Porównanie wyników leczenia chorych z niepowikłanym zawałem serca oraz zawałem z obecnością wstrząsu kardiogennego, leczonych angioplastyką wieńcową. Analiza z Rejestru ZABRZE

Wstęp: Wstrząs kardiogenny (CS) jest najczęstszą przyczyną zgonu u pacjentów hospitalizowanych z powodu ostrego zawału serca. Celem pracy było porównanie wyników leczenia chorych z niepowikłanym zawałem serca oraz zawałem z obecnością CS, poddanych angioplastyce wieńcowej. Materiał i metody: Analizą objęto 79 chorych z CS i 588 chorych bez CS, leczonych angioplastyką wieńcową w ostrym zawale serca. Wyniki: Chorzy z CS byli starsi (59,7 &plusmn; 11,3 lat vs. 56,3 &plusmn; 11,3 lat; p = 0,014), czas trwania bólu zawałowego był u nich dłuższy (6,1 &plusmn; 5,2 h vs. 4,3 &plusmn; 2,6 h; p = 0,004) , przebyli już zawał serca (32,1% vs. 20,1%; p = 0,017), częściej występowała u nich wielonaczyniowa choroba wieńcowa (72,1% vs. 48,0%; p < 0,0001). Skuteczność angioplastyki była niższa u chorych z CS (TIMI 3 u 65,0% vs. 92,3%; p < 0,0001). Pacjenci z CS charakteryzowali się niższą frakcją wyrzutową lewej komory serca (40% &plusmn; 9% vs. 45% &plusmn; 8%; p < 0,0001). Pilnego zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego wymagało 7,6% chorych z CS w porównaniu z 0,7% chorych bez CS (p < 0,0001). U pacjentów z CS częściej występowało krwawienie do przewodu pokarmowego (6,3% vs. 0,2%; p < 0,0001). Śmiertelność wewnątrzszpitalna była wyższa w wypadku osób z CS (38,0% vs. 1,9%; p < 0,0001), ale ulegała zmniejszeniu do 19,2% po skutecznej angioplastyce. Wnioski: Czynnikami wpływającymi na rozwinięcie się CS w ostrym zawale serca są: starszy wiek, przebyty zawał serca, niższa frakcja wyrzutowa lewej komory serca oraz obecność wielonaczyniowej choroby wieńcowej. Uzyskanie prawidłowego przepływu przez tętnicę wieńcową istotnie redukuje śmiertelność u chorych z CS w przebiegu ostrego zawału serca. Poprzedzające PTCA leczenie trombolityczne nie wpływa na przebieg CS, a potencjalne korzyści wynikające z wcześniejszego udrożnienia tętnicy są ograniczone przez powikłania krwotoczne

Porównanie wyników leczenia chorych z niepowikłanym zawałem serca oraz zawałem z obecnością wstrząsu kardiogennego, leczonych angioplastyką wieńcową. Analiza z Rejestru ZABRZE

Wstęp: Wstrząs kardiogenny (CS) jest najczęstszą przyczyną zgonu u pacjentów hospitalizowanych z powodu ostrego zawału serca. Celem pracy było porównanie wyników leczenia chorych z niepowikłanym zawałem serca oraz zawałem z obecnością CS, poddanych angioplastyce wieńcowej. Materiał i metody: Analizą objęto 79 chorych z CS i 588 chorych bez CS, leczonych angioplastyką wieńcową w ostrym zawale serca. Wyniki: Chorzy z CS byli starsi (59,7 &plusmn; 11,3 lat vs. 56,3 &plusmn; 11,3 lat; p = 0,014), czas trwania bólu zawałowego był u nich dłuższy (6,1 &plusmn; 5,2 h vs. 4,3 &plusmn; 2,6 h; p = 0,004) , przebyli już zawał serca (32,1% vs. 20,1%; p = 0,017), częściej występowała u nich wielonaczyniowa choroba wieńcowa (72,1% vs. 48,0%; p < 0,0001). Skuteczność angioplastyki była niższa u chorych z CS (TIMI 3 u 65,0% vs. 92,3%; p < 0,0001). Pacjenci z CS charakteryzowali się niższą frakcją wyrzutową lewej komory serca (40% &plusmn; 9% vs. 45% &plusmn; 8%; p < 0,0001). Pilnego zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego wymagało 7,6% chorych z CS w porównaniu z 0,7% chorych bez CS (p < 0,0001). U pacjentów z CS częściej występowało krwawienie do przewodu pokarmowego (6,3% vs. 0,2%; p < 0,0001). Śmiertelność wewnątrzszpitalna była wyższa w wypadku osób z CS (38,0% vs. 1,9%; p < 0,0001), ale ulegała zmniejszeniu do 19,2% po skutecznej angioplastyce. Wnioski: Czynnikami wpływającymi na rozwinięcie się CS w ostrym zawale serca są: starszy wiek, przebyty zawał serca, niższa frakcja wyrzutowa lewej komory serca oraz obecność wielonaczyniowej choroby wieńcowej. Uzyskanie prawidłowego przepływu przez tętnicę wieńcową istotnie redukuje śmiertelność u chorych z CS w przebiegu ostrego zawału serca. Poprzedzające PTCA leczenie trombolityczne nie wpływa na przebieg CS, a potencjalne korzyści wynikające z wcześniejszego udrożnienia tętnicy są ograniczone przez powikłania krwotoczne

