Nadciśnienie płucne o złożonej etiologii — możliwości współczesnego leczenia

We present the case of an 80 year-old female patient with pulmonary arterial hypertension of complex aetiology, including late-diagnosed congenital heart disease. We describe the diagnostic procedures and staged treatment (percutaneous closure of an ostium secundum atrial septal defect and drug treatment with riociguat) which resulted in a significant clinical improvement.W pracy zaprezentowano przypadek 80-letniej pacjentki z tętniczym nadciśnieniem płucnym o złożonej etiologii, w tym z powodu późno rozpoznanej wrodzonej wady serca. Opisano diagnostykę oraz etapowe leczenie (przezskórne zamknięcie ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu II oraz farmakoterapia riociguatem), które przyniosły istotną poprawę kliniczną

Cardiac resynchronization therapy: factors determining the positive response to therapy according to the ESC/PTK guidelines 2013

Niewydolność serca (HF) stanowi jedną z głównych przyczyn chorobowości i śmiertelności na świecie. Metodą terapii o udowodnionym wpływie na zmniejszenie śmiertelności i częstości zaostrzeń HF jest 2-komorowa stymulacja resynchronizująca (CRT). W świetle obecnych wytycznych CRT zaleca się przede wszystkim u pacjentów z rytmem zatokowym, wydłużeniem czasu trwania zespołów QRS o co najmniej 150 ms, blokiem lewej odnogi pęczka Hisa (LBBB), istotnie obniżoną kurczliwością lewej komory (LVEF ≤ 35%), II–III klasą czynnościową według NYHA lub IV klasą ambulatoryjną. W aktualnych wytycznych znajdują się również zalecenia dotyczące zastosowania CRT u pacjentów z węższymi zespołami QRS (120–150 ms) i o morfologii innej niż LBBB, a także u pacjentów z utrwalonym migotaniem przedsionków. Stopień odpowiedzi na CRT oraz przewidywanie korzyści z zastosowania tej metody leczenia (responders) jest przedmiotem wielu badań klinicznych. Wykazano, że największe korzyści z CRT, w tym zmniejszenie chorobowości i śmiertel­ności oraz poprawę funkcji LV, odnoszą kobiety, pacjenci z kardiomiopatią nieniedokrwienną, z LBBB i czasem trwania zespołów QRS ponad 150 ms (im dłuższy czas trwania QRS, tym większa korzyść). Wciąż poszukuje się parametrów echokardiograficznych mogących być predyktorami pozytywnej odpowiedzi na CRT. Obecnie ocena echokardiograficzna jest nieodzowna w monitorowaniu pacjentów po implantacji urządzenia do CRT, ocenie krótkoterminowej i odległej odpowiedzi na CRT oraz przy ustalaniu optymalnych parametrów tej stymulacji. Jednym z obiecujących parametrów echokardiograficznych, który może znaleźć zastosowanie w przewidywaniu efektu terapii CRT, jest ocena skrętu (torsji) LV. Niemniej jednak wymaga to jeszcze potwierdzenia w większych grupach chorych.Heart failure (HF) is one of the main causes of mortality and morbidity in the world population. Cardiac resynchronization therapy (CRT) is a HF therapy with proved influence on mortality reduction and HF hospitalization. Based on update guidelines, CRT is recommended to patients with the sinus rhythm, QRS complex prolongation ≥ 150 ms, left bundle branch block (LBBB), seriously impaired left ventricular ejection fraction (LVEF) ≤ 35%, in New York Heart Association (NYHA) class II–III or ambulatory class IV. In update guidelines, there are also CRT therapy recommendations for patients with narrower QRS complex (120–150 ms), with QRS morphology different from LBBB and with chronic atrial fibrillation. The degree of response for CRT therapy and benefits of this method (responders) are still the aim of many clinical trials. It is proved that the best responders of CRT therapy — including morbidity and mortality reduction are women, patients with non-ischaemic cardiomiopathy, with LBBB and QRS prolongation more than 150 ms (the longer QRS complex, the better response). New echocardiographic parameters which might be the predictors of positive response for CRT are still in request. Current echocardiographic estimation is obligatory in patients’ short and long term monitoring after CRT implantation and during programming the optimal parameters of stimulation. One of a very promising parameter which may be useful in predicting the effect of CRT therapy is left ventricle torsion. But it still needs verification among broader range of patients

