρεάζει τον υποδοχέα της PTH.1R