Co-infection of periorbital herpes zoster duplex bilateralis in COVID-19 re-infected patient

Amaç: Varicella-zoster virüsü (VZV) bir insan nörotrofik virüsüdür ve Herpes Zoster (HZ), önceden geçirilmiş bir suçiçeği enfeksiyonunu takiben VZV’nin dorsal kök gangliyonundaki latent durumundan yeniden aktive olduğunda ortaya çıkan bir enfeksiyondur. COVID-19 enfeksiyonunda yaygın ürtiker, suçiçeği benzeri papülo veziküler erüpsiyon, vaskülitik lezyonlar ve HZ gibi çeşitli deri bulgularına rastlandığı da gözlenmiştir. Bitişik olmayan iki dermatom tutulduğunda, tek taraflı etkilenirse herpes zoster duplex unilateralis; iki taraflı ise, bilateralis olarak adlandırılır. Olgu: 39 yaşında kadın hasta, yüksek ateş, halsizlik, öksürük, nefes darlığı ve her iki göz kapağında oluşan döküntüler nedeniyle kliniğimize başvurdu. Hastanın anamnezinden üç ay önce COVID-19 enfeksiyonu ve eşzamanlı olarak yüz felci geçirdiği öğrenildi. Dermatolojik muayenesi sonucunda iki taraflı üst göz kapağında yer alan eritemli zeminde grupe veziküler lezyonların HZ duplex bilateralis ile uyumlu olduğu düşünüldü. 14. Gün sonunda COVID-19 enfeksiyon bulgularının kaybolması ve deri lezyonlarının tamamen iyileşmesi üzerine hasta taburcu edildi. Sonuç: Olgumuz immunkompetan olmasına rağmen ikinci kez COVID-19 enfeksiyonu geçirirken üst göz kapaklarında HZ duplex bilateralis tanısı alması nedeniyle dikkat çekicidir. COVID-19 enfeksiyonu ile HZ dupleks bilateralis birlikteliği şimdiye kadar literatürde bildirilmemiştir. COVID -19 ile enfekte hastalarda HZ enfeksiyonunun sıradışı tutulumlar ile ortaya çıkabileceği göz ardı edilmemelidir.Aim: Varicella-zoster computer virus (VZV) is a human neurotrophic computer and Herpes Zoster (HZ) is a retargeted selection from potential target in the dorsal root ganglion of a bred varicella VZV. Urticaria, which becomes common when COVID-19 grows, has been observed where papule-vesicular eruptions such as chicken pox and days appearing as HZ are observed. Unilateral herpes zoster duplex unilateralis when in two non-adjacent dermatomes; If it is bilateral, it is called bilateral. Case: A 39-year-old female patient was admitted to our clinic with high fever, weakness, cough, shortness of breath and rash on both eyelids. It was learned from the patient’s anamnesis that he had COVID-19 infection and simultaneous facial paralysis three months ago. As a result of the dermatological examination, it was thought that grouped vesicular lesions on the erythematous background on the bilateral upper eyelid were compatible with HZ duplex bilateralis. At the end of the 14th day, the patient was discharged after the signs of COVID-19 infection disappeared and the skin lesions healed completely. Conclusion: Although our case was immunocompetent, it is noteworthy that she was diagnosed with HZ duplex bilateralis on the upper eyelids while she was infected with COVID 19 for the second time. The coexistence of COVID 19 infection and HZ duplex bilateralis has not been reported in the literature so far. It should not be ignored that HZ infection may occur with unusual involvements in patients infected with COVID-19

Vitiligo tanısı yeni konulan hastalarda koroid melanositleri koroid kalınlıklarını etkiler mi?

