Surowica krwi od pacjentów z cukrzycową chorobą nerek wzmacnia ekspresję genu dla trombospondyny 1 w komórkach jednojądrzastych krwi obwodowej

Background. The thrombospondin 1 and cyclooxygenase1 genes were over-expressed and the matrixmetalloproteinase 9 and cyclooxygenase 2 geneshave lower expression in peripheral blood mononuclearcells (PBMC) of type 1 diabetic patients with diabetic kidney disease (DKD).The aim of the study wasto examine if the expression of those genes couldbe stimulate by incubating PBMC of healthy volunteersin blood serum of patients with DKD.Material and methods. Blood serum samples fromfive type 2 diabetic patients with DKD and five type2 diabetic patients without DKD were collected.PBMC of four healthy volunteers were incubated inblood serum of 5 type 2 diabetic patients with DKDand 5 without DKD. The expression of the thrombospondin1, cyclooxygenase 1, matrix metalloproteinase9 and cyclooxygenase 2 genes was examinedusing a method based on the real-time PCR. Theexpression was compared between cells incubated in blood serum of type 2 diabetic patients with andwithout DKD.Results. We observed a higher expression of thethrombospondin 1 gene in cells incubated in bloodserum of patients with DKD. The expression of othergenes did not differ between cells incubated in bloodserum of patients with and without DKD.Conclusions. Blood serum of type 2 diabetic patientswith DKD induces expression of thrombospondin 1gene in PBMC. Blood serum of type 2 diabetespatients with DKD may contain an intrinsic factorwhich may be involved in vascular complicationsaccelerated by DKD.Wstęp. Wykazano, że komórki jednojądrzaste krwiobwodowej u chorych na cukrzycę typu 1 z cukrzycową chorobą nerek charakteryzują się zwiększoną ekspresją genów dla trombospondyny 1 i cyklooksygenazy 1 oraz zmniejszoną ekspresją genów dla metaloproteinazy 9 i cyklooksygenazy 2. Celem badania było sprawdzenie, czy ekspresja tych genów może zostać zmieniona przez inkubację komórek jednojądrzastych krwi obwodowej od zdrowych ochotników w surowicy krwi chorych z cukrzycową chorobą nerek.Materiał i metody. Pobrano próbki surowicy krwi od 5 chorych na cukrzycę typu 2 z cukrzycową chorobą nerek oraz 5 chorych na cukrzycę typu 2 bez cukrzycowej choroby nerek. Komórki jednojądrzaste krwiobwodowej od 4 zdrowych ochotników były inkubowanew surowicy krwi od 5 chorych na cukrzycę typu 2 z cukrzycową chorobą nerek i 5 chorych bezcukrzycowej choroby nerek. Zbadano ekspresję genówdla trombospondyny 1, cyklooksygenazy 1, metaloproteinazy 9 i cyklooksygenazy 2, używając metody opartej na reakcji łańcuchowej polimerazy DNA z analizą ilości produktu w czasie rzeczywistym. Porównano ekspresję  genów pomiędzy komórkami inkubowanymi w surowicy krwi od chorych na cukrzycę typu 2 z i bez cukrzycowej choroby nerek.Wyniki. Stwierdzono większą ekspresję genu dla trombospondyny 1 w komórkach inkubowanych w surowicy chorych z cukrzycową chorobą nerek. Ekspresja pozostałych genów nie różniła się między komórkami inkubowanymi w surowicy od chorychz cukrzycową chorobą nerek i bez tej choroby.Wnioski. Surowica krwi od chorych na cukrzycę typu 2 z cukrzycową chorobą nerek powoduje wzrost ekspresjigenu dla trombospondyny 1 w komórkach jednojądrzastych krwi obwodowej. Surowica krwi odchorych na cukrzycę typu 2 z cukrzycową chorobą nerek może zawierać czynnik biorący udział w powikłaniach naczyniowych, których postęp jest szybszyprzy obecności cukrzycowej choroby nerek

Genetic variants in SLC9A9 gene coding for sodium/hydrogen exchanger 9 are not associated with diabetic kidney disease

