Immune checkpoint inhibitors in non-small cell lung cancer — towards daily practice

Immunotherapy with immune checkpoint inhibitors (ICIs) revolutionized therapy of solid tumors, among them- lung cancer. PD-1, PD-L1 blockers have been shown to improve overall survival in advanced, metastatic non-small cell lung cancer. In individual patients, 3-5-year survival has been achieved. Nivolumab, pembrolizumab, atezolizumab are approved in lung cancer treatment. Practical observations in reallife show that the results are comparable with those achieved in clinical trials. The effects of ICIs depend on the patient performance status; age, sex, histology; the presence of brain metastases have not modified treatment results. ICIs therapy is safe and well tolerated; immune related adverse events are observed. Pneumonitis may be a serious and fatal complication, but glucocorticoids are usually curative. For proper patients selection for ICIs treatment, the detection of PD-L1 expression on cancer cells is used. The so-called “hot” tumors with high expression of PD-L1 and abundant infiltration by cytotoxic cells seem to better respond to treatment than “cold” tumors

Difficulties in the interpretation BALF and induced sputum cell smears

W ostatnich latach istotnie wzrosło znaczenie badań ilościowych: płynu z płukania oskrzelowo-pęcherzykowego (BAL) i plwociny indukowanej (PI) w cytodiagnostyce chorób płuc. W rozmazach komórkowych otrzymanych po odwirowaniu płynu z BAL i PI identyfikuje się komórki nabłonka oraz makrofagi, limfocyty, granulocyty obojętnochłonne i kwasochłonne. O ile badanie BAL ma największe znaczenie w diagnostyce chorób śródmiąższowych, o tyle badanie PI - w diagnostyce i różnicowaniu chorób obturacyjnych dróg oddechowych. Celem opracowania jest przedstawienie podobieństw i różnic w morfologii komórek w BAL i PI oraz interpretacja wyników tych badań na podstawie wyników badań własnych: ponad 1000 badań BAL i 200 badań PI. Podstawowe znaczenie ma przygotowanie rozmazów komórkowych według obowiązujących standardów oraz zasady uznania materiału za diagnostyczny. Domieszka krwi obwodowej lub zwiększony odsetek komórek nabłonka dyskwalifikują materiał. W analizie ilościowej konieczna jest odpowiednia znajomość morfologii komórek; szczególne trudności może sprawiać ocena makrofagów i różnicowanie ich z innymi formami komórek jednojądrzastych. O ile w płynie z BAL jest to dominująca populacja komórek, o tyle w PI stanowią mniej liczną, bardziej jednorodną populację komórek. Cechuje je bardziej skondensowana cytoplazma, u palaczy zawierająca mniej pyłów niż komórki z BAL. Podobnie w odniesieniu do granulocytów kwasochłonnych obserwuje się znaczne różnice morfologiczne. W identyfikacji komórek nabłonka należy zwrócić uwagę na własności fagocytarnekomórek nabłonka oraz występowanie tak zwanych nagich jąder. W pracy szczegółowo omówiono różnice istotne w analizie ilościowej i jakościowej BAL i PI w badaniach rutynowych i immunocytochemicznych.The role of quantitative methods in the cytological diagnosis of pulmonary diseases increases in recent years. Bronchoalveolar lavage (BAL) and induced sputum (IS) belong to these methods. Bronchoalveolar lavage plays an important role in the diagnosis of interstitial lung diseases, IS - in the differential diagnosis of asthma, chronic obstructive lung disease, persistent cough. Both methods are valuable in the evaluation of pathogenesis of lung diseases. The aim of this presentation is to show the main similarities and differences in the morphology of cells in the BAL and IS and difficulties in the interpretation of results of these examinations (on the basis of 1000 BAL and 200 IS smears). The preparation of cell smears according to the obligatory standards plays the most important role in the quality of BAL and IS. If the fluid is bloody or epithelial cells are numerous it can not be qualified as diagnostic. A very good knowledge of the cell morphology is necessary in the quantitative analysis. Epithelial cells, macrophages, lymphocytes, neutrophils and eosinophils are routinely identified. Alveolar macrophages are very numerous heterogeneous cell population in the BAL. IS macrophages are less numerous, are smaller in size, have more condensed cytoplasm, contain less cigarette smoke particles, have higher expression of activation markers than BAL cells. Neutrophils are larger and eosinophils more often degranulated in the IS than in the BALF. Interpretation of squamous epithelial cells needs caution because of the phagocytary function of these cells. This study details differences significant in quantitive and qualitative analysis of BAL and IS in routine and immunocytochemical tests

Lung cancer. In 100 years of monograph by Issak Adler

Mija 100 lat od ukazania się pierwszej obszer-nej monografii poświęconej rakowi płuca autor-stwa Isaaka Adlera: Primary malignant growth ofthe lungs and bronchi: a pathological and clinicalstudy (New York: Longmans, Green & Company1912) [...

