Metastases to the breast from the ovarian cancer: a case report and review of the literature

Przerzuty raka jajnika do piersi i węzłów chłonnych dołu pachowego występują rzadko. Obecność takich zmian wskazuje na stadium przerzutowe raka jajnika. Rokowanie u tych chorych jest złe. W pracy przedstawiono przypadek 59-letniej kobiety, u której w przebiegu raka jajnika wystąpiły przerzuty do piersi i węzłów chłonnych dołu pachowego. Dokonano również krótkiego przeglądu piśmiennictwa dotyczącego tego zagadnienia.Metastases of ovarian carcinoma to the breast and axillary lymph nodes occur rarely. Secondary breast involvement from an epithelial ovarian cancer means dissemination of the disease and predicts very poor prognosis. We report 59-years-old patient, who had epithelial ovarian cancer and who developed metastases to the breast and axillary lymph nodes. The second part of the article is a short review of the literature

Farmakokinetyka i farmakogenetyka w systemowym leczeniu chorych na raka piersi

Pharmacogenetics is an intensively developing branch of science, which investigate the correlation between genetic differentiation and treatment response. The purpose of pharmacogenetics is also a selection of patients, who are the most likely to develope severe side effects. The aim of this study is to recapitulate the pharmacogenetics and pharmacokinetics researches conducted in breast cancer patients received up to now. We concentrated mainly on polymorphisms in transporters proteins and in drug-metabolising enzymes used in cancer chemotherapy in breast cancer patients. Literature review was performed using ScienceDirect and PubMED bases. We discussed the influence of identified gene polymorphisms on development of severe toxic side effects in healthy tissues and tumor response. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 4: 159–170Farmakogenetyka to intensywnie rozwijająca się dziedzina nauki, która bada zależności pomiędzy zróżnicowaniem genetycznym a odpowiedzią na leczenie. Jej zadaniem jest również próba wyselekcjonowania tych chorych, u których może rozwinąć się silna reakcja toksyczna. Celem tej pracy jest podsumowanie przeglądu badań na temat farmakogenetyki i farmakokinetyki w leczeniu chorych na raka piersi. Skupiono się na badaniach polimorfizmów genowych dotyczących białek transportujących oraz polimorfizmów wpływających na metabolizm leków przeciwnowotworowych stosowanych w terapii chorych na raka piersi. Przeglądu dokonano na podstawie piśmiennictwa dostępnego w bazie PubMed i ScienceDirect. Omówiono wpływ zidentyfikowanych polimorfizmów na rozwój reakcji toksycznych zdrowych tkanek oraz odpowiedzi guza na leczenie Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 4: 159–17

“Hand-foot” syndrome – after liposomal pegylated doxorubicin in patients with the ovarian cancer recurrence (own experiences)

Abstract Aim: To present our own experience with pegylated liposomal doxorubicin applied in ovarian cancer patients. Material and methods: The group of 32 patients with ovarian cancer was treated with pegylated liposomal doxorubicin (LPD) in Klinika Onkologii Klinicznej Centrum Onkologii Branch Gliwice between the years 2004 and 2007. Median age was 47 years. The histoclinical variables potentially influencing the occurrence of the hand-foot syndrome were analyzed. Results: Hand-foot syndrome has been observed in 11 patients (34,4%) treated with the LPD. The lesions have been present on the skin of hands, feet, elbow and knee joints and armpits. In the analyzed group of patients, the risk of the hand-foot syndrome occurrence increased, however non-significantly, with the increase of number of cycles including LPD (p=0,069) and the number of previous lines of chemotherapy (p=0,067). Other analyzed factors had no negative influence on the hand-foot syndrome occurrence. Conclusions: It is important to inform the patients about the risk of the hand-foot syndrome occurrence and its management. Early diagnosis allows to prevent the worsening of the hand-foot syndrome and makes it possible to continue the chemotherapy without the necessity of dose reduction and breaking from the therapy

