Do patients with physiological pubertal gynecomastia may need psychiatric and psychological support?

Wstęp. Ginekomastią nazywamy łagodny, nieprawidłowy i mogący występować jedno lub obustronnie wzrost objętości gruczołów piersiowych u mężczyzn. Ginekomastia może stanowić istotny problem, szczególnie w wieku młodzieńczym. Dochodzi wówczas do kształtowania wizerunku własnego ciała i rozwoju tożsamości płciowej. Cel pracy. Celem badania była ocena wpływu ginekomastii na występowanie zaburzeń o charakterze wskazującym na konieczność przeprowadzenia konsultacji psychiatrycznej i/lub psychologicznej Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 32 chłopców w wieku 13–17 lat z ginekomastią. Na podstawie przeprowadzonych badań wykluczono chorobowe przyczyny ginekomastii. W związku z powyższym postawiono rozpoznanie fizjologicznej ginekomastii okresu pokwitania. Narzędzie badawcze stanowiła 25-punkowa autorska ankieta, oceniająca między innymi wpływ ginekomastii na jakość życia, w tym możliwość występowania zaburzeń depresyjnych i lękowych, poczucie choroby oraz akceptację społeczną i utrudnienia w codziennym funkcjonowaniu. Wyniki. Aż 72% badanych uważało, że z powodu ginekomastii występują u nich objawy depresji; 69% chłopców z ginekomastią odczuwało mniejsze poczucie własnej wartości, zaś połowa badanych odczuwała przewlekły lęk. Aż 94% respondentów przyznało, że z powodu ginekomastii byli publicznie wyśmiewani. Wnioski. Współpraca lekarzy rodzinnych z psychiatrami i psychologami może ułatwić młodym ludziom pogodzenie się z obrazem własnego ciała oraz zmniejszyć ryzyko nasilenia się zaburzeń, takich jak na przykład zaburzenia lękowe i depresja oraz poczucie braku akceptacji ze strony otoczenia.Intoduction. Gynecomastia is a benign abnormal enlargement of breast tissue in males. This enlargement may occur on one side or both. Gynecomastia can be a serious problem, especially in puberty, as in this period the image of our body and gender identity are being formed. Aim of the study. The aim of the present study was to assess the influence of gynecomastia on the prevalence of disorders requiring a psychiatric and/or psychological consultation. Material and methods. The study group consisted of 32 young males aged 13–17 years with gynecomastia. Basing on the performed medical tests, the disease-related causes of gynecomastia were excluded. Therefore, physiological pubertal gynecomastia was diagnosed. The research tool was a 25-question original questionnaire used to assess, among others, the influence of gynecomastia on the life quality, including the occurrence of depression and anxiety disorders, the feeling of being ill and social acceptance as well as difficulties in everyday life. Results. 72% of the participants believed they had symptoms of depression due to gynecomastia. 69% of the adolescents with gynecomastia had lower self-esteem, whereas the half of the participants of the study suffered from a constant state of anxiety. As many as 94% of the respondents admitted to be publically laughed and mocked. Conclusions. The cooperation between general practitioners and psychiatrists and psychologists can help young people to accept their body and lower the risk of disorders, such as anxiety and depression, being intensified and to decrease the feeling of not being accepted by others

Etiopathogenesis of fertility disorders in diabetic men

Zaburzenia płodności dotyczą około 15% par starających się o potomstwo. U około 30-50% par w wieku reprodukcyjnym przyczyną trudności z zajściem w ciążę są zaburzenia czynności męskiego układu rozrodczego. Wśród przyczyn męskiej niepłodności coraz częściej wymienia się cukrzycę, na którą choruje w Polsce około 400 tysięcy mężczyzn po 20. roku życia. Jak się szacuje, występowanie zaburzeń seksualnych może dotyczyć nawet co 2. mężczyzny chorego na cukrzycę. Do najczęściej wymienianych zaburzeń płodności w przebiegu tej choroby zalicza się: impotencję, zaburzenia funkcji jąder, zmniejszoną zdolność do zapłodnienia i ejakulację wsteczną. Ze względu na rosnącą zachorowalność, wcześniejsze występowanie cukrzycy i coraz częściej odkładaną w czasie decyzję o posiadaniu potomstwa, już w najbliższej przyszłości zaburzenia metaboliczne związane z cukrzycą mogą się stać jedną z częstszych przyczyn zaburzeń płodności wśród mężczyzn.Fertility disorders concern about 15% couples trying to have offspring. The causes of difficulty in getting pregnant in 30-50% of couples are male reproductive system disorders. Nowadays diabetes is more often mentioned as a cause of male infertility. There are 400.000 men over the age of 20 years who suffer from diabetes in Poland. It is estimated that every second man who reports having erectile dysfunction has diabetes. The most often mentioned fertility disturbances in the course of diabetes are: impotence, disorders of testis function, decreased ability to fertilize and retrograde ejaculation. Because the growing morbidity, earlier occurrence of diabetes and more often putting decision of having babies aside in time, metabolic disturbances in diabetes may become one of more frequent causes of fertility disorders in men

Czy ośrodkowe powikłania cukrzycy mogą przyczyniać się do złego wyrównania metabolicznego choroby?

