Małżoraczki i otwornice ze środkowego miocenu zachodniego brzegu Zatoki Suezkiej

The microfauna described here come from the marine sediments of the Miocene Hommath Formation, from the west coast of the Gulf of Suez. Fifty five ostracod species have been distinguished including five new ones. The co-occurring foraminifera served as stratigraphical 'and ecological indicators. The age of the fauna has been determined as Middle Miocene though with hesitation. A similar assemblage of microfauna, especially ostracodes has been found in Miocene sediments from the Sirte Basin of Central Libya.Przedmiotem pracy są małżoraczki z osadów mioceńskich występujących na zachód Zatoki Suezkiej (Egipt). Dla określenia ich wieku i środowiska wykorzystano towarzyszące im otwornice. Do celów porównawczych użyto też mikrofauny ze zbiorów pierwszej autorki częściowo przez nią już opisanej (Bismuth et al. 1978, Szczechura 1980). Fauna ta pochodzi z mioceńskiej Formacji Marada z Basenu Syrty (Libia) (fig. 1). Próbki z Egiptu pochodzą z dwóch odsłonięć (x₁ i x₂) z rejonu Gabal Akheider (fig. 2, 3, 4), z osadów uchodzących za południowo-zachodnie przedłużenie Formacji Hommath. Formację tę zaliczano do środkowego bądź górnego miocenu. Opisano 56 taksonów małżoraczków (Tabela 1, pls. 1—12), w tym 4 nowe gatunki: Cytherelloidea sissinghi, Neomonoceratina ruggierii, N. keiji i Hemicyprideis aegyptiaca. Małżoraczki nie pozwalają jednoznacznie określić wieku osadów. Jednakże spotykana tu Pokornyella minor, znana dotąd z oligocenu i dolnego miocenu i Loculicytheretta libyca obecna jedynie w osadach dolnego i środkowego miocenu, obok gatunków występujących wyłącznie w osadach dolnego i środkowego miocenu i/albo pliocenu tj. Cytherella libyaensis, Chrysocythere cataphracta cataphracta, Keijella africana i Falsocythere maccagnoi, pozwalają sądzić, że reprezentowany jest tu środkowy miocen. Także otwornice sugerują środkowomioceński wiek osadów; Mississippina neagui znana jest dotąd tylko z tego poziomu, a Borelis melo przekracza jego dolną i górną granicę, prawdopodobnie bardzo nieznacznie. Wśród małżoraczków równowiekowych osadów z miocenu Libii obecna jest Ruggieria micheliniana (Bosquet), charakterystyczna dla dolnego miocenu Europy i Azji (Turcji) i Paleocosta ocellata Ciampo opisana ze środkowego miocenu Europy. Gatunki te dodatkowo przemawiają za przynależnością badanych tutaj osadów do raczej starszego niż młodszego miocenu. Bardziej jednoznacznie, zarówno małżoraczki jak i otwornice, zdają się określać warunki środowiska; wskazują one na wody normalnie zasolone, tropikalne, płytkie (litoralne) i raczej niespokojne, będące być może pod wpływem upwellingów. Jest jednak bardzo prawdopodobne, że posiadane próbki mikrofaunistyczne są dalece zmodyfikowane w stosunku do biocenozy, a tym samym z rezerwą należy przyjmować sugerowaną przez nie interpretację środowiska. Z rozprzestrzenienia opracowanych małżoraczków wynika, że znaczna większość gatunków ograniczona jest do obszaru śródziemnomorskiego, a tylko nieliczne rodzaje (Cistacythereis, Chrysocythere, Keijella, Falsocythere, Paijenborchellina i Loculicytheretta) ograniczone są do tego obszaru, bądź przekraczają go w kierunku południowo-wschodnim i południowo-zachodnim, Te ostatnie zdają się wywodzić w większości z Afryki północnej, a następnie migrować do Europy południowej przypuszczalnie przez Bliski Wschód. Na uwagę zasługuje znaczne podobieństwo mikrofauny miocenu Egiptu i Libii; ponad 70% wspólnych gatunków małżoraczków sugeruje zarówno podobne środowisko jak i podobny wiek osadów

Późnoalbskie - wczesno/środkowocenomańskie małżoraczki z Płaskowyżu Pólnocnej Galali (Egipt)

