Endothelial dysfunction and ADMA in pathogenesis of arterial hypertension

Choroby układu sercowo-naczyniowego stanowią obecnie jeden z najistotniejszych problemów zdrowotnych populacji światowej. Istotnym elementem patologii obserwowanej w tej grupie schorzeń jest dysfunkcja śródbłonka. Jednym z najsilniejszych śródbłonkowych czynników wazodylatacyjnych jest tlenek azotu (NO), wykazujący także właściwości przeciwzapalne i antyagregacyjne. Pośredniczony przez NO, zależny od śródbłonka rozkurcz naczynia odgrywa istotną rolę w regulacji napięcia ściany naczynia. Dysfunkcja śródbłonkowych szlaków metabolicznych zależnych od NO może istotnie zwiększać ryzyko sercowo-naczyniowe, stanowiąc jednocześnie istotne ogniwo patogenezy nadciśnienia tętniczego. Asymetryczna dimetyloarginina (ADMA) jest endogennym inhibitorem kompetycyjnym syntazy NO, który poprzez zmniejszenie biodostępności NO, może prowadzić do dysfunkcji śródbłonka. ADMA jest nie tylko markerem, lecz także istotnym czynnikiem biorącym udział w patogenezie dysfunkcji śródbłonka, a jej podwyższone stężenie stwierdzano w przebiegu wielu chorób układu sercowo-naczyniowego, w tym również w nadciśnieniu tętniczym. Niniejsza praca jest przeglądem bieżących informacji dotyczących dysfunkcji śródbłonka i ADMA w powiązaniu z patogenezą nadciśnienia tętniczego, a także możliwości interwencji farmakologicznych prowadzących do zmiany stężenia ADMA.Cardiovascular diseases (CVD) are today one of the major healthcare problems of the world population. Endothelial dysfunction (ED) reflects prominent abnormalities observed in these disorders. Nitric oxide is one of the most potent endothelial vasodilators and has also anti-inflammatory and antithrombotic properties. NO-mediated endothelium - dependent vasodilatation plays a crucial role in regulation of vascular tone. Impaired activity of NO-dependent metabolic pathways in endothelium may increase the risk of CVD and may be an important pathophysiological link leading to development of arterial hypertension (HTA). Asymmetric dimethylarginine (ADMA) is an endogenous inhibitor of NO synthase, which may cause ED due to decreased NO-availability. ADMA may be not only a marker, but also an active mediator in pathogenesis of CVD. Its levels have been shown to be elevated in variety of disorders, e.g. in hypertension. This article gives a brief review of contemporary state of knowledge regarding ED, ADMA and HTA. Pathophysiology of ED and HTA and possible pharmacological interventions aiming the modulation of ADMA level are discussed

Influence of vitamin D on fertility and fetal development – review of literature

Summary Cholecalciferol was qualified by FDA (Food and Drug Administration) into the A category if administered in recommended doses and to the D category if the doses exceed RDA (Recommended Dietary Allowance). There are very divergent opinions among researchers concerning the optimal daily dose of vitamin D-according to some of them, the optimal dose of vitamin D should exceed 400 UI/24h. On the other hand, there is no data to estimate the optimal dose and to formulate recommendations. It is necessary to conduct research on animal models to fully comprehend the symptoms and syndromes caused by excess or deficiency of cholecalciferol. However, the conclusions of the research done on animals should not be over-generalized. Moreover, some data concerning the influence of vitamin D administered during the pregnancy on fetal development are often ambiguous. All these facts are the reason why recommendations of vitamin D supplementation in pregnancy still remain uncertain and need thorough investigation