Zastosowanie dwujamowej stymulacji serca w leczeniu kardiomiopatii przerostowej zawężającej - korzystny wpływ ablacji łącza przedsionkowo-komorowego

Stymulacja DDD w kardiomiopatii przerostowej zawężającej Przedstawiono historię choroby pacjentki z kardiomiopatią przerostową zawężającą leczonej za pomocą stymulacji dwujamowej serca. Zastosowane leczenie (w około 3-letniej obserwacji) przyniosło subiektywną poprawę samopoczucia, wzrost tolerancji wysiłku fizycznego, istotne obniżenie spoczynkowego i dynamicznego stopnia zawężenia lewej komory oraz poprawę jej funkcji rozkurczowej. Znamienną poprawę kliniczną i hemodynamiczną uzyskano dopiero po wykonaniu ablacji łącza przedsionkowo-komorowego (p-k), która umożliwiła zaprogramowanie najodpowiedniejszych parametrów stymulatora serca. W celu określenia najbardziej korzystnego pod względem hemodynamicznym opóźnienia p-k wykorzystano badanie echokardiograficzne z oceną napływu mitralnego. (Folia Cardiol. 2000; 7: 247-252

Right atrial appendage pacing in cardiac resynchronization therapy – haemodynamic consequences of interatrial conduction delay

The present case report describes a patient with an artificial mitral valve and dual chamber pacemaker implanted due to perioperative complete atrio-ventricular block. One year later an upgrade to cardiac resynchronization therapy (CRT) combined with ICD function was performed due to significant progression of heart failure symptoms. Beneficial effects of CRT are demonstrated, but unfavourable haemodynamic consequences of right atrial appendage pacing are also underlined. Important interatrial conduction delay during atrial paced rhythm resulted in a significant time difference between optimal sensed and paced atrio-ventricular delay (AVD). This report provides a practical outline how to determine the interatrial delay and the sensed-paced AVD offset under echocardiography in patients treated with CRT

Echocardiographic predictors of atrial fibrillation recurrence after catheter ablation: A literature review

Background: Catheter ablation (CA) is a well-known treatment option for patients with symptomatic drug-resistant atrial fibrillation (AF). Multiple factors have been identified to determine AF recurrence after CA, however their predictive value is rather small. Identification of novel predictors of CA outcome is therefore of primary importance to reduce health costs and improve long-term results of intervention. The recurrence of AF following CA is related to severity of left ventricular (LV) dysfunction, extent of atrial dilatation and fibrosis. The aim of this paper was to present and discuss the latest studies on the utility of echocardiographic parameters in terms of CA effectiveness in patients with paroxysmal and persistent AF. Methods: PubMed, Google Scholar, EBSCO databases were searched for studies reporting echocardiographic preprocedural predictors of AF recurrence after CA. LV systolic and diastolic function, as well as atrial size, strain and dyssynchrony were taken into consideration. Results: Twenty one full-text articles were analyzed, including three meta-analyses. Several echocardiographic parameters have been reported to determine a risk of AF recurrence after CA. There are conventional methods that measure left atrial size and volume, LV ejection fraction, parameters assessing LV diastolic dysfunction, and methods using more innovative technologies based on speckle tracking echocardiography to determine left atrial synchrony and strain. Each of these parameters has its own predictive value. Conclusions: Regarding CA effectiveness, every patient has to be evaluated individually to estimate the risk of AF recurrence, optimally using a combination of several echocardiographic parameters