Tamponada serca w przebiegu raka piersi jako objaw nawrotu choroby

Cardiac tamponade is life-threatening state caused by fluid accumulation in the pericardial sac and consequently by increase of intrapericardial pressure. In neoplastic disease pericardiac involvement which manifests clinical symptoms as cardiac tamponade occurred uncommon and  can be cancer first symptom or develop in it’s terminal period. The most common neoplastic cause of the pericardial effusion are metastatic tumors, especially from lung and breast cancer. In this case report cardiac tamponade was the first symptom of breast cancer recurrence and then occurred again during systemic treatment as the symptom of disease progression.Tamponada serca jest stanem zagrożenia życia wywołanym nagromadzeniem się płynu w worku osierdziowym i w konsekwencji wzrostem ciśnienia śródosierdziowego. W chorobie nowotworowej zajęcie osierdzia manifestujące się objawami klinicznymi w postaci tamponady występuje rzadko i może być pierwszym objawem choroby lub rozwinąć się w jej okresie terminalnym. Najczęstszą przyczyną wysięku nowotworowego są guzy przerzutowe, zwłaszcza z raka płuca i piersi. Prezentowany przypadek dotyczy chorej, u której tamponada serca była pierwszym objawem nawrotu raka piersi a następnie ponownie wystąpiła podczas leczenia systemowego jako objaw progresji.

Znaczenie prognostyczne liczby zmian pozawęzłowych oraz typu zajętego narządu u chorych na DLBCL w dobie leczenia rytuksymabem

IntroductionThe aim of the study was to assess the prognostic significance of the number and type of extra nodal localizations of DLBCL as well as other factors included in IPI in the rituximab era.Materials and methodsWe conducted a retrospective analysis of medical documentation of 178 patients with DLBCL treated in two oncology centers between 2006 and 2011. We distinguished 3 subgroups of patients: with only nodal localization of DLBCL (A, n=80), with 1 extra nodal site (B, n=66) and with ≥2 extra nodal sites (C, n=32).ResultsThe presence and the number of extra nodal lesions did not have a prognostic impact both on the response and survival. Probabilities for OS were 79.4%±6, 85.5%±5 and 78.5%±8 for groups A, B and C respectively. Most common extra nodal localizations of DLBCL were: digestive duct, bones and skin. The site of involvement also did not have a prognostic significance. In a multivariate analysis negative prognostic factors for OS probability were: elevated LDH level (HR: 3.12 [95% CI: 1.3–7.47], p=0.01) and disease stage ≥III (HR: 4.61 [95% CI: 1.32–16.1], p=0.02).ConclusionsNeither the number of extra nodal lesions nor their localization affects prognosis in patients with DLBCL in the rituximab era

Bevacizumab in the 1st line treatment of triple negative metastatic breast cancer patient — case report and review of the literature