Cukrzyca jest chorobą społeczną i cywilizacyjną. Ze względu na dużą liczbę chorych, niezwykle istotna jest właściwa terapia pacjentów mająca na celu opóźnienie powstawania powikłań cukrzycowych i poprawę jakości życia chorych. Funkcje poznawcze (kognitywne) to szerokie pojęcie obejmujące szereg czynności psychicznych umożliwiających przyswajanie i analizowanie informacji, ich gromadzenie, wykorzystywanie i porównywanie z wcześniej posiadaną wiedzą. W przebiegu cukrzycy dochodzi do zmian strukturalnych, elektrofizjologicznych i zaburzeń w neuroprzekaźnictwie określanych mianem encefalopatii cukrzycowej. Największa dynamika powstawania zaburzeń funkcji poznawczych w przebiegu cukrzycy dotyczy dwóch okresów życia - intensywnego rozwoju mózgu (pierwsze 5-7 lat życia) oraz okresu po 65. roku życia (nasilone zmiany neurodegeneracyjne). Zaburzenia te dotyczą różnych aspektów poznawczych: prędkości przetwarzania informacji, sprawności psychomotorycznej, słownictwa, ogólnej inteligencji, wytrzymałości ruchowej czy funkcji wykonawczych. U większości chorych wywierają one wpływ na codzienną aktywność. Dodatkowo cukrzyca związana jest z częstszym występowaniem zaburzeń depresyjnych, choroby Alzheimera czy otępień naczyniopochodnych. Wydaje się więc, że trudności w leczeniu pacjentów z cukrzycą nie zawsze wynikają jedynie z braku ich subordynacji i chęci dostosowywania się do zaleceń lekarskich. Przyczyną mogą być także ośrodkowe powikłania cukrzycy i choroby z nią współwystępujące

Addison’s disease — symptoms and diagnosis. Case study

Wstęp. Choroba Addisona to zespół objawów klinicznych, wywołanych długotrwałym niedoborem hormonów kory nadnerczy, do którego dochodzi w wyniku autoimmunologicznego uszkodzenia nadnerczy. Najczęściej chorują kobiety, a początek choroby obserwuje się zwykle w 3. lub 4. dekadzie życia. Cel pracy. Przedstawienie trudności diagnostycznych, jakie mogą pojawić się w związku z ustaleniem ostatecznego rozpoznania choroby Addisona. Opis przypadku. Pacjentka 24-letnia z podejrzeniem pierwotnej niedoczynności kory nadnerczy została w trybie nagłym przyjęta do Kliniki Endokry­nologii. Od około pięciu miesięcy chora obserwowała nasilające się ciemnienie skóry, hipotensję, postępujące osłabienie z epizodami zasłabnięć, pogorszenie apetytu wraz z towarzyszącym spadkiem masy ciała. Lekarz rodzinny i dermatolog, do których w pierwszej kolejności zgłosiła się chora, nie brali pod uwagę patologii nadnerczy jako przyczyny zgłaszanych objawów, co opóźniło ustalenie ostatecznego rozpoznania. Wnioski. Ważną rolę w diagnostyce niedoczynności kor y nadnerczy odgrywa dobrze zebrany wywiad chorobowy oraz badanie przedmiotowe, a dokładna znajomość objawów klinicznych może znacznie ułatwić wczesne ustalenie rozpoznania. Choroba Addisona może przebiegać bez charakterystycznych zaburzeń gospodarki elektrolitowej, co może utrudniać jej wczesne rozpoznanie.Introduction. Addison’s disease is a constellation of symptoms triggered by long-term adrenal insufficiency, which is caused by autoimmune adrenal damage. Addison’s disease affects mostly women. The onset of the disease is usually observed in 3rd or 4th decade of life. Aim of the study. In the present paper diagnostic difficulties connected with posting a final diagnosis of Addison’s disease were presented. Case study. A 24-year female patient was admitted to Clinic of Endocrinology as an emergency case with suspected primary adrenal insufficiency. The medical history of the patient indicated progressive darkening of the skin, hypotension, fatigue with episodes of collapse, decreased appetite and weight loss over the last five months. The general practitioner and the dermatologist, who she consulted first, didn’t take into account the adrenal pathology as the cause of reported symptoms, which delayed the posting of final diagnosis. Conclusions. A significant factor in diagnosing adrenal insufficiency is a w ell-gathered medical history and physical examination. A thorough knowledge of signs and symptoms of this disease may be the key to early diagnosis. Addison’s disease may show no characteristic electrolyte metabolism disturbances, which may be a significant problem in posting an accurate early diagnosis