Tamoxifen — no longer a golden standard for adjuvant therapy in the treatment of premenopausal patients with hormone-sensitive breast cancer

For several decades, in breast cancer patients with a luminal subtype, tamoxifen has been the main endocrine therapy in adjuvant setting in both pre- and postmenopausal women. However, it may be suboptimal in some premenopausal patients. The results of prospective, randomised studies SOFT/TEXT clearly demonstrated that the combination of OFS with TAM or IA is more effective than monotherapy TAM in breast cancer premenopausal women with hormone-sensitive early breast cancer and a high risk of recurrence

Sentinel lymph node biopsy in breast cancer patients treated with induction chemotherapy should be performed after the completion of chemotherapy

Sentinel lymph node biopsy in patients with early breast cancer treated with breast conserving therapy is currently a standard treatment. SLN biopsy allows to resign from the resection of the axillary lymph nodes and thus, to reduce the risk of complications and to improve the quality of life of the patients. The objective of preoperative chemotherapy is to decrease the scope of surgery both within the primary focus of the tumour and in the axillary lymph nodes. The results of the research carried out so far indicate that SLN biopsy, after a preoperative chemotherapy in patients at the N0 and N1–2 clinical stage is credible and in allows many of them to avoid the resection of axillary lymph nodes. Therefore there are rational arguments justifying SLN biopsy after the completion of preoperative chemotherapy

Consolidation therapy in advanced non-small cell lung cancer

Standardowym postępowaniem w zaawansowanym niedrobnokomórkowym raku płuca jest paliatywna chemioterapia, ale jej wyniki nie są zadowalające. W większości przypadków przeprowadza się kilka cykli leczenia, ponieważ nie ma dowodów, że przedłużanie go przynosi istotną kliniczną korzyść. W ostatnich latach duże zainteresowanie wzbudziło nowe podejście do leczenia podtrzymującego, polegające na jego kontynuowaniu z użyciem leków cytotoksycznych o udowodnionej skuteczności w II linii leczenia, takich jak docetaksel i pemetreksed lub leków molekularnie ukierunkowanych (erlotynib, gefitynib, cetuksymab i bewacyzumab). W pracy przedstawiono obecny stan wiedzy dotyczący tej strategii leczniczej, uwzględniający wyniki najważniejszych badań klinicznych z losowym doborem chorych oraz ich metaanaliz. Pneumonol. Alergol. Pol. 2010; 78, 6: 439-444Standard management of advanced non-small cell lung cancer includes palliative chemotherapy, but its efficacy is modest. In most cases a few cycles of palliative chemotherapy are administered, as there is no evidence of benefit associated with prolonged treatment. Recently, there is an interest in a new approach including treatment continuation using cytotoxic compounds of proved efficacy in second-line treatment, such as docetaxel and pemetrexed, or targeted agents (erlotinib, gefitinib, cetuximab and bevacizumab). This review presents the current knowledge on this therapeutic strategy including the results of most relevant phase III studies and their metaanalyses. Pneumonol. Alergol. Pol. 2010; 78, 6: 439-44

Uniformed service officers’ age as a variable differentiating the perception of counterproductive work behaviors

Szeliga-Duchnowska Anna, Szewczyk Mirosława, Uniformedservice officers’ age as a variable differentiatingthe perception of counterproductive work behaviors. „Kultura– Społeczeństwo – Edukacja” nr 2(14) 2018, Poznań2018, pp. 205–219, Adam Mickiewicz University Press.ISSN 2300-0422. DOI 10.14746/kse.2018.14.15.At the foundation of this research lies the belief that theage can directly differentiate the perception of counterproductivework behaviors. The aim of the article is toidentify and present the relationship between age andthe perception of counterproductive work behaviors. Thesurvey research was carried out in June 2017, with theuse of Internet-based survey questionnaire (CAWI). Therewere altogether 198 officers examined. The results confirmthe existence of variety counterproductive behaviors accordingto the classification proposed by P.E. Spector. Theanalysis results confirm the appearance of dependence betweenthe age of officers and their perception of counterproductivebehaviors. The conclusions which come fromthe research can have significant implications to superiorsin the scope of prophylactic actions aimed against counterproductivebehaviors