Wprowadzenie. Angiogeneza i nadekspresja VEGF (Vascular Endothelial Growth Factor) odgrywają istotną rolę w rozwoju wielu typów nowotworów. Rola bewacyzumabu, humanizowanego przeciwciała anty-VEGF, w leczeniu chorych na rozsianego raka piersi pozostaje niejednoznaczna. Celem pracy jest przedstawienie przypadku chorej na potrójnie ujemnego, rozsianego raka piersi, która odniosła długotrwalą korzyść z immunochemioterapii jako pierwszej linii leczenia. Opis przypadku. U 57-letniej chorej na raka przewodowego piersi prawej, po szerokim wycięciu guza i limfadenektomii pachowej prawostronnej (pT1N0M0) oraz uzupełniającej chemio- i radioterapii, po czterech latach od zakończenia leczenia rozpoznano rozsiew choroby do płuca lewego (dwie zmiany) i węzłów chłonnych śródpiersia. Chora została zakwalifikowana do immunochemioterapii — paklitaksel z bewacyzumabem. W wyniku leczenia uzyskano znamienne zmniejszenie wymiarów zmian przerzutowych. Nie obserwowano poważnych działań niepożądanych terapii, po zakończeniu leczenia paklitakselem kontynuowano podawanie bewacyzumabu w ramach leczenia podtrzymującego. Od października 2009 r. do września 2013 r. chora otrzymała 70 wlewów bewacyzumabu. We wrześniu 2013 r. leczenie zakończono z uwagi na progresję wielkości zmian w płucu lewym, nowych zmian przerzutowych nie obserwowano. Chora została zakwalifikowana do stereotaktycznej radioterapii.Dyskusja. Jak dotąd skuteczność bewacyzumabu w leczeniu pierwszej linii u chorych na rozsianego raka piersi oceniono w trzech randomizowanych badaniach III fazy. We wszystkich tych badaniach stwierdzono znamienne wydłużenie PFS, bez istotnego zysku w zakresie OS. Na podstawie danych z literatury można przypuszczać, że konieczne jest wyodrębnienie podgrupy chorych, które odniosą największą korzyść z leczenia antyangiogennego. Aktualne doniesienia sugerują, ze najpewniej są to chore na potrójnie ujemnego raka piersi, które otrzymują bewacyzumab w skojarzeniu z chemioterapią w pierwszej linii leczenia, podobnie jak opisana przez nas chora.Introduction. Angiogenesis and VEGF (vascular endothelial growth factor) over expression play an important role inthe growth and development of many kinds of cancers. The role of bevacizumab, humanised, anti-VEGF antibody, intreatment of patients with metastatic breast canser (MBC) is still an open question. The aim of this paper is to present a case report of the use of bevacizumab with chemotherapy in the first line treatment of triple negative MBC.Case. We present the case of a 57-year-old woman with infiltrating ductal carcinoma of the right breast (pT1N0M0, TNBC). She underwent wide excision of the tumour with the excision of right axillary lymph nodes, adjuvant chemoterapy and radiotherapy. Four years later metastases in the left lung (two lesions) and mediastinum occured. For this reason the patient started immunochemotherapy — paclitaxel and bevacizumab. She ended paclitaxel after nine cycles, and continued bevacizumab as a maintenance. We observed a marked decrease in size of the metatstatic lesions. No serious adverse events during treatment were noted. From October 2009 to September 2013 the patient received 70 doses of bevacizumab. In September 2013 the treatment was ended due to progression of the size of the lung metastases. No new site of metastases was noted. The patient was considered suitable for stereotactic radiosurgery.Discussion. To date three randomised, multicenter studies, which evaluated effectiveness of adding bevacizumab to chemotherapy were performed. In all trials significant prolongation of progression-free survival (PFS) was observed but with no statistically significant influence on overall survival (OS). The toxicity of the combined treatment was higher. Many experts put a great emphasis on the need to discover a group of patients who will gain a significant benefit from antiangiogenic treatment. Reports in the literature indicate that probably the greatest benefit from adding bevacizumab to the chemotherapy is gained by women with triple-negative breast cancer, who receive bevacizumab as first-line treatment after cancer progression, as our patient described above

Chemotherapy in disseminated thymoma - case report, own experience

Grasiczaki należą do nowotworów, które powstają z tkanki nabłonkowej grasicy. Zabieg chirurgiczny odgrywa główną rolę w leczeniu grasiczaków, ale chemioterapia może znacząco wpływać na polepszenie prognoz dla tej grupy pacjentów. Skuteczna chemioterapia może mieć charakter leczenia neoadjuwantowego przed zabiegiem operacyjnym, uzupełniającego po zabiegu, stanowić element leczenia skojarzonego z radioterapią lub być stosowana w przebiegu rozsiewu choroby. Celem pracy jest przedstawienie przypadku 66-letniego chorego, u którego rozpoznano zaawansowanego grasiczaka i zastosowano z dobrym efektem leczenie systemowe dwóch linii. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 3: 222-226Thymomas are thymic epithelial neoplasms. Surgery plays a major role in thymoma treatment but chemotherapy can significantly improve prognoses for this group of patients. Neoadjuvant chemotherapy (before surgery), adjuvant chemotherapy (after surgery), chemotherapy combined with radiotherapy and palliative chemotherapy in dissemination stage could be required in effective therapy. The aim of this paper is description of the effective systemic second line treatment in the case of 66 years old patient with advanced thymoma. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 3: 222-22

