Wartość prognostyczna scyntygrafii perfuzyjnej mięśnia sercowego metodą SPECT z użyciem 99mTc-MIBI w grupie pacjentów po przebytym w przeszłości zawale serca

Introduction. Data describing prognostic utility of SPECT (single-photon emission computed tomography) among patients with history of myocardial infarction (MI) is scarce. We aimed to compare prognostic value of SPECT scans in patients with vs. without history of myocardial infarction (MI) prior to perfusion imaging. Material and methods. 151 consecutive patients with history of myocardial infarction, who underwent exercise 99mTc-MIBI SPECT examination were enrolled in the study (group 1). Next, based on clinical and demographic baseline characteristics, SPECT result and duration of follow-up period, a matching control subgroup (group 2) of 151 patients without history of MI was formed. During a mean follow-up of 60 ± 15 months in group 1 and a mean follow-up of 60 ± 13.5 months in group 2, we analyzed prevalence of cardiovascular events rates (cardiac deaths, myocardial infarctions and cardiac revascularizations). Results. We observed the following rates of cardiac deaths, myocardial infarctions and cardiac revascularizations: 4%, 15% and 26%, respectively in group 1 and 1%, 13% and 17%, respectively in group 2. In patients without history of MI (group 2) presence of mixed perfusion defects on SPECT was associated with significantly higher rate of myocardial infarctions (p = 0.05), hospitalizatons (p = 0.0001) and revascularizations (p = 0.0002). Fixed perfusion defects were associated with significantly higher occurrence of deaths (p = 0.012) and hospitalizations (p = 0.02), but not myocardial infarctions (p = 0.52) or cardiac revascularizations (p = 0.10). In contrast, among patients with history of MI (group 1) there was no statistically significant relationship between any type of perfusion defects and cardiovascular events. Conclusions. Long term follow-up demonstrates that prognostic value of 99mTc-MIBI SPECT is different in patients with and without history of MI.Wstęp. W dostępnej literaturze brakuje badań służących ocenie przydatności prognostycznej scyntygrafii perfuzyjnej mięśnia sercowego SPECT (tomografia emisyjna pojedynczego fotonu) w grupie chorych z wywiadem przebytego zawału serca. Celem opisanego badania jest porównanie wartości prognostycznej SPECT w grupie pacjentów z wywiadem zawału serca przed badaniem SPECT oraz bez takiego wywiadu. Materiał i metody. Do badania włączono 151 kolejnych pacjentów z wywiadem zawału serca, u których wykonano badanie SPECT z użyciem 99mTc-MIBI. Następnie, na podstawie charakterystyki klinicznej i demograficznej oraz długości okresu obserwacji dobrano, grupę kontrolną 151 pacjentów poddanych badaniu SPECT, bez wywiadu wcześniejszego zawału serca. Wyniki. Po średnim okresie obserwacji 60 ± 15 miesięcy (grupa 1) i 60 ± 13,5 miesiąca (grupa 2) częstość wystąpienia punktów końcowych, takich jak zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawał serca, rewaskularyzacja, wyniosła odpowiednio 4%, 15% i 26% w grupie 1 oraz 1%, 13%, 17% w grupie 2. Wśród pacjentów bez wywiadu zawału serca (grupa 2) obecność mieszanych zaburzeń perfuzji w badaniu SPECT wiązała się z istotnie większą częstością zawałów serca (p =0,05), hospitalizacji (p = 0,0001) oraz rewaskularyzacji (p = 0,0002). Utrwalone zaburzenia perfuzji wiązały się z istotnie większą liczbą zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych, liczbą hospitalizacji (p=0,02), ale nie zawałów serca (p = 0,52) ani rewaskularyzacji (p = 0,10). Natomiast wśród pacjentów bez wywiadu zawału serca (grupa 1) nie zaobserwowano istotnej statystycznie zależności między typem zaburzeń perfuzji a występowaniem powyższych punktów końcowych. Wnioski. W długoterminowej obserwacji wykazano różnicę w zakresie wartości rokowniczej badania SPECT między pacjentami po przebytym zawale serca oraz bez wywiadu zawału

Integrated Assessment of Heart, Lung and Lower Extremity Veins Using Hand-Held Ultrasound Device in COVID-19 Patients: Feasibility and Clinical Application

The emergence of the COVID-19 pandemic caused a significant shortage of medical personnel and the prioritization of life-saving procedures on internal medicine and cardiology wards. Thus, the cost- and time-effectiveness of each procedure proved vital. Implementing elements of imaging diagnostics into the physical examination of COVID-19 patients could prove beneficial to the treatment process, providing important clinical data at the moment of admission. Sixty-three patients with positive COVID-19 test results were enrolled into our study and underwent physical examination expanded with a handheld ultrasound device (HUD)—performed bedside assessment included: right ventricle measurement, visual and automated LVEF assessment, four-point compression ultrasound test (CUS) of lower extremities and lung ultrasound. Routine testing consisting of computed-tomography chest scanning, CT—pulmonary angiogram and full echocardiography performed on a high-end stationary device was completed in the following 24 h. Lung abnormalities characteristic for COVID-19 were detected in CT in 53 (84%) patients. The sensitivity and specificity of bedside HUD examination for detecting lung pathologies was 0.92 and 0.90, respectively. Increased number of B-lines had a sensitivity of 0.81, specificity 0.83 for the ground glass symptom in CT examination (AUC 0.82; p p p < 0.0001). In 20 patients (32%), pulmonary embolism was confirmed. RV was dilated in HUD examination in 27 patients (43%), CUS was positive in two patients. During HUD examination, software-derived LV function analysis failed to measure LVEF in 29 (46%) cases. HUD proved its potential as the first-line modality for the collection of heart–lung–vein imaging information among patients with severe COVID-19. HUD-derived diagnosis was especially effective for the initial assessment of lung involvement. Expectedly, in this group of patients with high prevalence of severe pneumonia, HUD-diagnosed RV enlargement had moderate predictive value and the option to simultaneously detect lower limb venous thrombosis was clinically attractive. Although most of the LV images were suitable for the visual assessment of LVEF, an AI-enhanced software algorithm failed in almost 50% of the study population