Wstęp. W kilku niezależnych badaniach stwierdzono sprzężenie pomiędzy fragmentem chromosomu 3q22 a cukrzycową chorobą nerek. Kolejne badania nie były w stanie znaleźć polimorfizmu genetycznego zlokalizowanego na chromosomie 3q22, który wykazywałby związek z cukrzycową chorobą nerek i tłumaczyłby wcześniej stwierdzone sprzężenie. Gen SCL9A9 kodujący antyporter sodowo-protonowy izoformę 9 jest zlokalizowany w krytycznym regionie na chromosomie 3q22. Warianty genetyczne w genie SCL9A9 mogą być odpowiedzialne za odmienną kinetykę transportu sodowo-litowego obserwowanego w erytrocytach u chorych z cukrzycową chorobą nerek. Celem badania była analiza związku pomiędzy polimorfizmami genu SCL9A9 a cukrzycową chorobą nerek.Background. Several independent studies found a linkage between diabetic kidney disease and chromosome 3q22. Following studies were not able to found a genetic polymorphism in the chromosome 3q22 region which was associated with diabetic kidney disease and which could explain the observed linkage. The SCL9A9 gene coding for the sodium/hydrogen exchanger 9 is located in the critical region on chromosome 3q22. Genetic variants of the SCL9A9 gene might be involved in the abnormal kinetics of erythrocyte sodium-lithium countertransport observed in patients with diabetic kidney disease. The aim of the study was to check the association between genetic polymorphisms of the SCL9A9 gene and diabetic kidney disease. Material and methods. We collected 61 patients with diabetic kidney disease and 63 patients with normoalbuminuria after at least 15 years of known diabetes duration. Peripheral blood was drawn and DNA was extracted from leukocytes. Fragments of the SCL9A9 gene were amplified by PCR and digested by specific restriction enzymes. Altogether 3 polymorphisms were genotyped: rs17594058 in intron 1, rs7641634 in intron 2 and rs6763202 in exon 8. The genotype frequency was compared between patients with and without diabetic kidney disease. Results. There was no difference in the genotype frequency for analyzed polymorphisms in the SCL9A9 gene between patients with and without diabetic kidney disease. Conclusions. The genetic variants of the SCL9A9 gene localized in the critical region on chromosome 3q22 are not associated with diabetic kidney disease

Nefropatia ziół chińskich - opis przypadku

Jedną z przyczyn przewlekłej choroby nerek, prowadzącą do schyłkowej niewydolności nerek, jest nefropatia ziół chińskich. Przyczyną uszkodzenia nerek jest kwas arystolochowy będący składnikiem preparatów wspomagających odchudzanie. Wydawało się dotychczas, że preparaty pochodzenia roślinnego są bezpieczne dla nerek. Jednak w ostatnich latach obserwowano wiele przypadków działania nefrotoksycznego tego alkaloidu. W opisanym przypadku potwierdzono te dane. Pacjent w wieku 17 lat, ze wskaźnikiem masy ciała 32,2 kg/m2, w ciągu 4 miesięcy stracił 20 kg, stosując między innymi preparaty ziół chińskich. W krótkim czasie u pacjenta doszło do rozwoju nadciśnienia tętniczego, cech niewydolności nerek aż do rozwoju schyłkowej niewydolności nerek. Na podstawie biopsji nerki potwierdzono u pacjenta obraz nerki zejściowej z nasileniem przewlekłych i nieodwracalnych zmian w obrębie kłębuszków, jak i śródmiąższu. Przebieg opisywanej nefropatii może być różnorodny, zazwyczaj jednak prowadzi do szybko postępującej niewydolności nerek, aż do schyłkowej niewydolności nerek, a także może się przyczyniać do powstawania nowotworów dróg moczowych. Wydaje się, że opisany przypadek może ułatwić wczesne rozpoznanie tej nefropatii zarówno przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, jak i przez nefrologów i urologów, co przy odpowiednio szybkim zaprzestaniu stosowania preparatów ziół chińskich, zawierających kwas arystolochowy, może zahamować dalszy rozwój uszkodzenia nerek. Forum Nefrologiczne 2010, tom 3, nr 4, 272-27

