Sequential treatment of a patient with prostate cancer using radiation, hormonal and chemotherapy

W pracy przedstawiono opis chorego leczonego od 11 lat z powodu raka gruczołu krokowego. U pacjenta zastosowano terapię hormonalną, pierwotnie zalecono przyjmowanie analogu LHRH, następnie po 2 latach dołączono antyandrogen. W 2009 roku mężczyzna rozpoczął leczenie w ośrodku onkologicznym, w którym przebył radioterapię na obszar gruczołu krokowego i pęcherzyków nasiennych oraz kilkukrotne paliatywne napromienianie zmian przerzutowych w kościach. Po wykorzystaniu możliwości hormonoterapii i stwierdzeniu oporności nowotworu na kastrację u pacjenta zastosowano chemioterapię docetakselem. Od lutego 2012 roku chory otrzymuje octan abirateronu, uzyskując remisję markerową oraz kliniczną i radiologiczną stabilizację procesu. W tym okresie nie zaobserwowano istotnego pogorszenia stanu sprawności (ECOG PS 0–1), uzyskano zmniejszenie dolegliwości bólowych, a pacjent pozostał aktywny zawodowo.This article presents a patient with prostate cancer treated for 11 years. Primarily LHRH analogue was administered and an antiandrogen was added after 2 years. In 2009 the patient received prostate radiotherapy and then palliative irradiation of metastatic lesions in the bones. After finding castration-resistant prostate cancer, chemotherapy (docetaxel) was administered. Since February 2012 the patient has been receiving abiraterone acetate achieving marker and clinical remission as well as radiological stabilization. No significant deterioration in performance status (ECOG PS 0–1) is observed, moreover reduction in pain has been noted. The patient remains professionally active

Short bowel syndrome and severe skin toxicity as a complication of FOLFOX chemotherapy with panitumumab in a patient with colorectal cancer — a case report

The combination of monoclonal antibodies targeting epidermal growth factor receptor (EGFR) with chemotherapy is the standard treatment in advanced colorectal cancer without mutations in the RAS and BRAF genes. We present a case of a 55-year-old female patient with unacceptable skin toxicity and short bowel syndrome caused by palliative FOLFOX chemotherapy combined with panitumumab. In 2012, after the emergence of an artificial anus due to gastrointestinal obstruction in the course of rectal cancer, the patient underwent inductive chemotherapy, preoperative chemoradiotherapy, and radical surgery. Tubular adenocarcinoma G2, ypT2N0 was diagnosed. In 2013 and 2015 she underwent two additional surgeries including intestinal resection due to obstruction of the gastrointestinal tract and enterovaginal fistula. In February 2018 she was qualified for palliative chemotherapy because of inoperable relapse. Due to very good performance status (PS0) and absence of mutations of RAS and BRAF genes, regardless of being underweight and suffering from loose stools persisting from the time of surgery, FOLFOX chemotherapy with panitumumab was introduced. After the second administration of drugs an acne-like rash, hand-foot syndrome, and diarrhoea appeared. Intensification of symptoms and manifestations of short bowel syndrome were observed afterwards. Topical treatment of skin lesions, doxycycline, and anti-diarrhoeal therapy were introduced, with a mediocre therapeutic effect. Imaging confirmed disease stabilisation, but due to the deterioration of both performance status and life quality, anti-cancer treatment was discontinued. This case draws attention to the necessity of caution while qualifying for potentially toxic combination chemotherapy

Paraneoplastic Cushing’s syndrome in a patient with small cell lung cancer: case report

We discuss the case of small-cell lung cancer patient with clinical features of paraneoplastic Cushing’s syndrome. The primary symptoms included electrolyte imbalance, glucose intolerance, and increased oedemas of the lower extremities. In January 2016, the patient's performance status was 2 in ECOG scale and antineoplastic treatment with carboplatin and etoposide was initiated. Following the 2nd chemotherapy cycle symptoms of paraneoplastic syndrome significantly were alleviated and performance status improved (grade 1), allowing a change of chemotherapy protocol to a more standard one (cisplatin and etoposide). At the time of the subsequent chemotherapy cycles the patent's good general condition was maintained. Use of causative treatment allowed achievement of significant clinical improvement and recovery of laboratory values

Cechy paraneoplastycznego zespołu Cushinga u chorej na drobnokomórkowego raka płuca