Resistance to acetylsalicylic acid - pathophysiology and clinical implications

Choroby układu sercowo-naczyniowego są jedną z najczęstszych przyczyn zgonów i długotrwałej niepełnosprawności. Kwas acetylosalicylowy to bardzo skuteczny lek przeciwpłytkowy, zmniejszający ryzyko zawału serca, udaru mózgu i zgonu o około 25% w grupie osób, u których ryzyko sercowo-naczyniowe jest zwiększone. Wyniki badań klinicznych jednoznacznie wskazują na wysoką skuteczność kwasu acetylosalicylowego w profilaktyce pierwotnej i wtórnej incydentów sercowo-naczyniowych, jednakże oporność na ten związek wynosi według różnych szacunków 5-45%. Oporność na kwas acetylosalicylowy jest definiowana na podstawie objawów klinicznych (incydent zakrzepowy podczas jego stosowania), jak również za pomocą wielu wskaźników właściwości agregacyjnych płytek. Małe badania obserwacyjne wskazują na istnienie zwiększonego ryzyka sercowo-naczyniowego w subpopulacji osób, u których występuje oporność na kwas acetylosalicylowy. Dotychczas nie poznano w pełni dokładnego mechanizmu oporności, a poza niepełną inhibicją cyklooksygenazy i uwzględnia się także czas trwania terapii, współpracę ze strony pacjenta, przyjmowanie równocześnie innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych. W pracy przedstawiono wszystkie znane mechanizmy prowadzące do oporności na kwas acetylosalicylowy oraz konsekwencje kliniczne tego zjawiska. Zwrócono również uwagę na brak jednoznacznych kryteriów określających tę oporność, a także zaleceń wskazujących, w jakim przypadku i kiedy należy przeprowadzić diagnostykę w tym kierunku.Cardiovascular diseases are the most common cause of morbidity and mortality. Acetylsalicylic acid (ASA) is an effective antiplatelet drug which decreases the risk of myocardial infarction, stroke and sudden death by 25% in groups with higher cardiovascular risk. The high efficacy of ASA in primary and secondary prevention of cardiovascular events might be diminished in cases of ASA resistance, as reported in 5-45% of patients. Acetylsalicylic acid resistance is diagnosed by clinical symptoms (thrombotic event during ASA therapy) or markers of platelet aggregation. Small observational have studies revealed higher cardiovascular risk in populations with ASA resistance. Beyond incomplete inhibition of COX-1, mechanisms of ASA resistance are still not well known. Duration of therapy, lack of compliance and drug interactions are considered as possible factors in the development of ASA resistance. Our review describes all known mechanisms of ASA resistance and their clinical consequences. We have also pointed out the need for the development of universally accepted diagnostic criteria and screening guidelines for ASA resistance

Safety and efficacy of a novel calcified plaque modification device — Shockwave Intravascular Lithotripsy — in all-commers with Coronary Artery Disease: Mid-term outcomes

Background: Coronary interventions in calcified lesions are associated with a higher rate of clinical adverse events. Initial aggressive plaque modification along with post-implantation optimization is pivotal for achieving a favorable effect of the percutaneous coronary intervention (PCI). Recently, the Shockwave C2 Intravascular Lithotripsy (S-IVL), a novel acoustic wave-based device designed to modify calcified plaque, has been introduced into clinical practice. Aims: We evaluated the mid-term safety and efficiency of S-IVL in an all-comers cohort with severely calcified coronary lesions. Methods: We retrospectively analyzed a total 131 consecutive S-IVL PCI procedures. The study had two main inclusion criteria the presence of: calcified, resistant lesion (defined by an inadequate non-complaint balloon catheter inflation) or a significantly under-expanded stent (more than 20% of reference diameter). The study had two primary endpoints – successful clinical outcome and safety concerns. Clinical success was defined as effective stent deployment or optimization of a previously under-expanded stent (with less than <20% in-stent residual stenosis). Safety outcomes were defined as periprocedural complications, such as device failure, and major adverse cardiac and cerebrovascular events (MACCE). Clinical follow-up was performed at the end of hospitalization and 6 months after the index procedure. Results: In-hospital MACCE was 4.6% with 1.5% target lesion revascularization (TLR) and one case of subacute fatal stent thrombosis. At the 6-month-follow-up, the MACCE rate was 7.9% with a concomitant TLR rate of 3.8%. Conclusion: Our mid-term data confirm an acceptable safety and efficacy of intravascular lithotripsy as a valuable strategy for lesion preparation and stent optimization in an all-comers cohort with severely calcified coronary lesions