Ciała obce ucha Foreign bodies of the ear

Ciała obce ucha są częstą przyczyną niedosłuchu, która skłania chorego do wizyty u lekarza. W większości przypadków ciała obce ucha są rozpoznawane i leczone przez lekarza rodzinnego, otolaryngologa lub lekarza Oddziału Ratunkowego. Występowanie ciał obcych w uchu najczęściej dotyczy dzieci w wieku do 12. roku życia (51%). Rodzaj ciała obcego, czas przebywania oraz wiek pacjenta przesądzają o sposobie postępowania.Ciała obce ucha u dzieci usuwa się w znieczuleniu ogólnym, które zabezpiecza przed powikłaniami. Częstość powikłań związanych z usuwaniem ciał obcych z ucha nie pozwala podchodzić do tego problemu z lekceważeniem. Odpowiednia diagnostyka oraz umiejętności lekarzy w posługiwaniu się mikroskopem operacyjnym pozwalają zmniejszyć liczbę powikłań

History of otolaryngology over the centuries

Historia otolaryngologii sięga swoimi korzeniami czasów starożytnych, kiedy człowiek po raz pierwszy próbował walczyć z chorobami. Przez wieki wiedza medyczna była przekazywana ustnie z pokolenia na pokolenie, przechodząc przez stadia rozwoju od magii i szamaństwa do nauki z jej ogromną wiedzą o ludzkim ciele, jego chorobach, sposobie ich rozpoznawania i leczenia. Podział medycyny na wewnętrzną (leczenie za pomocą leków i działań higienicznych) oraz zewnętrzną (leczenie narządów zewnętrznych) datuje się na czasy przedhistoryczne. Jedną z dziedzin, która rozwinęła się z medycyny wewnętrznej jest otorynolaryngologia.The otolaryngology history has its roots in the ancient times, since Human first tried to fight the disease. For centuries, medical knowledge was passed down orally from generation to generation, passing its development from magic and shamanism to learning from its wide knowledge of the human body, its diseases, the understanding how to recognize and treat. Division of Medicine to the internal (treatment with drugs and hygienic measures) and external (treatment of external genital) dates back to prehistoric times. One area that has developed from the internal medicine is otorhinolaryngology

Rhinological factors predisposing to headaches: our experience

Background: This study aimed to present the correlation between headaches and anatomical changes within the nasal cavity and paranasal sinuses. Material and methods: This study includes a literature search and our observations of 24 patients regarding the correlation of headaches with the nasal cavity and paranasal sinus anatomy. Results: According to the literature, about 12% of the population suffer from chronic/recurrent headaches. In about 60% of patients, the headache was accompanied by different types of the anatomical structure of the nasal cavity and paranasal sinuses, which may predispose to frequent recurrence or poor control of pain. We observed 2 groups of patients. Group I consisted of 18 patients, who in according to the according to ICHD-3 classification were diagnosed with a headache or facial pain attributed to disorder of the head or neck. Group II included 6 patients with a non-diagnosed recurrent headache, who after septoplasty reported either complete headache resolution or a significantly reduced frequency of headache attacks and duration. Statistically significant differences in the surgical treatment outcomes between patients before and after therapy were observed (p = 0,00001). Conclusion: Several anatomical changes can predispose or cause recurrent headaches. In most cases, they require surgical intervention

Historia otologii. Część II (od schyłku XIX do końcaXX wieku)

The ending of the XIX century was characterized by a rapid progress of otology in thetreatment of the ears diseases. New methods of surgical treatment in otology were deve-loped by understanding the pathophysiology. The greatest achievements in this areabelong to doctors from Viennese and German institutions. At this time the surgical treatment of chronic otitis media, Ménière's disease, otosclerosis and tympanoplasty wasstarted. Understanding of aseptic technique, the possibility to perform patient's anesthe-sia, new lighting techniques, microsurgical instruments and operating microscope haveexpanded surgical capabilities of otologists. The discovery of antibiotics and sulfonami-des improved possibilities for the treatment of ear infections and their complications.High-resolution methods of computer tomography, vestibulogical and audiological diag-nostics using objective methods (ABR, AOE) allowed to perform accurate diagnosis of themiddle and inner ear diseases. New techniques of transplantation and ossicles prosthe-sis, drainage ventilation, digital hearing aids, cochlear, bone and brainstem anchoredimplants enable improvement of hearing organ's function. Today tinnitus, vertigo andhearing loss are serious problems for humanity, especially in elderly despite of enormous knowledge in thefield of otology