Expression of Fas receptor on peripheral blood lymphocytes from patients with non-small cell lung cancer.

In recent years many data indicate that lymphocytes from cancer patients undergo increased apoptosis. The objective of this study was to evaluate the expression of Fas receptor on lymphocytes obtained from patients with lung cancer. Eighteen patients with non-small cell lung cancer and 18 healthy volunteers were investigated. Expression of Fas (CD95) on CD4+ and CD8+ blood lymphocytes was evaluated by flow cytometry. The proportion of blood Fas+ lymphocytes was significantly higher in lung cancer patients when compared with healthy individuals and in smokers when compared with nonsmokers

Lung cancer among women — identifying risk factors

The number of lung cancer cases estimates globally 2 million according to WHO, which represents approximately 11.6% of all cancers. The problem of lung diseases among women and women’s lung cancer is relatively not often discussed in the literature. There is evidence that there is a different distribution of histological types between sexes. The prevalence of adenocarcinoma (ADC) among women is observed for many years with an increasing tendency. This review focuses on the lung cancer risk factors such as tobacco smoking, second-hand smoke exposure, genetic and environmental factors, comorbidities and infectious agents. The declining tendency in smoking points to the necessity of focusing on other risk factors. Analysis of them within the context of morbidity and mortality can help to develop more effective screening programs

E-papieros: fakty i mity, doświadczenia własne

Mimo że od trzech lat liczba palaczy w Polsce nie wzrasta i utrzymuje się na poziomie 29% [...

Characterization of a new small cell lung cancer (SCLC) cell line STP54 derived from a metastatic bioptate of a combined type of SCLC with Non-SCLC component.

Small cell lung cancer constitutes 15-20% cases of lung cancers, currently the leading cause of death from malignant diseases. It also causes the demise of >90% of affected individuals in 5 years. We have established a new SCLC cell line STP54 derived from fine needle aspirate of metastatic supraclavicular lymph node of 54 -year-old women for model experiments. The primary tumor was diagnosed by histopathological examination as combined type of small cell lung cancer with a non-small cell component. We cultured the cancer cells in the RPMI 1640 medium. In the long-term culture only the small cell component survived. The cell line was established after 30 passages and then characterized by performing cell morphology, cell growth analysis, tumorigenicity in vitro and flow cytometry analysis of selected markers (like NCAM, cytokeratines, HLA-ABC, Fas, Bcl-2, p53, CXCR4, CD210). The cells were growing in floating aggregates and show features suggesting its invasiveness. We suggest that this new cell line may serve as a valuable tool for further studies on lung tumor biology, molecular pathogenesis and metastatic mechanism

