Incidental 18F-FDG uptake in the thyroid in patients diagnosed with PET/CT for other malignancies

BACKGROUND: The value of PET/CT imaging in diagnosis of different cancers has been widely described. PET/CT may contribute to visualization of additional findings that were not the indication to the study and did not refer to initial diagnosis. In a small number of PET/CT scans an incidentally found focal 18F-FDG uptake in the thyroid gland is found. The goal of the study was to estimate the prevalence and evaluate the clinical significance of incidental thyroid 18F-FDG uptake in a cohort of patients diagnosed for different malignancies. MATERIAL AND METHODS: 2478 PET/CT scans using 18F-FDG were performed in 1925 subjects for evaluation of different, non-thyroid malignancies. For PET/CT examination, a Discovery ST (General Electric) PET/CT scanner was used. Patients with focal 18F-FDG activity were further evaluated by means of fine needle aspiration biopsy (FNAB). If cytological examination disclosed malignancy or suspicion of malignancy, thyroidectomy was performed. Both cytological and histopathological results were then analyzed. RESULTS: Focal increased 18F-FDG uptake was found in 71 patients (3.7%), and cytological or histopathological results were evaluable in 20 of them. In general, 8 cases of thyroid cancer were found, which accounts for 40% probability of malignancy. The predominant histopathological diagnosis was papillary thyroid carcinoma (5 out of 8 cases). Additionally, in one case (5%) thyroid metastasis of lung cancer was detected. Diffused 18F-FDG activity in both thyroid lobes was observed in 120 subjects (6.2%) — in most cases chronic thyroiditis was confirmed. CONCLUSIONS: The probability of malignancy of focal thyroid incidentalomas in 18F-FDG PET/CT scans is rather high. Therefore, thorough evaluation of such lesions is highly recommended in each case. Most thyroid malignancies incidentally detected in PET/CT are papillary carcinomas. Nuclear Med Rev 2011; 14, 2: 68–7

Decreased expression of survivin 2B in human pituitary adenomas. A preliminary study

Introduction. We aimed to investigate survivin and its splice variants DEx3 and 2B expressions in pituitary adenomas and normal pituitary glands using immunohistochemistry. Material and methods. The study group consisted of eight pituitary adenomas: five of non-functional tumors, two of GH-secreting tumors, and one PRL-secreting tumor. Eight healthy pituitary tissue samples obtained after autopsy served as controls. Results. Survivin expression was found in 87.5% of the study group and 100% of the controls. A positive staining of survivin 2B was found in 62.5% of pituitary adenomas and 100% of controls. Survivin DEx3 was recognized in 25% of pituitary adenomas and 12.5% of normal pituitary glands. There was significantly lower immunoreactivity of survivin 2B in pituitary adenomas when compared with normal pituitary glands (p = 0.0498). Conclusions: Survivin and its splice variants might be involved to some extent in benign tumor growth of pituitary adenomas. However, survivin cannot be regarded as a candidate for targeted therapy or molecular biomarker of pituitary adenomas