Mnogie nowotwory pierwotne u kobiet nosicielek mutacji genu BRCA1 – dwa przypadki kliniczne

Mutations of BRCA1 and BRCA2 genes account for the majority of hereditary breast and ovarian cancers. So far, risk-reducing salpingo-oophorectomy has been the most effective strategy for gynecological cancer prevention in susceptibility gene mutation carriers. It does not prevent, however, from the occurrence of primary peritoneal cancer. We present two clinical cases of patients with the BRCA1 gene mutation. Both patients had a family history of cancer and both were presenting with metachronic malignances. The first patient, whose mother suffered from breast and ovarian cancer, was diagnosed with left breast cancer in 2004. The patient was 44 years old at diagnosis. Genetic testing revealed the BRCA1 gene mutation. A breast conserving therapy (BCT) was conducted, followed by chemotherapy, radiotherapy and immunotherapy with trastuzumab due to HER2 overexpression. Due to BRCA1 mutation, in November 2005, prophylactic hysterectomy with appendages was performed. Histological examination revealed bilateral ovarian cancer (adenocarcinoma G3) with metastasis to the paraaortal lymph node. The patient received six cycles of chemotherapy: paclitaxel and carboplatin. Ovarian cancer relapsed 3 years later. After that the patient received 5 lines of chemotherapy and finally died due to disease progression in September 2011. The second patient, a 49-year-old woman, was diagnosed with breast cancer in July 2003 and subsequently treated with neoadjuvant chemotherapy, breast conserving surgery and radiotherapy. Genetic testing was also performed and revealed the BRCA1 gene mutation. A year earlier the patient had undergone hysterectomy with appendages due to uterine myomas. Three of her five sisters suffered from breast and ovarian cancer. The patient’s father died of colorectal cancer. The patient remained under surveillance. Because of the increasing level of Ca-125 (since October 2004), PET-CT was performed and revealed a tumor lesion of the peritoneum. Histological examination from the biopsy confirmed primary peritoneal cancer (papillary serous adenocarcinoma – primary peritoneal carcinoma). Reexamination of the tissues from hysterectomy with appendages was also performed and revealed an adenocarcinoma in the right ovary. Pathologic examination excluded metastasis of a breast cancer. Pathomorphology of the ovarian lesion was also different than in the lesions of the peritoneum. Thus, three different tumor types (breast, ovarian and peritoneal cancer) coexisted independently. The patient received chemotherapy: paclitaxel and cisplatin. Later on, due to disease progression she was treated with five consecutive chemotherapy regimens and hormonal therapy. The patient died in January 2008. These case illustrate that genetic diagnosis may be critical for the overall treatment plan.Za większość przypadków dziedzicznego raka piersi i jajnika odpowiadają mutacje genów BRCA. Obecnie najskuteczniejszą metodą prewencji raka jajnika jest obustronne usunięcie przydatków, niegwarantujące jednak zahamowania rozwoju pierwotnego raka otrzewnej. Przedstawiono przypadki dwóch chorych, z dodatnim wywiadem rodzinnym, mutacją genu BRCA1, u których stwierdzono nowotwory metachroniczne. U pierwszej chorej, której matka chorowała na nowotwór piersi i jajnika, w 2004 r. rozpoznano raka piersi lewej. Zastosowano operację oszczędzającą, uzupełniającą chemioterapię, radioterapię oraz immunoterapię trastuzumabem z uwagi na nadekspresję HER2. Ze względu na mutację genu BRCA1 u chorej wykonano operację profilaktycznego usunięcia macicy z przydatkami. Badanie histopatologiczne wykazało ognisko gruczolakoraka w obu jajnikach oraz w węźle chłonnym paraaortalnym. Zastosowano VI cykli chemioterapii: paklitaksel i karboplatyna. Nawrót raka jajnika stwierdzono trzy lata później. Chora otrzymała kolejnych V linii chemioterapii i zmarła w sierpniu 2011 r. z powodu progresji choroby. Druga chora, 49-letnia, leczona od lipca 2003 r. z powodu raka piersi prawej – neoadjuwantowa chemioterapia, BCT, radioterapia. U chorej stwierdzono mutację genu BRCA1. Rok wcześniej usunięto macicę z przydatkami z powodu mięśniaków. Trzy z pięciu sióstr kobiety chorowały na raka piersi i jajnika. Ojciec chorej zmarł z powodu raka jelita grubego. Chora pozostawała pod ścisłą kontrolą. Z powodu narastającego stężenia markera Ca-125 (od października 2004 r.) wykonano PET-TK, stwierdzając nowotworowe zajęcie otrzewnej. Badanie histopatologiczne materiału biopsyjnego wykazało gruczolakoraka otrzewnej, a ponowna ocena materiału z operacji usunięcia macicy z przydatkami, ognisko gruczolakoraka w jajniku prawym. Histopatolog wykluczył przerzut raka piersi i jednoznacznie określił odmienność morfologii zmian w otrzewnej od zmiany w jajniku. U chorej rozpoznano trzy niezależne nowotwory. Zastosowano chemioterapię: cisplatyna i paklitaksel. Następnie, z powodu progresji choroby, zastosowano V kolejnych linii chemioterapii oraz hormonoterapię. Chora zmarła w styczniu 2008 r