Artykuł zawiera opis przebiegu leczenia chorej na drobnokomórkowego raka płuca (SCLC) z cechami paranowotworowego zespołu Cushinga. Dominującymi objawami były zaburzenia elektrolitowe, nietolerancja glukozy oraz nasilone obrzęki kończyn dolnych. Chora rozpoczęła leczenie przyczynowe karboplatyną z etopozydem w styczniu 2016 roku, będąc w średnim stanie sprawności (stopień 2 w skali ECOG). W terminie drugiego cyklu chemioterapii nasilenie objawów zespołu paranowotworowego znacznie się zmniejszyło, a stan sprawności ogólnej chorej się poprawił (stopień 1), co umożliwiło zmianę schematu chemioterapii na typowy (cisplatyna i etopozyd). W terminach kolejnych cykli chemioterapii dobry stan sprawności chorej się utrzymywał. Dzięki zastosowanemu leczeniu przyczynowemu uzyskano istotną poprawę kliniczną oraz normalizację wartości badań laboratoryjnych

Review of preoperative hormonal therapy in patients with breast cancer

Przedoperacyjne leczenie systemowe u chorych na raka piersi jest stosowane w celu umożliwienia operacji oszczędzającej narząd (T3N0-1M0) lub wykonania radykalnego zabiegu u chorych z pierwotnie nieoperacyjnym guzem (T1-4N0-3M0). Przed rozpoczęciem leczenia należy przeprowadzić badania diagnostyczne mające na celu dokładne rozpoznanie histopatologiczne z oceną ekspresji receptorów hormonalnych HER2 i Ki67 oraz ustalenie zaawansowania miejscowego choroby i wykluczenie obecności przerzutów odległych. Jeżeli planowany jest zabieg oszczędzający narząd, miejsce guza należy zaznaczyć tatuażem lub metalowym klipsem. Zgodnie z rekomendacjami Europejskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (European Society of Medical Oncology — ESMO) wybór farmakoterapii przedoperacyjnej powinien być uzależniony od przewidywanej wrażliwości na leki oraz — w mniejszym stopniu — od ryzyka związanego z dużym zaawansowaniem choroby. Osiągnięcie całkowitej remisji potwierdzonej badaniem mikroskopowym po wstępnej chemioterapii wiąże się z lepszym rokowaniem. U chorych na raka o podtypie luminalnym A (tzn. z ekspresją receptorów hormonalnych, brakiem cechy HER2 i ekspresją Ki67 mniejszą niż 14%) oraz na raka zrazikowego z obecnością receptorów hormonalnych taka odpowiedź na chemioterapię występuje bardzo rzadko. U takich chorych, szczególnie po menopauzie, należy rozważyć włączenie hormonoterapii przedoperacyjnej. W tej grupie chorych inhibitory aromatazy wykazują większą niż tamoksyfen aktywność w zakresie zwiększenia odsetka odpowiedzi bezpośrednich i poprawy „operacyjności”. Nie ma natomiast danych co do większej korzyści z ich zastosowania w zakresie całkowitego czasu przeżycia. Hormonoterapia przedoperacyjna u chorych przed menopauzą jest przedmiotem kontrowersji. Brakuje także danych dotyczących bezpośredniego porównania skuteczności chemioterapii i hormonoterapii przedoperacyjnej. Celem pracy jest przegląd bieżącego piśmiennictwa dotyczącego hormonoterapii przedoperacyjnej u chorych na raka piersi.Preoperative systemic treatment in patients with breast cancer enables conserving surgery in stage T3N0-1M0 or radical mastectomy in patients with primary inoperative tumor (T1-4N0-3M0). This treatment should be preceded by an accurate histopathological diagnosis with hormonal receptors profile, HER2 testing and evaluation of Ki67 expression. Also, precise staging should be performed and distant metastases should be excluded. In cases of conserving surgery, marking the tumor with a tattoo or a metal clip is obligatory. According to recommendations of European Society of Medical Oncology (ESMO) the choice of preoperative pharmacotherapy should rather be based on predicted cancer responsiveness to the treatment than the poor risk factors resulting from the locally advanced stage of disease. Complete remission confirmed by pathological examination after preoperative chemotherapy correlates with better prognosis. Patients with lumenal A subtype (hormonal receptors positive, HER2-negative, Ki67 < 14%) and hormonal receptor-positive lobular type of breast cancer hardly ever achieve pCR. If postmenopausal they are candidates for neoadjuvant hormonal therapy. In postmenopausal patients treatment with aromatase inhibitors is more effective than with tamoxifen regarding higher response rates and improvement of surgical options. However, it is still unknown, if aromatase inhibitors in a neoadjuvant setting improve survival when compared to tamoxifen. Preoperative hormonal therapy in premenopausal patients is controversial. There are no data from studies directly comparing efficacy and safety of preoperative hormonal therapy and chemotherapy. This paper is a review of current studies about preoperative hormonal treatment of breast cancer