Aim: Vitiligo is a chronic skin disease and considered to be an autoimmune, neural, and autocytotoxic pathophysiology in which mainly the melanocytes in the epidermis are focused and destroyed. Therefore, alterations in the choroid and retinal pigment epithelium are expected, and there are very few publications using modern technology in research of this subject. This study aimed to examine the optic disc, retinal nerve fiber layer (RNFL), and choroidal thickness in patients with vitiligo by spectral-domain optical coherence tomography (SD-OCT) as a prospective observational study. Material and Methods: This single-center prospective cross-sectional study included 40 eyes of 40 patients with vitiligo and 42 eyes of 42 healthy individuals. The RNFL thickness, choroidal thickness, and optic disc parameters (rim area, disc area, and cup volume) were compared between the two groups. Results: The study consisted of 21 female and 19 male in the vitiligo group, and 21 female and 21 male in controls; no difference was found in gender distribution between two groups (p=0.836). Vitiligo and control groups had similar optic disc parameters, and RNFL and choroidal thicknesses; so the differences in the mentioned parameters did not differ statistically (p>0.05 for all). Conclusion: Vitiligo patients’ optic disc parameters, and RNFL and choroidal thicknesses did not differ from those in healthy individuals. Based on unknown pathogenesis, the melanocytes at the choroidal region may have compensatory mechanisms in vitiligo.Amaç: Vitiligo, kronik bir deri hastalığıdır ve esas olarak epidermisteki melanositlerin hedef alındığı ve yok edildiği otoimmün, nöral ve otositotoksik bir patofizyoloji olarak kabul edilir. Bu nedenle koroidde ve retina pigment epitelinde değişiklikler beklenir ve bu konuda modern teknolojiyi kullanan çok az yayın mevcuttur Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada vitiligolu hastalarda optik disk, retina sinir lifi tabakası (RSLT) ve koroid kalınlığının spektral alan optik koherens tomografi (SD-OKT) ile incelenmesi prospektif gözlemsel bu çalışma amaçlandı. Bu tek merkezli prospektif kesitsel çalışmaya vitiligolu 40 hastanın 40 gözü ve 42 sağlıklı bireyin 42 gözü dahil edildi. RSLT kalınlığı, koroid kalınlığı ve optik disk parametreleri (rim alanı, disk alanı ve cup hacmi) iki grup arasında karşılaştırıldı. Bulgular: Çalışmaya vitiligo grubunda 21 kadın ve 19 erkek, kontrol grubunda 21 kadın ve 21 erkek; iki grup arasında cinsiyet dağılımı açısından fark bulunmadı (p=0,836). Vitiligo ve kontrol gruplarında benzer optik disk parametreleri, RSLT ve koroid kalınlıkları; yani bahsedilen parametrelerdeki farklılıklar istatistiksel olarak farklı değildi (tümü için p>0.05). Sonuç: Vitiligo hastalarının optik disk parametreleri, RSLT ve koroid kalınlıkları sağlıklı bireylerden farklı değildi. Bilinmeyen bir patogeneze bağlı olarak, koroid bölgesindeki melanositlerin vitiligoda kendini telafi edici mekanizmaları olabilir

Evaluation of chilhood ocular trauma: 5-year single-center experience

Amaç: Çocukluk çağı göz travmalarının epidemiyolojisinin ve prognostik faktörlerinin değerlendirilmesi. Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışmaya, Kasım 2008 ve Kasım 2013 yılları arasında hastanemiz göz kliniğine göz travması ile başvuran 0-16 yaş arasında 248 hastanın, 258 gözü dahil edildi. Hasta dosyaları taranarak yaş, cinsiyet, travmanın tipi ve oluşum yeri, travmanın oluşumundan hastaneye varışa kadar geçen süre, göz içi basınçları, ilk ve son görme keskinlikleri kayıt altına alındı. McNemar ve Ki-kare testi istatistiksel değerlendirilmede kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 258 gözde erkek/kız oranı 1,3/1 idi. En sık travma uğrama yaşı 7-12 yaş arasında idi. Ön segmentin nonperforan travması (%88,3) en sık rastlanılan tip idi. Tedavi sonrasında en iyi düzeltilmiş görmesi 0,5 ve üzerinde olan göz miktarı %70 (n=182) iken 0,05 ve altında kalan göz oranı %14 (n=36) idi. Takip süresi 1 gün ile 36 ay arasında olduğu tespit edildi. Endoftalmi tespit edilen olgu sayısı 4 (%1,55) iken göz içi yabancı cisim 4 olguda tespit edildi. 6 yaş altında travmaya en sık oyuncaklar neden olur iken 6 yaş sonrasında en sık etken taş ve sopa gibi cisimler idi. Tüm olguların tanıları, uygulanan tedavileri, oküler komplikasyonları ve tedavi sonuçları rapor edildi. Sonuç: Çocukluk çağında oküler travmalar nedeniyle ortaya çıkan tek taraflı körlük engellenebilen ve bu konuda bilgilendirme ve eğitimin önemi vurgulanılarak insidansı azaltabilinecek bir problemdir. Böylelikle daha fazla ebeveyn gözlemi, eğitimsel ve yasal düzenlemelerin oluşturulması, bu tip kazaların morbiditesini ve prevalansını azaltılmasında ciddi öneme haizdir.Aim: To assess the epidemiology and prognostic factors of pediatric ocular traumas. Materials and Methods: This retrospective study included 258 eyes of 248 patients between 0-16 years of age who were presented to ophthalmology clinic of our hospital between November 2008 and November 2013. Age, gender, type and cause of the trauma, time elapsed from the onset of the trauma to admission to the hospital, intraocular pressure, initial and final visual acuities were obtained from the medical records of patients. McNemar and Chi-square tests were used in statistical analyses. Results: In the 258 eyes included in the study, the male to female ratio was approximately 1.3:1, and most were 7 to 12 years old. Non-perforating trauma in the anterior segment was the most common type of injury (88.3%). After the treatment, best corrected visual acuity was 0.5 or better in 70% of the patients, while it was 0.05 or worse in 14%. Follow-up period was ranged from 1 day to 36 months. Endophthalmitis was detected in 4 patients (1.55%) and intraocular foreign body was detected in 4 patients. Toys were the most frequent cause of trauma in children under 6 years of age while it was stone and wood in those over 6 years of age. Diagnoses, therapies implemented, ocular complications, and outcomes were reported. Conclusion: Unilateral blindness in childhood due to ocular traumas is avoidable and its incidence could be markedly reduced by emphasizing an information strategy and education based on prevention of ocular trauma. Thus more adequate adult supervision and educational and legislative measures are necessary and useful in order to reduce prevalence and morbidity of these accidents

