Asymmetric Shocks in the Euro Area: Convergence or Divergence?

The degree of structural divergence in the Euro Area is examined on the basis of the frequency and distribution of observed asymmetric shocks over the period 1996–2015. An asymmetric shock is defined as an opposite sign difference between the deviation of an individual country’s GDP growth rate from a trend and the deviation of the EA-wide GDP growth rate from a trend. Two measures of asymmetric shocks are introduced, one based on exponential trend values and another on moving-average trend values. Geographical distribution of observed (“revealed”) shocks shows that EA member countries differ in terms of structural convergence, with a higher number of asymmetric shocks in countries that joined the EA at a later date. The distribution of asymmetric shocks over time shows two peaks in the number of shocks around 2002 and 2011, but no clear tendency towards more divergence is detected. As actual data may not provide a full picture of asymmetric shocks (given that countries with sufficient fiscal space could have neutralized their negative impact on GDP growth rates) a hypothesis on the existence of “non-revealed” negative asymmetric shocks is examined. Testing for correlation between public debt levels and GDP growth rate deviations confirms the existence of “non-revealed” asymmetric shocks in low-debt countries. In general, the observed differences in the number of asymmetric shocks in EA member countries (and their increases over time) may actually reflect different fiscal policy reactions in individual countries as well as the impact of financial and debt crises, and are not necessarily an indication of widening structural divergence across the EA

Should Poland Join the Eurozone?

The article addresses the issue of whether or not Poland should join the euro area. Specifically, the author tries to answer three key questions: first, whether Poland has a legal obligation to adopt the euro, second, whether euro adoption is beneficial to the Polish economy, and third, if the answer is “yes,” how and when Poland should join. On the first question, the author demonstrates that Poland has a legal obligation to adopt the euro. This is because European treaties impose this obligation on all new EU member states and this obligation was not challenged by Poland when it negotiated and ratified the EU Accession Treaty. Addressing the second question, the author argues that Poland fulfills the standard optimum currency-area conditions to the extent similar to other euro-area member countries. The author attempts to estimate the main economic costs and benefits of euro adoption. The analysis shows that euro adoption is, on balance, beneficial for Poland, and that annual net benefits, including both static and dynamic effects, could be in the range of 1.5-2.0% of GDP in the longer run. On the third question, the author argues that Poland should not adopt the euro unless several important conditions are met first. Among these are the formal nominal convergence criteria, efficient banking regulations and supervision to avoid credit booms, improved labor market flexibility, and strengthened structural fiscal position. Moreover, euro adoption not only needs much stronger support from Polish citizens, but also requires a change of the Polish constitution, which is a politically challenging task.Przedmiotem artykułu jest kwestia wejścia Polski do strefy euro. W szczególności, autor stara się odpowiedzieć na trzy pytania: po pierwsze, czy Polska ma prawnomiędzynarodowy obowiązek wejścia do strefy euro, po drugie, czy przyjęcie wspólnej waluty jest dla Polski korzystne, i po trzecie, jeśli tak, kiedy i na jakich warunkach powinniśmy wprowadzić wspólną walutę. Odpowiadając na pierwsze pytanie autor wskazuje, że Traktaty Europejskie nakładają na państwa członkowskie obowiązek uczestnictwa w unii walutowej, i podkreśla, że ponieważ w trakcie negocjacji akcesyjnych Polska nie ubiegała się o uchylenie tego obowiązku, znalazł się on w Traktacie Akcesyjnym przyjętym przez Polskę w drodze referendum. Odpowiadając na drugie pytanie, autor dowodzi, że Polska spełnia kryteria optymalnego obszaru walutowego w stopniu nie mniejszym niż wiele innych państw członkowskich strefy euro, a następnie podejmuje próbę oszacowania wielkości niektórych korzyści i kosztów związanych z akcesją. Przeprowadzona analiza pokazuje, że wejście do strefy euro jest dla Polski korzystne, a skala korzyści netto może wynosić w dłuższym okresie ok. 1,5-2,0% PKB w skali roku. Odpowiadając na trzecie pytanie, autor wskazuje, że wejście do strefy euro wymaga uprzedniego spełnienia szeregu warunków, obejmujących – oprócz kryteriów konwergencji nominalnej wymaganych Traktatem – także zmianę Konstytucji, stworzenie zabezpieczeń przed nowymi rodzajami zagrożeń jakie akcesja może nieść dla stabilności makroekonomicznej, oraz uzyskanie większego poparcia społecznego dla akcesji