Physiotherapy in patients after lung parenchyma resection

Resekcja miąższu płuca jest leczeniem z wyboru we wczesnym stadium zaawansowania raka płuca. Zabieg operacyjny wiąże się z utratą powierzchni oddechowej i w konsekwencji prowadzi do obniżenia wydolności fizycznej. Do odtworzenia funkcji i sprawnego działania układu oddechowego niezbędna jest właściwa rehabilitacja. Powinna stanowić integralną część leczenia chirurgicznego, być także odpowiednio wcześnie wdrożona i trwać do pełnego powrotu funkcji oraz sprawności. W pracy zostało omówione postępowanie fizjoterapeutyczne z pacjentami po zabiegu resekcji miąższu płuca. Zgodnie z obowiązującymi wytycznymi postępowanie opisano w kilku etapach. W okresie przedoperacyjnym włączenie programu ćwiczeń fizycznych pozwala lepiej przygotować pacjenta do zabiegu i zmniejszyć ryzyko wystąpienia niektórych powikłań pooperacyjnych. Ze względu na tendencję do skracania okresu pobytu w szpitalu opracowano formę ulotki dla pacjentów z wytycznymi dotyczącymi przygotowania do zabiegu. Szczegółowo opisane postępowanie w okresie okołooperacyjnym przedstawia możliwe działania fizjoterapeutyczne z pacjentem po resekcji miąższu płuca. Tok usprawniania udokumentowano zaproponowaną kartą usprawniania, opisującą podstawowe działania oraz zawierającą dodatkowe miejsce na uwagi, potrzebne na przykład w przypadku powikłań. Poszpitalny etap rehabilitacji opisany zgodnie z aktualnymi wytycznymi uzupełnia całość procesu postępowania po zabiegu operacyjnym. Do realizacji założeń rehabilitacji musi powstać ściśle współpracujący ze sobą zespół specjalistów. W jego składzie oprócz fizjoterapeutów powinni uczestniczyć także lekarze, pielęgniarki, psycholog czy terapeuta zajęciowy. Znaczącą rolę odgrywa również wsparcie najbliższej rodziny. Bardzo istotnym czynnikiem jest odpowiednia edukacja pacjentów i uświadomienie celowości takiego postępowania. Dalsza analiza pozwoliła na stworzenie algorytmu postępowania z pacjentem w niepowikłanym modelu usprawniania po chirurgicznym leczeniu raka płuca.Lung parenchyma resection is the treatment of choice for early-stage lung cancer. The surgery involves the loss of respiratory surface and consequently leads to reduction in exercise capacity. Proper rehabilitation is essential for restoring the function and good performance of the respiratory system. Rehabilitation should be an integral part of surgical treatment. It should be implemented early and maintained until full restoration of function and fitness. The paper discusses the physiotherapeutic procedure in patients after lung parenchyma resection. Under current guidelines, the recommended physiotherapeutic approach has been described as a multi-stage process. A preoperative exercise program can prepare the patient better for surgery and reduce the risk of some postoperative complications. Since there is a tendency to shorten the hospital stay, guidelines in preparation for surgery have been developed in the form of leaflets given to patients. In specifically described perioperative treatment we can see the physiotherapeutic procedures that the patient, after lung parenchyma resection, may undergo. Physiotherapy protocol was documented using a proposed patient’s card that described the basic treatment and included additional space for comments, in case of complications etc. Post-hospital rehabilitation, described in accordance with current guidelines, complements the treatment after surgery as a whole. To achieve the goals of rehabilitation a team of closely cooperating specialists must emerge. It should include physicians, physiotherapists, nurses, psychologists and occupational therapists. Family support plays a significant role as well. Proper education for patients and informing them about the purposefulness of the treatment are very significant factors. Further analysis allowed the creation of an algorithm for physiotherapeutic care in patients without complications after lung cancer surgery

Neurological symptoms in hospitalised patients with COVID-19 and their association with in-hospital mortality

Objectives. To evaluate the spectrum of neurological symptoms in patients with COVID-19 during the first 14 days of hospitalisation and its association with in-hospital mortality. Material and methods. We included 200 patients with RT-PCR-confirmed COVID-19 admitted to University Hospital in Krakow, Poland. In 164 patients, a detailed questionnaire concerning neurological symptoms and signs was performed prospectively within 14 days of hospitalisation. In the remaining 36 patients, such questionnaires were completed retrospectively based on daily observations in the Department of Neurology. Results. During hospitalisation, 169 patients (84.5%) experienced neurological symptoms; the most common were: fatigue (62.5%), decreased mood (45.5%), myalgia (43.5%), and muscle weakness (42.5%). Patients who died during hospitalisation compared to the remainder were older (79 [70.5–88.5] vs. 63.5 [51–77] years, p = 0.001), and more often had decreased level of consciousness (50.0% vs. 9.3%, p < 0.001), delirium (33.3% vs. 4.4%, p < 0.001), arterial hypotension (50.0% vs. 19.6%, p = 0.005) or stroke during (18.8% vs. 3.3%, p = 0.026) or before hospitalisation (50.0% vs. 7.1, p < 0.001), whereas those who survived more often suffered from headache (42.1% vs. 0%, p = 0.012) or decreased mood (51.7% vs. 0%, p = 0.003). Conclusions. Most hospitalised patients with COVID-19 experience neurological symptoms. Decreased level of consciousness, delirium, arterial hypotension, and stroke during or before hospitalisation increase the risk of in-hospital mortality