Małżowina przegrody nosa i jej znaczenie dla rynochirurga

Nasal septal turbinate (NST) is a clearly visible structure located in the anterior part of nasal cavity on the nasal septum that limits the nasal valve laterally. It is often thought that the structure of NST and its function are poorly characterized and are rarely considered by rhinoplasty surgeons during planning and performing surgery. NST represents as a fusiform area of the erectile tissue, similar in structure and function to the nasal turbinate. The central part of NST contains cartilage of the nasal septum, but most of its three-dimensional volume consists of soft tissues: mucosa, erectile tissue, blood vessels and secretory glands. According to various researchers, the main function of NST is to ensure a change in the air flow towards the nasal turbinate and the ostiomeatal complex and humidification of the first portion of the air at the beginning of inspiration. Destruction of NST during septoplasty can lead to tissue drying and predispose to scabs and epistaxis. Preliminary treatment results suggest that NST is an important surgical target in rhinosurgery.Małżowina przegrody nosowej (ang. nasal septal turbinate; NST) to struktura znajdująca się w przedniej części jamy nosowej, która ogranicza przyśrodkowo zastawkę nosową. Struktura NST i jej funkcja są słabo scharakteryzowane i rzadko uwzględniane przez rynochirurgów zarówno w trakcie planowania, jak i wykonywania operacji. NST to wrzecionowaty obszar tkanki z bogatymi naczyniami jamistymi, podobny do małżowin nosowych pod względem budowy i funkcji. Centralna część NST zawiera chrząstkę przegrody nosa, jednak większość jej trójwymiarowej objętości składa się z tkanek miękkich: błony śluzowej, tkanki erekcyjnej, naczyń krwionośnych i gruczołów wydzielniczych. Zdaniem różnych badaczy, główną funkcją NST jest zapewnienie zmiany kierunku przepływu strumienia powietrza w stronę małżowin nosowych i kompleksu ujściowo-przewodowego oraz nawilżanie pierwszej porcji strumienia powietrza wpływającego do nosa w trakcie wdechu. Zniszczenie NST podczas operacji przegrody nosa może doprowadzić do wysuszenia tkanek oraz predysponować do powstania strupów i krwawień z nosa. Wstępne wyniki leczenia sugerują, że NST stanowi ważny cel chirurgiczny w chirurgii nosa i dróg oddechowych

Narzędzia naukowe do gromadzenia i analizy danych medycznych w rynologii

Introduction: In the era of „Evidence Based Medicine” knowledge of methodology and scientific trends is an indispensable tool for both practitioner and physician-scientist. The ability to interpret data obtained from the literature allows for better diagnosis, treatment and control of patients. The generally accepted structuring of published data and unification of research tools also allows for conducting original and review papers based on our own results. The Aim: The purpose of our work was to search for and present scientific tools (questionnaires, scales and checklists) used to collect data in rhinology. The results of these studies were published in reputable magazines in the period 2000–2019 in English. Material and method: To search for articles, we used MEDLINE, PubMed and Scopus date bases. Conclusions: The use of generally accepted check-lists and questionnaires in the collection of clinical data and their assessment allows to significantly increase the quality of the collected data and their scientific attractiveness, which in turn is applied to the easier possibility of publishing the obtained results and further citing them in reputable specialist journals.Wprowadzenie: W czasach „Evidence Based Medicine” znajomość metodologii oraz trendów naukowych jest niezbędnym narzędziem zarówno dla lekarza-praktyka, jak i lekarza-naukowca. Umiejętność interpretacji danych uzyskanych z piśmiennictwa pozwala lepiej diagnozować, leczyć, ale również kontrolować pacjentów. Ogólnie przyjęta strukturyzacja opublikowanych danych oraz ujednolicenie narzędzi badawczych umożliwia także prowadzenie prac oryginalnych i poglądowych na podstawie własnych wyników. Cel: Celem naszego tekstu było poszukiwanie i przedstawienie narzędzi naukowych (ankiet, skal i listy kontrolnej) używanych do gromadzenia danych w rynologii. Wyniki tych badań zostały opublikowane w renomowanych czasopismach w latach 2000–2019 w języku angielskim. Materiał i metoda: Do poszukiwania artykułów wykorzystaliśmy bazy: MEDLINE, PubMed oraz Scopus. Wnioski: Używanie ogólnie przyjętych check-list oraz ankiet w gromadzeniu i ocenianiu danych klinicznych pozwala istotnie zwiększyć jakość zgromadzonych danych oraz ich atrakcyjność naukową, co z kolei przykłada się na łatwiejszą możliwość publikacji uzyskanych wyników oraz dalsze ich cytowanie w renomowanych czasopismach specjalistycznych