Pruritus in dialysis patients — ethiopathogenesis, clinical aspects and treatment

Świąd mocznicowy jest powszechnym powikłaniem u chorych poddawanych dializie. Dolegliwość obniża jakość życia chorych, może również pogarszać rokowanie związane z przeżyciem. Mechanizmy patofizjologiczne świądu u chorych dializowanych z powodu schyłkowej niewydolności nerek pozostają nieznane. Rozważa się rogowacenie i nadmierną suchość skóry, zaburzenia immunologiczne, zaburzenia systemu endogennych opioidów, neuropeptydów, równowagi elektrolitów, jonów dwuwartościowych, wtórną nadczynność przytarczyc, niedokrwistość z niedoboru żelaza oraz zmiany pH skóry. W związku z różnorodnością możliwych przyczyn brak również metod leczenia przyczynowego. W pracy dokonano przeglądu dyskutowanych czynników patogenetycznych świądu mocznicowego u chorych z przewlekłą niewydolnością nerek oraz podejmowanych prób terapeutycznych.Uraemic pruritus is a common complication in dialysis patients which reduces the quality of life and increases the mortality. The ethiopathogenesis of uremic pruritus has not been well explained. Several explanations for ureamic pruritus have been proposed like keratosis, xerosis, dysfunction of immune system, dysfunction of endogenous opioid system, nueropeptide disturbances, water-electrolyte imbalance, dysfunction of divalent cations metabolism, iron-deficiency anaemia and skin surface pH changes. Because of complex pathomechanism there is no known causal treatment of uraemic pruritus. The paper synthesizes the current data regarding ethiopathogenesis and treatment of uraemic pruritus

Wielotorbielowatość nerek - wrodzona przyczyna przewlekłej choroby nerek

Wielotorbielowatość nerek jest częstą przyczyną przewlekłej choroby nerek. Wśród leczonych nerkozastępczo jest ona przyczyną schyłkowej przewlekłej choroby nerek u 5–10% pacjentów. Jest to najczęściej występująca choroba dziedziczna nerek o poznanej etiologii. Zebranie dokładnego wywiadu rodzinnego jest bardzo pomocne we wczesnym rozpoznaniu wielotorbielowatości nerek. Analizując drzewo rodowodowe, można określić, u kogo występuje duże ryzyko rozwoju tej choroby. Można również wskazać osoby, które nie odziedziczyły wielotorbielowatości nerek. Analiza przedstawionego typowego przypadku rodziny z wielotorbielowatością nerek może być pomocna w przeprowadzeniu podobnych analiz u chorych poddanych opiece nefrologicznej

Stulejka jako rzadka przyczyna przewlekłej choroby nerek

Stulejka jest rzadką przyczyną przewlekłej choroby nerek. W przedstawionym przypadku u 23-letniego mężczyzny była przyczyną przewlekłej choroby nerek, powikłanej epizodem ostrej niewydolności nerek. Doprowadziła ona do całkowitej obturacji dróg moczowych oraz urosepsy. Stan chorego wymagał przejściowo leczenia na oddziale intensywnej terapii. Po zastosowaniu celowanej antybiotykoterapii oraz zabiegów hemodializy stan ogólny pacjenta uległ szybkiej poprawie. Czynność nerek pozostała jednak znacznie upośledzona. W tym przypadku zaskakujące jest to, że pierwsze objawy wystąpiły około dwa tygodnie przed hospitalizacją - wcześniej pacjent nie dostrzegał żadnych patologii związanych ani z oddawaniem moczu, ani współżyciem płciowym. Niepokój budzi fakt, że pomimo stwierdzenia u chorego, około 2 lata wcześniej, nadciśnienia tętniczego i włączenia leczenia hipotensyjnego, nie wykonano żadnych badań diagnostycznych w celu wykluczenia wtórnych postaci nadciśnienia