Mechanical thrombectomy in acute stroke – Five years of experience in Poland

Objectives Mechanical thrombectomy (MT) is not reimbursed by the Polish public health system. We present a description of 5 years of experience with MT in acute stroke in Comprehensive Stroke Centers (CSCs) in Poland. Methods and results We retrospectively analyzed the results of a structured questionnaire from 23 out of 25 identified CSCs and 22 data sets that include 61 clinical, radiological and outcome measures. Results Most of the CSCs (74%) were founded at University Hospitals and most (65.2%) work round the clock. In 78.3% of them, the working teams are composed of neurologists and neuro-radiologists. All CSCs perform CT and angio-CT before MT. In total 586 patients were subjected to MT and data from 531 of them were analyzed. Mean time laps from stroke onset to groin puncture was 250±99min. 90.3% of the studied patients had MT within 6h from stroke onset; 59.3% of them were treated with IV rt-PA prior to MT; 15.1% had IA rt-PA during MT and 4.7% – emergent stenting of a large vessel. M1 of MCA was occluded in 47.8% of cases. The Solitaire device was used in 53% of cases. Successful recanalization (TICI2b–TICI3) was achieved in 64.6% of cases and 53.4% of patients did not experience hemorrhagic transformation. Clinical improvement on discharge was noticed in 53.7% of cases, futile recanalization – in 30.7%, mRS of 0–2 – in 31.4% and mRS of 6 in 22% of cases. Conclusion Our results can help harmonize standards for MT in Poland according to international guidelines

Is Spirometry a Sufficient Test for Assessing Respiratory Function after Lung Resection?

Background: The prediction of postoperative functional status in non-small cell lung cancer patients based on preoperative assessment of physical and respiratory capacity is inadequate based on recent RCTs. Material and methods: Prospectively collected spirometry data and the six-minute walk test results of 57 patients treated with lobectomy for non-small cell lung cancer were analyzed. The tests were performed before surgery, and 30 and 90 days after lobectomy. All patients underwent a respiratory functional and physical capacity assessment. Results: All 57 patients underwent lobectomy. Before surgery, mean FEV1 was 2.4 ± 0.7 L, corresponding to %FEV1 of 88.3 ± 17.3%. The mean absolute and expected 6MWT distance was 548 ± 74.6 m and 108.9 ± 14.5%, respectively. At the first postoperative evaluation 30 days after surgery, FEV1 and %FEV1 decreased significantly by an average of 0.5 ± 0.3 L and 15.1 ± 10.7%, while 6MWT and expected 6MWT decreased minimally by an average of 1.0 m and 0.8%, respectively. Three months after lobectomy, FEV1 and %FEV1, compared with the initial assessment, decreased by an average of 0.3 ± 0.3 l and 7.8 ± 10.0%, while 6MWT and its expected score increased to 564.6 ± 84.6 m and 112.8 ± 15.8%, respectively. Conclusions: After lobectomy, FEV1 decreased slightly and less than expected, while 6MWT increased proportionally compared to the preoperative evaluation

Postępowanie Fizjoterapeutyczne u Pacjentów po Zabiegu Resekcji Miąższu Płuca

Resekcja miąższu płuca jest leczeniem z wyboru we wczesnym stadium zaawansowania raka płuca. Zabieg operacyjny wiąże się z utratą powierzchni oddechowej i w konsekwencji prowadzi do obniżenia wydolności fizycznej. Do odtworzenia funkcji i sprawnego działania układu oddechowego niezbędna jest właściwa rehabilitacja. Powinna stanowić integralną część leczenia chirurgicznego, być także odpowiednio wcześnie wdrożona i trwać do pełnego powrotu funkcji oraz sprawności. W pracy zostało omówione postępowanie fizjoterapeutyczne z pacjentami po zabiegu resekcji miąższu płuca. Zgodnie z obowiązującymi wytycznymi postępowanie opisano w kilku etapach. W okresie przedoperacyjnym włączenie programu ćwiczeń fizycznych pozwala lepiej przygotować pacjenta do zabiegu i zmniejszyć ryzyko wystąpienia niektórych powikłań pooperacyjnych. Ze względu na tendencję do skracania okresu pobytu w szpitalu opracowano formę ulotki dla pacjentów z wytycznymi dotyczącymi przygotowania do zabiegu. Szczegółowo opisane postępowanie w okresie okołooperacyjnym przedstawia możliwe działania fizjoterapeutyczne z pacjentem po resekcji miąższu płuca. Tok usprawniania udokumentowano zaproponowaną kartą usprawniania, opisującą podstawowe działania oraz zawierającą dodatkowe miejsce na uwagi, potrzebne na przykład w przypadku powikłań. Poszpitalny etap rehabilitacji opisany zgodnie z aktualnymi wytycznymi uzupełnia całość procesu postępowania po zabiegu operacyjnym. Do realizacji założeń rehabilitacji musi powstać ściśle współpracujący ze sobą zespół specjalistów. W jego składzie oprócz fizjoterapeutów powinni uczestniczyć także lekarze, pielęgniarki, psycholog czy terapeuta zajęciowy. Znaczącą rolę odgrywa również wsparcie najbliższej rodziny. Bardzo istotnym czynnikiem jest odpowiednia edukacja pacjentów i uświadomienie celowości takiego postępowania. Dalsza analiza pozwoliła na stworzenie algorytmu postępowania z pacjentem w niepowikłanym modelu usprawniania po chirurgicznym leczeniu raka płuca