Halitoza jako problem interdyscyplinarny

Introduction: Chronic bad breath, malodor or halitosis is a common symptom that often brings the patient to the physicians. Is necessary to differentiate genuine halitosis (physiological and pathological types), pseudo-halitosis and halitophobia. T he aim: The aim of our study was to clarify whether a problem of halitosis is most often the result of the creation of tonsils stones and it’s an issue for the otolaryngologists. R esults: After analyzing the available literature (Scopus database, PubMed) it was found, that tonsils stones are only 3% of all causes of halitosis. This fact must keep in mind during the diagnosis and treatment of halitosis. Over 90% of the halitosis deriving in the oral cavity. Tonsils stones are a pathological condition as a result of dysfunction of the self-cleaning mechanism of the tonsil crypts, which predisposes the accumulation of food residues in the tonsil crypts and formation of mass with an unpleasant smell. Including this symptom as a feature of chronic tonsillitis is still controversial. The presence of tonsil stones does not always cause discomfort or other signs and not must be treated. C onclusion: The analysis showed that the halitosis problem has a very diverse background. It follows that before you start treating halitosis at an otolaryngologist, especially using surgery, you should perform a very thorough analysis of the ailments, often using to consult other specialists (dentist, gastroenterologist, nephrologist).Nieprzyjemny zapach z ust, nieświeży oddech, halitoza (łac. fetor ex ore, ang. halitosis, oral malodor) jest tym objawem, który częsta każe pacjentowi szukać pomocy u lekarza. Należy rozróżniać halitozę rzeczywistą, właściwą (fizjologiczną oraz patologiczną), pseudo-halitozę oraz halitofobię. Czopy czy kamienie migdałkowe są stanem patologicznym powstającym w wyniku zaburzenia mechanizmu samooczyszczania krypt migdałkowych co predysponuje do gromadzenia się resztek pokarmu w kryptach migdałkowych i powstania detrytu z nieprzyjemnym zapachem. Uznanie tego zjawiska jako objawu przewlekłego zaplenienia migdałków podniebiennych nadal pozostaje sprawą kontrowersyjną. Obecność czopów migdałkowych nie zawsze sprawia dolegliwości i nie musi być leczona. Czopy migdałkowe stanowią tylko 3% wśród wszystkich przyczyn halitozy, co musi być brane pod uwagę w trakcie diagnostyki i leczenia nieprzyjemnego zapachu z ust. Ponad 90% przyczyn nieprzyjemnego zapachu z ust ma pochodzenie z jamy ustnej

Zespół pierwszego ugryzienia: powikłanie o którym warto pamiętać

The First Bite Syndrome is a rare late (1-2 months) post operation complication of surgery in the infratemporal fossa, parapharyngeal space and especially involving the deep lobe of parotid gland. Sometimes it can significantly worsen the patient's quality of life. Acute, sudden, short time pain in the parotid gland region with irradiation to the ear during the first bite a meal is a characteristic for this syndrome. The correct diagnosis and individual approach in choosing a treatment method is the key to success in treating this complication. The purpose of our article is to supplement scanty data on this complication in Polish literature.Zespół pierwszego ugryzienia jest rzadkim powikłaniem występującym w późnym okresie po interwencji chirurgicznej (1-2 miesiące) w dole podskroniowym, przestrzeni przygardłowej oraz szczególnie okolicach głębokiego płata ślinianki przyusznej. Może on jednak istotnie pogorszyć jakość życia pacjenta. Ostry, nagły ból w okolicy ślinianki przyusznej z promieniowaniem do ucha w trakcie pierwszego ugryzienia podczas spożywania posiłku jest charakterystycznym objawem tego zespołu. Prawidłowe jego rozpoznanie oraz indywidualne podejście w wyborze metody leczenia jest kluczem do sukcesu w leczeniu tego powikłania. Celem naszego artykułu jest uzupełnienie skąpych danych na temat tego powikłania w piśmiennictwie polskim

Can the SARS-CoV-2 virus damage human hearing and balance?