The comparison between TP53 gene polymorphisms (c.[215G>C]) homozygotes and heterozygotes in Breast Cancer Patients: A clinicopathological analysis

Purpose: TP53 is a tumor suppressor gene which participates in regulation of cell cycle check points, DNA repair, and apoptosis. The aim of this study was to compare TP53 germ line gene polymorphisms (c.[215G>C]) wild – type homozygotes GG with heterozygotes GC according to clinicopathological factors.Methods: We reviewed the medical records of 87 (22% TP53 gene homozygotes and 78% heterozygotes) breast cancer patients who were diagnosed and treated in COI in Gliwice. Polymorphism profile was assessed by RFLP-PCR technique.Results: The presence of lobular invasive carcinoma was observed insignificantly more often in homozygotes, especially in the group of patients at the age below 50 years (29% vs. 4%, p = 0.095). Patients being TP53 gene heterozygotes had larger tumor size (T > 2) than homozygotes (16% vs. 5%, p = 0.450). There was observed a tendency to the presence of lymph node metastases (53% vs. 34%, p = 0.182) and higher Ki67 (> 20%) (69% vs. 46%, p = 0.209) in TP53 gene homozygotes. HER2 overexpression was associated with TP53 heterozygotes, especially in the group of patients at the age above 50 years (33% vs. 8%, p = 0.144). A negative receptor status was reported more frequently in homozygotes (43% vs.21%, p = 0.340) in patients with age below 50 years. Similarly higher histological grade G3 was detected more often in homozygotes in patients at the age below 50 years (80% vs. 33%, p = 0.130).Conclusion: TP53 gene homozygotes and heterozygotes differ from each other in respect of clinicopathological factors such as: histological type, lymph node metastases, higher Ki67 (> 20%), histological grade G3, ER/PR status, tumor size (T > 2), HER2 overexpression, cancer in family history and diabetes. Patient’s age was associated with the pathological characteristics of tumor