Podwójna blokada HER2 w okołooperacyjnym leczeniu chorych na HER2-dodatniego raka piersi: rola pertuzumabu

Trastuzumab i pertuzumab należą do grupy humanizowanych przeciwciał monoklonalnych klasy IgG1, wytwarzanych z zastosowaniem technologii rekombinacji DNA. Synergizm działania obu przeciwciał wynika z ich odmiennego punktu uchwytu: trastuzumab wiąże subdomenę IV receptora HER2 i blokuje sygnały niezależne od ligandu, podczas gdy pertuzumab wiąże subdomenę II tego receptora i blokuje sygnały zależne od ligandu. Dołączenie pertuzumabu do trastuzumabu i chemioterapii w przedoperacyjnym leczeniu chorych na HER2-dodatniego rakapiersi zwiększa odsetek całkowitych odpowiedzi patologicznych bez nasilenia objawów niepożądanych. Wykazano również, że u chorych na raka piersi uzyskanie całkowitej odpowiedzi patologicznej pod wpływem leczenia przedoperacyjnego może się przekładać na poprawę parametrów przeżycia

Gene signature as a prognostic factor in breast cancer

W ostatnich latach pojawiła się w onkologii koncepcja „medycyny personalizowanej” obejmującej indywidualny dobór strategii leczenia, co w ma założeniu zwiększyć korzyść terapeutyczną i zmniejszyć ryzyko powikłań. Największe nadzieje w tej dziedzinie wiąże się z opracowaniem „podpisów” („profili”) molekularnych o dużej wartości rokowniczej i predykcyjnej. Nowotworem, w którym badania te są najbardziej zaawansowane, jest rak piersi, przy czym głównym celem badań jest wyodrębnienie kategorii chorych z grupy niskiego ryzyka, u których można by uniknąć stosowania pooperacyjnej chemioterapii. Dotychczasowe wyniki wskazują, że profile molekularne są bardziej wiarygodnymi czynnikami rokowniczymi niż dotychczas stosowane wskaźniki kliniczno-patomorfologiczne. Już obecnie w zaleceniach konferencji St. Gallen, Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ASCO) oraz amerykańskiej sieci onkologicznej NCCN dopuszcza się możliwość stosowania profili molekularnych w określeniu ryzyka nawrotu u chorych z niejednoznacznymi wskazaniami do uzupełniającej chemioterapii. Nadal jednak, w związku z retrospektywnym charakterem dotychczasowych badań oraz niewielką liczebnością badanych grup chorych, wartość profili molekularnych jest niejednoznaczna i wymaga weryfikacji w dużych prospektywnych badaniach klinicznych.Within the last years a concept of personalized medicine including individual treatment selection has appeared in oncology. This approach is hoped to increase treatment efficacy and decrease its toxicity. Most interest in this area attracts the development of molecular signatures (molecular profiles) with prognostic and predictive value. In this area, the most extensively studied malignancy is breast cancer, and the investigations have been focused on selection of low-risk groups of patients in whom postoperative chemotherapy may be avoided. The available data indicate that molecular profiles may carry stronger prognostic value than currently used clinical and pathological factors. Already now, the guidelines of St. Gallen conference, American Society of Clinical Oncology (ASCO) and National Comprehensive Cancer Network (NCCN) allow applying molecular profiles to predict prognosis in patients with ambiguous indications to adjuvant chemotherapy. However, due to retrospective nature of the studies to date and small series of patients, the real value of these assays is uncertain and warrants validation in large prospective studies

Tamoksyfen nie jest już złotym standardem w uzupełniającym leczeniu chorych na hormonowrażliwego raka piersi przed menopauzą

Od kilkudziesięciu lat hormonoterapia z udziałem tamoksyfenu (TAM) stanowi główną metodę uzupełniającego leczenia podtypu luminalnego raka piersi zarówno u chorych przed menopauzą, jak i po menopauzie. Wydaje się jednak, że u części chorych przed menopauzą postępowanie to może być suboptymalne. Wyniki prospektywnych badań z randomizacją SOFT/TEXT jednoznacznie wykazały, że skojarzenie OFS z TAM lub IA jest skuteczniejsze niż monoterapia TAM chorych na hormonowrażliwego, wczesnego raka piersi przed menopauzą i o wysokim ryzyku nawrotu