Influence of cigarette smoking on thyroid gland — an update

Wyniki wielu badań dowodzą, że palenie papierosów wywiera istotny wpływ na gruczoł tarczowy. Wykazano, że nikotynizm modyfikuje parametry hormonalne tarczycy, w szczególności prowadzi do obniżenia stężenia TSH. Sugeruje się, że może również powodować nieznaczny wzrost stężenia wolnych hormonów tarczycy. Ponadto, palenie papierosów odgrywa istotną rolę w procesach autoimmunologicznych związanych z gruczołem tarczowym. Dowiedziono, że nikotynizm wywiera negatywny wpływ na przebieg choroby Gravesa i Basedowa oraz orbitopatii Gravesa i Basedowa. Palenie papierosów nie tylko zwiększa ryzyko rozwoju powyższych schorzeń, ale zmniejsza również skuteczność terapii i zwiększa ryzyko nawrotu. Wpływ palenia papierosów na chorobę Hashimoto nie jest tak jednoznacznie dowiedziony, jak w chorobie Gravesa i Basedowa. Sugeruje się, że palenie papierosów może negatywnie korelować z mianem przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie oraz tyreoperoksydazie, zmniejszając w konsekwencji ryzyko rozwoju hipotyreozy. Palenie papierosów zwiększa ryzyko wystąpienia wola guzkowego szczególnie na obszarach niedoboru jodu. Interesująco przedstawiają się również wyniki badań nad wpływem palenia papierosów na ryzyko wystąpienia raka tarczycy. Wiele z nich dowodzi, że u palaczy ryzyko raka zróżnicowanego tarczycy jest mniejsze. Ponadto zarówno bierne, jak i czynne palenie papierosów przez kobiety ciężarne modyfikuje funkcję gruczołu tarczowego zarówno matki, jak i płodu. W pracy przedstawiono aktualny stan wiedzy dotyczący wpływu palenia papierosów na homeostazę hormonalną, procesy autoimmunologiczne oraz choroby tarczycy. W opinii autorów prezentowane wyniki badań wymagają rozważnej interpretacji, a niektóre z nich mają stosunkowo słabą siłę dowodu naukowego. Wpływ palenia papierosów na patofizjologię tarczycy powinien być przedmiotem dalszych badań. (Endokrynol Pol 2014; 65 (1): 54–62)Many studies have shown that cigarette smoking exerts multiple effects on the thyroid gland. Smoking seems to induce changes in thyroid function tests, like decrease in TSH and increase in thyroid hormones. However, these alterations are usually mild. In addition, tobacco smoking may also play a role in thyroid autoimmunity. Many studies have confirmed a significant influence of smoking on Graves’ hyperthyroidism and particularly on Graves’ orbitopathy. Here, smoking may increase the risk of disease development, may reduce the effectiveness of treatment, and eventually induce relapse. The role of smoking in Hashimoto’s thyroiditis is not as well established as in Graves’ disease. Nonetheless, lower prevalence of thyroglobulin antibodies, thyroperoxidase antibiodies and hypothyroidism were found in smokers. These findings contrast with a study that reported increased risk of hypothyroidism in smokers with Hashimoto’s thyroiditis. Moreover, cigarette smoking increases the incidence of multinodular goitre, especially in iodine-deficient areas. Some studies have examined cigarette smoking in relation to the risk of thyroid cancer. Interestingly, many of them have shown that smoking may reduce the risk of differentiated thyroid cancer. Furthermore, both active and passive smoking during pregnancy might modify maternal and foetal thyroid function. This review evaluates the current data concerning the influence of cigarette smoking on thyroid gland, including hormonal changes, autoimmunity and selected diseases. These findings, however, in our opinion, should be carefully evaluated and some of them are not totally evidence-based. Further studies are required to explain the effects of smoking upon thyroid pathophysiology. (Endokrynol Pol 2014; 65 (1): 54–62

Effect of restoration of euthyroidism on visfatin concentrations and body composition in women

Dysregulation of thyroid function has known impact on body metabolism, however, data regarding metabolic outcome after restoration of thyroid function is limited. Therefore, the aim of the study was to investigate the effect of restoration of euthyroidism on serum visfatin, and its associations with insulin resistance and body composition. This is an observational study with consecutive enrollment. Forty-nine hyperthyroid (median age of 34 years) and 44 hypothyroid women (median age of 46 years) completed the study. Laboratory parameters and body composition analysis were assessed before and after the therapy. In the hyperthyroid group, visfatin concentrations increased (P \u3c 0.0001), while glucose concentrations decreased (P \u3c 0.0001). Total body mass and fat mass in the trunk and limbs significantly increased during the treatment. In the hypothyroid group, significant weight loss resulted from decrease of fat and muscle masses in trunk and limbs. Visfatin serum concentrations positively correlated with total fat mass (r = 0.19, P = 0.01) and insulin concentrations (r = 0.17, P = 0.018). In conclusion, restoration of thyroid function is not associated with beneficial changes in body composition, especially among hyperthyroid females