Subjective evaluation of skin toxicity and quality of life in patients undergoing anti-cancer treatment at the Department of Cancer Chemotherapy

Introduction: Skin complications are a frequent side effect of oncological treatment, which may impair patients’ quality of life. The aim of this study is a subjective assessment of skin toxicity and life quality during anticancer treatment. Material and methods: We analysed patients with malignant cancer, receiving conventional chemotherapy, molecularly targeted drugs, or both, between January 2019 and February 2020, for at least six weeks. The researchers’ questionnaire assessed the type and intensity of skin toxicity, its impact on the emotional state and life quality. Subjective needs concerning education about the potential toxicity of treatment and dermatological care were analysed. Global quality of life was assessed using the EORTC QLQ-C30 scale. Results: We analysed 78 patients, aged 27–78 years (41 men; 37 women). Twelve patients received anti- EGFR antibody. Skin toxicity influence on emotional state and life quality was assessed by age, gender, duration and type of therapy. Skin complications were reported by 95% of patients, 53% confirmed the influence of skin toxicity on emotional state and 32% on everyday functioning. The inverse correlation between life quality and skin lesions’ severity was found (correlation coefficient = 0,33, p < 0,0001). 31% of patients were willing to have a dermatologist in the team of leading doctors. 28% reported a total lack of possible skin side effects information. 82% declared total skin toxicity acceptance in case of the good effect of anti-cancer therapy. Conclusions: Dermal toxicity negatively affects various areas of patient functioning. Improvement can be made by proper education of patients, effective prevention and treatment

Cerebrovascular accident as the cause of neurological disorders in patients with lung cancer. A report of two cases

Rak płuca jest w Polsce najczęściej występującym nowotworem złośliwym i przyczyną największej liczby zgonów pochodzenia nowotworowego. Objawy neurologiczne u chorych na raka płuca występują bardzo często i zwykle są wynikiem rozsiewu choroby do mózgu lub stanowią zespół paranowotworowy. W pracy opisano przypadki dwóch chorych na raka płuca, u których przyczyną objawów neurologicznych był niedokrwienny udar mózgu. Obie pacjentki wcześniej leczono cytostatykami. Kliniczne objawy udaru były typowe — zaburzenia mowy i motoryki. Obecność zmian niedokrwiennych w ośrodkowym układzie nerwowym potwierdziły wyniki badań obrazowych. Po włączeniu leczenia objawowego u obu pacjentek uzyskano nieznaczną poprawę stanu ogólnego i ustąpienie części ubytków neurologicznych. Onkol. Prak. Klin. 2011; 7, 1: 43–48In Poland, lung cancer is the most common malignant neoplasm and the first cause of cancer-related deaths. Neurologic manifestations are often observed in lung cancer patients and usually result from dissemination of neoplasm to brain or are the part of paraneoplastic syndrome. In this paper two women with lung cancer and neurologic manifestations caused by ischaemic cerebrovascular accident are described. Both patients were previously treated with chemotherapy. Clinical manifestations of the cerebrovascular accidents were typical — speech disorders and disturbances in motor activity. The cerebrovascular accidents were diagnosed by imaging procedures. After symptomatic treatment a performance status of both patients improved slightly and some neurologic deficits subsided. Onkol. Prak. Klin. 2011; 7, 1: 43–4

Chłoniak z dużych komórek B z cechami chłoniaka plazmablastycznego jako zachorowanie definiujące AIDS

Plasmablastic lymphoma is a rare variant of diffuse large B cell lymphoma (DLBCL) which usually develops inHIV-infected patients, but can also occur in HIV-negative patients. The prognosis for patients with HIV-associatedlymphoma has improved in the HAART era, but there is still a high risk of treatment-associated complications. Recentstudies show that more aggressive treatment in HIV-infected patients is feasible.We present a case of a 62-year-old male with large B-cell lymphoma with plasmablastic features of gingiva as thefirst manifestation of C3 stage of AIDS The patient received antiviral therapy. He achieved complete remission inclinical examination after the first course of CHOP chemotherapy. He died suddenly at home before preplannedreassessment by CT. An autopsy was not performed.Chłoniak plazmablastyczny jest rzadko rozpoznawanym podtypem rozlanego chłoniaka z dużych limfocytów B.Zazwyczaj występuje u pacjentów zakażonych wirusem HIV, ale może pojawiać się również u osób seronegatywnych.Rokowanie pacjentów z chłoniakami związanymi z HIV poprawiło się od czasu wprowadzenia HAART,ale wciąż istnieje duże ryzyko powikłań związanych z leczeniem.W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 62-letniego mężczyzny z chłoniakiem dziąsła z dużych komórek Bz cechami chłoniaka plazmablastycznego jako pierwotną manifestację AIDS, który zdiagnozowano w stadiumC3. Chory otrzymał leczenie przeciwwirusowe. Po pierwszym cyklu chemioterapii CHOP stwierdzono całkowitąremisję w badaniu klinicznym. Chory zmarł nagle w domu w trakcie piątego kursu chemioterapii przed wykonaniemrediagnostyki obrazowej. Nie wykonano sekcji zwłok