Częstość występowania hiperfiltracji u chorych na cukrzycę typu 2

Background. The role of hyperfiltration in thepathomechanism of diabetic kidney disease has notbeen well explained. The aim of this study was todetermine the prevalence of hyperfiltration in patientswith type 2 diabetes. The association betweenhyperfiltration and clinical parameters were analyzed.Material and methods. 150 patients with type 2diabetes and eGFR > 60 ml/min/1.73 m2 wereexamined. Serum cystatin C concentration wasassessed in each patients and glomerular filtrationrate (eGFR) was estimated. Hyperfiltration was defineas eGFR > 134 ml/min/1.73 m2 in men and eGFR> 149 ml/min/1.73 m2 in women.Results. Hyperfiltration was present in 20 (13.3%) of150 analyzed patients. Hyperfiltration was found in 9 women and 11 men. There was no difference between patient with and without hyperfiltrationaccording to concentration of potassium,triglycerides, total cholesterol and CRP. Also, urinaryalbumin excretion in both groups did not differ fromeach other. People with hyperfiltration had a shorterduration of diabetes from diagnosis and wereyounger. Patients with hyperfiltration had higherHbA1c and lower BMI than subjects withouthyperfiltration. Hyperfiltration was less frequent inpatients taking inhibitors of angiotensin convertingenzyme (ACEI) and angiotensin II receptor blockers(ARB).Conclusions. Hyperfiltration is rare in patients withtype 2 diabetes. Poor glycemic control increases riskof hyperfiltration, but age and BMI dicrease the risk.Hyperfiltration is less frequently in patients takingACEI and ARB.Wstęp. Nie wiadomo, jaką dokładnie rolę odgrywahiperfiltracja w rozwoju cukrzycowej choroby nerek.Celem niniejszej pracy było określenie częstości występowania hiperfiltracji u chorych na cukrzycę typu2 i jej korelacja z parametrami klinicznymi.Materiał i metody. Do badania włączono 150 chorychna cukrzycę typu 2 ze wskaźnikiem przesączania kłębuszkowego (eGFR) > 60 ml/min/1,73 m2. U każdego chorego oznaczono stężenie cystatyny C w surowicy krwi i na tej podstawie oszacowano eGFR. Hiperfiltrację zdefiniowano jako eGFR powyżej 134ml/min/1,73 m2 dla mężczyzn oraz powyżej 149 ml//min/1,73 m2 dla kobiet.Wyniki. Hiperfiltracja występowała u 20 (13,3%) ze 150 analizowanych chorych. Hiperfiltrację stwierdzonou 9 kobiet oraz 11 mężczyzn. Zaobserwowano, że osoby z hiperfiltracją nie różniły się od osób bez hiperfiltracji pod względem stężenia potasu, triglicerydów, cholesterolu całkowitego oraz CRP. Również wydalanie albumin z moczem w obu grupachchorych nie różniło się od siebie. Osoby z hiperfiltracją miały krótszy czas trwania cukrzycy od momenturozpoznania oraz były młodsze. Dodatkowo badani z hiperfiltracją mieli wyższe wartości HbA1ci niższą wartość BMI niż chorzy bez hiperfiltracji. Rzadziejstwierdzano hiperfiltrację u chorych przyjmujących leki z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACEI) i antagonistów receptora dla angiotensynyII (ARB).Wnioski. U chorych na cukrzycę typu 2 rzadko występuje hiperfiltracja. Złe wyrównanie glikemii zwiększa ryzyko wystąpienia hiperfiltracji, natomiast starszywiek i wzrost wartości BMI zmniejszają ryzyko wystąpienia hiperfiltracji. Hiperfiltracja była równieżrzadziej obserwowana u chorych przyjmujących ACEI oraz leki z grupy antagonistów receptora dla angiotensynyII

Association of single nucleotide polymorphism (rs741301) of the ELMO1 gene with diabetic kidney disease in Polish patients with type 2 diabetes: a pilot study