Surwiwina – czynnik prognostyczny w nowotworach u ludzi – praca poglądowa

Accurate diagnosis and proper monitoring of cancer patients remain important obstacles for successful cancer treatment. The search for cancer biomarkers is carried out in order to quickly identify tumor cells and predict treatment response, ultimately leading to a favorable therapeutic outcome. One such prognostic marker seems to be survivin. Many studies have shown that survivin is strongly expressed in a vast majority of cancers. Its overexpression was demonstrated in breast and lung cancer, prostate, gastric, colon, bladder, and esophageal carcinomas, osteosarcomas, and lymphomas. In many of those tumors, high activity of the survivin gene was associated with a poor prognosis and worse survival rates. Moreover, survivin expression was correlated with resistance to chemotherapy and radiotherapy-induced apoptosis. Since survivin may be identified as an independent prognostic factor and inhibitor of apoptosis, it may prove to be a useful therapeutic target in cancer therapy.Trafne rozpoznanie i właściwa kontrola pacjentów z chorobami nowotworowymi są nadal jednymi z najistotniejszych czynników skutecznego leczenia nowotworów złośliwych u ludzi. Pomocnymi w szybkiej identyfikacji komórek nowotworowych i przewidywaniu ich odpowiedzi na leczenie, a w konsekwencji mającymi korzystny wpływ na wyniki leczenia mogą być badania skupiające się na poszukiwaniu markerów specyficznych dla guzów. Jednym z takich markerów prognostycznych wydaje się być surwiwina. Liczne badania wykazały między innymi, iż ulega ona silnej ekspresji w większości nowotworów złośliwych. Jej nadmierną ekspresję wykazano w nowotworach piersi, prostaty, żołądka, jelita grubego, pęcherza moczowego, raku przełyku, płuc, kostniakomięsakach oraz chłoniakach. W większości badanych przypadków wysoka aktywność genu surwiwiny wiązała się ze złym rokowaniem i krótszym czasem przeżycia pacjentów. Wykazano dodatkowo, że ekspresja surwiwiny korelowała z opornością na chemio i radioterapię, apoptozozależną. Od czasu kiedy surwiwina została zidentyfikowana jako niezależny czynnik prognostyczny i inhibitor apoptozy, stała się ona ważnym celem w terapii przeciwnowotworowej

Results of preventive radioiodine therapy in euthyroid patients with history of hyperthyroidism prior to administration of amiodarone with permanent atrial fibrillation — a preliminary study

