Leki immunomodulacyjne a ciąża w stwardnieniu rozsianym

Stwardnienie rozsiane częściej występuje u kobiet, a szczyt zachorowań przypada na wiek rozrodczy. Dlatego zagadnienie ciąży w stwardnieniu rozsianym jest szczególnie ważnym tematem. Leczenie immunomodulujące, które hamuje przebieg stwardnienia rozsianego, może wpływać na planowanie ciąży, koncepcję, samą ciążę oraz płód. W ostatnich latach opublikowano kilka analiz dotyczących tego problemu, a uzyskane dane zmieniają ocenę bezpieczeństwa terapii immunomodulacyjnej u pacjentek, które planują ciążę lub są w ciąży. Leki I linii mają wysoki profil bezpieczeństwa stosowania u kobiet w wieku rozrodczym zarówno pod względem ich wpływu na sam przebieg ciąży, jak i na dziecko. Leki II linii są mniej bezpieczne, jednak również nie zwiększają istotnie ryzyka wystąpienia wad wrodzonych u dziecka. Natomiast dane na temat ich wpływu na sam przebieg ciąży są niewystarczające. Trwają obserwacje najnowszych leków odnośnie do ciąży, ale obecne dane nie pozwalają jeszcze ostatecznie określić ich wpływu na ciążę i płód. Mimo wzrostu obserwacji o bezpieczeństwie terapii immunomodulacyjnej u chorych na stwardnienie rozsiane decyzje dotyczące stosowanego leczenia zawsze powinny uwzględniaćpoczęcie i ciążę

Równoczesne zajęcie ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego jako początkowa manifestacja ziarniniakowatości z zapaleniem naczyń (GPA)

Ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń (GPA, granulomatosis with polyangiitis) jest martwiczym, układowym zapaleniem naczyń małego i średniego kalibru ze współtworzeniem się ziarniniaków w różnych narządach. Choroba obejmuje najczęściej górne i dolne drogi oddechowe oraz nerki. Układ nerwowy jest zajęty w 20–54% przypadków, z czego tylko 4–11% dotyczy ośrodkowego układu nerwowego. W surowicy stwierdza się obecność przeciwciał przeciwko cytoplazmie neutrofilów o cytoplazmatycznym typie świecenia w immunoflourescencji pośredniej. Standardowe leczenie obejmuje podawanie dużych dawek glikokortykosteroidów we wlewach dożylnych w połączeniu z cyklofosfamidem. W pracy przedstawiono opis 55-letniego mężczyzny z równoczesnym zajęciem obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego o ostrym przebiegu jako początkowej manifestacji GPA