Wplyw warunkow glebowych na konkurencyjnosc owsa gluchego [Avena fatua L.] wobec jeczmienia jarego

Doświadczenie wazonowe założone metodą serii niezależnych realizowano w latach 2000-2001. Obsada roślin była stała i wynosiła 10 szt. na wazon. Jęczmień jary i owies głuchy (Avena fatua L.) rosły w stosunku 1 : 0, 1 : 1 oraz 0 : 1. Wysiewano je na trzech różnych glebach: lekkiej, średniej i ciężkiej. Warunki glebowe wyraźnie wpływały na rozwój i wzajemne relacje między jęczmieniem jarym i owsem głuchym. W fazie 3-4 liści nie stwierdzono istotnego wpływu rodzaju gleby na rozwój korzeni obu gatunków, natomiast wzrost części nadziemnych przebiegał najkorzystniej na ogół na glebie średniej. W końcu wegetacji najwyższą produkcyjnością odznaczał się jęczmień jary nadal na glebie średniej, natomiast owies głuchy - na glebie średniej tylko wtedy, gdy rósł samodzielnie. Gdy poddany był on konkurencji ze strony rośliny uprawnej, rozwijał się najkorzystniej na glebie lekkiej. W obecności chwastu jęczmień jary zwiększał plon ziarna i słomy, podczas gdy owies głuchy w towarzystwie rośliny uprawnej ograniczał swój rozwój i płodność. Przewaga jęczmienia jarego nad owsem głuchym była największa na glebie średniej, a najmniejsza - na glebie lekkiej.A pot experiment of randomized complete block design was conducted in 2000-2001. Spring barley and wild oats (Avena fatua L.) were grown at 1 : 0, 1 : 1, 0 : 1 ratio with total density of 10 plants per pot. The species were seeded in three different soils: light, medium-heavy and heavy. Soil conditions affected significantly the growth and interaction between spring barley and wild oats. When plants had 3-4 leaves there was no significant effect of soil type on the development of roots of the two species but the growth of aboveground plant parts was most favourable on the medium heavy soil. At the end of growing season spring barley was most productive on medium heavy soil and wild oats was most productive on this type of soil when grown alone. Under competition from barley it best developed best on the light soil. The presence of weed increased the grain and straw yield of spring barley, while wild oats in the presence of barley reduced its growth and fecundity. The predominance of barley over wild oats was the greatest on medium-heavy soil and the smallest on the light soil

Soil moisture effect on the growth of little flower quickweed (Galinsoga parviflora Cav.) and uptake of nutrients by this species

В сосудном опыте проведенном в 1981-1983 гг. исследовали влияние почвенной влаги дифференцированной до 40, 60, 80 и 100% капиллярной влагоемкости, на рост галинсоги мелкоцветковой (Galinsoga parviflorа Cav.). Галинсога появлялась наиболее скоро и массово в максимально влажном варианте (33 растения на сосуд), а наиболее медленно в самом сухом варианте (15 растений на сосуд). Для дальнейшего роста галинсоги наиболее благоприятной оказалась влажность почвы в пределах 60- 80%. По мере повышения увлажнения субстрата растения усваивали больше P₂O₅ и K₂O, а меньше азота и СаО. После уборки растений наиболее K₂O и СаО осталось в самой сухой, в азота - в самой влажной почве.The effect of soil moisture differentiated to 40, 60, 80 and 100% of capillary water capacity on the little flower quickweed (Galinsoga parviflora Cav.) growth was investigated in a pot experiment carried out in 1981-1983. The quickweed emerged most early and frequently in the wettest treatment (31 plants per pot) and most slowly in the driest treatment (15 plants per pot). The most favourable for the further development of quickweed appeared to be the soil moisture within the limits of 60-80%. Along with the substrate moisture level increase more P₂O₅ and K₂O and less nitrogen and calcium oxide were taken up by plants. After the harvest of plants the greatest K₂O and CaO amounts remained in the driest and those of nitrogen - in the wettest soil

Mineral fertilization effect on the uptake of nutrients by little flower quickweed (Galinsoga parviflora Cav.)

В период 1981-1983 гг. был проведен опыт охватывающий 7 удобрительных вариантов (NPK, N, Р, K, NK и PK), в которых применяли удобрение типичное для сосудных опытов, т.е. (в чистом элементе): N - 1 г, P₂O₅ - 0,8 г, K₂O - 1,2 на сосуд и в двухкратно высших количествах. Контрольный вариант оставался без удобрения. Установлено ограничивающее действие минерального удобрения (за исключением исключительно фосфорного удобрения) на всходы галинсого Масса надземных частей галинсого повышалась в гораздо высшей степени под влиянием азота, чем фосфора и калия. Внесение двойных доз удобрений приводило к снижению массы надземных частей на 31%, а корней на 27%. Усваивание основных питательных элементов галинсогой зависело от примененных удобрений (особенно калийное удобрение приводило к повышению содержания K₂O). Также количество питательных элементов в почве после уборки галинсого показывало тесную связь с видом и уровнем удобрения.An experiment comprising 7 fertilizing treatments (NPK, N, P, K. NP and PK) of the fertilization typical for pot experiments, i.e. (in pure element): N - 1 g, P₂O₅ - 0.8 g, K₂O - 1.2 g per pot as well as in twice higher doses, was carried out in 1981-1983. The control treatment remained unfertilized. A limiting mineral fertilization effect (except for exclusively phosphorus fertilization) on the quickweed emergence was observed. The nitrogen fertilization exerted stronger effect on an increase of the aboveground parts of quickweed than phosphorus and potassium fertilization. Doubling the fertlizer doses led to a reduction of the mass of aboveground parts by 31% and of the mass of roots by 27%. The uptake of basic nutrients by quickweed depended on the fertilizers applied (particularly) the potassium fertilization led to an increase of the K₂O content). Also the amount of nutrients in the soil after harvest of quickweed remained in a close relation with the kind and level of fertilization