Przypadek nawrotu raka piersi po 15 latach od pierwotnego zabiegu operacyjnego u pacjentki wyleczonej z chłoniaka Hodgkina i raka jelita grubego

Multiple primary malignancies are rarely diagnosed in one patient. If they occur closely in time (according to some authors if they are diagnosed during one year) they are termed as synchronous tumors. If there is a longer time between their occurrence, they are metachronic and earlier oncological treatment (chemotherapy, radiotherapy) is considered as a probable carcinogen. There is a 6,6% to 9% risk of being diagnosed with second primary malignancy and less than 0,5% — with third or further. We present a case report of a 64-year old woman diagnosed with recurrence of breast cancer disseminated toher bones. At the age of 30 she was treated with radiotherapy of left supraclavicular and axillary lymph nodes due to Hodgkin lymphoma. When she was 49 she had mastectomy and axillary lymphadenectomy because of cancer of the left breast. Ten years later she had a resection of transverse colon because of cancer. Clinical data and data from literature indicate that most likely both breast cancer and colon cancer were sporadic, not related to the previous oncologic treatments.Zachorowania na liczne pierwotne nowotwory złośliwe stanowią dość rzadko spotykaną sytuację kliniczną. Nowotwory zdiagnozowane w tym samym czasie (wg niektórych autorów w ciągu jednego roku) nazywane są synchronicznymi, a w większych odstępach czasowych — metachronicznymi. W tej drugiej sytuacji wcześniejsze leczenie onkologiczne (radioterapia, chemioterapia) jest rozważane jako prawdopodobny karcinogen. Ryzyko zachorowania na drugi pierwotny nowotwór wynosi 6,6–9%, a na trzeci i kolejne — mniej niż 0,5%. W pracy opisano przypadek 64-letniej chorej, u której zdiagnozowano nawrót raka piersi pod postacią licznych przerzutów do kości. Chora w wieku 30 lat przebyła radioterapię na obszar węzłów chłonnych szyjnych i nadobojczykowych lewych z powodu chłoniaka Hodgkina. W wieku 49 lat wykonano u niej amputację piersi lewej metodą Pateya z limfadenektomią pachową z powodu raka, a 10 lat później przeszła resekcję poprzecznicy z powodu raka jelita grubego. Jakkolwiek przebyte leczenie przeciwnowotworowe teoretycznie mogło sprzyjać wystąpieniu wtórnych nowotworów, na podstawie dostępnych danych klinicznych i piśmiennictwa wydaje się jednak, że zachorowania na raka piersi i raka okrężnicy były sporadyczne

Ostry zespół wieńcowy w trakcie leczenia sorafenibem - opis chorej

Kardiotoksyczość jest jednym z ważniejszych działań niepożądanych leków przeciwnowotworowych. Po wprowadzeniu  leków ukierunkowanych molekularnie obserwuje się różne, często nieprzewidywalne objawy uboczne. Sorafenib jest wielokinazowym inhibitorem, działającym na receptory dla czynników wzrostu. Zahamowanie działania  naczyniowego czynnika wzrostu śródbłonka (VEGF) upośledza funkcję śródbłonka, co w rezultacie może  prowadzić do zwiększonego ryzyka zmian zakrzepowo-zatorowych. Przedstawiono opis pacjentki, u której podczas leczenia sorafenibem z powodu raka jasnokomórkowego nerki doszło do wystąpienia ostrego zespołu wieńcowego (zawału serca bez uniesienia odcinka ST). Po ustąpieniu ostrej fazy kontynuowano leczenie bez nawrotu objawów stenokardialnych. Niezbędne jest zapobieganie i odpowiednie leczenie chorób sercowo-naczyniowych w trakcie leczenia lekami antyangiogennymi