Wpływ palenia tytoniu na wczesne wyniki leczenia chorych z zawałem serca za pomocą agioplastyki wieńcowej

Wstęp: Palenie tytoniu należy do głównych czynników ryzyka wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych. Niewiele jest prac oceniających wpływ wykonania angioplastyki w ostrej fazie zawału (PCI) na przebieg wewnątrzszpitalny w grupach chorych palących i niepalących. Celem pracy była analiza porównawcza powyższych chorych leczonych za pomocą PCI w zawale serca. Materiał i metody: Analizie poddano kolejnych 1176 pacjentów z zawałem serca leczonych od stycznia 1998 r. do grudnia 2002 r., u których wykonano zabieg PCI. W grupie palących znajdowało się 750 (63,8%) chorych, a w grupie niepalących 426 osób (36,2%). Wyniki: Chorzy palący byli młodsi i rzadziej płci żeńskiej. Analizując występowanie czynników ryzyka, stwierdzono, że u chorych palących nadciśnienie tętnicze oraz cukrzyca występują rzadziej. Wstrząs kardiogenny obserwowano rzadziej u osób palących (16,0% vs. 8,0%; p < 0,001). Wśród chorych palących zmiana zamykająca światło naczynia częściej była obecna w prawej tętnicy wieńcowej. U pacjentów palących rzadziej występowała wielonaczyniowa choroba wieńcowa. Spośród chorych palących zmarło 3,7%, a spośród niepalących 8,5%; p = 0,00061. Po uwzględnieniu innych czynników palenie tytoniu nie było niezależnym czynnikiem związanym ze śmiertelnością (iloraz szans: 0,57; 95% przedział ufności: 0,24&#8211;1,47; p = 0,26). Wnioski: Lepsze rokowanie chorych palących z zawałem serca poddanych angioplastyce wieńcowej wynika głównie ze stwierdzanych różnic charakteryzujących obie grupy, a mających decydujący wpływ na przebieg zawału serca. (Folia Cardiol. 2003; 10: 743&#8211;749

Wpływ wyjściowego przepływu w tętnicy odpowiedzialnej za zawał na wyniki leczenia chorych z ostrym zawałem serca, u których zastosowano streptokinazę przed angioplastyką wieńcową

Wstęp: Podstawą każdej reperfuzyjnej terapii w ostrym zawale serca jest jak najwcześniejsze pełne przywrócenie przepływu krwi w tętnicy dozawałowej (IRA), gdyż tylko w ten sposób można poprawić wyniki bezpośrednie i odległe. Wykonywanie angioplastyki wieńcowej (PCI) po terapii trombolitycznej jest od lat kontrowersyjną metodą leczenia. Celem pracy była ocena wpływu stopnia drożności IRA po leczeniu trombolitycznym na wyniki angioplastyki i wybrane parametry przebiegu wewnątrzszpitalnego u chorych z zawałem serca. Materiał i metody: Analizie poddano kolejnych 332 chorych z zawałem serca niepowikłanym wstrząsem kardiogennym (średni wiek - 55,9 &plusmn; 10,6 lat, w tym 77% mężczyzn), leczonych od stycznia 1998 r. do czerwca 2002 r., u których wykonano zabieg PCI poprzedzony leczeniem streptokinazą. Zalecano podanie streptokinazy w szpitalach kierujących, jeżeli przewidywany czas transportu przekraczał 60 minut. Wyniki: Skuteczność zabiegu angioplastyki istotnie wzrastała u chorych z wyjściowo drożną tętnicą dozawałową, sięgając 99% u chorych z wyjściowym przepływem TIMI 3 (p = 0,0088). U 87% chorych z wyjściowo zamkniętą tętnicą zabieg angioplastyki pozwolił w pełni udrożnić naczynie. Tylko u 1 chorego z wyjściowym przepływem TIMI 3 zabieg angioplastyki pogorszył przepływ do TIMI 2. Częstość powikłań, jak również śmiertelność wewnątrzszpitalna, nie różniły się istotnie w badanych grupach. Wnioski: Połączenie leczenia streptokinazą i zabiegu angioplastyki u chorych transportowanych do ośrodka referencyjnego wiąże się z wysokim końcowym odsetkiem drożnych tętnic i może być skuteczną metodą leczenia zawału serca. Angioplastyka u chorych z drożną tętnicą wieńcową, po leczeniu streptokinazą, nie pogarsza wyników leczenia. (Folia Cardiol. 2003; 10: 467&#8211;474