W 2019 r. choroba spowodowana SARS-CoV-2 – COVID-19 – wywołała wciąż trwającą pandemię. Do najczęstszych objawów klinicznych zakażenia SARS-CoV-2 należą: gorączka, suchy kaszel, zmęczenie, bóle mięśniowe, problemy z oddychaniem, utrata węchu i/lub smaku. Inne dolegliwości, w tym ze strony narządu słuchu i równowagi, np. niedosłuch, szumy uszne czy zawroty głowy, zgłaszane są przez chorych rzadziej. Jako pierwsze objawy tej infekcji bywają wskazywane sporadycznie. Chcąc odpowiedzieć na pytanie, czy SARS-CoV-2 może być przyczyną uszkodzenia słuchu i równowagi, autorzy dokonali przeglądu piśmiennictwa z lat 2019–2020 w bazach EMBASE i PubMed, wpisując hasła: „hearing loss”, „COVID-19”, „corona virus”, „sensorineural hearing loss”, „vertigo”, „dizziness”. Do opracowania zakwalifikowano 9 prac dotyczących potencjalnego związku uszkodzenia słuchu z SARS-CoV-2 oraz 4 prace omawiające ewentualne zaburzenia równowagi na skutek infekcji SARS-CoV-2. Wyniki analizy wskazują na możliwe istnienie związku pomiędzy COVID-19 a uszkodzeniem słuchu przy jednoczesnym braku dowodów na istnienie podobnej relacji między przebytą infekcją tym wirusem a układem równowagi. O tej prawdopodobnej zależności – zwłaszcza o możliwości wystąpienia nagłego niedosłuchu czuciowo-nerwowego jako pierwszego objawu COVID-19 – powinni szczególnie pamiętać lekarze szpitalnych izb przyjęć, otolaryngolodzy i audiolodzy. Dotyczy to również lekarzy innych specjalności. Autorzy wskazują potrzebę prowadzenia dalszych, intensywnych, wielopłaszczyznowych badań nad tym zagadnieniem. Med. Pr. 2021;72(3):321–325In 2019, COVID-19, the disease caused by the SARS-CoV-2 virus, evolved into a pandemic which is still going on. The basic clinical symptoms of the SARS-CoV-2 infection are: fever, dry cough, fatigue, muscle pain, respiratory problems, and the loss of smell or taste. Other symptoms, including those related to hearing and balance organs (hearing loss, tinnitus, dizziness), are reported less frequently by patients. They are especially rarely reported as the first symptoms of this infection. In order to answer the question of whether SARS-CoV-2 can cause hearing and balance damage, the authors reviewed the literature sources from 2019–2020 included in EMBASE and PubMed, entering the following words: “hearing loss,” “COVID-19,” “coronavirus,” “sensorineural hearing loss,” “vertigo,” and “dizziness.” Ultimately, 9 studies on the possible relationship between hearing impairment and SARS-CoV-2, and 4 studies on the possible relationship between damage to the balance and SARS-CoV-2, were qualified for the study. The results of the analysis suggest a possible relationship between COVID-19 and hearing loss, with no evidence of a similar relationship between this virus and the balance system. The possible existence of such a relationship should be especially remembered by hospital emergency room doctors, otolaryngologists and audiologists, especially as regards the possibility of a sudden sensironeural hearing loss as the first symptom of COVID-19. This also applies to doctors of other specialties. The authors indicate the need for further, intensive and multifaceted research on this issue. Med Pr. 2021;72(3):321–

Rozpoznanie i leczenie zespołu czerwonego ucha — aktualny stan wiedzy oraz problemy w codziennej praktyce lekarza

Otalgia is a relatively common complaint with which the patient turns to a family doctor/generalpractitioner or otolaryngologist. Several diseases such as parotitis, temporomandibularjoint alterations, bruxism, neuralgia, myalgia, throat, oral cavity and larynx regions cancerin addition to otitis media can cause of the ear pain. One of the rare causes of otalgia isred ear syndrome (RES). This syndrome is manifested by sudden, one-sided or bilateral,severe redness of the auricle accompanied by burning pain in this area. Two types of RESare distinguished — the primary type, that often co-existing with headaches, and the secondary type. The most important data on epidemiology, diagnostics of this disease andprinciples of therapy were presented in the work. In the practice of a family doctor/generalpractitioner it is very important to recognize this syndrome especially in a pediatric patient,because it may be a prodromal symptom of a future migraine.Ból ucha jest stosunkowo częsta dolegliwością, z którą pacjent zwraca się do lekarza rodzinnego lub otolaryngologa. Poza zapaleniem ucha środkowego i zewnętrznego przyczyną bólu ucha mogą być: zapalenie ślinianki przyusznej, stawu skroniowo-żuchwowego, bruksizm, neuralgie, mialgie, nowotwór gardła, jamy ustnej i krtani. Jedną z rzadkich przyczyn otalgii może być zespół czerwonego ucha (RES), który objawia się nagłym, jedno- lub obustronnym silnym zaczerwienieniem małżowiny usznej z towar zyszącym palącym bólem tej okolicy. Wyróżnia sie dwa typy RES — pierwotny, często współistniejący z bólami głowy, oraz wtórny. Celem pracy jest przedstawienie najważniejszych danych dotyczących epidemiologii, diagnostyki tego schorzenia oraz zasad terapii. W praktyce lekarza rodzinnego bardzo istotne jest rozpoznanie tego zespołu szczególnie u pacjenta pediatrycznego, ponieważ może być to objaw prodromalny przyszłej migreny