Wstęp: Terapia radiojodem (RAI) jest standardowym postępowaniem w leczeniu nadczynności tarczycy. Jednakże stosowanie RAI w stanie eutyreozy u pacjentów wymagających przewlekłego podawania amiodaronu (AM), w przypadku braku skuteczności innych leków przeciwarytmicznych, jest kontrowersyjne. Celem pracy była ocena bezpieczeństwa i skuteczności profilaktycznego zastosowania RAI, przed podaniem AM, u pacjentów w eutyreozie z utrwalonym migotaniem przedsionków (PAF), w przeszłości leczonych z powodu nadczynności tarczycy.Materiał i metody: przeprowadzono analizę retrospektywną. Chorych oceniano na początku badania oraz 2, 6, 8 i 12 miesięcy po zastosowaniu RAI. 17 pacjentów z eutyreozą z towarzyszącym PAF zostało zakwalifikowanych do RAI (kobiety/ mężczyźni 3/14; wiek: 65–87, mediana 71 lat). Pacjenci wymagali przewlekłego stosowania AM jako profilaktyki nagłego zgonu sercowego.Wyniki: Każdy pacjent otrzymał dawkę ablacyjną 131I {800 MBq (22 mCi)}. Po podaniu RAI, jak również w okresie obserwacji nie zaobserwowano powikłań. Subkliniczna nadczynność tarczycy wystąpiła w 2 przypadkach (11,8%) po 2 miesiącach od podania RAI i 5 tygodniach od włączenia AM. W tej sytuacji leczenie RAI przeprowadzono ponownie. Trzech pacjentów (17,6%) po 6 miesiącach oraz 2 (11,8%) po 8 miesiącach wymagało podania dodatkowej dawki 131I z powodu nadczynności tarczycy indukowanej AM. Dwunastu pacjentów (70,6%), powróciło do spontanicznego rytmu zatokowego w ciągu dwóch miesięcy. Po 6 i 12 miesiącach leczenia 14 pacjentów (82,4%) wykazało rytm zatokowy w badaniu kontrolnym.Wnioski: Prewencyjne zastosowanie RAI przed włączeniem AM u pacjentów w eutyreozie (w wywiadzie: nadczynność tarczycy) z PAF, gdy terapia innymi lekami antyarytmicznymi okazuje się nieskuteczna, może być rozważana jako metoda z wyboru. Jest to szczególnie ważne w przypadku pacjentów wymagających stałego podawania AM jako leku ratującego życie. (Endokrynol Pol 2014; 65 (4): 270–274)Introduction: Radioiodine (RAI) therapy is a standard procedure in the treatment of hyperthyroidism. However, the use of RAI in euthyroid patients requiring chronic administration of amiodarone (AM) where other antiarrhythmic drugs may lack efficacy is still controversial.Objective: The aim of this study was to assess the safety and efficacy of an AM therapy prior to treatment with radioiodine therapy in euthyroid patients with permanent atrial fibrillation (PAF), who had been treated for hyperthyroidism in the past.Material and methods: This was a retrospective observational study. Patients were assessed at baseline and two, six, eight, and 12 months after RAI therapy. 17 euthyroid patients with PAF were qualified to the RAI (female/male 3/14; age range 65 to 87, median 71). The patients required chronic administration of AM as a prophylaxis against sudden death.Results: Each patient received an ablative dose of 800 MBq (22 mCi) of 131I. At baseline and during follow-up, no side effects of the therapy and no signs of drug intolerance were observed. Subclinical hyperthyroidism occurred in two (11.8%) cases after two months of RAI and five weeks of AM administration. In this situation, RAI therapy was repeated. Three patients (17.6%) after six months, and another two (11.8%) after eight months, required an additional dose of 131I due to amiodarone-induced thyrotoxicosis (AIT). Twelve patients (70.6%) returned to spontaneous sinus rhythm within two months. Fourteen patients (82.4%) had sinus rhythm during follow-up after six and 12 months of treatment.Conclusions: Preventive RAI in euthyroid (but previously hyperthyroid) patients with PAF before administration of AM may be the method of choice. This is particularly important for patients who will require permanent AM administration as a life-saving drug. (Endokrynol Pol 2014; 65 (4): 269–274

Psychological view of thyroid cancer and in hyperthyroid Graves’ patients - comparative exploration

Wstęp: Celem pracy była analiza porównawcza wybranych parametrów psychometrycznych w dwóch grupach chorych: z rakiem tarczycy i z nadczynnością tarczycy w przebiegu choroby Gravesa-Basedowa. Materiał i metody: Badaniami objęto 50 osób ze zróżnicowanym rakiem tarczycy, w tym 42 kobiety (84,75%) i 8 mężczyzn w wieku 32-64 lata (x ± SD: 43 ± 8,17 lat) oraz 50 osób z nadczynnością tarczycy, w tym 45 (90%) kobiet i 5 (10%) mężczyzn w zbliżonym wieku. Obie grupy dobrano pod względem wykształcenia, statusu rodzinnego i zatrudnienia. Zastosowano następujące metody badawcze: Kwestionariusz Osobowości Eysencka (EPQ, Eysenck Personality Questionnaire), Kwestionarisz Temperamentu (EAS-D, Emotionality, Activity and Sociability Temperament Survey) w wersji dla dorosłych (Buss AH, Plomin R w polskiej adaptacji Oniszczenko W). Ponadto wykorzystano Skrócony Test Osobowości DKO-74 według Sanockiego W oraz Skalę Depresji Becka. Wyniki: Wyniki liczbowe wybranych parametrów psychometrycznych w obu grupach badanych były zbliżone. Stwierdzono: łagodne nasilenie subiektywnych objawów depresji, tendencję do wzmożonej kontroli emocjonalnej (utrudniającej komunikację interpersonalną), zależność od opinii społecznej, ambiwersję, umiarkowane zrównoważenie emocjonalne. Wnioski: Na podstawie analizy wyników wybranych parametrów psychometrycznych, nie stwierdzono znaczących różnic w psychologicznym obrazie w obu badanych grupach: chorych ze zróżnicowanym rakiem tarczycy i chorych z nadczynnością tarczycy.Introduction: The aim of study was the evaluation of association between psychometric factors in patients with thyroid cancer and in Graves’ hyperthyroid patients. Material and methods: We examined 50 patients with differentiated thyroid cancer, 42 females (84.75%), 8 males aged from 32 to 64 yr. (x ± SD: 43 ± 8.17 yr.) and 50 hyperthyroid patients, 45 (90%) females and 5 (10%) males corresponding aged. We used the following methods: the EAS Temperament Survey (EASD) in addition for adults, EPQ Eysenck Personality Questionnaire, Polish Abbreviated Form of the MMPI (DKO-74) and Beck’s Depression Scale. We compared the scores of thyroid cancer patients and hyprthyroid patients. Results: We have interpreted obtained results in both groups as similarly in: mild sense depression, high emotional control, high social dependence, ambiverssion, mild level of emotional mental balance.Conclusion: Results of our explorations appears great psychological similarity between differentiated thyroid patients and hyperthyroid patients