Intraocular pressure assessment in pediatric cases receiving long-term seasonal allergic conjunctivitis treatment

Amaç: Mevsimsel alerjik konjonktivit (MAK) tanısı ile takip ve tedavi edilen pediatrik yaş grubu hastalarda, dönemsel olarak kullanılan ilaçların uzun dönemde göz içi basıncı (GİB) üzerine olan etkisini araştırmak. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya 16 yaş altında, 5 yıl veya daha fazla süredir MAK tedavisi alan 230 olgu (Grup I) ve kontrol grubuna 16 yaş altında sağlıklı 255 olgu (Grup II) dahil edildi. Hastaların GİB ölçümleri non-kontakt tonometri ile yapıldı. Her iki grubun ortalama GİB değerleri istatistiksel olarak kıyaslandı. Bulgular: Çalışmaya alınan olguların yaş ortalaması grup I'de 9.3±2.0, grup II'de 9.1±2.1 bulundu. Grup I'de hastaların MAK nedeni ile tedavi aldıkları süre ortalama 5.3±0.7 yıldı. Grup I'de ortalama GİB sağ gözde 13.7±3.1 mmHg, sol gözde 13.7±2.8 mmHg bulunurken, grup II'de ortalama GİB sağ gözde 13.8±3.1 mmHg, sol gözde 13.9±3.0 mmHg olarak bulundu. İki grubun ortalama GİB değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı görüldü (P>0.05). Grup I'de 11 hastada (% 4.8) tedavi esnasında kortikosteroid kullanımına bağlı geçici GİB yükselmesi olduğu gözlendi. Bu hastaların tümünde kortikosteroid kesildikten sonra GİB normale döndü. Sonuç: Pediatrik olgularda MAK tanısıyla dönemsel olarak verilen medikal tedavinin uzun dönemde GİB üzerine kalıcı bir etkisinin olmadığı görüldü. Bu hastalarda olası akut GİB yükselmesini fark etmek için yakın takibin önemli olduğunu düşünmekteyiz.Objective: To investigate the effect of seasonal drugs on intraocular pressure (IOP) in the long term in pediatric age group who are followed up and treated with seasonal allergic conjunctivitis (SAC) diagnosis. Materials and Methods: The study included 230 cases under the age of 16 who received SAC treatment for 5 years or more (Group I), and 255 healthy cases under the age of 16 in the control group (Group II). IOP measurements of the patients were made with non-contact tonometry. Mean IOP values of both groups were statistically compared. Results: The mean age of the patients included in the study was 9.3±2.0 in group I and 9.1±2.1 in group II. The mean duration of treatment in SAC patients was 5.3±0.7 years. In group I, the mean IOP was 13.7±3.1 mmHg in the right eye, 13.7±2.8 mmHg in the left eye, while in group II the mean IOP was 13.8±3.1 mmHg in the right eye and 13.9±3.0 mmHg in the left eye. There was no statistically significant difference between the mean IOP values of two groups (P>0.05). Temporary IOP elevation due to corticosteroid treatment was observed in 11 patients (4.8%) in group I. In all these patients, IOP lowered to normal limits after corticosteroid treatment discontinued. Conclusion: It was observed that medical treatment, which is given periodically with the diagnosis of SAC in pediatric cases, does not have a permanent effect on IOP in the long term. We think that close follow-up is important to realize possible acute IOP elevation in these patients