Introduction: Multifactorial pathogenesis of diabetic kidney disease (DKD) consists of a combination of metabolic, environmental, and genetic factors. A genome-wide association study has shown that ELMO1 is a candidate gene for DKD occurrence and progression. The aim of this study was to assess the association of a single nucleotide polymorphism (rs741301) of the ELMO1 gene with DKD in Polish patients with type 2 diabetes (T2DM). Material and methods: This was a case/control study of 272 T2DM patients with or without DKD. Patients were divided into groups depending on DKD definition according to the American Diabetes Association (ADA) and the National Kidney Foundation (NKF). The association of the rs741301 polymorphism with DKD was assessed in the whole study group as well as in the subgroups stratified according to the presence of DKD. Results: There was no association between rs741301 polymorphisms and the presence of DKD in relation to the ADA definition (p = 0.6) or the NKF definition (p = 0.5) of DKD and with estimated glomelural filtration rate (eGFR) value reflecting the stage of the chronic kidney disease (p = 0.8). Conclusions: Even though the results of this study are negative, there is still a great need for larger studies assessing the genetic susceptibility to DKD to identify patients who are particularly prone to this complication

The utilization of positron emission tomography in the evaluation of renal health and disease

Purpose: Positron emission tomography (PET) is a nuclear imaging technique that uses radiotracers to visualize metabolic processes of interest across different organs, to diagnose and manage diseases, and monitor therapeutic response. This systematic review aimed to characterize the value of PET for the assessment of renal metabolism and function in subjects with non-oncological metabolic disorders. Methods: This review was conducted and reported in accordance with the PRISMA statement. Research articles reporting “kidney” or “renal” metabolism evaluated with PET imaging between 1980 and 2021 were systematically searched in Medline/PubMed, Science Direct, and the Cochrane Library. Search results were exported and stored in RefWorks, the duplicates were removed, and eligible studies were identified, evaluated, and summarized. Results: Thirty reports met the inclusion criteria. The majority of the studies were prospective (73.33%, n = 22) in nature. The most utilized PET radiotracers were 15O-labeled radio water (H215O, n = 14) and 18F-fluorodeoxyglucose (18F-FDG, n = 8). Other radiotracers used in at least one study were 14(R,S)-(18)F-fluoro-6-thia-heptadecanoic acid (18F-FTHA), 18F-Sodium Fluoride (18F-NaF), 11C-acetate, 68-Gallium (68Ga), 13N-ammonia (13N-NH3), Rubidium-82 (82Rb), radiolabeled cationic ferritin (RadioCF), 11C‐para-aminobenzoic acid (11C-PABA), Gallium-68 pentixafor (68Ga-Pentixafor), 2-deoxy-2-F-fluoro-d-sorbitol (F-FDS) and 55Co-ethylene diamine tetra acetic acid (55Co-EDTA). Conclusion: PET imaging provides an effective modality for evaluating a range of metabolic functions including glucose and fatty acid uptake, oxygen consumption and renal perfusion. Multiple positron emitting radiolabeled racers can be used for renal imaging in clinical settings. PET imaging thus holds the potential to improve the diagnosis of renal disorders, and to monitor disease progression and treatment response

Underlying Kidney Diseases and Complications for COVID-19: A Review

There is mounting evidence supporting that patients with kidney diseases are particularly vulnerable to coronavirus disease-2019 (COVID-19) caused by the severe acute respiratory syndrome coronavirus-2 (SARS-CoV-2). The review was conducted to examine the risk and complications of COVID-19 among patients with confirmed cases of underlying kidney disease. A search of Google Scholar, PubMed and Science direct databases to August 2020 was conducted using search terms pertaining to kidney diseases, renal insufficiency, kidney injury, angiotensin receptors, hemodialysis, and kidney transplant. We briefly reviewed COVID-19 in the context of kidney diseases. A significant proportion of hospitalized patients for COVID-19 have acute kidney injury, which further deteriorates their prognosis. COVID-19 increases morbidity and mortality among people already diagnosed with kidney disorders and obesity due to multiple organ injury caused by the SARS-CoV-2. This review supports the need for clinicians to carefully manage and monitor all patients with renal disorders in order to minimize acute kidney injuries. Although some therapeutic drugs have been suggested by some studies, treatment should be administered cautiously not to worsen the condition of the kidney. Further studies are required to highlight the efficient management of patients with underlying kidney diseases, who are infected with SARS-CoV-2. With proactive systematic screening and triaging, close monitoring and prompt management of coexisting other infections, the COVID-19 disease burden among these patients could be reduced