Binding properties of polyamidoamine dendrimers

ABSTRACT: Dendrimers are globular, hyperbranched polymers possessing a high concentration of surface functional groups and internal cavities. These unique features make them good host molecules for small ligands. To reveal relationships between dendrimer size and its encapsulating properties, the interactions of the fourth and the sixth generations of polyamidoamine dendrimers (PAMAM G4 and PAMAM G6) with a fluorescent dye 1-anilinonaphthalene-8-sulfonate (ANS) were studied. Because ANS is a fluorescent molecule and its fluorescence is very sensitive to changes in its microenvironment, it was possible to use spectrofluorometric methods to evaluate the interactions with dendrimers. A double fluorometric titration method was used to estimate a binding constant and the number of binding centers. There were two types of dendrimer binding centers characterized by different affinity towards ANS. For PAMAM G4, the values of K b and n for low-affinity and high-affinity sites equaled to 2.6 Â 10 5 , 0.60 and 3.70 Â 10 6 , 0.34, respectively, whereas in the case of PAMAM G6, these values equaled to 1.2 Â 10 5 , 76.34 and 1.38 Â 10 6 , 22.73. It was observed that the size of the dendrimer had a strong impact on the number of ANS molecules that interacted with dendrimers and their location within the macromolecule

Bakterie antagonistyczne i ich płyny pohodowlane w ochronie grochu (Pisum sativum L.) przed chorobami

The purpose of the paper was to establish the protective effect of the microbiological material prepared from the cells of Bacillus sp. Bk 30 and Pseudomonas sp. Pk 28 and their post-culture liquids against soil-borne pathogenic fungi. The use of biological control improved the emergences, healthiness of pea plants and their yielding. Despite using the microbiological material for seed dressing, pea plants were infected by Altenaria alternata, Ascochyta pisi, Botrytis cinerea, Fusarium culmorum, Fusarium oxysporum f. sp. pisi, Fusarium solani, Phoma exigua, Pythium irregulare, Rhizoctonia solani and Sclerotinia sclerotiorum. Among the applied microbiological material, the best protective effect against plant pathogens was observed for bacterium Bacillus sp. Bk 30 and its post-culture liquid.Celem pracy było określenie skuteczności ochronnego działania materiału mikrobiologicznego sporządzonego z komórek Bacillus sp. Bk 30 i Pseudomonas sp. Pk 28 oraz ich płynów pohodowlanych przeciwko grzybom patogenicznym przeżywającym w glebie. Stosowanie biologicznego zwalczania poprawiło wschody, zdrowotność roślin grochu oraz ich plonowanie. Mimo użycia materiału mikrobiologicznego do zaprawiania nasion, rośliny grochu były porażane przez Alternaria alternata, Ascochyta pisi, Botrytis cinerea, Fusarium culmorum, Fusarium oxysporum f. sp. pisi, Fusarium solani, Phoma exigua, Pythium irregulare, Rhizoctonia solani i Sclerotinia sclerotiorum. Spośród stosowanego materiału mikrobiologicznego najskuteczniejszym ochronnym działaniem przed fitopatogenami wyróżniła się bakteria Bacillus sp. Bk 30 oraz jej płyn pohodowlany