Effect of air bubble on inflammation after cataract surgery in rabbit eyes

Purpose: Intense inflammation after cataract surgery can cause cystoid macular edema, posterior synechia and posterior capsule opacification. This experimental study was performed to investigate the effect of air bubble on inflammation when given to anterior chamber of rabbit eyes after cataract surgery. Materials and Methods: 30 eyes of 15 rabbits were enrolled in the study. One of the two eyes was in the study group and the other eye was in the control group. After surgery air bubble was given to the anterior chamber of the study group eye and balanced salt solution (BSS; Alcon) was left in the anterior chamber of control eye. Results: On the first, second, fourth and fifth days, anterior chamber inflammations of the eyes were examined by biomicroscopy. On the sixth day anterior chamber fluid samples were taken for evaluation of nitric oxide levels as an inflammation marker. When the two groups were compared, in the air bubble group there was statistically less inflammation was seen. (1, 2, 4. days P = 0,001, and 5. day P = 0,009). Conclusions: These results have shown that when air bubble is left in anterior chamber of rabbits’ eyes after cataract surgery, it reduced inflammation. We believe that, air bubble in the anterior chamber may be more beneficial in the cataract surgery of especially pediatric age group, uveitis patients and diabetics where we see higher inflammation. However, greater and long termed experimental and clinical studies are necessary for more accurate finding

Evulation of clinical and demographic characteristics of cases with adenoviral conjunctivitis

Amaç: Adenoviral konjonktivit görülen hastaların demografik ve klinik özelliklerinin de- ğerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: Klinik olarak adenoviral konjonktivit tanımlanan hastalar değerlendirildi. Hastaların cinsiyeti, yaşı, etkilenen gözü, yakınlarında aynı göz belirtileri olan kişilerin olup olmadığı, havuz veya denize girme öyküleri kaydedildi. Biyomikroskopi ile ön segment muayenelerinde foliküler konjonktivit görülen hastalar konjonktiva hiperemisi, siliyer enjeksiyonu, kemozis, kapak ödemi, subkonjonktiva hemorajisi, kornea tutulumu ve psödomembran oluşumu açısından incelendi. Çalışmamızda adenoviral konjonktivitlerin daha çok hangi yaşlarda görüldüğü, bulaşıcılık durumunun olup olmadığı araştırıldı. Hastalarda kornea tutulumunun diğer faktörlerle ilişkisi değerlendirildi. Bulgular: Çalışma, 28 (%38,9) kadın, 44 (%61,1) erkek olmak üzere toplam 72 hasta ile yapıldı. Hastaların yaş ortalaması 19,35±15,27 (1-58) yıl idi. Muayene esnasında 16 (%22,2) hastanın sağ gözü, 15 (%20,9) hastanın sol gözü ve 41 (%56,9) hastanın her iki gözü etkilenmişti. Konjonktivitin ortaya çıkma şekli sorgulandığında 22 (%30,6) hastada bulaş yolu saptanmadı. Elli (%69,4) hastada yakın çevre kaynaklı bulaşma olduğu görüldü. Bulaşma görülen 50 hastadan 21 (%42) hastaya aile içinden, 3 (%6) hastaya yaşadıkları apartmanın sakinlerinden, 17 (%34) hastaya arkadaşlarından, 3 (%6) hastaya denizden, 4 (%8) hastaya daha önce gittikleri hastaneden, 2 (%4) hastaya kreşten bulaşıcılık olduğu öğrenildi. Korneal tutulum görülen 16 hastanın 11 (%68,8)'inde her iki gözde subepitelyal keratit izlendi. Sonuç: Adenoviral konjonktivit, kişinin günlük faaliyetlerini etkileyerek yaşam kalitesini düşürebilir. Yüksek bulaşıcılık oranı olan bu konjonktivit tipinde hem klinisyenin hem de hastanın bulaşıcılık konusunda dikkatli olması önerilmelidir.Objective: We aimed to evaluate the demographic and clinical characteristics of cases with adenoviral conjunctivitis. Material and Methods: Clinically diagnosed adenoviral conjunctivitis cases were evaluated. The age, sex, affected eye of the cases, the history of swimming in the pool or in the sea, the presence of affected relatives with the similar ophthalmological symptoms were recorded. Biomicroscopically examined cases with follicular conjunctivitis were evaluated and recorded if they had conjunctival hyperemia, ciliary injection, chemosis, eyelid edema, subconjunctival hemorrhage, corneal involvement and pseudomembran formation in anterior segment. In this study we investigated prevelance of age and infectiousness of adenoviral conjunctivitis. The cases were evaluated about relationship between the other factors and corneal involvement. Results: The study was performed with a total of 72 cases composed of 28 women (38.9%) and 44 men (61.1%). The mean age of the cases was 19.35 ± 15.27 (1-58) years. During the ophthalmologic examination, 16 patients (22.2%) of the right eye, 15 patients (20.9%) of left eye, and 41 patients (56.9%) of both eyes were affected. When conjunctivitis contagiousness situation is examined, in 22 cases (30.6%) showed no contamination. Fifty cases (69.4%) were found to be of environmental contamination. In 21 patients within 50 patients infection seen (42%) spread from family members, 3 patients (6%) from neighbours, 17 patients (34%) from friends, 3 patients (6%) from the sea, 4 cases (8%) from the hospital they have visited before, 2 patients (4%) from the nursery. Corneal involvement was seen in 11 of the 16 cases (68.8%) who had subepithelial keratic precipitates in both eyes. Conclusion: Clinicians and patients should be advised to be very careful about contagiousness in this type of conjunctivitis