Leczenie zaburzeń lipidowych u chorych z przewlekłym zespołem wieńcowym i z ostrym zespołem wieńcowym

Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne (ESC) i Europejskie Towarzystwo Miażdżycowe (EAS) opublikowały w 2019 roku nowe wytyczne, wyznaczając nowe docelowe stężenia frakcji cholesterolu lipoprotein o małej gęstości (LDL‑C) dla wszystkich pacjentów z chorobami sercowo‑naczyniowymi (ChSN) lub czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego (SN). Szczególny nacisk położono na znaczenie uzyskania celu terapeutycznego u chorych z zawałem serca oraz pacjentów poddawanych przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI), jako że u tych chorych ryzyko ponownego zdarzenia SN jest istotnie zwiększone. Przedstawiony konsensus przedstawia propozycje leczenia hipolipemizującego u tych chorych opracowane na podstawie wspomnianych wytycznych oraz autorski schemat postępowania w grupie ekstremalnego ryzyka SN, a także pomysł powołania przy pracowniach hemodynamiki poradni lipidowych z myślą o najtrudniejszych chorych z zaburzeniami gospodarki lipidowej.Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne (ESC) i Europejskie Towarzystwo Miażdżycowe (EAS) opublikowały w 2019 roku nowe wytyczne, wyznaczając nowe docelowe stężenia frakcji cholesterolu lipoprotein o małej gęstości (LDL‑C) dla wszystkich pacjentów z chorobami sercowo‑naczyniowymi (ChSN) lub czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego (SN). Szczególny nacisk położono na znaczenie uzyskania celu terapeutycznego u chorych z zawałem serca oraz pacjentów poddawanych przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI), jako że u tych chorych ryzyko ponownego zdarzenia SN jest istotnie zwiększone. Przedstawiony konsensus przedstawia propozycje leczenia hipolipemizującego u tych chorych opracowane na podstawie wspomnianych wytycznych oraz autorski schemat postępowania w grupie ekstremalnego ryzyka SN, a także pomysł powołania przy pracowniach hemodynamiki poradni lipidowych z myślą o najtrudniejszych chorych z zaburzeniami gospodarki lipidowej

Chorzy trudni nietypowiNiepełna odpowiedź na podwójne leczenie przeciwpłytkowe u kobiety uczulonej na klopidogrel

In the present report we describe a 70-year-old woman after antimitotic stent implantation who developed an allergy to clopidogrel. We monitored her platelet activity while on different drug regimes and at different time points during the allergic reaction. Tests showed incomplete platelet inhibition by acetylsalicylic acid and clopidogrel (dual antiplatelet drug resistance) during the acute allergic reaction with gradual improvement together with patient clinical status

Assessment of the Level of Anxiety for COVID-19 Vaccinations

Research published especially in the last decade indicates the influence of anxiety on the human decision-making process. This study analyzes the anxiety among individuals who decided to undergo vaccinations for COVID-19. The study assesses that the level of education, especially medical education, age, and gender, had an influence on the level of anxiety in terms of vaccination situations. The STAI self-assessment questionnaire was used. The study was conducted anonymously using the paper-pencil method during two rounds of vaccination; therefore, the respondent sample included mainly medical personnel and elderly people. A total of 898 questionnaires were issued. Age did not affect the trait and state of anxiety, but highly educated people tested during vaccination had a lower anxiety level. Gender had no influence on the trait but did influence the state of anxiety. Overall, women were the group that exhibited a higher level of anxiety than men. Nurses were particularly vulnerable to the negative effects of situational medication in this group