Sprawność fizyczna osób po operacji tętniaka aorty brzusznej

INTRODUCTION. The study evaluated the effect of walking training on the physical training of people with a surgically treated abdominal aortic aneurysm (AAA) in a short-term observation. MATERIAL AND METHODS. In a group of 60 patients, divided randomly into two groups with different models of physiotherapy, blood count parameters, 6-minute walk test variables, spirometry variables and quadriceps torque of the lower limbs were measured before and after the operation. RESULTS. The statistical analysis of the studied variables indicates a physical reduction in both groups after surgery. Only a few parameters, such as energy expenditure MET, forced vital capacity FVC, quadriceps torque of the right lower extremity, support the physiotherapy model, extended by march training. CONCLUSIONS. In patients with an abdominal aortic aneurysm, regardless of the type of physiotherapy carried out, there is a reduction in physical function after surgery. The results indicate the need to continue walking training after discharge from the hospital in the second stage of physiotherapy.WSTĘP. W pracy oceniano wpływ trening marszowego na sprawność fizyczną osób z tętniakiem aorty brzusznej, leczonych chirurgicznie w obserwacji krótkoterminowej. MATERIAŁ I METODY. W grupie 60 osób podzielonych losowo na dwie grupy o różnych modelach fizjoterapii dokonano pomiaru przed i po operacji parametrów morfologii krwi, zmiennych testu 6-minutowego, zmiennych badania spirometrycznego oraz momentu sił mięśni czworogłowych kończyn dolnych. WYNIKI. Przeprowadzona analiza statystyczna badanych zmiennych wskazuje na obniżenie sprawności fizycznej w obu grupach po operacji. Jedynie kilka parametrów, takich jak wydatek energetyczny MET, natężona pojemność życiowa płuc, moment siły mięśni czworogłowych kończyny dolnej prawej, wspiera model fizjoterapii rozszerzonej o trening marszowy. WNIOSKI. U pacjentów z tętniakiem aorty brzusznej, niezależnie od rodzaju przeprowadzonej fizjoterapii, dochodzi do obniżenia sprawności fizycznej po leczeniu chirurgicznym. Wyniki badań wskazują na potrzebę kontynuacji treningu marszowego po wypisie ze szpitala w ramach II etapu fizjoterapii

Physiological Biomarkers Assessed by Low-Tech Exercise Tests Predict Complications and Overall Survival in Patients Undergoing Pneumonectomy Due to Lung Cancer

Due to its debilitating character pneumonectomy this is last-resort procedure. Preoperative results of the 6-min walking test (6MWT) help to identify high risk of postoperative complications and increased mortality in patients undergoing lobectomy for lung cancer. The aim of the study was to validate the value of 500 m in 6MWT as an indicator, which differentiates risk of complications in patients undergoing pneumonectomy. 125 patients who underwent pneumonectomy at Thoracic Surgery Department between 2009 and 2018. On the day preceding the surgery, patients underwent 6MWT. The patients were in median age of 63 years. The cut-off value of 500 m identified patients with increased 90-day mortality [17.9% vs. 3.5%, odds ratio (OR) 6.271, 95% confidence interval (CI) 1.528–25.739], first-year mortality (30.7% vs. 11.6%, OR 3.378, 95% CI 1.310–8.709), and overall survival (p = 0.02). Patients who covered a distance ≤ 500 m had an increased risk of atrial fibrillation (35.9% vs. 16.3%, OR 2.880, 95% CI 1.207–6.870) and cardiac complications (38.4% vs. 19.8%, OR 2.537, 95% CI 1.100–5.849). Patients unable to reach 500 m in 6MWT are in a high risk of postoperative death after pneumonectomy, what may be a result of increased frequency of postoperative cardiac complications. Poor result of 6MWT is a predictor of worse overall survival