Efektywność ochronnego działania chitozanu w ograniczaniu chorób grzybowych soi

W latach 1999–2001 przeprowadzono badania na polu Gospodarstwa Doświadczalnego w Czesławicach z naturalnie nagromadzonym w glebie materiałem infekcyjnym. Przedmiotem badań była soja odm. ‘Polan’ oraz chitozan w postaci mikrokrystalicznego żelu zawierającego odpowiednio 2,76% czystego związku. Do bada użyto wodnej zawiesiny tego związku zawierającej 0,1% chitozanu. W doświadczeniu uwzględniono dwie kombinacje, stosując chitozan do oprysku siewek i roślin w początkowej fazie kwitnienia oraz kontrolę bez żadnych zabiegów. W każdym roku badań prowadzono dwukrotnie obserwacje polowe, w których uwzględniono liczebność i zdrowotność siewek, a także roślin w fazie kwitnienia. Po zbiorze roślin określano również wielkość i jakość plonu nasion soi. W trakcie prowadzonych obserwacji polowych, porażone siewki, a także porażone rośliny w fazie kwitnienia pobierano do laboratorium w celu wykonania analizy mikologicznej. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono zróżnicowane wschody i zdrowotność roślin w poszczególnych kombinacjach doświadczenia. Chitozan stosowany do oprysku roślin w fazie kwitnienia nieco poprawił zdrowotność roślin i nasion oraz przyczynił się do wzrostu plonowania roślin w porównaniu do kombinacji, gdzie był stosowany do oprysku czterotygodniowych siewek, a także w porównaniu do kontroli. Siewki soi najczęściej porażane były przez F. solani i Rhizoctonia solani. Natomiast rośliny w fazie kwitnienia najczęściej porażane były przez F. oxysporum f. sp. glycines. Z porażonych nasion soi wyosabniano Phomopsis sojae, Phoma exigua var. exigua, F. oxysporum, R. solani, A. alternata, B. cinerea i S. sclerotiorum.In the years 1999–2001 studies were conducted on the field belonging to the Experimental Station at Czesławice. The field contained naturally accumulated infection material. The subject of the studies was soybean, Poland cv. and chitosan in the form of micro-crystalline gel containing 2.76 of the pure compound. Water solution of this compound with 0.1% chitosan was used in the experiment. Two combinations were considered using chitosan for spraying the seedlings and the plants at the initial stage of anthesis, and the control without any treatments. In each year, field observations were performed which considered the number and healthiness of seedlings and plants at anthesis. After the harvest, the size and quality of the soybean seeds yield were also determined. In the course of field observations the infected seedlings as well as the infected plants at anthesis were taken for laboratory mycological analysis. The studies found out differentiated emergencies and healthiness of plants in particular experimental combinations. Chitosan used for spraying the plants at anthesis slightly improved the healthiness of plants and seeds and contributed to an increase of the yielding as compared to the combination where it was used for the spraying of four weeks old seedlings, and also in comparison to the control. Soybean seedlings were infected by F. solani and R. solani most frequently. On the other hand, plants at anthesis were mostly infected by F. oxysporum f. sp. glycines. The following were isolated from the infected soybean seeds: Phomopsis sojae, Phoma exigua var. exigua, F. oxysporum, R, solani, A. alternata, B. cinerea and S. sclerotiorum

Skuteczność grzybów antagonistycznych i ich płynów pohodowlanych w zwalczaniu chorób grochu (Pisum sativum L.)

The aim of research was to determine the protective effect of the microbiological material Trichoderma harzianum G 220 and Gliocladium fimbriatum S 151 and their post-culture liquids against soil-borne pathogenic fungi. The use of biological control improved the emergences, healthiness of pea plants and their yielding. Despite using the microbiological material for seed dressing, pea plants were infected by Altenaria alternata, Ascochyta pisi, Botrytis cinerea, Fusarium culmorum, Fusarium oxysporum f. sp. pisi, Fusarium solani, Phoma exigua, Pythium irregulare, Rhizoctonia solani and Sclerotinia sclerotiorum.Celem pracy było określenie skuteczności ochronnego działania materiału mikrobiologicznego Trichoderma harzianum G 220 i Gliocladium fimbriatum S 151 oraz ich płynów pohodowlanych przeciwko grzybom przeżywającym w glebie. Stosowanie biologicznego zwalczania poprawiło wschody, zdrowotność roślin grochu oraz ich plonowanie. Mimo użycia materiału mikrobiologicznego do zaprawiania nasion, rośliny grochu były porażane przez Alternaria alternata, Ascochyta pisi, Botrytis cinerea, Fusarium culmorum, Fusarium oxysporum f. sp. pisi, Fusarium solani, Phoma exigua, Pythium irregulare, Rhizoctonia solani i Sclerotinia sclerotiorum

Efektywność ochronnego działania biopreparatów stosowanych jako zaprawy do fasoli zwykłej (Phaseolus vulgaris L.) i grochu (Pisum sativum L.)

The studies conducted in a growth chamber observed the protective effect of biopreparations such as Biosept 33 SL, Biochikol 020 PC and Polyversum, used as seed dressing for common bean and pea. The fungicide Zaprawa Oxafun T was used as a comparison, while the seeds that were not dressed constituted the control. The studied plants grew in the medium grown over with different species of fungi pathogenic towards pea and common bean. Irrespective of the species, the fewest plants, with the greatest proportion of infected ones, were obtained in control combinations. The application of biopreparations and the fungicide turned out to be an effective protection of pea and common bean from the infection by the examined phytopathogens. Biosept 33 SL in the concentration of 0.2% showed to have the best effect among the tested biopreparations.W badaniach fitotronowych sprawdzano efektywność ochronnego działania biopreparatów, takich jak Biosept 33 SL, Biochikol 020 PC i Polyversum, zastosowanych jako zaprawy nasienne dla fasoli zwykłej i grochu. Dla porównania użyto również fungicydu Zaprawa Oxafun T, a kontrolę stanowiły nasiona niezaprawione. Badane rośliny wzrastały w podłożu przerośniętym różnymi gatunkami grzybów chorobotwórczych dla grochu i fasoli zwykłej. Bez względu na gatunek najmniej roślin, z największym udziałem roślin porażonych, uzyskano w kombinacjach kontrolnych. Użycie biopreparatów oraz fungicydu okazało się skutecznym zabezpieczeniem roślin grochu i fasoli zwykłej przed porażeniem przez badane fitopatogeny. Spośród testowanych biopreparatów najlepszym działaniem ochronnym wykazał się Biosept 33 SL o stężeniu 0,2%