Middle Cretaceous ostracodes from two sections in the Northern Galala Plateau, western coastal Gulf of Suez (Egypt) are presented. 30 species have been recorded, of which 4 are new: Asciocythere galalaensis, Perissocytheridea ignota, Eocytheropteron pecteniferum and ?Spinoleberis calcalifera. Most of the species have been known so far from the Albian and/or Cenomanian of the South Tethys, especially the Near East. No species common for these ages from the North and South Tethys i.e. Africa and Europe, have been found. Ostracode associations probably show the late Albian to early/mid-Cenomanian age. The distribution is related to fluctuating conditions within the studied area, from euhaline to brackish/shallow water environments.Opracowano małżoraczki z osadów środkowej kredy, występujących na zachodnim brzegu Zatoki Suezkiej (Egipt). Małżoraczki pochodzą z dwóch odsłonięć (Ras El Abd i Khashm El Galala) (figs. 1—3) z osadów, których dolna część zaliczana jest do facji Piaskowców. Nubijskich, a górna część — do formacji Galala. W oparciu o otwornice Abd-Elshafy i Atta (w druku a, b) zaliczyli dolną część osadów do dolnego cenomanu natomiast górną do górnego cenomanu. Opisano 30 gatunków małżoraczków, w tym 4 nowe: Asciocythere galalaensis, Perissocytheridea ignota, Eocytheropteron pecteniferum i Spinoleberis calcalifera. Analiza ilościowego i jakościowego rozprzestrzenienia małżoraczków pozwoliła wydzielić 2 zespoły (jeden zdominowany przez Cytherella, drugi zdominowany przez Perissocytheridea), występujące przemiennie w badanych profilach (fig. 4) i pozwalające wydzielić 4 ekozony. Uważa się, że wydzielone ekozony są odbiciem fluktuacji w zasoleniu, dynamice i głębokości zbiornika; ekozona z wyraźną obecnością Cytherella odpowiada środowisku morskiemu (euhalinowemu), natomiast ekozona z Perissocytheridea charakteryzuje środowisko brakiczne. Wyróżnione ekozony pokrywają się w znacznym stopniu z biozonami wyróżnionymi w badanych odsłonięciach w oparciu o otwornice (Abd-Elshafy i Atta, w druku b). Małżoraczki sugerują jednak nieco starszy wiek osadów (figs. 2, 3), tj. górnoalbski — wczesno/środkowocenomański. Uznaje się, że ekozona 1 (w oparciu o małżoraczki zaliczona do albu) reprezentuje środowisko regresywne, natomiast ekozona 2 (?3) (na podstawie małżoraczków zaliczona do cenomanu) wyraża stopniowe tendencje w kierunku otwartego morza. Sugerowane tendencje w rozwoju środowiska środkowokredowego są w zgodzie z proponowanymi „krzywymi transgresji-regresji” dotyczącymi albu-turonu na Środkowym i Dalekim Wschodzie opracowanymi przez Riché i Přestat (1980). Z rozprzestrzenienia regionalnego badanych małżoraczków wynika, że są one ograniczone do Afryki północnej i Bliskiego Wschodu, wykazując większe podobieństwo do synchronicznych małżoraczków z tego drugiego obszaru. Należą one zatem do północnoafrykańsko-bliskowschodniej prowincji małżoraczkowej wydzielonej przez Babinot (1985)

Impacts of ZnO as a nanofertilizer on fenugreek: some biochemical parameters and SCoT analysis

Abstract Background Zinc oxide nanoparticles (ZnO NPs) can be considered as nanofertilizer providing zinc as an essential micronutrient for plant growth and production at specific safe dose, however, above this dose; ZnO NPs induce oxidative stress. The present research aimed to evaluate some physiological and molecular effects of ZnO NPs on Trigonella foenum-graecum (fenugreek) plant. Results The ZnO NPs were applied at five different concentrations (10, 20, 30, 40, and 50 mg/l) via soaking fenugreek seeds for 24 h. Fenugreek seedlings were harvested after 14 days for biomass and biochemical analyses. The results revealed that increasing ZnO NPs concentration led to a significant increase in all measured parameters until peaked at 30 mg/l; after that, a decline trend was detected. However, malondialdehyde (MDA) increased significantly just at higher concentrations of ZnO NPs (40 and 50 mg/l). In addition, genetic variation measure using start codon targeted (SCoT) markers revealed that ZnO NP treatments exhibited limited genetic variation. Conclusion Results showed that treatment with ZnO NPs at 30 mg/l can improve biomass, bioactive compounds, and antioxidant activity of fenugreek seedlings, besides being safe for DNA. So, this concentration could be a decent nanofertilizer for fenugreek plant

Nutritional impact of nano zeolite, probiotic, and fatty acids as feed additives on health status of Nile tilapia (Oreochromis niloticus)

Abstract For human consumption, fish is a good and affordable source of several crucial elements. Growing aquaculture management and output is always necessary. Therefore, this study was designed to evaluate the effect of probiotics, nano zeolite, and/or medium chain fatty acids (MCFA) on fish health and the chemical composition of the fish body. The experimental fish were distributed into eight groups. T1: Control group fed the basal diet without feed additives, T2: Nano zeolite at a rate of 2 mg/kg diet, T3: Pedococcus at a rate of 2 gm kg diet, T4: Medium chain fatty acids used according to produced company recommendation at a rate of 3.5 gm/kg diet, T5: Nano zeolite (2 mg/kg diet) + Pedococcus (2 mg/kg diet), T6: Nano zeolite (2 mg/kg diet) + Medium chain fatty acids (3.5 gm/kg diet), T7: Pedococcus (2 mg/kg diet) + Medium chain fatty acids (3.5 gm/kg diet), and T8: Nano zeolite (2 mg/kg diet) + Pedococcus (2 mg/kg diet) + Medium chain fatty acids (3.5 gm/kg diet). The obtained results showed an insignificant difference in the body composition of Nile tilapia fish fed feed additives alone or in combination. Moreover, the feed additives did not affect the health status of fish, as indicated by normal liver and kidney functions