Immune alterations in lung cancer — the new therapeutic approach

Rak płuca zajmuje pierwsze miejsce wśród przyczyn zgonów na nowotwory złośliwe. W znaczącej większości przypadków wysoki stopień zaawansowania choroby w chwili rozpoznania uniemożliwia zastosowanie leczenia przyczynowego bądź czyni to leczenie nieskutecznym. Jako nowotwór lity o małej specyfice antygenowej rak płuca wymyka się spod nadzoru immunologicznego i ataku komórek cytotoksycznych. Główną rolę w przeciw nowotworowej obronie układu odporności odgrywają limfocyty cytotoksyczne, których populacja różni się indywidualnie. Rozpoznanie antygenów nowotworowych przez komórki dendrytyczne i aktywację komórek cytotoksycznych hamuje wiele mechanizmów o działaniu supresorowym i regulatorowym. Głównymi komórkami osłabiającymi obronę immunologiczną są limfocyty T regulatorowe (Tregs). Ich funkcja zależy od ekspresji czynnika Foxp3 oraz obecności cząsteczki CTLA-4. Wykazano znaczne zwiększenie populacji Tregs, Foxp3 i CTLA-4 w komórkach raka płuca oraz w puli limfocytów naciekających guz. Inne elementy hamujące odpowiedź immunologiczną i promujące rozwój guza to populacja limfocytów Th17, polaryzacja makrofagów w kierunku M2, obecność mieloidalnych komórek supresorowych (MDSCs), znacznie zwiększone stężenia cytokin TGFb i IL-10 w mikrośrodowisku guza. Rozpoznanie tych mechanizmów może mieć ważne implikacje terapeutyczne. W fazie badań klinicznych jest kilka rodzajów leków modulujących odpowiedź immunologiczną, których część wykazuje pewną skuteczność. Immunoterapia w raku płuca opiera się na wzmożeniu efektu cytotoksycznego (np. poprzez hamowanie CTLA-4, pobudzenie funkcji komórek dendrytycznych, hamowanie apoptozy limfocytów) lub produkcję szczepionek antynowotworowych z wykorzystaniem znanych antygenów, jak MAGE A3, MUC1, EGF, TGFb. Immunoterapia w raku płuca ma charakter terapii personalizowanej — przed podjęciem leczenia wskazane jest dokładne rozpoznanie stanu układu odporności pacjenta. Umożliwia to badanie krwi obwodowej, ale bardziej wartościowe wydaje się wykorzystanie w tym celu metody BAL z dokładną oceną mikrośrodowiska guza.Lung cancer is the main cause of cancer death worldwide. An advanced stage of the disease at the time of diagnosis, observed in the majority of cases, does not allow for introduction of radical treatment or makes the treatment ineffective. Lung cancer as a solid tumour with a very low antigenicity escapes immune surveillance, and cytotoxic cells attack. Cytotoxic lymphocytes play a key role in anticancer defence, but the population of these cells individually differs. Many suppressor and regulatory mechanisms inhibit the recognition of tumour antigens by dendritic and cytotoxic cell activation. The population of regulatory T cells (T regs) plays a crucial role in this inhibition of immune response. Their function depends on the expression of transcription factor Foxp3 and the presence of CTLA-4 molecules. The increased proportion of T regs and high expression of Foxp3 and CTLA-4 on lung cancer cells and tumour infiltrating lymphocytes were observed. Other components of immune response inhibition and tumour promotion are: Th17 cell population, M2 macrophage polarisation, the presence of myeloid derived suppressor cells (MDSCs) and a significantly elevated concentration of cytokines: TGF-b and IL-10 in the tumour microenvironment. The recognition of these mechanisms may have important therapeutic implications. Several types of agents which are capable of modulating the immune response have recently been used in many clinical trials conducted in lung cancer patients, some of them showing efficacy. Lung cancer immunotherapy has two main directions: the first goal is to improve the cytotoxic effect (for example by inhibition of CTLA-4, stimulation of dendritic cell function, inhibition of lymphocyte apoptosis), and the second way is the production of anti-cancer vaccines using known cancer antigens: MAGE A3, MUC1, EGF and TGF-b. Immunotherapy in lung cancer treatment has a character of personalised therapy — there is a need to specify the patient’s immune status prior to treatment. The analysis of immune cells and mediators in the peripheral blood allows this, but the more valuable method seems to be bronchoalveolar lavage (BAL) examination with careful assessment of the tumour microenvironment

Asthma as a psychosomatic disorder: the causes, scale of the problem, and the association with alexithymia and disease control The Twenty-Six-Item Toronto Alexithymia Scale (TAS-26) has been used in this paper courtesy of Dr Ewa Zdankiewicz-Scigala