Efficacy of adjunctive mitomycin C in transcanalicular diode laser dacryocystorhinostomy

WOS: 000394351800037PubMed ID: 27664138The objective of the study was to compare the success rate of transcanalicular laser dacryocystorhinostomy (TCL-DCR) with or without the use of adjunctive mitomycin C (MMC) in cases with primary nasolacrimal duct obstruction (NLDO). This retrospective study was comprised of 68 patients with uncomplicated primary NLDO. There were two groups in the study: the Group 1 (n = 35) patients underwent TCL-DCR surgery with MMC and the Group 2 (n = 33) patients underwent TCL-DCR surgery without MMC. All patients had bicanalicular silicone tube intubation. The main outcome measures were patent osteotomy as visualized endoscopically and patent nasolacrimal irrigation. The follow-up period was 12 months. All patients had unilateral TCL-DCR with silicone tube intubation. Six months following surgery, the silicone tubes were removed. At the final evaluation, success rates were 80 % in Group 1 and 78.8 % in Group 2. There was no statistically significant difference between the two groups (p = 0.52). No complications related to MMC usage were recorded during the study period. Intraoperative use of MMC has no beneficial effect on the success rate in TCL-DCR

Fundus autofluorescence changes in ocular albinism case

Her iki gözde görme azlığı şikayeti olan 32 yaşındaki erkek hastanın yapılan muayenesinde, her iki gözde tashihli görme keskinliği ondalık Snellen sisteminde 0.7 düzeyindeydi. Ön segment muayenesinde belirgin fotofobisi ve iris transilüminasyon defekti vardı. Fundus muayenesinde her iki gözde retina hipopigmente izlendi, foveal refle ve çukurlukta kayıp görüldü. Foveada luteal pigment defekti vardı. Büyük koroid damarları rahatlıkla seçiliyordu. Optik koherens tomografi (Spectralis OCT Heidelberg Engineering, Carlsbad, CA) incelemesinde her iki gözde fovea çukurluğunun tam oluşmadığı ve foveada iç retina katmanlarının devam ettiği gözlendi. OCT’de foveal bölgede eksternal limitan membran, fotoreseptör ve retina pigment epiteline ait bandlar normaldi. Fundus otofloresan incelemede ise foveada normalde görülen otofloresan blokajının olmadığı saptandı.32 years old male patient had poor vision in his both eyes. On his examination best corrected visual acuity was bilateral 0,7 according to Snellen visual acuity system. Patient had photophobia and iris transillumination defects in anterior chamber examination. He had hypopigmentation in retina with the absence of a foveal pit and reflexion on fundus examination. He had luteal pigment defect in foveal area. Large choroidal vessels were seen easily. Optical coherence tomography (Spectralis OCT Heidelberg Engineering, Carlsbad, CA) was carried out which showed absence of the foveal depression and persistent inner retinal layers in the foveal area. External limiting membrane, photoreceptor and retina pigment epithelium layers were normal on OCT in the foveal area. An fundus autofluorescence image has shown absence of the normal autofluorescence blockage in foveal area

