Pierwotny zespół antyfosfolipidowy – opis przypadku

INTRODUCTION Antiphospholipid syndrome (APS) is one of the most common thrombocytophilias; unfortunately, it is not recognized often enough. 2–5% of the population suffering from APS syndrome has an increased level of antiphospholipid antibodies and in 30–50% of those persons, the symptoms of APS may occur. The lack of proper prevention in undiagnosed patients causes severe complications and the most frequent reasons for mortality in those patients include cerebral stroke, intracerebral haemorrhage, encephalopathies, acute coronary syndromes and infections. CASE HISTORY A 27 year-old woman with hypercoagulability of the blood, who presented recurrent incidents of venous-arterial thrombosis including a left-side pulmonary embolism is described. One year before an actual hospitalization, the patient suffered from venous thrombosis of the left lower limb, complicated by left-sided pneumonia with accompanying exudative pleurisy and subsequent constant dyspnea. Based on an updated diagnostic algorithm she was diagnosed as having primary APS and was successfully treated. CONCLUSIONS The present case suggests that APS should be considered in every case of hypercoagulability of the blood with recurrent thrombosis at an atypical localization or of an atypical etiology. The initial diagnosis could be confirmed by determination of anticardiolipin antibodies classes IgM and IgG, with verification after 3 months. Constant anticoagulant treatment maintaining the International Normalized Ratio (INR) in the range of 2.0–3.0 not only enables the subsidence of symptoms without any time-limit, but also in the case of serious complications such as a pulmonary embolism, but also prevents recurrent incidents of venousarterial thrombosis in the future.WSTĘP Zespół antyfosfolipidowy (APS) będący jedną z najczęstszych trombocytofilii, nie jest, niestety, rozpoznawany dostatecznie często. Podwyższony poziom przeciwciał antyfosfolipidowych w surowicy ma 2–5% populacji pacjentów z zespołem APS, a u 30–50% z nich mogą wystąpić objawy tego zespołu. Brak właściwej prewencji u pacjentów niezdiagnozowanych może prowadzić do poważnych powikłań. Najczęstszymi przyczynami śmiertelności u tych chorych są: udar mózgowy, krwotok śródczaszkowy, encefalopatie, ostre zespoły wieńcowe oraz infekcje. OPIS PRZYPADKU W pracy opisano 27-letnią pacjentkę z nadkrzepliwością krwi i nawracającymi epizodami zakrzepicy żylno-tętniczej, w tym zatorowością lewego płuca. Rok przed obecną hospitalizacją u pacjentki wystąpiła zakrzepica żylna lewej kończyny dolnej, powikłana przez lewostronne zapalenie płuca z towarzyszącym odczynem opłucnowym i następczą trwałą dusznością. Opierając się na aktualnym algorytmie diagnostycznym, rozpoznano u pacjentki pierwotny zespół antyfosfolipidowy, który poddano skutecznemu leczeniu. WNIOSKI Przedstawiony przypadek sugeruje, że pierwotny zespół antyfosfolipidowy powinien być rozważany w każdym przypadku nadkrzepliwości krwi z nawracającymi epizodami zakrzepicy o nietypowej lokalizacji i etiologii. Wstępne rozpoznanie może być potwierdzone poprzez oznaczenie stężenia przeciwciał antykardiolipinowych klas IgM i IgG, z weryfikacją po 3 miesiącach. Przewlekłe leczenie przeciwkrzepliwe utrzymujące wartość wskaźnika INR w zakresie 2,0–3,0 zapewnia nie tylko nieograniczone czasowo ustąpienie objawów klinicznych, również w przypadku poważnych powikłań jak zatorowość płucna, ale także zapobiega występowaniu nawracających epizodów zakrzepicy żylno-tętniczej w przyszłości

Mallampati Score Is an Independent Predictor of Active Oxygen Therapy in Patients with COVID-19

Mallampati score has been identified and accepted worldwide as an independent predictor of difficult intubation and obstructive sleep apnea. We aimed to determine whether Mallampati score assessed on the first patient medical assessment allowed us to stratify the risk of worsening of conditions in patients hospitalized due to COVID-19. A total of 493 consecutive patients admitted between 13 November 2021 and 2 January 2022 to the temporary hospital in Pyrzowice were included in the analysis. The clinical data, chest CT scan, and major, clinically relevant laboratory parameters were assessed by patient-treating physicians, whereas the Mallampati score was assessed on admission by investigators blinded to further treatment. The primary endpoints were necessity of active oxygen therapy (AOT) during hospitalization and 60-day all-cause mortality. Of 493 patients included in the analysis, 69 (14.0%) were in Mallampati I, 57 (11.6%) were in Mallampati II, 78 (15.8%) were in Mallampati III, and 288 (58.9%) were in Mallampati IV. There were no differences in the baseline characteristics between the groups, except the prevalence of chronic kidney disease (p = 0.046). Patients with Mallampati IV were at the highest risk of AOT during the hospitalization (33.0%) and the highest risk of death due to any cause at 60 days (35.0%), which significantly differed from other scores (p = 0.005 and p = 0.03, respectively). Mallampati IV was identified as an independent predictor of need for AOT (OR 3.089, 95% confidence interval 1.65–5.77, p < 0.001) but not of all-cause mortality at 60 days. In conclusion, Mallampati IV was identified as an independent predictor of AOT during hospitalization. Mallampati score can serve as a prehospital tool allowing to identify patients at higher need for AOT