Ocena zapotrzebowania na edukację dotyczącą profilaktyki nowotworów skóry

Skin cancers are a significant oncological problem in the twenty-first century. Global epidemiological studies show 2-fold increase in the incidence in each decade. One of the essential elements of prevention is public knowledge on the etiology of skin cancers. The aim of the study was to assess the attitudes and the demand for education on the prevention of skin cancers in open population. Material and methods. 106 people were enrolled in the study during social action “Festival of Health”. The vast majority of respondents were women from urban areas. The mean age of the respondents was 37,2. The method of diagnostic survey was used in the study and a questionnaire of interview was applied. The results were analyzed statistically by means of chi-square test. Results. The poorest knowledge about risk factors for skin cancers showed the respondents with the lowest level of education, while those with higher education were twice as likely to recognize self-inspection of the skin as a method of prevention in comparison with the respondents with vocational education. In turn, the latter most rarely paid attention to the necessity of self- inspection of the skin, use of protective filters and protection during sunny days. Other respondents showed a greater responsibility in the use of anticancer prevention. The respondents with at least high school education more often had knowledge that change in shape or color of pigmented mole on the skin can signal development of cancer. Conclusions: The study showed that the level of education is the most important factor differentiating the level of knowledge about the prevention of skin cancer. The frequency of consultations with a specialist in connection with the presence of alarming moles on the skin was not associated with gender and the level of education.Nowotwory skóry są istotnym problemem onkologicznym XXI wieku. Badania epidemiologiczne wskazują na 2-krotny wzrost liczby zachorowań przypadający na każde 10-lecie, oceniany w skali światowej. Jednym z istotnych elementów profilaktyki jest wiedza społeczeństwa na temat etiologii nowotworów skóry. Celem pracy jest próba oceny postaw i zapotrzebowania na edukację w zakresie profilaktyki nowotworów skóry w populacji otwartej. Materiał i metoda: Badanie zostało przeprowadzone w grupie 106 osób podczas akcji społecznej „Festiwal Zdrowia”. Zdecydowaną większość respondentów stanowiły kobiety, mieszkanki miast. Średnia wieku ankietowanych wynosiła 37,2 lata. W badaniach wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego z użyciem kwestionariusza wywiadu. W statystycznym opracowaniu uzyskanych wyników wykorzystano test chi-kwadrat. Wyniki: Najsłabszą wiedzą na temat czynników ryzyka zachorowania na nowotwory skóry wykazali się ankietowani posiadający najniższe wykształcenie, natomiast osoby z wykształceniem wyższym dwukrotnie częściej uznały samoobserwację skóry jako metodę profilaktyki w porównaniu z respondentami z wykształceniem zawodowym. Z kolei ci ostatni najrzadziej zwracali uwagę na konieczność samoobserwacji skóry, stosowanie filtrów ochronnych oraz ochronę podczas dni słonecznych. Pozostali respondenci wykazali się większą odpowiedzialnością w stosowaniu zabiegów profilaktyki przeciwnowotworowej. Respondenci posiadający przynajmniej średnie wyksztalcenie częściej posiadali wiedzę, że zmiana kształtu czy barwy znamienia na skórze może sygnalizować rozwój nowotworu. Wnioski: W badaniu wykazano, że stopień wykształcenia jest najważniejszym czynnikiem różnicującym poziom wiedzy na temat profilaktyki nowotworów skóry. Nie stwierdzono, aby częstość korzystania z porad lekarza specjalisty w związku z obecnością niepokojących zmian na skórze związana była z płcią i stopniem wykształcenia

Assessment of Anxiety and Depression in Polish Primary Parental Caregivers of Children with Cerebral Palsy Compared to a Control Group, as well as Identification of Selected Predictors

Background: Taking care of a child with Cerebral Palsy (CP) may be linked with adverse effects in the parents’ physical and mental health. The causes of anxiety and depression symptoms associated with childcare are still not fully understood. Aim: To assess the intensity of anxiety and depression symptoms in parents of children with CP compared to a control group and to identify selected mental health predictors. Design and Methods: Data were collected from 301 respondents, including 190 parents of children with CP (study group) and 111 parents taking care of children developing normally (control group). Intensity of anxiety and depression was rated using the Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS) scale. Gross Motor Function Classification System for Cerebral Palsy (GMFCS), Sense of Coherence Scale (SOC-29), Berlin Support Social Scales (BSSS) scales and a specially designed questionnaire were used to assess the predictors. The investigated variables included the children’s and the parents’ characteristics, as well as environmental factors. The analyses applied Spearman’s rank correlation coefficient, M(SD) as well as multiple regression. Results: The level of anxiety and depression was clearly higher in the parents of children with CP–the mean levels of anxiety and depression in the study group and the controls amounted to 8.1 vs. 4.7 and 6.8 vs. 3.7, respectively. The factors associated with intensity of anxiety and depression in the parents of children with CP included lack of social support, mainly perceived and received support, unsatisfying parental health status, poor economic status of the family, as well as difficult living conditions, sense of coherence, loneliness, the parent’s gender, and the child’s intellectual disability. Conclusions: Identification of significant anxiety and depression predictors, understood as modifiable factors, should be considered in determining and planning comprehensive support for a child with CP and his/her primary parental caregiver