Influence of biopreparations on growing and development of some pathogenic fungi

Przedmiotem badań były grzyby chorobotwórcze (Alternaria alternata 17, Ascochyta pisi 31, Botrytis cinerea 19, Fusarium culmorum 44, F. oxysporum f. sp. glycines 37, F. oxysporum f. sp. phaseoli 51, F. oxysporum f. sp. pisi 33, Fusarium solani 25, Phoma exigua var. exigua 11, Pythium irregulare 34, Rhizoctonia solani 64, Sclerotinia sclerotiorum 15) oraz biopreparaty tj. Biosept 33 SL, Biochikol 020 PC, Polyversum, a także Zaprawa Oxafun T. Badania prowadzono w warunkach in vitro uwzględniając po 6 powtórzeń (szalek) dla każdej kombinacji doświadczenia. Po dziesięciu dniach mierzono średnicę wzrostu kolonii grzyba, a także obserwowano zmiany morfologiczne w wyglądzie poszczególnych kultur grzybów. Przeprowadzone badania wykazały, że dodanie do pożywki biopreparatów, a także Zaprawy Oxafun T powodowało zahamowanie wzrostu i rozwoju grzybów chorobotwórczych. Spośród badanych biopreparatów najskuteczniejszym w ograniczaniu wzrostu kolonii grzybów okazał się Biosept 33 SL. Biopreparaty, a także Zaprawa Oxafun T powodowały ograniczenie tworzenia się grzybni powietrznej, zarodników oraz sklerocjów.The subject of the studies concerred pathogenic fungi (Alternaria alternata 17, Ascochyta pisi 31, Botrytis cinerea 19, Fusarium culmorum 44, F. oxysporum f. sp. glycines 37, F. oxysporum f. sp. phaseoli 51, F. oxysporum f. sp. pisi 33, Fusarium solani 25, Phoma exigua var. exigua 11, Pythium irregulare 34, Rhizoctonia solani 64, Sclerotinia sclerotiorum 15) and bio-preparations, i. e. Biosept 33 SL, Biochikol 020 PC, Polyversum as well as Zaprawa Oxafun T. The studies were conducted in in vitro conditions, considering 6 repetitions (dishes) for each experimental combinations. After 10 days the diameter of the fungus colonies’ growth was measured and morphological changes in the appearance of fungi cultures were observed. Addition of a medium of bio-preparations and Zaprawa Oxafun T caused inhibition of the growth and development of pathogenic fungi. The most effective preparation which inhibited the growth of the colonies was Biosept 33 SL. Biopreparations as well as Zaprawa Oxafun T caused inhibition of the formation of air mycelium, sporules and sclerotia

Communities of fungi and bacteria in the rhizosphere of potato and their effect on phytopathogens

The purpose of the studies carried out in the years 1996-1998 was to establish the composition of bacteria and fungi communities in the potato rhizosphere and non-rhizosphere soil. Besides, in the examined samples the studies established the proportion of bacteria and fungi antagonistic towards soilborne pathogens. The microbiological analysis of 1 g of dry weight of soil coming from the rhizosphere of potato revealed from 3.96 x 10⁶ to 7.26 x 10⁶ bacteria colonies and from 51.38 x 10³ to 69.96 x 10³ fungi colonies. In the case of nonrhizosphere soil of 1 g of dry weight of soil revealed from 3.50 x 10⁶ to 4.75 x 10⁶ bacteria colonies and from 16.16 x 10³ to 34.10 x 10³ fungi colonies. Moreover, potato cultivation had a positive effect on the increase of numbers of antagonistic bacteria (Bacillus spp. and Pseudomonas spp.) and fungi (Gliocladium spp., Penicillium spp., Trichoderma spp.). A larger number of the communities of bacteria and fungi, including antagonistic ones, in the root area of potato, indicates considerable biological activity, which contributes to a better phytosanitary condition of the soil.W latach 1996-1998 przedmiotem badań była gleba ryzosferowa ziemniaka oraz pozaryzosferowa. Na podstawie analizy mikrobiologicznej uzyskane wyniki wykazały, że w 1 g s. m. gleby ryzosferowej ziemniaka średnia liczebność bakterii oraz średnia liczebność grzybów była większa, aniżeli w glebie pozaryzosferowej. Podobna zależność wystąpiła w przypadku bakterii z rodzaju Pseudomonas. W przypadku bakterii z rodzaju Bacillus o 6% więcej kolonii uzyskano z gleby pozaryzosferowej w porównaniu z glebą ryzosferową ziemniaka. Na podstawie badań laboratoryjnych stwierdzono, że w obrębie zbiorowisk populacji bakterii i grzybów w glebie ryzosferowej opisanej rośliny było znacznie więcej antagonistycznych Bacillus spp., Pseudomonas spp., Gliocladium spp., Penicillium spp. i Trichoderma spp., aniżeli w glebie pozaryzosferowej. Liczebność populacji bakterii i grzybów w strefie przykorzeniowej ziemniaka była większa w porównaniu z glebą pozaryzosferową, co może świadczyć o zwiększonej aktywności biologicznej gleby ryzosferowej

