Merkel cell carcinoma (MCC) – neuroendocrine skin cancer

Merkel cell carcinoma (MCC) is a rarely occurring skin cancer of high malignancy. It develops, most probably, from the neuroendocrine cells (Merkel’s cells). The most frequent location of this cancer is the skin of the head and neck (44–48% of cases), and then in the skin of the upper limbs (about 19% of cases) and then the lower limbs (16–20% of cases). The aetiology of this cancer is unknown, yet some role in its pathogenesis is played by ultraviolet light and immunosuppression. The basis of therapy in cases with locoregional spread is surgical intervention, whilst in more advanced cases, an effective systemic treatment is possible with the use of molecularly targeted therapies. This paper presents the current treatment possibilities in patients with Merkel cell carcinoma

Postępy w leczeniu systemowym zaawansowanych mięsaków tkanek miękkich

Leczenie systemowe mięsaków tkanek miękkich (MTM) jest istotnym elementem terapii w chorobie kwalifikującej się do skojarzonego leczenia o założeniu radykalnym oraz stanowi podstawę leczenia choroby nieresekcyjnej lub z przerzutami. Możliwości leczenia MTM są ograniczone i przez wiele lat postęp w tej dziedzinie był niewielki, a podstawowymi lekami stosowanymi w tym wskazaniu były i nadal pozostają antracykliny i środki alkilujące. Badania kliniczne z nowymi lekami są w przypadku MTM trudne z powodu heterogenności tych nowotworów oraz w związku z ich rzadkim występowaniem. W ciągu ostatniego dwudziestolecia badanych jest i było wiele substancji w tym wskazaniu, w tym leków ukierunkowanych molekularnie. Wielkim sukcesem okazał się imatynib w leczeniu nowotworów podścieliskowych przewodu pokarmowego (GIST). Kolejno zostały zbadane i dopuszczone do stosowania inne leki w MTM, na przykład sunitynib i regorafenib w leczeniu GIST, pazopanib w leczeniu innych niż GIST MTM, trabektedyna i olaratumab w leczeniu MTM. Dostępne są już także pierwsze doniesienia o skuteczności immunoterapii w leczeniu niektórych podtypów MTM

Advances in systemic treatment of advanced soft tissue sarcomas

Systemic treatment in soft tissue sarcoma (STS) is an important element of therapy in a disease eligible for combined treatment with a radical intention and is the basis for the treatment of an unresectable or metastatic disease. The possibilities of treating STS are limited and for many years progress in this area was minor and the main drugs used in this indication were and still remain anthracyclines and alkylating agents. Clinical trials with new drugs are difficult for STS due to the heterogeneity of these tumours and due to their rare occurrence. Over the past two decades, there have been tested many substances in this indication, including molecularly targeted drugs. Great success was imatinib in the treatment of gastrointestinal stromal tumours (GIST). Other drugs in STS have been tested and approved for use, e.g. sunitinib and regorafenib in the treatment of GIST, pazopanib in the treatment of non-GIST STS, trabectedin and olaratumab in the treatment of STS. First reports on the effectiveness of immunotherapy in the treatment of rare subtypes of STS are also available