Biopsję węzłów wartowniczych u chorych na raka piersi otrzymujących indukcyjną chemioterapię należy wykonać po zakończeniu chemioterapii

Biopsja węzła wartowniczego (SLN — sentinel lymph node) u chorych na wczesnego raka piersi leczonych z oszczę­dzeniem piersi jest obecnie standardowym postępowaniem. Biopsja SLN pozwala u dużej części chorych odstąpić od usuwania pachowych węzłów chłonnych, a tym samym zmniejszyć ryzyko powikłań i poprawić jakość życia chorych. Celem przedoperacyjnej chemioterapii jest zmniejszenie zakresu chirurgii w obrębie zarówno pierwotnego ogniska nowotworu, jak i pachowych węzłów chłonnych. Wyniki dotychczasowych badań wskazują, że biopsja SLN po przedoperacyjnej chemioterapii u chorych z cechą kliniczną N0 i N1–2 jest wiarygodna i u wielu z nich pozwala uniknąć usuwania pachowych węzłów chłonnych. Istnieją zatem racjonalne argumenty uzasadniające wykonanie biopsji SLN po zakończeniu przedoperacyjnej chemioterapii

Central nervous system metastases during anti-HER2 therapy in breast cancer patients

Breast cancer is among malignancies with high risk of brain relapse. Particularly high risk of brain relapse demonstrate breast cancer patients with overexpression or amplification of HER2 gene. This phenomenon is probably related to genetic characteristics of both the tumor and the patient, and a type of treatment. Currently, a standard component of systemic therapy of HER2-positive breast cancer is trastuzumab, a monoclonal antibody against extracellular domain of HER2 receptor. Control of extracranial disease with trastuzumab increases the risk of brain metastases, which frequently occur during systemic stabilization or regression of other lesions. However, due to its high molecular weight and physico-chemical properties, trastuzumab does not cross through the blood-brain barrier and is ineffective in preventing and treating brain lesions. Another anti-HER agent used in breast cancer is lapatinib, a small-molecule tyrosine kinase inhibitor. Lapatinib has slightly higher ability to cross the blood-brain barrier, however activity in established brain metastases is modest. Experimental and clinical observations suggest, however, the role of lapatinib in prevention of brain metastases. In summary, the current progress in therapy of brain metastasis in HER2-positive breast cancer patients is fairly small and this problem remains a therapeutic challenge. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 5: 272–277Rak piersi należy do nowotworów o wysokim ryzyku przerzutów do mózgu. Szczególnie wysokie ryzyko przerzutów w tej lokalizacji dotyczy chorych z nadmierną ekspresją lub amplifikacją genu HER2. Wydaje się, że zjawisko to jest uwarunkowane swoistymi cechami genetycznymi guza i chorej, a także rodzajem zastosowanego leczenia. Standardowym elementem systemowego leczenia chorych na HER2-dodatniego raka piersi stał się trastuzumab — monoklonalne przeciwciało skierowane przeciw zewnątrzbłonowej części receptora HER2. Kontrola pozaczaszkowych ognisk nowotworu w wyniku leczenia trastuzumabem sprawia, że przerzuty do mózgu u chorych na raka piersi z cechą HER2 występują często w okresie systemowej stabilizacji lub regresji choroby. Jednocześnie duża masa cząsteczkowa i właściwości fizykochemiczne trastuzumabu powodują, że lek ten tylko w niewielkim stopniu przenika barierę krew–mózg i z tego powodu jest nieskuteczny w zapobieganiu i leczeniu przerzutów do mózgu. Innym lekiem anty-HER2 stosowanym w raku piersi jest lapatynib — drobnocząsteczkowy inhibitor kinazy tyrozynowej. Lapatynib w nieco większym stopniu przenika barierę krew–mózg, ale jego aktywność w odniesieniu do ustabilizowanych przerzutów w tym narządzie jest niewielka. Obserwacje doświadczalne i kliniczne wskazują natomiast, że lek ten może być przydatny w zapobieganiu powstawaniu przerzutów do mózgu. Dotychczasowy postęp w leczeniu przerzutów do mózgu u chorych na raka piersi z cechą HER2 jest nadal niewielki i problem ten pozostaje wyzwaniem terapeutycznym. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 5: 272–27