Nastepczy wplyw nawozenia wermikompostem oraz dawek azotu na wlasciwosci gleby sredniej

The studies were conducted to test an opinion about residual effect of vermicompost fertilization (10 t·ha⁻¹) and nitrogen rates (0, 60, 150 kg N·ha⁻¹) on selected physical and chemical properties of the soil. It was found that the fertilizers did not significantly affect changes of physical properties of the soil. The application of organic fertilizer caused an insignificant increase of water reserves of the soil and insignificant decrease of soil density while after using mineral nitrogen fertilization the insignificant increase of capillary capacity of the soil and water reserves of the soil. After ploughing down vermicompost the content of humus in the soil was higher by about 0.12% and pH of the soil increased by about 0.33 units. Both organic and nitrogen fertilization improved soil chemical properties by a slight increase of nitrogen and phosphorus contents in the soil. Using of nitrogen fertilization affected decreasing content of potassium in the soil.W przeprowadzonych badaniach podjęto próbę oceny wpływu następczego nawożenia wermikompostem (10 t·ha⁻¹) oraz dawek azotu (0, 60, 150 kg N·ha⁻¹) na wybrane właściwości fizyczne i chemiczne gleby. Stwierdzono, że zastosowane nawozy nie wpłynęły istotnie na zmiany właściwości fizycznych gleby. Wprowadzenie do gleby nawozu organicznego sprzyjało jednak niewielkiemu wzrostowi zapasu wody w glebie oraz zmniejszeniu zwięzłości gleby, natomiast po zastosowaniu mineralnego nawożenia azotowego następowało nieznaczne zwiększenie porowatości kapilarnej i zapasu wody. Po przyoraniu wermikompostu zawartość próchnicy w glebie wzrosła o 0,12%, a pH gleby zwiększyło się o 0,33 jednostki. Zarówno nawożenie organiczne, jak i mineralne azotowe sprzyjało poprawie właściwości chemicznych gleby poprzez niewielkie zwiększenie w niej zawartości azotu i fosforu. Zastosowane nawożenie azotem przyczyniło się natomiast do zmniejszenia zawartości potasu w glebie

Wplyw zageszczenia lanu na zmiany konkurencyjnosci jeczmienia jarego i owsa gluchego [Avena fatua L.] w zakresie pobierania mikroelementow

Doświadczenie jednoczynnikowe realizowano w latach 2000-2001. Oceniono zmiany w pobieraniu mikroelementów przez jęczmień jary i owies głuchy (Avena fatua L.) rosnących osobno i razem w warunkach zróżnicowanej obsady roślin. Owies głuchy i jęczmień rosły na poletkach w stosunku 1 : 0, 1 : 1 oraz 0 : 1 w przeliczeniu na 100, 300 i 500 roślin na 1 m². Zawartość i pobranie Cu, Zn, Mn i Fe przez jęczmień jary i owies głuchy zależały od zagęszczenia łanu oraz obecności drugiego gatunku. Pozbawiony konkurencji owies głuchy pobierał więcej niż jęczmień jary Zn, Mn i Fe, a mniej Cu, przy czym pobranie mikroelementów rosło w miarę zwiększania liczby chwastów. W obecności jęczmienia, szczególnie w zagęszczonym łanie, konkurencyjność chwastu została wyraźnie ograniczona. Jęczmień jary zachwaszczony owsem głuchym wykazuje większe zdolności konkurencyjne w pobieraniu mikroelementów niż towarzyszący mu owies głuchy.One-factorial microplot experiment was carried out in years 2000-2001 to assess the changes in uptake of microelements by spring barley and wild oats (Avena fatua) grown separately and together under conditions of differentiated density. Wild oats and barley were grown on plots at ratios of 1 : 0, 1 : 1 and 0 : 1, as converted into 100, 300, 500 plants per 1 m². The content and uptake of Cu, Zn, Mn and Fe by spring barley and wild oats depended on the number of plants as well as on the presence of other species. Without any competition wild oats was uptaking more Zn, Mn and Fe and less Cu as compared to spring barley. The uptake of microelements was increasing as the number of weeds per lm2 was increased. At the presence of barley, especially in concentrated crop stand, the competitiveness of weed was visibly reduced. The competitive abilities of microelements uptake of spring barley infested by wild oats were better than the competitive abilities of the accompanied weed