Anizohipermetropik ambliyopisi olan yetişkinlerin ön segment parametrelerinin Sirius topografi ile değerlendirilmesi

Aim: To evaluate anterior segment parameters in the eyes of adults with anisohypermetropic amblyopia using the Sirius topography device. Materials and Methods: Forty-eight patients with anisohypermetropic amblyopia were prospectively evaluated along with a control group of 45 healthy patients. All patients were examined with the Sirius topography system under cycloplegic and non-cycloplegic conditions. The anterior and posterior mean keratometry values, central corneal thickness (CCT), anterior chamber depth (ACD), corneal volume (CV), and anterior chamber volume (ACV) measurements were compared among groups. Results: No significant difference was found in the anterior and posterior mean keratometry values, CCT, ACD, CV, and ACV measurements between amblyopic, fellow, and control eyes under cycloplegic and non-cycloplegic conditions (p>0.05). Conclusion: This study shows that the anterior segment parameters measured by the Sirius topography device among amblyopic, fellow, and control eyes do not differ under both cycloplegic and non-cycloplegic conditions.Amaç: Anizohipermetropik ambliyopisi olan yetişkinlerde ön segment parametrelerini Sirius topografi ile değerlendirmek. Gereç ve Yöntem: Anizohipermetropik ambliyopisi olan 48 hasta ve 45 sağlıklı yetişkin çalışma kapsamında prospektif olarak değerlendirildi. Tüm hastaların sikloplejik damla öncesi ve sonrasında Sirius topografi cihazı ile muayeneleri gerçekleştirildi. Ön ve arka ortalama keratometri değerleri, santral kornea kalınlıkları (SKK), ön kamara derinlikleri (ÖKD), kornea volümü (KV) ve ön kamara volümleri (ÖKV) gruplar arasında karşılaştırıldı. Bulgular: Ön ve arka ortalama keratometri değerleri, SKK, ÖKD, KV ve ÖKV arasında ambliyopisi olan hastanın ambliyopik gözü, diğer göz ve kontrol hastasının gözleri arasında sikloplejik damla öncesi ve sonrası ölçümlerde fark saptanmadı (p>0.05). Sonuç: Ambliyopisi olan yetişkinlerde ambliyopik göz, diğer göz ve kontrol gözler arasında sikloplejik damla öncesi ve sonrasında Sirius topografi ile yapılan değerlendirmede ön segment parametreleri arasında anlamlı fark saptanmamıştır

Comparison of photorefraction, autorefractometry and retinoscopy in children

WOS: 000341838400003PubMed ID: 24114503Photorefractive devices have been evaluated for their effectiveness in detecting anisometropia, hyperopia, myopia, and astigmatism. We investigated the reliability of Plusoptix S08, the newest photoscreener, and Topcon autorefractometer by comparing them with cycloplegic retinoscopy. Plusoptix S08, cycloplegic retinoscopy, and cycloplegic autorefractometer measurements for 235 eyes of 118 children (59 female, 59 male) with a mean age of 4.9 +/- 2.6 and median age of 5 years (range 1-12) were conducted. The Plusoptix S08 produced the following mean (+/- SD) results-spherical 0.27 +/- 1.64, cylindrical power -0.81 +/- 0.71, axis 89.73 +/- 61.18, and spherical equivalent -0.05 +/- 1.61. The cycloplegic retinoscopy produced the following mean (+/- SD) results-spherical 0.12 +/- 1.35, cylindrical power -0.89 +/- 0.71, axis 92.18 +/- 68.39, and spherical equivalent -0.15 +/- 1.31. The cycloplegic autorefractometer produced the following mean (+/- SD) results-spherical 0.16 +/- 1.44, cylindrical power -0.88 +/- 0.72, axis 90.86 +/- 68.21, and spherical equivalent -0.12 +/- 1.41. This study has shown that cycloplegic autorefractometer and retinoscopy results are similar and Plusoptix S08 is a very safe, easy-to-use and reliable screening method of refraction, especially for ophthalmologists unskilled in retinoscopy. Plusoptix S08 is a useful tool for estimating refraction in patients for whom conventional autorefraction is not an option