Selected thyreology problems during the COVID-19 pandemic. Hypothyroidism and hyperthyroidism — did anything change?

On March 11, 2020, the World Health Organisation (WHO) observed the scale of epidemic risk and declared the state of the COVID-19 pandemic. Most countries, including Poland, implemented national and local emergency management plans to deal with the imminent threat of SARS-CoV-2 infection, one of the most serious in this century, according to many experts. In the era of pandemic, during which an epidemiological regime and social distancing are constantly recommended, and routine medical care and planned surgical procedures have been postponed or significantly reduced, patients and their physicians have to struggle on a daily basis with difficult access to diagnostic and therapeutic procedures. This is a great challenge for both groups. The aim of this study is to assess the current state of knowledge about thyreological diseases during the COVID-19 pandemic and to provide indications for the introduced therapeutic changes on the basis of recent scientific literature published up to December 2020 and searches of the PubMed, Google Scholar, EMBASE, and Web of Science databases, which searched for keywords related to SARS-CoV-2 and its influence on thyreology problems. The main focus was on diagnostic and therapeutic differences in the era of the COVID-19 pandemic, bearing in mind the most common endocrinopathies, i.e. hypothyroidism and hyperthyroidism, as well as advantages and disadvantages and possibilities of using telemedicine in the common practice of a specialist physician

Rozpiętość rozkładu objętości erytrocytów — nowy marker zaostrzenia niewydolności krążenia u pacjentów z niedoczynnością tarczycy po leczeniu jodem promieniotwórczym

