IGLESIA POBRE Y PARA LOS POBRES. UNA RESPUESTA PASTORAL E INSPIRADORA DE LA IGLESIA EN AMÉRICA LATINA AL CONCILIO VATICANO II

La preocupación de la Iglesia por los pobres ha sido una de sus características fundamentales desde el principio. Ella siempre ha emprendido acciones para responder a las necesidades de los pobres, aunque su eficacia podría ser evaluada de diferentes maneras. El Concilio Vaticano II fue un evento eclesial muy especial, que enfatizó la importancia de este esfuerzo de ayuda a los pobres. La sensibilidad de muchos de sus participantes ayudó a que la Iglesia abrazara con renovado entusiasmo la perspectiva de su Fundador, que quiso salvarnos por medio de su pobreza. Sólo una Iglesia pobre puede ser creíble y cumplir su misión en el mundo de modo efectivo, especialmente en esta época, marcada por la pobreza y la exclusión. La Iglesia latinoamericana ha entendido bien estas indicaciones conciliares y las ha llevado a la práctica con valentía, hasta convertirla en una opción pastoral fundamental. Con el tiempo esta opción se convirtió en una inspiración para la Iglesia universal

Między zaufaniem a konfliktem. Oscar Romero i nuncjusze apostolscy w Salwadorze w poszukiwaniu wzajemnego zrozumienia

Relacje jaki utrzymywał Oscar Romero z nuncjuszami apostolskimi w Salwadorze miały zmieniającą się dynamikę. Wzrostowi znaczenia Romero w Kościele lokalnym towarzyszyło rosnące zaufanie, jakim się cieszył wśród kolejnych nuncjuszy. Jego doświadczenia – będące konsekwencją trudnej sytuacji społecznej kraju – sprawiły jednak, że relacje te znacznie się pogorszyły, co odbijało się również na postrzeganiu Romero przez Rzym. Pojawiające się trudności nie uniemożliwiały jednak zarówno poszukiwania rozwiązań mających na celu dobro kraju, jak i sposobów łagodzenia napiętych relacji wewnątrzkościelnych

Integralny System Nowej Ewangelizacji jako odpowiedź na wezwanie Kościoła w Ameryce Łacińskiej do nowej ewangelizacji

Od czasu Soboru Watykańskiego II świadomość ewangelizacyjnych wyzwań przed jakimi stoi Kościół jest coraz mocniejsza. Przynaglenie, aby w szybko zmieniającej się rzeczywistości poszukiwać dla ewangelizacji świeżych form i metod zaczęło być określane, począwszy od III Konferencji Rady Biskupów Ameryki Łacińskiej (CELAM) w Puebla z roku 1979, jako „nowa ewangelizacja”. Dzięki św. Janowi Pawłowi II określenie to zaś na stałe zagościło w świadomości Kościoła powszechnego. Pontyfikat papieża Franciszka sprzyja, aby Ameryka Łacińska nadal kontynuowała inspirującą rolę wobec całego Kościoła w obszarze „nowej ewangelizacji”. W przekonaniu autorów artykułu godnym zainteresowania jest zainicjowany w Meksyku i z powodzeniem implementowany w wielu regionach świata, gdzie stał się oficjalnym programem duszpasterskim dla licznych diecezji i parafii - Integralny System Nowej Ewangelizacji (SINE – Sistema Integral de la Nueva Evangelización). Dostrzegając realia Kościoła w Polsce i ewangeliczy niepokój wielu duszpasterzy, System ten jest ciekawą propozycją, która – twórczo rozwinięta – może przekształcić tradycyjnie prowadzoną parafię w tętniącą życiem wspólnotę wspólnot

Między zaufaniem a konfliktem. Oscar Romero i Nuncjusze Apostolscy w Salwadorze w poszukiwaniu wzajemnego zrozumienia

Relacje jaki utrzymywał Oscar Romero z nuncjuszami apostolskimi w Salwadorze miały zmieniającą się dynamikę. Wzrostowi znaczenia Romero w Kościele lokalnym towarzyszyło rosnące zaufanie, jakim się cieszył wśród kolejnych nuncjuszy. Jego doświadczenia – będące konsekwencją trudnej sytuacji społecznej kraju – sprawiły jednak, że relacje te znacznie się pogorszyły, co odbijało się również na postrzeganiu Romero przez Rzym. Pojawiające się trudności nie uniemożliwiały jednak zarówno poszukiwania rozwiązań mających na celu dobro kraju, jak i sposobów łagodzenia napiętych relacji wewnątrzkościelnych.Throughout his pastoral ministry, Oscar Romero’s relationship with the apostolic nuncios in San Salvador changed its dynamics. Romero's increasing role in the local Church was accompanied by the growing trust he enjoyed among the successive nuncios. His special experiences, though, which were the result of the difficult social situation of the country, deteriorated these relations significantly, which also affected how he was perceived in Rome. However, these difficulties did not prevent from searching for solutions aimed at the good of the country as well as ways to relieve tense intra-Church relations

Between trust and conflict. Oscar Romero and apostolic nuncios to El Salvador in search for mutual understanding

Relacje jaki utrzymywał Oscar Romero z nuncjuszami apostolskimi w Salwadorze miały zmieniającą się dynamikę. Wzrostowi znaczenia Romero w Kościele lokalnym towarzyszyło rosnące zaufanie, jakim się cieszył wśród kolejnych nuncjuszy. Jego doświadczenia – będące konsekwencją trudnej sytuacji społecznej kraju – sprawiły jednak, że relacje te znacznie się pogorszyły, co odbijało się również na postrzeganiu Romero przez Rzym. Pojawiające się trudności nie uniemożliwiały jednak zarówno poszukiwania rozwiązań mających na celu dobro kraju, jak i sposobów łagodzenia napiętych relacji wewnątrzkościelnych.Throughout his pastoral ministry, Oscar Romero’s relationship with the apostolic nuncios in San Salvador changed its dynamics. Romero's increasing role in the local Church was accompanied by the growing trust he enjoyed among the successive nuncios. His special experiences, though, which were the result of the difficult social situation of the country, deteriorated these relations significantly, which also affected how he was perceived in Rome. However, these difficulties did not prevent from searching for solutions aimed at the good of the country as well as ways to relieve tense intra-Church relations