Background: While psychological factors may play a significant role in the development and course of asthma, the availability of information on the scale of the problem and the factors associated with psychogenic asthma is limited. The aim of the study was to assess the frequency of coexistence of asthma and other diseases considered to be of psychosomatic origin, to assess the impact of stress and strong emotions on the occurrence of acute exacerbations of asthma, to measure the level of alexithymia in asthmatic patients, and to look for its association with acute exacerbations triggered by stress and strong emotions. The level of alexithymia was also assessed in the context of asthma control. Materials and methods: The study was conducted on a group of 54 patients (75.9% females) with a diagnosis of asthma (mean age: 54.37 &#177; 14.52 years) at the Independent Public Central Teaching Hospital in Warsaw, Poland. The patients completed a questionnaire composed of the Asthma Control Test, a list of factors that could trigger an acute exacerbation of asthma, and the Toronto Alexithymia Scale (TAS-26; translated into Polish by E. Scigala and T. Maruszewski). The patients were also asked about any co-morbidities that had been diagnosed by other doctors and that might be caused, at least in part, by psychological and behavioural factors, and co-morbidities that might be associated with stress but are characterised by somatic manifestations. The co-morbidities in question were: irritable bowel syndrome, atopic dermatitis, depression, panic disorder, and anorexia nervosa. In the remainder of this paper these disorders are collectively referred to as &#8216;psychosomatic disorders&#8217;. The statistical analysis was performed using SPSS 14.0 PL at the significance level p 0.05). Stress and/or strong emotions were identified as factors triggering acute exacerbations of asthma in 33 cases (61.1%). Poor, good, and complete asthma control was confirmed in 72.5%, 17.6% and 9.8% of the cases, respectively. No association of asthma control with the occurrence of alexithymia was identified (&chi;2 = 0.358, p > 0.05). No association of asthma control with gender was identified (&chi;2 = 0.605, p > 0.05). Conclusions: The high level of alexithymia in asthmatic patients, the frequent occurrence of disorders considered to be psychosomatic in origin, and the considerable impact of stress and strong emotions on the development of acute exacerbations of the disease confirm that asthma can be considered a psychosomatic disorder.Wstęp: Czynniki psychologiczne mogą odgrywać dużą rolę w rozwoju i przebiegu astmy, jednak dostępność informacji na temat skali problemu i czynników związanych z astmą psychogenną jest ograniczona. Celami badania były ocena częstości współwystępowania astmy oskrzelowej z innymi chorobami uznawanymi za psychosomatyczne, ocena wpływu stresu i silnych emocji na występowanie zaostrzenia astmy, a także pomiar poziomu aleksytymii u chorych na astmę i poszukiwanie jego związku z zaostrzeniami wywołanymi przez stres i silne emocje. Poziom aleksytymii badano także w odniesieniu do stopnia kontroli astmy. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w grupie 54 pacjentów (75,9% kobiet) ze stwierdzoną astmą (średnia wieku 54,37 &#177; 14,52 roku) w Samodzielnym Publicznym Centralnym Szpitalu Klinicznym w Warszawie. Pacjenci wypełniali kwestionariusz złożony z Testu Kontroli Astmy (ACT), listy czynników mogących wywołać zaostrzenie astmy oraz kwestionariusza Toronto Alexithymia Scale (TAS-26, tłum. E. Ścigała, T. Maruszewski). Ponadto zebrano wywiad na temat występujących u pacjenta innych chorób, stwierdzonych przez lekarza, w których etiologii główną rolę może odgrywać obecność czynników psychologicznych i behawioralnych lub są one zaburzeniami związanymi ze stresem, a występującymi pod postacią somatyczną. Zaliczono do nich: zespół jelita nadwrażliwego, atopowe zapalenie skóry, depresję, zespół lęku napadowego i anoreksję. W dalszej części artykułu choroby te są określane łącznie mianem chorób psychosomatycznych. Analizę statystyczną przeprowadzono za pomocą pakietu SPSS 14.00 PL, przyjmując poziom istotności p < 0,05. Do badania zależności między zmiennymi jakościowymi użyto testów nieparametrycznych dla prób niezależnych. Wyniki: W 50% przypadków u pacjentów z rozpoznaniem astmy dodatkowo stwierdzono przynajmniej jedną z następujących jednostek chorobowych: zespół jelita nadwrażliwego (n = 8), atopowe zapalenie skóry (n = 7), depresja (n = 13), zespół lęku napadowego (n = 9). Aleksytymię zdiagnozowano w 11 przypadkach (21,6 %). Korelacja między poziomem aleksytymii a stresem i silnymi emocjami była nieistotna statystycznie (&#967;2 = 0,106, p > 0,05). Stres i/lub silne emocje wskazano jako czynniki powodujące zaostrzenie astmy w 33 przypadkach (61,1%). W 72,5% przypadków astmę źle kontrolowano, w 17,6% &#8212; dobrze, a w 9,8% &#8212; w pełni kontrolowano. Nie stwierdzono związku między kontrolą astmy a występowaniem aleksytymii (&#967;2 = 0,358, p > 0,05). Nie wykryto zależności między kontrolą astmy a płcią (&#967;2 = 0,605; p > 0,05). Wnioski: Wysoki stopień aleksytymii u chorych na astmę, częste występowanie u nich chorób uznawanych za psychosomatyczne i duży wpływ stresu i silnych emocji na występowanie zaostrzenia choroby potwierdzają, że astmę można uznać za chorobę psychosomatyczną