Wpływ mikroorganizmów antagonistycznych na ograniczanie porażenia soi przez grzyby chorobotwórcze przeżywające w glebie

W prezentowanych badaniach określono skuteczność ochronnego działania bakterii i grzybów jako zaprawy do nasion Glycine max przeciwko grzybom patogenicznym przeżywającym w glebie. Materiał mikrobiologiczny przygotowano ze szczepów mikroorganizmów antagonistycznych Bacillus spp., Pseudomonas spp., Gliocladium spp. i Trichoderma spp. Doświadczenie założono na polu monokultury soi z naturalnie nagromadzonym w glebie materiałem infekcyjnym grzybów. Ochronne działanie zastosowanych mikroorganizmów określono na podstawie liczby wyrosłych roślin, ich zdrowotności oraz wielkości i jakości plonu nasion. Uzyskane wyniki wykazały, że soję najskuteczniej chroniły Trichoderma viride 254, Trichoderma harzianum 220 i Bacillus sp. 131. Najmniej skutecznymi w ochronnym działaniu okazały się Gliocladium roseum 246, G. Catenulatum 49 oraz Zaprawa Oxafun T.The efficiency of protective activities of bacteria and fungi as Glycine max seeds dressing against the soilborne pathogenic fungi was evaluated in presented studies. The microbiological material was prepared from the antagonistic microorganisms strains of Bacillus spp., Pseudomonas spp., Gliocladium spp. and Trichoderma spp. The experiment was established in the field with soybean monoculture with infectious material of fungi naturally accumulated in the soil. Protective activities of applied microorganisms were determined on the ground of the number of grown plants, their healthiness and seeds crop quantity and quality. Obtained results showed that Trichoderma viride 254, T. harzianum 220 and Bacillus sp. 131 were the most effective for soybean protection. Gliocladium roseum 246, Gliocladium catenulatum 49 and Oxafun T Dressing turned out the least effective in their protective activities

Low frequency of HLA-DRB1*11 in hepatitis C virus induced end stage liver disease

Hepatitis C virus (HCV) infection becomes chronic in more than 70% of patients, leading to end stage liver disease in about 20-30% of these patients. Apart from the virus itself, host factors that modulate the immune response are likely to be involved in determining the outcome of HCV infection. Studies on the association of human leucocyte antigens (HLAs) and HCV infection have shown inconsistent results. Selection of patient subgroups may be crucial. However, any association relevant to HCV disease progression will become evident, especially in those patients with end stage liver disease. Therefore, we analysed the phenotype frequencies of HLA antigens in two groups of 69 and 39 patients with HCV induced liver cirrhosis who had received a transplant or were awaiting liver transplantation. The first group was typed serologically and compared with 331 blood and liver donors. The second group, prospectively HLA typed by a polymerase chain reaction-sequence specific oligonucleotide (PCR-SSO) procedure for HLA-DRB and DQB alleles, was compared with another 170 PCR-SSO typed and randomly selected blood donors. Decreased frequencies for HLA-DR5 and HLA-DQ3 were found in one group of patients with HCV induced liver cirrhosis compared with the control groups. In the second analysis comparing 39 patients with end stage liver cirrhosis with blood donors, we confirmed the significant decrease in HLA-DRB1*11 and HLA-DQB1*03, which corresponded to serological HLA-DR5 and HLA-DQ3 antigens, respectively. Our results show that the presence of HLA-DRB1*11 and HLA-DQB1*03 alleles is associated with a reduced risk for the development of HCV induced end stage liver disease.


Keywords: hepatitis C; HLA; liver cirrhosis; immunogenetics; hepatocellular carcinoma; genotyp