Introduction: Cardiovascular diseases constitute a major cause of health problems and death in developed countries across the world. The increased value of the index of distribution of red blood cells volume (RDW) may be a prognostic marker in patients diagnosed with chronic heart failure (CHF). Hypothyroid patients present higher RDW values if compared to healthy controls. Taking into consideration that RDW might be both affected by thyroid status and CHF, we decided to determine the effect of concomitant hypothyroidism following radioiodine therapy (RIT) and CHF on hematological parameters. Materials and methods: Patients with toxic nodular goiter and heart failure with concomitant anemia were included. Patients underwent treatment with radioiodine before the planned heart transplant or pacemaker implantation (combined ICD/CRT-D). After RIT patients were divided into the three subgroups: with overt hypothyroidism (TSH ≥ 10µIU/mL, Group I), subclinically hypothyroid patients (TSH 4.3-9.0 µIU/mL, Group II) and with high-normal level of TSH (2.6-4.2 µIU/mL, Group III). Results: Significant correlation between TSH and RDW was observed (r=0.46; P < 0.0001) after RIT, whereas no correlation between serum TSH levels and TIBC and Fe was observed. In Group I significant correlation between TSH and RDW (r= 0.48; P = 0.002) after RIT was observed, whereas in two other subgroups there were no significant correlation. Conclusions: Subclinical hypothyroidism or high-normal levels of TSH did not affect RDW in a significant manner in the studied population. Our results demonstrates that overt hypothyroidism may contribute to deterioration of CHF reflected in changes of RDW value. Wstęp: Choroby sercowo-naczyniowe stanowią główną przyczynę problemów zdrowotnych i zgonów w krajach wysoko uprzemysłowionych na całym świecie. Podwyższona wartość rozpiętości rozkładu objętości erytrocytów (RDW) może stanowić marker prognostyczny u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca (PNS). Pacjenci z niedoczynnością tarczycy mają wyższe wartości RDW w porównaniu z osobami zdrowymi. Biorąc pod uwagę, że RDW może być zmienione zarówno przez stan czynnościowy tarczycy, jak i PNS, autorzy niniejszej pracy postanowili ustalić wpływ współistniejącej niedoczynności tarczycy spowodowanej terapią jodem promieniotwórczym (RIT) i PNS na parametry hematologiczne. Materiały i metody: Włączono pacjentów z wolem guzkowym toksycznym, PNS oraz towarzyszącą niedokrwistością. U pacjentów prze­prowadzono RIT przed planowanym przeszczepieniem serca lub implantacją urządzenia resynchronizującego lub defibrylatora (ICD/CRT-D). Po RIT pacjentów podzielono na 3 podgrupy: z jawną niedoczynnością tarczycy (TSH ≥ 10 μIU/mL — grupa I), z subkliniczną niedoczynnością (TSH 4,3–9,0 μIU/mL — grupa II) oraz z TSH w górnej granicy normy (2,6–4,2 μIU/mL — grupa III). Wyniki: Zaobserwowano istotną korelację między TSH i RDW (r = 0,46; P &lt; 0,0001) po RIT, podczas gdy nie zaobserwowano kore­lacji między stężeniem TSH i stężeniem żelaza oraz TIBC. W grupie I zaobserwowano istotną korelację między TSH i RDW (r = 0,48; P = 0,002) po RIT, jakkolwiek w dwóch pozostałych podgrupach nie zaobserwowano istotnej korelacji. Wnioski: Subkliniczna niedoczynność tarczycy, jak i wartości TSH w górnej granicy normy nie wpływały na RDW w sposób istotny w grupie badanej. Wyniki wskazują, że jawna niedoczynność tarczycy może przyczynić się do zaostrzenia PNS odzwierciedlonej zmianą wartości RDW

Determination of neuron-specific enolase in patients with midgut-type tumour treated with somatostatin analogues

Introduction: The biochemical diagnosis of neuroendocrine tumours (NETs) uses assays of specific and nonspecific markers. Nonspecific markers include, among others, neuron-specific enolase (NSE). The aim of this study was to evaluate NSE in patients with midgut type tumours treated with somatostatin analogues. Material and methods: The study group of patients with NETs of the small intestine included 41 patients. Grade G1 was found in 19 cases, while G2 was seen in the remaining 22 cases. Liver metastases were found in all patients studied. The examined group of patients was treated with somatostatin analogues receiving octreotide LAR at a dose of 30 mg. The control of biochemical parameters was performed every 3 months and imaging examinations every 6 months. The Immuno-Biological Laboratories kit was used for determination of NSE concentration, where reference values were 12.5–25 ng/mL. Results: In the G1 group of patients, the median value of NSE concentration was 134.67 ng/mL, while in the G2 group, the value was 234.55 ng/mL and was significantly higher than in the G1 group (p = 0.003). In the determination of NSE concentration values according to the degree of liver involvement, in the group of patients with 10% liver involvement, the median value of NSE concentration was 143.21 ng/mL, while in the group with 25% liver involvement, the value was 251.82 ng/mL (p &lt; 0.001). In the analysis of NSE concentration assessment in patients with disease progression, the median value was 234.65 ng/mL compared to the group with disease stabilization, where the median NSE value was significantly lower and amounted to 136.27 ng/mL (p &lt; 0.001). Conclusions: In our study, we observed that NSE concentration values were significantly higher among patients with NET midgut type tumour with histological grade G2 and in patients with 25% liver involvement and progression of the disease process